Τι εχω τελικα??

Ξερεις ποιο ειναι το χειροτερο πραγμα απο ολα οσα μου συμβαινουν
Οτι εχασα και την παραμικρη μου ελπιδα για το μελλον
ο ψυχιατρος δε μου ειπε τι εχω
μου ειπε οτι δεν ειμαι διπολικη το απεκλεισε κιολας οταν τον ρωτησα
ασυγκινητος κου φανηκε
μου ειπε δε θα σου δωσω συμβουλες γιατι η γνωσιακη συμπεριφορικη θεραπεια
ασχολειται με το εδω και το τωρα και οτι θα τα βρω μονη μου
Παπατζες θα τα βρω μονη μου
δεν ξερω ποια ειναι η αληθεια
στη ζωη
δεν ξερω για ποιο λογο υπαρχω
εχω κανει δυο φορες εκτρωση
την πρωτη το ηθελα το παιδι αλλα η μανα μου μονο που δεν εφριξε
η δευτερη ηταν κατι σαν ονειρο
η σχεση των γονιων μου απο μικρη καταλαβα οτι δεν ηταν καλη
ο πατερας μου την κερατωνε
εχω ακουσει συζητησεις κρυφα με τη μανα μου να του λεει δε μπορω να ζω σαν χωρισμενη
αν σου πω οτι αυτο με πληγωσε πιο πολυ απο το ξυλο
εκεινη δε δουλευει κατα βαση τα λεφτα εκεινος τα εφερνε
μακαρι να ειχε ξεκουμπιστει τοτε που ηθελε να φυγει να ησυχαζαμε
τη μανα μου την εχω συγχωρεσει
που με εβαζε να του ζηταω και συγνωμη οταν με εδερνε και εγω τον εβριζα
αλλα την αγαπαω γιατι σαν αδυναμη γυναικουλα που εγινα κ εγω την καταλαβαινω
δεν καταλαβαινω αυτο το καθαρμα με ποιο δικαιωμα εκανε παιδια
το πρωτο του παιδι δεν του μιλαει
ειναι κοριτσι
εχει δυο εγγονακια και δεν τα εχει δει ποτε και ουτε θα τα δει
αλομα τα καλυτερα λεει η μαμα για τον μπαμπα εκανε λεει τα παντα για την οικογενεια του
ξερναω

Quote:

---

Originally Posted by elis

αντι να παρεισ ηρεμιστικα βλεπεισ τν αντι ναρκωτικα σειρεσ καιγεσαι απο το ραδιο και το ιντερνετ αληθινη ζωη ηθελεσ

---

δε με γεμιζουν ουτε αυτα
βαριεμαι τα παντα

Δεν χρειάζεται να τον μισήσεις.. Κάποια στιγμη θα βγεις από όλο αυτό δυνατή και δεν θα σε επηρεάζει πλέον η συμπεριφορά του. Η μάνα σου προφανώς και τον φοβάται.. Όπως και εσύ. Αλλά αυτό που σε βασανίζει περισσότερο είναι η ανάγκη σου για να σε αγαπήσει.. Και όσο η συμπεριφορά του είναι εντελώς αντίθετη ο πόνος είναι μεγαλύτερος.
Ο ψυχολόγος θα σου πει τι είναι αυτό που σου συμβαίνει (νομίζω δηλαδή). Εγώ δεν ήθελα να μάθω την ορολογία. Θεωρώ πως θα είναι μια ταμπέλα που θα φορτωθω έτσι. Εχεις πολλά να παλέψεις και να αντιμετωπίσεις. Έκανες ήδη την αρχή.. Ακόμη και ότι τα λες είναι μια ανάσα.

Γιατι θα βγω απο αυτο δυνατη? Πως θα γινει αυτο? Ποτε? Πως θα γινει να μη με επηρεαζει

Δεν είναι συνταγή που θα στην δώσει κάποιος. Απλά να πεισμωνεις και ο ψυχολόγος θα σου δείξει τον δρόμο. Αλλά θέλει χρόνο. Παααααρα πολύ χρόνο.

πολλα χρονια?

Δεν ξέρω. Δεν έχω γίνει καλά για να σου πω. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Εξαρτάται τι κουβαλά μέσα του, πόσο δουλεύει όλο αυτό με τον εαυτό του και με τον ψυχολόγο.

Κουλαρε Νατάσσα έχεις φρικάρει και φαίνεται. Εγώ πιστεύω ότι καλά τα πας απλά σου έπεσαν όλα μαζί κ έπαθες τιλτ. Καλά έκανες που έπιασες δουλειά κ καλά που μένεις με το φίλο σου. Ζήτησε του να σε στηρίξει κ όλα θα περάσουν. Είχες δύσκολα παιδικά χρόνια, εφόσον επέλεξες να φυγεις(καλά έκανες) δεν θα είναι εύκολος ο δρόμος. Βάλε τα δυνατά σου

Δεν εχω πια δυνατα για να βαλω
ουτε μπαμιο δε θελω να κανω
γελανε ολοι με τα χαλια μου

Νομίζεις γελάνε. Κανένας δεν ασχολείται με κανένα πλέον. Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Οπότε μη σκέφτεσαι τι λένε πίσω σου..
Θα αρχίσεις να κάνεις πράγματα σιγά σιγά να αλλάξεις την ζωή σου ή να φορέσουμε όλοι τα μαύρα ρούχα και να καθησουμε εδώ να κλαίμε; Γιατί αν νομίζεις ότι θα αλλάξει κάτι έτσι κοιτώντας τον τοίχο.. Λυπάμαι αλλά ΔΕΝ.. θα αρχίσεις;

Συγνωμη που εγινα φορτικη αληθεια αλλα δν εχω καμια ελπιδα μεσα μου που να τη βρω

Κάτι σε ρώτησα.

Δεν με πληρώνει κανενας να σου μιλάω. Αν ήσουν φορτικη δεν θα απαντούσα.

Περιμένω απάντηση.

Να κανω τι? Παλι με λαδωμενα μαλλια θα παω αυριο στη δουλεια και με ενα υφος σαν πληγωμενο ζωο
δεν μπορω πια να παιζω θεατρο εχασα κ αυτη μου την ικανοτητα
δεν εχω που να παω
μη μου μιλας ετσι
τι να κανω τι να σκεφτω πες μου
σημερα αντι για το μισο χαπι που επρεπε να παρω
επλυνα το προσωπο μου
και ειπα να γινω λιγο πιο αισιοδοξη
ολοι με μισουν εκει μεσα δεν σου κανω πλακα
πιο τοξικο περιβαλλον δεν υπαρχει
η ισως και κανεις να μην ασχολειται μαζι μου σημερα πηγα στον μπαμπα
του λεω θα ερθεις σπιτι μου?
αν εισαι μονη σου θα ερθω
αν δω κανεναν αλλον θα τον φτυσω
που σε καταντησε ετσι
γιατι του λεω πως ειμαι?
δεν μου απαντησε
πηγα και κλειστηκα παλι στο λογιστηριο
ο πατερας μου ειναι κατω
στο μαγαζι
μετα απο αυτο κατι θελανε να φτιαξουν ενα προιον
και εγω ειχα παθει μπλακ αουτ δεν καταλαβαινα τι μου λεγανε
προσπαθουσα να καταλαβω να συγκεντρωθω τιποτα
το μυαλο μου ενα κυκλικο τουνελ που με κανει και μενω απλανης με ανοιχτα ματια και θολωνουν
μιλανε πανω οι συναδελφοι και λενε κατι μαλακισμενα πραγματα για δεκαχρονα και γελανε κ εγω δεν τα θεωρω καν αστεια και αναρωτιεμαι αυτο που αναρωτιομουν παντα
γιατι να μην ανηκω καπου? να μπορω κ εγω να βρισκω αστειες τις μαλακιες
εγω νευριαζω που ειναι τοσο ηλιθιοι ολοι
ενω στην πραγματικοτητα νευριαζω με εμενα
γυρισα σπιτι αντικρισα το φιλο μου χαλια ειναι κ αυτος δεν τον πληρωνουν
φαγαμε ξαπλωσε στον καναπε επικοινωνια μηδεν
ξαπλωσα κ εγω στο κρεβατι
και παρακαλουσα να αργησουν να περασουν οι ωρες να μην νυσταξω παλι απο τις δεκα
ηδη νιωθω απιστευτη εξαντληση
και δεν εχω κανει τιποτα αλλα τιποτα
πριν λιγο μου τη βαρεσε αρχισα να τον κατηγορω οτι δε με θελει δεν κανει τιποτα για μας λεω παω σπιτι
μπαινω στο αμαξι
ηθελα να παω στη μαμα μου να κατσω αγκαλια της
αλλα δεν μπορουσα να παω εκει
δεν ηθελα να παω
κανω αναστροφη γυρναω εδω ουτε εδω θελω να παω σκεφτηκα να κοιμηθω στο αμαξι αλλα κρυωνα
γυρισα εδω παλι
για μπανιο ουτε λογος

Τιμωρεις τον εαυτό σου έτσι; Πηγαινε κάνε μπάνιο.. Περιμένω εδω να συνεχίσουμε την κουβέντα μας.

Αυριο
το υποσχεθηκα στον εαυτο μου