Quote:
Originally posted by Sofia
Lisa 71,
καλώς ήρθες:)
καταρχην θα ηθελα να σ ευχαριστήσω για το θεμα που εθεσες, καθώς ειναι κατι που δεν ειχα σκεφτει ποτε μου κ ετσι μου εδωσες την ευκαιρια να προβληματιστω.
Μ αρεσε η \"κουβέντα\" που αναπτύχθηκε....δεν μπορεσα ομως να μην σκεφτώ:μακαρι ολα τα παντρεμενα ζευγάρια ή και μη, να ειχαν τοσους σοβαρους προβληματισμους πρίν αποκτησουν ενα παιδι. Να βλεπουν αν ειναι τοσο ολοκληρωμενοι ως ανθρωποι που να εχουν το \"δικαιωμα\" να αποκτουν παιδι.
Εχω δει μητέρες με μεγάλο συναισθηματικο ελλειμα, να τρεχουν να το καλυψουν μονο απο τα παιδια τους. Κ εχω υπάρξει κ εγω ενα τετοιο παιδι. Κ δυστυχως δεν ειμαι η μονη.
Θα ήθελα να σου πω κατι ακομα: το να νιωθει ενα παιδι πώς σηκώνει ολο το βαρος της ευτυχιας της μητέρας του, ειναι κατι εξωντοτικο για το ιδιο.
Καλή δύναμη σε οτι κ αν αποφασισεις:)
p.s.Ευχομαι παρολα αυτα να μπορεσεις να δεις, πώς δεν εχεις ξοφλησει ως γυναικα. Κ πώς αυτο εχει να κανει με σενα κ τις επιλογες σου.Κ ειναι κατι που μπορεις να δουλεψεις ακομα!!!
Σοφία, καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου. Όμως αν μια γυναίκα είναι παντρεμένη και ο γάμος της την κάνει δυστυχή, το παιδί τότε δεν σηκώνει το βάρος της ευτυχίας της μάνας του?