Printable View
kgana,
φαινεται πώς δεν βρηκες την επικοινωνια, την αποδοχη, την καταννοηση απο τους γονεις κ την αδερφη σου. Καταλαβαινω πώς αυτα απο μονα τους ειναι υπεραρκετα για να κανουν καποιον να νιωθει απομονωμενο και μονο. Κ ισως κ χωρις να ανηκει πουθενα.
Ετσι ειναι φυσιολογικο- τουλαχιστον για μενα- να νιωθεις μοναξια. Μονο που kgana, ολοι δεν εχουμε την ιδια αναγκη για επικοινωνια, την ιδια διαθεση να ακουσουμε τον αλλο, την ιδια ματια για να αισθανθουμε την ματια του αλλου, τα ιδια αυτια για να θελουμε να ακουσουμε τον αλλο. Ακομα κι αν αυτος ο αλλος ειναι τοσο στενος συγγενης. Μπορει να περναμε στα ξυστα, κατι που ο αλλος μπορει να θεωρει πολυ σημαντικο. Οτι κ αν ειναι αυτο. Να ξεχναμε δλδ πώς ο αλλος επειδη ειναι συγγενης δεν ειναι ιδιος κ δεν οφειλει να ειναι ιδιος με εμας.
Περα απο την οικογενεια, υπάρχουν ευτυχως κ αλλοι πολλοι, που εχεις την ευκαιρια να γνωριστεις κ σιγα σιγα να δοκιμασεις να ανοιξεις διαυλους επικοινωνιας οπου θεωρεις καθε φορα οτι αξιζει τον κοπο.
Εννοειται πώς το αποτελεσμα δεν ειναι προκαθορισμενο καθε φορα, ομως καθε φορα πλησιαζοντας τον αλλο κανεις κ απο ενα βημα στο να πλησιασεις κ τον ιδιο σου τον εαυτο.
Ετσι νομιζω....:)
kgana,
καταλαβαινω....
τί σκεφτεσαι να κανεις απο δω κ περα?διαβασα οτι ζεις στην επαρχια...τί διεξοδους εχεις εκει που βρισκεσαι?Εννοω πώς αν αναζητας συνεχως διεξοδο επικοινωνιας απο τους γονεις απο οπου βλεπεις οτι δεν βρισκεται τοτε ειναι σαν να αποφασιζεις εκ των προτερων να πονας με τον ιδιο τροπο.
Kgana, οχι κ συγγνωμη:)
αν θεωρησουμε πώς οι γονεις μου παρα τις συζητησεις που επαναλαμβανονται στο ιδιο ή διαφορετικο μοτιβο, αισθανομαι πώς δεν ακουνε καν τι λέω, ή δεν υπαρχει μια επικοινωνια, ενα σημειο επαφης μαζι τους τοτε καλο ειναι να το δω. Κ ταυτοχρονα να καταλαβω οτι αν επιμενω να ζηταω επικοινωνια ή κατανοηση απο τους ανθρωπους που βλεπω οτι δεν μπορω να την λαβω, τοτε ειναι σαν να χτυπαω η ιδια με τη θεληση μου το κεφαλι μου στον τοιχο.
Ειναι λογικο να θες να σε ακουσουν, να ακουσουν τη δικη σου θεση, να νιωσεις ισοτιμο μελος της οικογενειας. Ομως χρειαζεται κ η συνδρομη των αλλων γι αυτο. Δεν μπορεις να το κανεις ολο μονη σου. Αυτο που μπορεις να δεις ειναι απο που μπορεις να παρεις αυτο που ψαχνεις.
ναι, εννοω αυτο. Αν με ρωτησεις πώς γινεται αυτο?Θα σου πω πώς εγω προσωπικα εχω κανει λαθη αρκετες φορες. Κ νομιζω λαθος εκτιμηση κανουμε ολοι. Ομως χωρις να δοκιμασεις να εκτεθεις, να ανοιχτεις κ να ρισκαρεις τελικα, δεν μπορεις να ερθεις κοντα με κανεναν.
Χρειαζεται να δωσεις χρονο σ αυτη σου την προσπαθεια, καλη διαθεση κ σκεψου πώς εισαι μονη σου κ απο επιλογη....
Κατι αλλο: αισθανομαι πώς απο οσα περιγραφεις μεσα στο σπιτι, μπορει να αντιδρας κ αποτομα ή νευρικα. Καταλαβαινω πως νευριαζεις απο την σταση των αλλων, ενας καβγας ομως πως θα σε βοηθησει τελικα?
οπως μονη σου λες, αυτη η συμπεριφορα ειναι ενας φαυλος κυκλος. δεν βγαζει πουθενα.σ αφηνει παλι μονη να λες ποσο ασχημα αισθανεσαι στη μοναξια σου.Quote:
Originally posted by kgana
το θέμα είναι οτι έτσι είναι κ ο πατέρας μου κ γι\'αυτό δεν έχουμε συζητήσει ποτέ τπτ
λες πώς η μανα σου κανει μια προσπαθεια την οποια ομως εσυ αποδοκιμαζεις. αρα υπαρχει καποιο εδαφος μεσα στο σπιτι για να ερθεις με εναν ανθρωπο πιο κοντα. ή τουλαχιστον να προσπαθησεις.
λες πως δεν ξερεις γιατι αντιδρας ετσι...ισως να μην εχει σημασια κιολας.Ισως να ακολουθεις εναν τροπο που σου ειναι οικειος, αυτο του πατερα σου. Ομως μπορεις να αλλαξεις τον τροπο σου, ειδικα αφου πλεον βλεπεις καθαρα οτι σε παγιδευει σε μια κατασταση που δεν σου ειναι αρεστη.
kgana,
σε καμια περιπτωση δεν υποννοησα να αλλαξεις αυτο που νιωθεις.Αυτο που εγραψα, ηταν να δεις αυτο που νιωθεις κ τι αποτελεσματα φερνει ολο αυτο το κλεισιμο. Κ πώς δημιουργειται, πώς επαναλαμβανεται, που οδηγει....
Μια συμπεριφορα, οταν επαναλαμβανεται ασυνειδητα κ οταν επαναλαμβανεται συνειδητα εχει αλλο βαρος μεσα μας.
Κι εγω σ ευχαριστω για τον διαλογο:)
Άρα, αν κατάλαβα καλά,Quote:
Originally posted by kgana
να πχ ο φίλος μου αυτός μου βγάζει μια εμπιστοσύνη
δε με κρίνει .. κ νιώθω οτι δε θα πει πουθενά οτι του λέω..
Γυναίκες φίλες δεν έχω πολλές μόνο εκείνη που είναι Αθήνα κ τα πάμε πολύ καλά αλλά σε άλλο επίπεδο όχι συναισθηματικό δεν είναι τέτοιος τύπος είναι πιο του έξω διασκεδάζει πιο πολύ αλλά μου αρέσει να βγαίνουμε σε γιορτές επειδή τη ξέρω χρόνια πολλά κ την εμπιστεύομαι.
αλλά φίλες κοπέλες δεν έχω γενικά ε κ δεν έχω να πώ κ πολλά όταν γνωρίζω μια κοπέλα δε ξ\'ερω γιατί.. εξάλλου οι κοπέλες είναι πιο υποκρίτριες.. θα μου πεις γιατί εσύ τι είσαι αγόρι?
όχι αλλά δε μπορώ να βγώ με καποια κ να μου λέει ψέματα ή να προσπαθεί να με ανταγωνιστεί.. για ποιό λόγο? βγαίνουμε για να περάσουμε καλά..
ούτε μ\'αρέσει να με θάβουν απο πίσω μου (που παλιά είχε γίνει επανελημένα με μια φίλη μου που την ήξερα απο προνήπια)
δε ξέρω αν έχει σχέση αν είναι άντρας ή γυναίκα
απλά σε γυναίκα είναι σίγουρα πιο δύσκολο να ανοιχτώ
με έναν άντρα αν έχεις κ κάτι μου είναι πιο εύκολο να δείξω κάτι έστω κ΄λίγο.. αλλά κάτι να με νιώσει
θεωρείς οτι οι γυναίκες λειτουργούν πιο υποκριτικά και πιο ανταγωνιτστικά...
Να σου πω την αλήθεια, κάποιες ή και πολλές φορές, είναι έτσι, αλλά όχι πάντα. Αρκεί να πέσεις πάνω σε κατάλληλα άτομα.
Κι έγω εχω δει πολλή ζήλεια και ανταγωνισμό στις σχέσεις μου με άλλες γυναίκες, αλλά βρήκα και κάποιες που άξιζε τον κόπο.
Βλέπω επίσης οτι με τους άντρες νίωθεις πιο εύκολα να κάνεις το βήμα, εκεί, νιώθεις ότι \'έχεις ένα ατου, ενα...προβάδισμα?
Σαν να μην υπάρχει αντιπαλότητα?
Απο την άλλη, αυτό που λες \" αν έχεις και κάτι\", εννοείς σχέση ( με την ευρεία έννοια)?
Αν ναι, είναι σαν το φλερτ, να είναι για σένα ένα μονοπάτι που σε βοηθά να ανοιχτείς.
Και κάτι ακόμα.
Μου φαίνεσαι ιδιαίτερη φύση, ιδιαίτερος άνθρωπος.
Βλέπω οτι έχεις συσσωρεύσει μέσα σου μεγάλη πίκρα και θυμό για τους δικούς σου.
Βλέπεις οτι δεν μπορούν να σε νιώσουν... Ασφυκτιάς. Απο την άλλη, είναι και η οικονομική εξάρτηση στη μέση, είναι και οι απειλές του πατέρα για αποκλήρωση...
Θα τα βάλεις κάτω και θα βρεις την άκρη.
Στο ξαναλέω, μην περιμένεις να σε καταλάβουν άνθρωποι με τους οποίους μιλάτε άλλες γλώσσες.
Μην περιμένεις να υπάρχει αρμονία μέσα στο σπίτι, όταν υπόγεια ( λόγω της διαφορετικότητάς σας) συγκρούεστε.
Αυτά είναι θέματα για τα οποία δεν μπορείς να κάνεις πολλά.
Απλα τα δέχεσαι και προσωράς... σε πιο γόνιμα εδάφη.
Στο είπα κι απο τα μειλ, στο λέω κι απο εδώ,
Είναι υπέροχο που ξέρεις τι θέλεις και ποιο είναι το χάρισμα σου, το όνειρό σου, ο χορός!!
Παλεψε γι αυτό, αξίζει, να κάνουμε αυτό που μας αρέσει.
Μπορεί να χρειαστούν κάποιοι συμβιβασμοί...
Θα τον βρεις τον τρόπο.
Όσο για τη μοναξιά, χρειάζεσαι ένα πιο κατάλληλο περιβάλλον...
Ενιωσες ποτέ οτι βρέθηκες σε κατάλληλο περιβάλλον;