Originally Posted by
elisabet
Όχι ξαναδιάβασε το ποστ της, νομίζω κάνεις λάθος. Λέει ξεκάθαρα πως δεν μπορώ να ξεχάσω τα μνμ που είδα. Αυτό σου εξηγώ τόση ώρα και δεν θες να καταλάβεις. Οτι το πρόβλημα της δεν είναι το σεξ. Εκανε υπομονή για το σεξ, προσπάθησε να τον πείσει να πάνε σε γιατρούς, το πάλεψε όσο μπορούσε κι ας είχε έναν εντελώς αρνητικό άντρα απέναντί της. Το ποτήρι ξεχείλισε για εκείνη όταν μετα το γράψιμο που της έριχνε (που πάλι δεν έχει να κάνει μόνο με το σεξ) τον είδε να συνομιλεί με άντρες!!! Δεν υπάρχει πιο ξενερωτικό πράγμα για μια γυναίκα από αυτό, πώς να στο πω;;; Εσείς οι άντρες μπορεί να δείτε άλλη γυναίκα λεσβία και να θέλετε να την πηδήξετε κιόλας, σε εμάς δεν λειτουργεί το ίδιο. Είναι αντικούκου πως το λενε.
Όσο για τους δικούς μου, εγώ το έφερα ως παράδειγμα αλλά ειλικρινά αρχίζει και με εκνευρίζει που το χρησιμοποιείς συνεχώς χωρίς να καταλαβαίνεις τι λέω. Θα στο πω για τελευταία φορά. Η μάνα μου, και μπράβο της, έμεινε βράχος στον πατέρα μου σε τρομερά δύσκολες συνθήκες και άφησε εντελώς στην άκρη τον εαυτό της γιατί κι ο πατέρας μου το ίδιο έκανε για εκείνη ΕΜΠΡΑΚΤΑ και καθημερινά. Συναντήσαμε ανθρώπους σε αυτή την πορεία της ασθένειας του, που τα ταίρια και οι κοντινοί των ασθενών περνούσαν οικτρά γιατί πε΄ρα από την ασθένεια είχαν να αντιμετωπίσουν γκρίνια, νεύρα, αρνητισμό, κλάψα κι ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Ο πατέρας μου πέθαινε με το όνομα της μάνας μου στο στόμα του, πονούσε αλλά η έννοια του ήταν αν είναι καλά η μάνα μου κι αν χρειάζεται κάτι. Δεν ένιωσε ποτέ οτι δεν την αγαπά και ότι δεν την νοιάζεται. Η θεματοθέτρια αυτό ένιωσε. Γιαυτό μετάνιωσε και για τα χρόνια που του στάθηκε. Γιατι τα νιώθει χαμένα χρόνια, ότι δεν εκτιμήθηκαν.
Και να σου πω και κάτι; Προσωπικά πιστεύω ότι ο καθένας μας μεγαλώνοντας ή όταν αρρωστήσουμε βγάζουμε τον αληθινό μας εαυτό. Εξαιρώ ψυχιατρικές ασθένειες αλλά έχω δει ακόμα και ανθρώπους με αλτσαιμερ που όταν αρρωσταίνουν δεν αντιδρούν όλοι το ίδιο στην ασθένεια κι αυτό θεωρώ πως έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του καθενός και το τι είχε μέσα του πάντα. Έχω παράδειγμα τέτοιου ανθρώπου που έγινε πολύ βίαιος και επιθετικός πχ και άλλος που ναι μεν τα είχε χαμένα, αλλά ήταν γλυκός και συμπαθητικός.