Γιατί να μου συμβαίνει?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Κάνω ψυχοθεραπεία από τον Μάρτη του 18. Ήταν το δώρο που έκανα στον εαυτό μου για να βγω από την κόλαση μου. Γιατί αυτό που ζει καποιος (όλα αυτά που περιγράφεις εσύ, οι άλλοι) είναι κόλαση. Δεν είμαι πάντα καλά.. Αλλά πεισμωνω. Όταν δεν είμαι καλά, πάω στο δωμάτιο μου, δίνω χρόνο στον εαυτό μου να τα νιώσει όλα όσα έχει σκοπό να νιώσει (φόβο κτλ) και μετά λέω δεν γίνεται να καθησω εδώ και να το αφήσω να με φάει. Κάποιες φορές μου περνάει περισσότερο χρόνο να το πω αυτό αλλά το λέω. Ξέρω πως εκεί που ήμουν 7 μέρες την βδομάδα χάλια. Τώρα είμαι 10 μέρες τον μήνα (συνολικά). Πήγαινα στην ψυχολόγο και της έλεγα "Ήρθα. Όχι πως θα αλλάξει κάτι αλλα πάρα να καίγομαι εκεί πέρα προτίμησα να έρθω".. Εχω δρόμο μπροστά μου αλλα θα τον τερματίσω.

Πολλές φορές λέω αυτό που λες εσύ για το μυαλό.. Μπας και αλλάξει. Ή αν έχει καμιά κάρτα αλλαγής να το δώσω μέσα και να πάρω άλλο..

---

Αυτό με την κάρτα αλλαγής με ενδιαφέρει και εμένα.
Άμα βρεις καμία άκρη πες μου :)

Χαχαχα. Δεν έχει κάρτα αλλαγής. Μην ψάχνεις.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Χαχαχα. Δεν έχει κάρτα αλλαγής. Μην ψάχνεις.

---

Ε με ξενερώνεις τώρα : p

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Ε με ξενερώνεις τώρα : p

---

Μπορείς όμως να κανεις μια επανεκκίνηση.

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Καλησπέρα παιδιά, κατ αρχάς συγχαρητήρια για την ομάδα.. Είναι πολύ ανθρώπινη η αλληλοστηριξη εδώ μεσα.. Μετά από πολλές σκέψεις αποφάσισα να σας γράψω κ εγω..είμαι 23 χρόνων, τελείωσα με τη σχολή μ προσφατα.. Εδώ κ 2 μήνες περίπου περνώ μια περίοδο έντονου μονιμου άγχους, δυσκολεύομαι να εξηγήσω γιατί, δεν είναι ότι μ έχει συμβεί κάποιο συνταρακτικό γεγονός, το αντίθετο όλα έχουν εξελιχθεί ομαλά μέχρι στιγμής.. Σκέφτομαι συνέχεια πόσο ανάξια είμαι, πόσο μη ενδιαφέρον κ αδυναμο άτομο, τεράστια κατωτεροτητα γενικα.. Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι ότι δε θέλω να βλέπω κόσμο, προτιμώ ν μένω σπίτι, κοιμάμαι πολύ, με το ζόρι πηγαίνω στη δουλειά.. Με τρομάζει πολύ αυτό γτ ζούμε σε μια κοινωνία, μαζί με άλλους ανθρώπους, είναι αναποφευκτο.. Εγώ όμως αποφεύγω τις πολλές συναναστροφες με φίλους κτλ, νιώθω πιο ασφαλής όταν είμαι μόνη μ αλλά κ ταυτόχρονα απεγνωσμενη...έχω εγκλωβιστει στον εαυτό μου κ στις αβάσιμες σκέψεις μου. Εχω ξεκινήσει συνεδρίες με ψυχολόγο αλλά δε νιώθω ότι με βοηθάει να ξεκολλήσω, μ είπε ότι έχω συμπτώματα κατάθλιψης αλλά εγώ νιώθω πολύ πιο σοβαρά.. Νιώθω ότι έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για τα πάντα, ότι αφήνω τα πιο ξεγνοιαστα χρόνια μου να χαθούν έτσι, ότι έχω κουρασει όλους όσους προσπαθώ να τους ξηγησω πώς νιώθω (οικογένεια, 2 φίλες), δεν καταλαβαίνει κανείς πόσο χάλια νιώθω, κ ελπιζω να μην το νιώσει ποτέ, έχω γεμίσει φόβους για το μέλλον, το χα ξαναπάθει κ πριν 3 χρόνια κ έπειτα μ πέρασε αλλά επανέρχεται βλέπω.. Τι να κάνω? νιωθω ότι παλεύω με κάτι αόρατο το οποίο όμως με ταλαιπωρεί πολύ.. Εύχομαι συνέχεια να μουν κάποια άλλη με άλλη προσωπικότητα κ σκέψεις αλλά αυτό το ξέρω, δεν βοηθάει.. Προσπαθώ συνέχεια ν κάνω πράγματα, να βγαίνω για να εξχαστω αλλά δε βοηθάει.. Πλέον απλώς προσπαθώ για τα απλά, για έναν καφέ με φίλους πχ, προσπαθώ να ζήσω.. Ως πότε? Συγγνώμη αν σας κούρασα, ελπίζω να μ αφήσετε κάποιο σχόλιο.. Θα εκτιμούσα τη γνώμη σας..

---

τελικα?πως εισαι?βρηκες καμια λυση?κινηθηκες προς τα καπου?

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Μπορείς όμως να κανεις μια επανεκκίνηση.

---

Σε τέτοια φάση βρίσκομαι, απλά μου άρεσε η ιδέα σου!

Quote:

---

Originally Posted by Πες το μου και αυτό

Σε τέτοια φάση βρίσκομαι, απλά μου άρεσε η ιδέα σου!

---

Η ψυχολόγος μου λέει πως ο εγκέφαλος μας είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής.. Καταγραφεί ότι ζούμε (τις εμπειρίες μας κτλ). Όταν πάρει αυτός τα ηνία λειτουργεί όπως έμαθε τόσα χρόνια. Ότι αποθήκευε.. Το θέμα είναι να ξανα πάρουμε εμείς τον έλεγχο.

Quote:

---

Originally Posted by thanosP

τελικα?πως εισαι?βρηκες καμια λυση?κινηθηκες προς τα καπου?

---

Λύση προσπαθώ να βρω κάθε μέρα... Αλλά δεν υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδί.. Προσπαθώ να βγαίνω έξω, μέχρι κ γυμναστήριο γραφτηκα... να καταπολεμήσω όλο αυτό το συναίσθημα που πλέον κοντεύει να γίνει μια μόνιμη κοινωνική φοβία... Οι σκέψεις όμως έρχονται κ ξαναερχονται, σαν να είναι κάποιο φάντασμα πίσω μ κ να μ λέει να μη ξεχνιέμαι, ότι είμαι το πιο βαρετό άτομο που υπάρχει, που κανείς δε δίνει σημασία κ. ετσι κλεινομαι κ εγώ, νιώθω αόρατη συχνά.. Παίρνω κ ένα βαλμανε κάθε βράδυ, καταπραΰνει κάπως την ένταση.. Τι άλλο κάνεις για να το αντιμετωπίσεις? Δεν ξέρω..

Παιδιά καλησπέρα.. Έχω χάσει κάθε υπομονή με το μυαλό μου, κάθε μέρα κ κάτι όλο πιο αρνητικό θα σκεφτώ.. 2 μέρες τώρα έχω κολλήσει στο ποσό εγωίστρια κ κακός κ ανήθικος άνθρωπος είμαι, έχω κολλήσει τόσο πολύ στο εγώ μου κ το ποσό χάλια νιώθω κ δεν με ενδιαφέρει τπτ τριγύρω..δεν ξέρω με ποιον να τα μοιραστώ όλα αυτά γτ κάθε λεπτό με βασανίζει κ κάτι άλλο, οι γονείς μου έχουν κουραστεί αρκετά, στις φίλες μ ντρέπομαι να τα πω, ν αρχίσω να λέω κοτσάνες κ. Σκέψεις παράλογες .. Δε νιώθω Κάποιον άλλο τόσο κοντά για να μοιραστώ κάτι τέτοιο.., μέχρι κ στην ψυχολόγο ντρέπομαι να τα πω όλα όσα σκέφτομαι.. εδώ μόνο μπορώ να τα απότυπωσω, δεν ξέρω αν είναι η φύση του φόρουμ ή η ανωνυμία αλλά αν δεν τα εκφράσω κάπου θα σπάσει το μυαλό μ.. Πιστεύω ότι είμαι το πιο κακο/καλομαθημένο, με 0 IQ άτομο που υπάρχει, που το μυαλό του έχει καεί τελείως κ ανεπανόρθωτα, κ δεν μπορεί να προσαρμοστεί στην κοινωνια, κ θα μείνει για πάντα μόνo, . Κ πιστεύω ότι αυτό που λέω είναι αλήθεια.. Κ όλα αυτά όπως διαβάζω μετά βγαίνουν κ σωματικά να πάρει, με στομαχοπονους, τριχόπτωση κτλ κτλ κ λέω τι έχω ακόμα να ζήσω! Όσο μεγαλώνω θα γίνεται χειρότερα.. Συγχωρέστε με για το μεγάλο κουραστικό ποστ ξανά, αλλά κπ φορές νιώθω εκτός ελέγχου

Έγινε κάτι που σε έριξε;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Έγινε κάτι που σε έριξε;

---

Απλώς προσπαθώ κάθε μέρα να δείχνω καλά κ η διάθεση μου δεν αλλάζει.. Σήμερα βγήκα για καφέ μ ένα παιδί από τη δουλειά (είχα μήνες να κάνω κάτι τέτοιο) κ χασμουριοταν συνέχεια, ακούγεται γελοιο που το λέω, αλλά ένιωθα συνέχεια ότι συνέβαινε εξαιτίας μου επειδή είμαι πολύ βαρετή.. Αν είχε βγει με άλλον ή ήταν κ 3ο ατομο μαζί δε θα βαριόταν τόσο.. Στη δουλειά τα μισά που λέω δεν τα ακούει κανείς, απλώς λειτουργώ σαν πιόνι, κάνω τα διαδικαστικά που μ ζητάνε περί γραφειοκρατίας, νιώθω να μην έχω άποψη να εκφράσω.. Χθες προσπάθησα να βγω για ψώνια με τη μάνα μ για να φτιάξει η διάθεση, στο γυρισμό έτρεχα, ήθελα να μπω σπίτι οπωσδήποτε.. Γυμναστήριο ξεκίνησα, πάω κ φευγω, σαν ανύπαρκτη δε μιλάω σε κανέναν,... Νιώθω ότι προσπαθώ κάθε στιγμή αλλά δεν υπάρχει βελτίωση κ για όλα φταίει το προβληματικό μυαλό μ κανείς άλλος, θα πρεπε να μαι ευχαριστημενη με την καθημερινότητα, αλλά είμαι τόσο αχάριστη που αυτοκαταστρεφομαι συνέχεια...

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Απλώς προσπαθώ κάθε μέρα να δείχνω καλά κ η διάθεση μου δεν αλλάζει.. Σήμερα βγήκα για καφέ μ ένα παιδί από τη δουλειά (είχα μήνες να κάνω κάτι τέτοιο) κ χασμουριοταν συνέχεια, ακούγεται γελοιο που το λέω, αλλά ένιωθα συνέχεια ότι συνέβαινε εξαιτίας μου επειδή είμαι πολύ βαρετή.. Αν είχε βγει με άλλον ή ήταν κ 3ο ατομο μαζί δε θα βαριόταν τόσο.. Στη δουλειά τα μισά που λέω δεν τα ακούει κανείς, απλώς λειτουργώ σαν πιόνι, κάνω τα διαδικαστικά που μ ζητάνε περί γραφειοκρατίας, νιώθω να μην έχω άποψη να εκφράσω.. Χθες προσπάθησα να βγω για ψώνια με τη μάνα μ για να φτιάξει η διάθεση, στο γυρισμό έτρεχα, ήθελα να μπω σπίτι οπωσδήποτε.. Γυμναστήριο ξεκίνησα, πάω κ φευγω, σαν ανύπαρκτη δε μιλάω σε κανέναν,... Νιώθω ότι προσπαθώ κάθε στιγμή αλλά δεν υπάρχει βελτίωση κ για όλα φταίει το προβληματικό μυαλό μ κανείς άλλος, θα πρεπε να μαι ευχαριστημενη με την καθημερινότητα, αλλά είμαι τόσο αχάριστη που αυτοκαταστρεφομαι συνέχεια...

---

Με το παιδί που βγήκες... Αυτός σου ζήτησε να βγείτε;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Με το παιδί που βγήκες... Αυτός σου ζήτησε να βγείτε;

---

Στην αρχή τους πρότεινα εγώ να βγούμε (3 άτομα είμαστε στο γραφείο) το ένα δεν μπορούσε, κ μετά ό άλλος μου είπε "ας πάμε εμείς γ έναν καφέ".. Αλλά ένιωσα πολύ ότι βαριόταν.. Μπορεί να είναι ασήμαντο γεγονός κ να του δίνω μεγάλη έκταση.. Αλλά από κατι τέτοια μικροπραγματα πιάνομαι κ επιβεβαιώνομαι για την κατωτεροτητα μου..

Quote:

---

Originally Posted by Athina10

Στην αρχή τους πρότεινα εγώ να βγούμε (3 άτομα είμαστε στο γραφείο) το ένα δεν μπορούσε, κ μετά ό άλλος μου είπε "ας πάμε εμείς γ έναν καφέ".. Αλλά ένιωσα πολύ ότι βαριόταν.. Μπορεί να είναι ασήμαντο γεγονός κ να του δίνω μεγάλη έκταση.. Αλλά από κατι τέτοια μικροπραγματα πιάνομαι κ επιβεβαιώνομαι για την κατωτεροτητα μου..

---

Επειδή ένας ήταν αγενής και χασμουριοταν? Ασε που μπορεί και όντως να νυσταζε

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Επειδή ένας ήταν αγενής και χασμουριοταν? Ασε που μπορεί και όντως να νυσταζε

---

Σαν παράδειγμα το έφερα ανάμεσα στα πολλά άλλα.. Ερεθίσματα που μπορεί να φιανοτνια ασήμαντα αλλά το μυαλό μου τα μεταφράζει μ έναν συγκεκριμένο τρόπο κάθε φορα, κ όσο προσπαθώ να με πείσω να μη σκέφτομαι τόσο ηλιθια σαν κακομαθημένο, δεν τα καταφέρνω... Κ ξανακλεινομαι μέσα. Κ φτου κ απ την αρχή.. Έρχεται σκ κ χαίρομαι που θα μείνω σπίτι μ, μόνη μ.. Για πόσο θα συνεχίζεται αυτό..