Originally Posted by
believeInYourself
Εσύ από αυτά που γράφω κατάλαβες ότι προσπαθώ να ρίξω δηλητήριο; Ευχαριστώ.
Εγώ αυτό που λέω είναι ότι όπως σε όλα τα άλλα προβλήματα μιας σχέσης έτσι και στην απιστία, και οι δύο έχουν μερίδιο ευθύνης. Κανένας δεν ξυπνάει μια μέρα και λέει «σημερα πάω να ξενοπηδήξω». Αλλά το εύκολο είναι να ρίχνουμε την ευθύνη μόνο στους άλλους.
Μια σχέση μπορεί να φτάσει στο απροχώρητο για πολλούς λόγους όχι αποκλειστικά λόγω απιστίας. Κατά την άποψη μου ο κυριότερος λόγος είναι η ανευθυνότητα και η ανωριμότητα των δύο συντρόφων. Αυτοί οι δύο άνθρωποι λοιπόν, οι ανεύθυνοι και ανώριμοι όχι μόνο πρέπει να χωρίσουν, αλλά το κράτος πρέπει να τους πάρει τα παιδιά και να τα δώσει σε ένα ζευγάρι που δε μπορεί να αποκτήσει. Αυτό χρειάζεται να γίνει.
Εγώ όμως δε μιλάω για τέτοια ανωριμότητα και ανευθυνότητα. Μιλάω για το ότι μπορεί όντως μια σχέση να φτάσει σε τέτοιο σημείο που οι δύο σύντροφοι να έχουν απομακρυνθεί τόσο πολύ ώστε να προκύψει απιστία. Όταν η σχέση είναι μακρόχρονη και οι σύντροφοι είναι αλληλογραμμένοι τι περιμένεις ότι θα γίνει; Τότε αυτοί οι δύο άνθρωποι θα πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους. Όταν έχεις παιδιά δεν είναι το ίδιο με όταν είσαι μόνο ο εαυτός σου. Δεν ξυπνάς μια μέρα και λες «χωρίζω». Ξυπνάς και αναρωτιέσαι «τι δεν έκανα καλά;» και μιλάς με τον αλλο. Και γιατί τα παιδιά να πάνε με τη μάνα και όχι με τον πατέρα; Τι είναι τα παιδιά ιδιοκτησία;