σχολη

Εμ, σε όλα τα πράγματα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Και οι γονείς ζορίζονται να έχουν μία 30χρονη μέσα στο σπίτι και ανησυχούν για αυτή και η κόρη ανησυχεί και ζορίζεται αντίστοιχα, αλλά πρέπει να υπάρχει προσπάθεια για μία αλληλοκατανόηση αφού έτσι έχουν τα πράγματα. Σίγουρα έχουν κι αυτοί ευθύνες που δεν συνειδητοποίησαν την έκταση του προβλήματος υγείας σου και ίσως και άθελά τους να το επιδεινώσαν, αλλά κι εσύ πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι δυστυχώς είναι τρομερά δύσκολο για αυτούς να σε καταλάβουν και δεν σε πληγώνουν ηθελημένα.
Για αυτό είναι σημαντικό βήμα-βήμα να κάνεις κινήσεις για την ανεξαρτησία σου σιγά σιγά, τώρα με τη σχολή, μετά με κάποια δουλειά. Ψύχραιμα, χωρίς υπερβολικό άγχος όμως.

παλιοτερα στα 19-23 4 χρονια δουλευα 8αωρα και διπλοβαρδιες
τωρα μου φαινεται παλουκι να δουλεψω.εχω φοβηθει με ολα αυτα που περασα και περναω. δε ξερω αν μπορω να ανταπεξελθω. θα ηταν καλα σιγουρα σε ενα κοισπε αλλα που.. δεν εχουμε εδω ακομα ειναι στα χαρτια.
1-1,15 ωρες αντεχω εξω ακομα και για 1 καφε.φευγω.που να δουλευω και 8ωρα...
εντομεταξυ ειχα παει ψυχολογο και δε μου ελεγε αν αυτα ειναι τα αρνητικα συμπτωματα πουθ ακολοθουν ενα επεισοδιο ή ειναι προδρομος επεισοδιου
και μου ειπε οποτε θελω να με βλεπει για 5 λεπτα εκτακτα ο γιατρος γιατι ανησυχισε και ηθελε να μου βαλει συντομοτερα ραντεβου αλλα δεν ειχε χρονο.μου ειπεαν θελω να πηγαινει να με βλεπει κι αυτη εκτακτα για 20-30 λεπτα γιατι το επομενο μας ραντεβου αργει πολυ..
αλλα δε θελω να το πω στο γιατρο γιατι θελω σε μερικους μηνες να μου δωσει χαρτι οτι μπορω να οδηγησω γιατι χρειαζομαι ενα χαρτι απο αυτον και δε θελω να με δει και να μη δειχνω σταθερη μεχρι τοτε για να μη γινει καμια στραβη..το χρειαζομαι δε μπορρω να με μετακινουν μονο οι γονεις

Υπάρχουν λύσεις boo και για δουλειές εξ αποστάσεων, είτε αποκλειστικά στο σπίτι σου είτε που μπορεί να απαιτούν ελάχιστες συναντήσεις στο χώρο εργασίας, είτε που μπορείς να προσαρμόζεις αρκετά τα ωράρια η ίδια. Και τα ΚΟΙΣΠΕ είναι μία λύση, αλλά δεν μπορεί να υπάρχουν και παντού.

Αυτό με τα χαρτιά το καταλαβαίνω πως το λες, από την άλλη όμως για κάποιο λόγο απαιτείται η γνωμάτευση του γιατρού για το δίπλωμα, για την ασφάλεια την δική σου και των άλλων.
Καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι, αλλά δεν είναι σωστό να κρύβεις πράγματα από το γιατρό. Μπορεί μετά να σου βγει σε κάτι χειρότερο που ίσως το είχες προλάβει.

καλησπερα παιδια

πηγα ψυχολογο μου ειπε οτι αυτο το θεμα με την αναγκη να μου μιλαει πιο ομορφα προερχεται απο την παιδικη μου ηλικια λογω της συμπεριφορας των γονιων μου τοτε.ελειπε το μπραβο, το κουραγιο παρα μονο απαιτησεις και ανικανοποιητο..
της ειπα να μου πει αν νομιζει αν ειναι τα αρνητικα συμπτωματα της ψυχωσης ή ερχεται κανενα επεισοδιο αλλα μου ξεφυγε με την κουβεντα..
μου ειπε οτι εχω χασει το κινηητρο μου και προσπαθουσε η καημενη να μου βρει κατι που να μου προκαλει ενδιαφερον αλλα εγω τιποτα.δε με ευχαριστει τιποτα

Quote:

---

Originally Posted by boo

παλιοτερα στα 19-23 4 χρονια δουλευα 8αωρα και διπλοβαρδιες
τωρα μου φαινεται παλουκι να δουλεψω.εχω φοβηθει με ολα αυτα που περασα και περναω. δε ξερω αν μπορω να ανταπεξελθω. θα ηταν καλα σιγουρα σε ενα κοισπε αλλα που.. δεν εχουμε εδω ακομα ειναι στα χαρτια.
1-1,15 ωρες αντεχω εξω ακομα και για 1 καφε.φευγω.που να δουλευω και 8ωρα...
εντομεταξυ ειχα παει ψυχολογο και δε μου ελεγε αν αυτα ειναι τα αρνητικα συμπτωματα πουθ ακολοθουν ενα επεισοδιο ή ειναι προδρομος επεισοδιου
και μου ειπε οποτε θελω να με βλεπει για 5 λεπτα εκτακτα ο γιατρος γιατι ανησυχισε και ηθελε να μου βαλει συντομοτερα ραντεβου αλλα δεν ειχε χρονο.μου ειπεαν θελω να πηγαινει να με βλεπει κι αυτη εκτακτα για 20-30 λεπτα γιατι το επομενο μας ραντεβου αργει πολυ..
αλλα δε θελω να το πω στο γιατρο γιατι θελω σε μερικους μηνες να μου δωσει χαρτι οτι μπορω να οδηγησω γιατι χρειαζομαι ενα χαρτι απο αυτον και δε θελω να με δει και να μη δειχνω σταθερη μεχρι τοτε για να μη γινει καμια στραβη..το χρειαζομαι δε μπορρω να με μετακινουν μονο οι γονεις

---

εχεις κατα βαση δικιο σε πολλα Σονια. Ομως μην ξεχναμε οτι οι γονεις της της χρωστανε πολλα και πολυ!! αρα θα πρεπει να τους αναφερει τους προβληματισμους της, να τους καταθετει κατα καιρους τις αγωνιες της, να τους λεει τις αναγκες της και τις οποιες παρατολμες η μη επιθυμιες της!!
Σονια της χρωσταν!!! διοτις ο κανωνας στην ψυχολογια λεει οτι εαν δεν νιωσεις την απολυτη αγαπη απο την μανα σου θα την αναζητας για ολη σου την ζωη, και δεν θα την βρεις πουθενα

Panou υπαρχει το ενδεχομενο η Μανα ή ο Πατερας επειδη ηδη ειναι με θεματα δικα τους να μην αναγνωρισουν ποτέ μα ποτέ τα λαθη τους ή να δωσουν. Μπορει καποιος αξαφνα να φυγει απο τη ζωη. Τι θα γινει τοτε ;; Θα μεινει ο ανθρωπος προσκολλημενος στο παρελθον του;; αυτο αξιζει να το αναλογιστουμε ολοι. Μπου επειδη διαβασα πως ηταν κακοποιητικοι και δεν ελεγχαν τα νευρα τους αυτο ναι να το πεις χυμα αλλά αν φοβασαι συνεχως πως θα σε τιμωρουν οπως οταν ησουν παιδι κακο σε εσενα κανεις ματια μου και δε χρειαζεται. Σιγα σιγα σιγα θα βρεις εσυ τροπο να σε φροντιζεις και να σε αγαπας. Ο χρονος δε γυριζει πισω για κανεναν. Μακαρι να καταλαβουν τι πληγες ανοιξαν και να τις διορθωσουν με διαφορετικη συμπεριφορά. Στηριξου σε οσα μεσα εχεις. Ψυχολογο αγωγη και μικρα βηματα.

ευχαριστω για τις καλες κουβεντες που μου λετε να ειστε καλα νοιωθω οτι καποιος καπως με καταλαβαινει..
πλεον στη σχολη παω σαν ρομποτ
εντομεταξυ δε μπορω να συγκεντρωθω και ολο χανομαι...
κατι δεν παει καλα. δε ξερω τι μου φτιαει πισω απο ολα αυτα που λεω.
νταξει σιγουρα δε παιζαμε μπουνιες αλλα κι αυτη η μυγοσκοτωστρα μεχρι να πρειστω δε ξεχνιεται.οπως δε ξεχνιεται πως οταν μαθανε κατι λιγα για μενα θελανε να με πανε σε παππα να με διαβασει..εκτοτε καταλαβα οτι κανεις δε μπορει να καταλαβει.
πως να τους κατηγορησω ομως.. εκαναν πολλα για να μας αναθρεψουν εμενα και τα αδερφια μου. δε ξερω τι μου φταιει..
και ζηταω να μαθω τι μου συμβαινει γιατι δεν αντεχω να μη ξερω απο τι ειναι αυτα τα συναισθηματα και για τη σχολη και για τους φιλους και τα χομπυ..δεν υπαρχει κινητρο..αλλα γιατι ετσι ξαφνικα? τι με εχει πιασει??

Το οτι θα πρεπει να τις δωσουν πολλα οι γονεις της ΜΠΟΥ, το ειπα επειδη καπου μου φανηκε οτι διαβασα πως εχουν αλλαξει συμπεριφορα απεναντι της , τωρα βεβαια διαβαζω παλυς οτι δειχνουν ανοριμα χαδια προς την ΜΠΟΥ, δεν ξερω, ειλικρινα λυπαμαι αλλα καμια φορα βρε Μπου υπαρχουν πολλες αντιφασεις στα μηνυματα σου, πολλες φορες ανα εποχες και ανα διαθεση σου διαβαζουμε κι διαφορετικα γεγονοτα! συγνωμη κιολας, αλλα κι εγω μπερδευομαι και δεν ειμαι κι ο καλητερος για να βοηθω!!
Αυτο που εχω ομως να καταθεσω ξεκαθαρα κι ολοψυχα ειναι οτι εαν υπαρχει εκ μερος των γονιων της διαθεση τωτες θα πρεπει γρηγορα να αναλογιστουν τα οποια λαθοι του παρελθοντος κι γρηγορα να κανουν απλα πραματα οπου αυτα τα πραματα πρεπει να τους τα καθοδιγει ο γιατρος .!! αληθεια μερικες φορες νευριαζω οταν βλεπω οτι υπαρχουν λυσεις για οικογενειακα προβληματτα πολυ απλες, ανοφελες κι ανεξοδες και σαν δεν λαμβανουν χωρα τρελενομαι!!! απο την αλλη θα μου πεις ποιος ειμαι εγω ε? μειτε λογος μου πευτει μα κι ας κοιταξω την δικη μου καμπουρα! . απλα,, οπως χαιρομαι οταν διαβαζω οτι καποιο ατομο εδω μεσα αλλαζει προς το ομορφο η ζωη του ετσι κι ξενερωνω οταν βλεπω οτι δεν αλλαζει η ζωη καποιου ενω ειναι πανευκολο!!,μπορει να ακουστει λιγο οπορτουνστικο και παραμυθενιο αλλα ναι,, αγαπω τον κσμο, θελω να γινοντε χαρουμενοι οι ανθρωποι γυρο μου, επεμβαινω στον κοινωνικο μου περιγυρο προς τον αυτο σκοπο!! εδω δεν μπορω να επεμβω οπως κανω στην ζωη μου, εξω, απο την αλλη καταλαβαινω οτι η αλλαγες πολλες φορες ειναι δυσκολες και οι ανθρωποι νευριαζουν μαζι μου !! γινομαι ενοχλητικος !!και ειναι λαθος μου, για αυτο κι ζητω συγνωμη στην ΜΠΟυ και στον-στην καθε Μπου εαν επιμενω η εαν επεμβαινω.

κοιτα γιωργο φασκω και αντιφασκω στο οτι ας πουμε ενω εχω παραπονα ας πουμε απο τη μανα μου βγαινω μαζι της για καφε δεν εχω αλλη επιλογη για εξοδο ομως κι αυτο πλεον εχει γινει σπανιο εχω πανω απο μηνα να βγουμε.
και επισης φασκω και αντιφασκω στο οτι πριν κανα μηνα ελεγα οτι θελω παρεες χομπυ σχολη κλπ.αλλα αυτο ειναι το περιεργο οτι ολα τωρα μου εχουν ερθει αναποδα.γι αυτο λεω οτι δε ξερω τι μου συμβαινει..γι αυτο και το συζηταω μαζι σας

Quote:

---

Originally Posted by boo

κοιτα γιωργο φασκω και αντιφασκω στο οτι ας πουμε ενω εχω παραπονα ας πουμε απο τη μανα μου βγαινω μαζι της για καφε δεν εχω αλλη επιλογη για εξοδο ομως κι αυτο πλεον εχει γινει σπανιο εχω πανω απο μηνα να βγουμε.
και επισης φασκω και αντιφασκω στο οτι πριν κανα μηνα ελεγα οτι θελω παρεες χομπυ σχολη κλπ.αλλα αυτο ειναι το περιεργο οτι ολα τωρα μου εχουν ερθει αναποδα.γι αυτο λεω οτι δε ξερω τι μου συμβαινει..γι αυτο και το συζηταω μαζι σας

---

βρε Μου μου, μην με παρεξηγας κι εγω δεν ειμαι αυτος ο υγειες ανδρας που θα μηλα εκ του ασφαλους!! μεσα απο την απολυτα αρμονικη λειτουργια του εγκεφαλουτου!! απεναντιας αυτο το δυαστημα λογο αλλαγης φαρμακων - παιρνω 2 το πρωι και 3 το βραδυ διαφορετικα φαρμακα!! - αντιθετος λοιπον κι το δικο μου μυαλο βρισκετε σε συγχυση για αυτο κι ερωτω συνεχως!!
Αυτο που ελεγα ειναι οτι καπωτες θυμαμαι πως η μητερα σου ειχε αλλαξει συμπεριφορα απεναντι σε εσενα και στην ασθενεια σου, κι αν θυμαμαι καλα ειχε παει στο γιατρο σου.Προσφατα ομως διαβασα οτι δεν ειναι ετσι κι οτι δυστυχως σου λεει παλυ για παπαδες και για τετοια, αυτο ελεγα σχετικα με τις αντιφασεις σου.
Μπου ,με πολυ αγαπη ξες οτι θα θελα να τα βρεις με τους δικους σου, διοτις κατα την γνωμη μου εκει κρυβετε ενα τεραστιο κομματι της ασθενειας σου, η αποδοχη δλδ της αγαπης εκ της μητερος σου, να σου προσφερει δλδ αγαπη οπου θα ειναι τοσο ξεκαθαρη και τοσο δυνατη ωστε να σε κανει εσενα να νιωσεις αυτο που νιωθει καθε παιδι την υπαρξη!! να γινεις δλδ δεξιμο αγαπης απο το σημαντικοτερο ατομο στην ζωη σου!! αυτη ειναι και η συμαντικοτερη στιγμη στην ψυχαναλυση!! εαν δεν υπαρξη αρκετη αγαπη του γονιου προς το παιδι του τωτες το παιδι για μια ζωη θα πηστυει οτι δεν ειναι αξιο για να αγαπηθει και εκει αρχιζουν τα προβληματα , αλλος αντιδρα με βια αλλος καταστρεφει τον εαυτο του .Βεβαια δεν ειναι μονο αυτος ο λογος για να υπαρξουν προβληματα, εμενα η μητερα μου με αγαπησε παρα πολυ και ομως εχω αρκετα προβληματα, αυτο ομως, το δικο μου προβλημα οφειλετε σε αλλους τομεις. Ομως εσυ εισαι το πρωτιστος θεμα και σε εσενα πρεπει να υπαρξει το ενδιαφερον ωστε να μπορεσουμε εδω μεσα, σαν φορουμ, σαν απλοι ανθρωποι οπου εχουμε σχεδον ολοι μας καποια εμπειρια ως παθον βεβαια κι δευτερευον καποιοι λιγοι ως θεραπευτες με σκοπο λοιπον να σου γραφουμε λογια, μηνυματα με προτροπες προς ενεργειες οπου θα σου ευκοληνουν την ζωη σου, που θα σου φερουν χρωματα ομορφα στην καρδια σου!! Ο σκοπος μας, κι ο ρολος μας ειναι μικρος και δεν μπορει να εχει πρωταγονηστικο ρολο, αυτον τον ρολο τον εχει ο γιατρος σου και το περιβαλον σου, εμεις ειμαστε εδω ως μια παρεουλα οπου ουτε καν την αυρα της ζεστασιας δεν μπορουμε να σου προσφερουμε αφου βρησκομεθα πολλα μιλια μακρυα!

boo ισως εισαι σε φαση. Επειδη εχουν συνδυαστει με αγχη φωνες ενταση ολα αυτα κατι μεσα σου να μην γουσταρει να τα αντιμετωπισει αμεσα. Θελω να πιστευω πως θα ξαναβγεις εξω. Ασε το χρονο λιγο. Οσο και αν απορεις αυτη τη στιγμη. Εχεις περασει πολλες καταιγιδες. Ισως να ειναι περιοδος αμυνας του εαυτου σου. Παντως μονο με ηρεμια και αγαπη σε εσενα θα βρεις πατηματα. Ηρεμια να μην σε ζοριζεις να βρεις τωρα λυσεις. Αγαπη με βοηθεια ψυχολογου να καταλαβεις ποια εισαι εσυ. Ποσο συμπαθεις ποσο αντιπαθεις τα πρωτα οικεια ατομα. Ποσο κοντα θες να αφηνεις φιλους ή συμφοιτητες κοντα σου. Γιωργο δεν αφαιρεσε κανενας το δικαιωμα να γραψεις οσα αισθανεσαι απλα συνεχιζει ο καθενας μας μια προταση με οσα ή γνωριζει ή δεν καταλαβαινει ή θελει να αποσαφηνισει. Ολα οκ.

να ξεκαθαρισω πως η μανα μου δεν χει επισκευτει ποτε κανεναν γιατρο μου ή ψυχολογο μου.παλιοτερα ειχε κλεισει ραντεβου αλλα ποτε δεν πατησε στο ραντεβου.εχει μιλησει λιγες φορες αλλα μονο και μονο για να μου κλεισει ραντεβου..
εδω μπηκα 2 φορες για νοσηλεια κα δεν ηταν εκει.επρεπε να περασει 1.5-2 μηνας στο αιγινιτειο για να με επισκευτει και φυσικα να ριξει τις ευθυνες σε ολο τον πειγυρο μου εκτος απο τους 2 τους.. γι αυτο και στη 2η νοσηλεια δεν τος ειχα πει τιποτα παρα μονο 1 μηνα μετα αφοτου βγηκα.

ανοιγω την καρδια μου τωρα και θα πω πως δε ξερω αν μπορω να συγχωρησω συμπεριφορες και πολλες συνεπειες ασχημες προς εμενα.γι αυτο και δεν νοιωθω οπως θα επρεπε.εχω δωσει πολλα συγχωροχαρτια αλλα ποσες φορες να το κανω??εχω πληγες αφου ακομα δεν καταλαβαινουν οτι κανουν λαθη σοβαρα.. νοιωθω μια παγωμαρα.δε μου βγαινει η αγκαλια, το φιλι κλπ.
περισσοερο μου εχει δωσει το προφιλ φιλης εχει χαθει το παιδι για αυτο και οταν βγαινουμε εξω θα μου μιλησει σα φιλη και ο λεει και της αρεσει.και δε λεω τιμη μου να με βλεπει σα φιλη της και να προσπαθουμε να λυσουμε τα οικογενειακα αλλα το παιδι χαθηκε. και ποσες φορες εχω το ρολο της σκληρης που βοηθαω αλλα δεν εχω αναγκες
το μονο που τους νοιαζει ειναι να μην τυχον εχουν φταιξει αυτοι για κατι απο ολα αυτα που περναω

τι αμυνα θα μπορουσε να ηταν αραγε αυτα τα συναισθηματα μπας και καταλαβω τι μου γινεται
!! υποψιν δεν εχω φωνες πλεον!! τις νικησα !!

η ψυχολογος μου εχει πει οτι ειμαι πολυ αυστηρη με εμενα και ενοχικη κατα βαση.και μου εχει πει πως κακως εχω το ρολο της φιλης.

και τωρα αυτο το 2βδομαδο δε θελω κανεναν ουυτε φιλους ουτεε γονεις ουτε σχολες ουτε χομπυ ουτε τιποτα. δε με ευχαριστει τιποτα δε θελω να κανω τιποτα θελω να μεινω στασιμη χωρις τιποτα αλλα ολα τρεχουν κι εσυ αντε να βρεις τροπο να αφεθεις...

μακαρι να ειναι φαση..μακαρι..

Μπου. Η Μανα εχει περασει διαφορα. Καθε μανα. Το παιδι δεν ειναι φιλαρακι. Εμενα και οι δυο μου μιλουσαν ανεξελεγκτα λες και ημουν. Ακουγα συμβουλευα και ξεφυγε η κατασταση. Καποια στιγμη δεν ηξερα εγω τι ταυτοτητα εχω και εγω που να μιλησω. Αρχισα λοιπον να σταματω κουβεντες που με χαλουσαν. Δευτερον ειναι ναι πολυ δυσκολο για ολους τους γονεις να αποδεχθουν οτι γονιδιακα ή συμπεριφορικα αρρωστησαν τα παιδια τους. Κοιταξε μονο να παιρνεις βασικα θετικα απο εκεινους και δες σιγα σιγα μεσω της κουβεντας με την ειδικο εσυ μονον που θα πας. Τιποτε αλλο. Με ακους;; Ειναι ενηλικοι και ξερουν να φροντιζουν τους εαυτους τους. Καιρος να φροντισεις εσυ εσενα. Ουτε διακοπη αγωγης. Ουτε να τα βαζεις με τον εαυτο σου. Αμα εχει καλο καιρο βαλε οτι σου γουσταρει και βγες να κανεις 1 κυκλο το τετραγωνο. Νιωσε τον ηλιο το οξυγονο. Κανε αυτο το απλο και γυρισε. Μια βολτα μονο αρκει καμια φορα να νιωσουμε πως εχουμε ελεγχο εαυτου, πως ζουμε, πως δεν εχουμε αναγκη τελικα πολλους αλλα κυριως τον εαυτο μας. Δωσε σημασια στο τελευταιο. Οχι να ειμαστε παρτακιδες. Εχουμε αναγκη να προσεχουμε τον εαυτο μας και να τον φροντιζουμε γιατι ειμαστε παντου και παντα μαζι του. Εγω το εκανα πολλες φορες αυτο. Αλλες γυριζα πισω με αισθημα πανικου αλλες ενιωθα απειρη ευγνωμοσυνη. Απλα καθημερινα γλυκια μου μπου. Οπως βγει. Εχεις δοκιμαστει σκληροπυρηνικα. Κανεις δεν ξερει ποσο προσπαθησες να φτασεις εδω. Ουτε εγω σαφεστατα. Καλη μας ημερα.

καλησπερα παιδια

σιγουρα οι γονεις εχουν κι αυτοι τα δικα τους βιωματα.
ας πουμε η μανα μου δεχοταν μπουλινγκ και κοροιδια στο σχολειο της απο οτι μου ειχε πει απλα τοτε δεν υπηρχε αυτος ο ορος.ετσι εμαθε να ζει μονη της σαν μοναχοπαιδι με αποτελεσμα να μου λεει εμενα δεν εχεις αναγκη τους φιλους εγω τα καταφερα μονη μου ειπε..
αλλα βιωματα αλλες ψυχολογιες αλλα χρονια. δε μ αρεσει το μισω να τους κατηγορω γονεις μου τους αγαπαω οπως και να εχει απλα καποια πραγματα πονανε και καποια αλλα ειναι απο δεκαετιες πισω στα μυαλα.
κανανε οτι πιστευαν οτι ειναι το καλυτερο για να μας μεγαλωσουν και να μας εξασφαλισουν οτι μπορουσαν για το μελλον μας..
απλα καποια πραγματα πονανε απο παιδι ως και τωρα καποια γεγονοτα και δε ξερω αν σε αυτα ο χρονος ειναι γιατρος ή τα κουβαλας μεσα σου μια ζωη..
ενα παραπονο που ειχα ειναι οτι τους βλεπαμε ελαχιστα μεσα στη μερα επειδη δουλευαν απο τα χαραματα ως το βραδυ ειδικα ο πατερας μου..τον βλεπαμε το μεσημερι και το βραδυ ισα για να φαει.. εκαι γυρρισα και τους ειπα καλυτερα να ειχαμε πιο λιγα για να τους εβλεπα περισσοτερο..
τεσπα με μισω οταν τους κατηγορω.ειμαι ενοχικη οπως εχουν πει και οι ψυχολογοι που με εχουν δει..
απλα νοιωθω οτι μια ζωη ειχα παραπανω ευθυνες απο οσες θα επρεπε..θα τοκανω λιγο μελο..αλλα νομιζω οτι μεσα μου κουβαλαω ενα παραπονεμενο παιδι που δε ξερει πως και τι να ζητησει και να παρει για να καλυψει καποια ψυχολογικα κενα..
αυτα..