Ψυχικός μαρασμός

Quote:

Originally Posted by unhappy

Καλό μήνα. Νομίζεις ότι δεν έχω προσπαθήσει αυτές τις μέρες; Πίστεψε με έχω αφήσει βιογραφικά. Και αγγελίες κοίταξα πάλι και πάλι και σε μαγαζιά μπήκα. Και δεν πήρα καμία απάντηση. Και σκέψου ότι έγραψα και είπα και κάποια ψέματα ότι έχω προϋπηρεσία στο σέρβις ότι είχα δουλέψει στην Πάτρα. Και μια που με είχε πάρει τηλέφωνο την Τετάρτη και μου είχε δώσει την εντύπωση ότι θα με πάρει και θα ξεκινησω της έστειλα μήνυμα προχτές τίποτα καμία απάντηση ούτε εκείνος που μου είχε πει για κουζίνα στείλε μου μήνυμα. Δεν είναι μόνο η μοναξιά. Νομίζεις έχω λεφτά για ψυχίατρο και έχω λεφτά γενικά; Είναι μεγάλη ταπείνωση να μην έχεις λεφτά. Δεν μπορείς να έχεις όνειρα ούτε στόχους. Πως να έχω αυτοπεποίθηση και να νιώθω καλά;

Οτι δεν μπορεις την στιγμη που εχεις σκεψεις αυτοκτονιας να βαλεις 50 ευρω στην ακρη,να τα ζητησεις εστω απο τους δικους σου, για να σου γραψει μια αγωγη;;;οκ...αρα η λυση για σενα ποια ειναι;;;Εχουμε κανει πολλες συζητησεις για το θεμα και δυστυχως θεωρω οτι δεν μπορω να σε βοηθησω αλλο.

Πως εισαι μετα απο τοσο καιρο? Ελπιζω τα πραγματα να πηγαν κατ ευχην

ημουν και ειμαι σε αυτην την κατασταση που εισαι ακριβως.
απλα εγω πηγα σε ψυχιατρο παιρνω εδω και 8 χρονια χαπια. εχω παχυνει κτλ
θα ηθελα την ζωη μου πισω χωρις αυτα..
αμα μπορεις να κρατηθεις μακρυα απο αυτα θα σου ελεγα καντο. αλλα και εγω ειχα αυτοκτονικους ιδεασμους γιατι ο πατερας μου αυτοκτονησε το 2004. τοτε δεν με πειραξε. τωρα βιωνω ολα αυτα και βγηκαν στην επιφανεια... ονειρευομαι ενα μελλον χωρις φαρμακα...