Originally Posted by
elisabet
χαχαχα
Δεν με ταράζεις ακόμα και να έγινε, έχουν περάσει εκατό χρόνια και με τον άνθρωπο αυτό είμαστε φίλοι πια.
Αλλά νομίζω δεν έγινε ποτέ τίποτα. Υπήρχε ένα άτομο που έκανε κοινή παρέα και με τις δυο μας, έτσι είχα μάθει και για το ραντεβού, και έτσι έμαθα και μετά ότι στο ραντεβού ο δικός μου τότε πήγε για να ξεκαθαρίσει την θέση του και να της πει ότι δεν ενδιαφέρεται γιατί τον είχε πρήξει. Διαφορετικά από το τηλεφώνημα και μόνο που είχα ακούσει κι εγώ αυτό που σκέφτηκες εσύ είχα υποθέσει.
Η κοπέλα ήταν μεγάλη ιστορία. Τον είχε γνωρίσει πριν τον γνωρίσω εγώ, τον γούσταρε αλλά εκείνος όχι κι είχε γίνει σκιά του. Όταν έμαθε πως κάτι παίζει μαζί μας, με πλησίασε παριστάνοντας μου την φίλη, εγώ κρατούσα απόσταση γιατί κάτι δεν μου άρεσε. Κάποια στιγμή είχα καταλάβει πως τον γούσταρε και την ρώτησα ευθέως. ¨Ηταν στην πολυ΄αρχή της γνωριμίας μας, δεν υπήρχε ακόμα σχέση στην ουσία και είχα θεωρήσει πως αν τον γουστάρει, οκ, να μην μπλεχτώ. Μου το αρνήθηκε όμως κι μετά από λίγο καιρό εγώ προχώρησα μαζί του σε σχέση. Εκείνη έπιασε κολλητιλικια με τον αδερφό του για να έχει πρόσβαση στο σπίτι τους και να τον έχει απο κοντά. Ταυτόχρονα άρχισε να διαδίδει διάφορα ψέματα για μένα, ηλίθια και ανευ ουσίας συνήθως, δεν ξέρω γιατί το έκανε. Στο ραντεβού ο άλλος πήγε και της είπε πως αν δεν σταματήσει να τον ενοχλεί με τα τηλέφωνα θα μιλούσε στους δικούς της. Εκτός από αυτόν, ενοχλούσε και μένα με τηλέφωνα όπως και όλους τους φίλους του. Μου τηλεφωνούσε διαρκώς με ηλίθιες δικαιολογίες προσπαθώντας να πιάνει κουβέντα και προσπαθωντας με μισοκουβέντες να μου δείχνει ότι έχουν οικειότητα μεταξύ τους (φιλικά πάντα, δεν παραδεχόταν κάτι άλλο σε μένα) η οποία ήξερα πως δεν υπήρχε. ΜΙλάμε για ηλικίες που πηγαίναμε ακόμα σχολείο τότε, μικρά ήμασταν αλλά η κοπέλα ήταν πραγματικά περιπτωσάρα.