Νομίζω ότι τα χω χάσει..

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Είχα πιστέψει στον εαυτό μου κ ένιωθα καλά με εμένα.

---

Τελεια!αρα ξερεις ποιο κομματι πρεπει να δουλεψεις!ομως τωρα γιατι εχεις χασει την εμπιστοσυνη στον εαυτο σου?τι κανεις για σενα?δουλευεις καπου?

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Και με τα φάρμακα υποτροπιαζεις. Πήγα για περπάτημα τωρα δεν κουράστηκα καθόλου πρώτη φορά. Δεν σκεφτόμουν τίποτα για καρδιά και γενικά όσα σκεφτόμουν και ήμουν μια χαρά.

---

Κοιτα αν μου έλεγαν τι προτιμάς αρρωστοφοβία ή διπολική θα διάλεγα διπολική. Είναι μέχρι να μάθεις ποια φάρμακα ταιριάζουν στον οργανισμό σου και ποιες δοσολογίες σαν βάση μετά τα αυξομειώνεις και ειααι μια χαρά. Ενώ με την αρρωστοφοβία τρως φρίκες αναίτιες του στυλ τι ειναι αυτο το σπυρί, έφαγα πολύ ζάχαρη, αλάτι ,με πονάει η καρδιά μου, το πόδι μου το κεφάλι μου κοκ.

Quote:

---

Originally Posted by pink floyd

Τελεια!αρα ξερεις ποιο κομματι πρεπει να δουλεψεις!ομως τωρα γιατι εχεις χασει την εμπιστοσυνη στον εαυτο σου?τι κανεις για σενα?δουλευεις καπου?

---

Όχι δεν δουλεύω δεν κάνω τίποτα όλη μέρα κάθομαι, ούτε τότε έκανα αλλά έβρισκα ενδιαφέρον σε καθημερινά πράγματα και τώρα αυτό προσπαθώ να κάνω..

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Κοιτα αν μου έλεγαν τι προτιμάς αρρωστοφοβία ή διπολική θα διάλεγα διπολική. Είναι μέχρι να μάθεις ποια φάρμακα ταιριάζουν στον οργανισμό σου και ποιες δοσολογίες σαν βάση μετά τα αυξομειώνεις και ειααι μια χαρά. Ενώ με την αρρωστοφοβία τρως φρίκες αναίτιες του στυλ τι ειναι αυτο το σπυρί, έφαγα πολύ ζάχαρη, αλάτι ,με πονάει η καρδιά μου, το πόδι μου το κεφάλι μου κοκ.

---

Ναι εγώ τώρα έχω ιλιγγο και ενώ ξέρω από τι είναι με πιανει φόβος και πανικός σαν να είναι κάτι καινουργιο..

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Ναι έτσι είναι.. Θα της μιλήσω και για πιο παλιά να δω τι θα μου πει γιατί μέχρι και το γυμνάσιο ήμουν πολύ ενεργητική κοινωνική είχα πάρα πολύ αυτοπεποίθηση πίστευα ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα ότι είμαι ικανή και πίστευα ότι είμαι χαρισματική δεν φοβόμουν τίποτα. Μετά με την πρώτη κρίση πανικού που έπαθα λόγω σωματικής ασθένειας που έπαθα η μαμά μου δεν με πίστευε πως δεν είμαι καλά πάθαινα κρίσεις πανικού και κάνεις δεν με πιστεύε πίστευαν πως το κάνω επίτηδες για να χάσω μάθημα ή για να αποκτήσω πρόσοχη.Δεν με άφηνε με τίποτα να πάω σε ψυχολόγο ήταν κάθετη δεν τους ήθελε και δεν τους θέλει ακόμη. Την παρακαλούσα να πάω αλλά αυτή δεν με άφηνε ήταν σκληρή και απολυτη. Άρχισα να κατηγορώ τους γονείς μου στους καθηγητές άρχισα να γίνομαι όλο και πιο ευάλωτη μέχρι που τους φώναξαν στο σχολείο. Και πάλι δεν μου έδωσαν την απάραιτητη προσοχή που ζητούσα. Μου έλεγαν δεν έχεις τίποτα. Μέχρι που ανακάλυψα μόνη μου πως παθαίνω κρίση πανικού δεν ήξερα τι πάθαινα. Ήταν τόσο ήπια τότε μακάρι και τώρα έτσι να την παθαινα. Μετά μου έμεινε η φοβία πως θα ζαλίστω επειδή είχα αναιμία και η φοβία παρέμεινε όπως και ο ο φόβος μη λιποθυμησω μετά ήρθε και η αγοραφοβία. Όλα αυτά τα αντιμετώπιζα μόνη χώρος βοήθεια μέχρι το 2017 που έχασα τον έλεγχο και έπαθα κατάθλιψη, είχα ξαναπάθει όταν σπούδαζα πιο ελαφριά όταν έμαθα πως ο τότε φίλος μου με απάτησε αλλά το ξεπέρασα μέσα σ ένα εξάμηνο. Μετά έπαθα κατάθλιψη λόγω μεγάλης συναισθήματικης πίεσης και φόρτου που είχα να αντιμετωπίσω και ύστερα την ξεπέρασα μόνη μου και μ έπιασε το μόνιμο άγχος σε καθημερινή βάση και έτσι πήγα στη ψυχολογο για να αντιμετωπίσω τη μαμά μου κυρίως γιατί ήξερα πως αυτή με έχει φέρει σε άσχημο σημείο, λόγω της έλλειψης ευαίσθητο ποίησης απέναντι μου. Και εν τέλη με βοηθησε αλλά βιάστηκα να σταματήσω μολις ένιωσα καλά, κράτησε 4-5 μήνες και πάλι είχα αγοραφοβία και ενίοτε κρίσεις πανικού αλλά ελεγξιμα όλα, μετά από 5 μήνες όπως είπα ξαφνικά ένιωθα down και λέω τι να φταίει;;; Αα μάλλον έχω πρόβλημα στη.καρδια... Μετά συνέχεια έπρηζα τη μαμά μου να με πάει στον καρδιολογο αυτή ανενδωτη πάλι... Με φώναζε έλεγε αχ θεέ μου τι τραβάω με αυτό το παιδί, γιατί άλλες μάνες κάνουν καλά παιδιά κι εσύ με ταλαιπωρείς, τι τυχερές είναι άλλες κ άλλα τέτοια που σου μένουν στην ψυχή αν είσαι ευαίσθητο άτομο. Τα Οποία μετά ξεχνουσε φυσικά και αρνιόταν πως είχε πει. Η μαμά μου είναι μια ζεστή μια κρυο(μάλλον αυτή είναι διπολική χαχα) με είχε τρελάνει τόσο πολύ που ήθελα να συμβουλεύτω ψυχίατρο μήπως της δώσει κάτι, όταν της είπα πρέπει να σε δει ψυχίατρος θύμωσε τόσο πολύ μαζί μου.. Τελικά κατέληξα εγώ στον ψυχίατρο μετά από 2 χρόνια...Οπως βλέπεις αυτή είναι η εξέλιξη μου από την εφηβεία μέχρι σήμερα. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν επίσης η μαμά μου απόλυτη στις απόψεις της, πότε δεν της άρεσαν οι παρέες μου και πάντα είχε μεγάλες απαιτήσεις από μένα, να φέρνω καλούς βαθμούς να παίρνω τα πτυχία που ήθελε και γενικά να κάνω ότι αυτή δεν κατάφερε στη ζωή της. Να σημειώσω πως δεν είχε ποτέ αποδοχή από την πεθερά της δεν την ήθελαν επειδή από ότι λέει αυτή δηλαδή επειδή δεν είχε σπουδάσει τίποτα και δεν ήταν από πλούσια οικογένεια. Ενώ την άλλη νύφη την ήθελαν επειδή ήταν από οικογένεια γιατρών και πλούσια (βλέπεις πως βγαίνουν στην επιφάνεια τα όσα μου ζητάει). Επίσης ζήλευε πολύ την αδερφή της γιατί λέει πως η μαμά της της έχει αδυναμια ενώ αυτήν την είχε παραμελημένη.και ακόμα βγάζει παράπονο και συνέχεια μου τα λέει όλα της τα παράπονα για τη μαμά της και την πεθερά της. Όταν γύρισα από σπουδές κάθε μέρα άκουγα αυτές τις ιστορίες. Πήγαινα στη θεία μου κατηγορούμε τη μάνα μου πήγαινα στη γιαγιά μου κατηγορούσε τη μάνα μου πήγαινα στη μάνα μου και μου κατηγορούσε τη γιαγιά μου. Όλα αυτά εμένα μ έφερναν σε άσχημη θέση και ψυχολογία και τα ίδια περνούσα και με φίλες μου οι οποίες ήταν αδερφές και με έβαζαν στη μέση και η μία κατηγορούσε την άλλη σε μένα. Τέλος πάντων οοολα αυτά τα σήκωνα στην πλάτη μου για ένα ευαίσθητο άτομο που προσπαθεί να χτίσει άμυνες στην ψυχή του νομίζω ότι ήταν βαριά. Ζητώ συγγνώμη αν έγινα κουραστική αλλά κ εμένα με βοηθάει που τα γραφω και βλέπω τις αιτίες.

---

Επιτέλους μίλησες.. Επιτέλους!! Καλό είναι να ανοίγουμε θέματα για τις φοβίες μας και να συζητάμε αλλά είναι ακόμη πιο καλό όταν συζητάμε για τα πραγματικά μας προβλήματα που θα νικήσουν και τις φοβίες μας.
Όλα αυτά αν δεν τα συζητήσεις, αν δεν τα αποβάλεις από μέσα σου πως θα γίνεις καλά?? Πρώτα από όλα θα ήταν καλό να αποδεχτείς τους γονείς σου και να μην περιμένεις να αλλάξουν, να μοιράσεις ευθύνες(για σένα, δεν χρειάζεται να πεις κάτι) και στους δύο (ο πατέρας σου που ήταν σε όλο αυτό? Γιατί δεν σε προστάτευε) χωρίς όμως να γίνεις επιθετική απέναντι τους και να σταματήσεις να περιμένεις την αποδοχή που ποτέ δεν πήρες. Το ιδανικότερο για σένα είναι να φύγεις από το σπίτι έτσι ώστε να μην είσαι τόσες πολλές ώρες με ανθρώπους που δεν σου φέρονται καλά και γενικά προσπάθησε να αγνοείς την άσχημη κριτική που κάνει η μητέρα σου.
Η ψυχοθεραπεία χρειάζεται πολύ χρόνο για να δεις ουσιαστική βελτίωση, πόσο μάλλον σε ένα άνθρωπο που δέχτηκε λεκτική βία στην παιδική του ηλικια και συνεχίζει να δέχεται. Είναι ένας δρόμος δύσκολος όπου θα πέφτεις και θα σηκώνεσαι πολλές φορές και θα έρθει η στιγμή που θα είσαι τις περισσότερες ώρες όρθια. Η αρρωστοφοβια θα φύγει οταν αποδεχτείς αυτό που ζεις, όταν γίνεται φίλοι και καταλάβεις πως όλα αυτά είναι παιχνίδια του μυαλού και τοτε θα πάρεις ξανά τον έλεγχο. Μη φοβάσαι, προσπάθησε κάθε φορά να καταλάβεις τι θέλει να σου πει η ψυχή σου μέσα από το σώμα σου, γιατί στην ουσία αυτη σου μιλάει.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Επιτέλους μίλησες.. Επιτέλους!! Καλό είναι να ανοίγουμε θέματα για τις φοβίες μας και να συζητάμε αλλά είναι ακόμη πιο καλό όταν συζητάμε για τα πραγματικά μας προβλήματα που θα νικήσουν και τις φοβίες μας.
Όλα αυτά αν δεν τα συζητήσεις, αν δεν τα αποβάλεις από μέσα σου πως θα γίνεις καλά?? Πρώτα από όλα θα ήταν καλό να αποδεχτείς τους γονείς σου και να μην περιμένεις να αλλάξουν, να μοιράσεις ευθύνες(για σένα, δεν χρειάζεται να πεις κάτι) και στους δύο (ο πατέρας σου που ήταν σε όλο αυτό? Γιατί δεν σε προστάτευε) χωρίς όμως να γίνεις επιθετική απέναντι τους και να σταματήσεις να περιμένεις την αποδοχή που ποτέ δεν πήρες. Το ιδανικότερο για σένα είναι να φύγεις από το σπίτι έτσι ώστε να μην είσαι τόσες πολλές ώρες με ανθρώπους που δεν σου φέρονται καλά και γενικά προσπάθησε να αγνοείς την άσχημη κριτική που κάνει η μητέρα σου.
Η ψυχοθεραπεία χρειάζεται πολύ χρόνο για να δεις ουσιαστική βελτίωση, πόσο μάλλον σε ένα άνθρωπο που δέχτηκε λεκτική βία στην παιδική του ηλικια και συνεχίζει να δέχεται. Είναι ένας δρόμος δύσκολος όπου θα πέφτεις και θα σηκώνεσαι πολλές φορές και θα έρθει η στιγμή που θα είσαι τις περισσότερες ώρες όρθια. Η αρρωστοφοβια θα φύγει οταν αποδεχτείς αυτό που ζεις, όταν γίνεται φίλοι και καταλάβεις πως όλα αυτά είναι παιχνίδια του μυαλού και τοτε θα πάρεις ξανά τον έλεγχο. Μη φοβάσαι, προσπάθησε κάθε φορά να καταλάβεις τι θέλει να σου πει η ψυχή σου μέσα από το σώμα σου, γιατί στην ουσία αυτη σου μιλάει.

---

Ναι μιλάει αλλά δεν την καταλαβαίνω.. Το πρωί σηκώθηκα νωρίς ήρθα σπίτι γιατί κοιμήθηκα στον φίλο μου και από την ώρα που ήρθα εδλχω υπερένταση δεν ξέρω τι να κάνω έχω νεύρα.. Αυτό με πιάνει συνέχεια θέλω κάτι να κάνω και δεν ξέρω τι ξυπνάω με όρεξη και δεν έχω τι να κάνω... Λέω θα ξανακοιμηθω νυστάζω αλλά δεν μπορώ.. Όλα τα βαριέμαι νιώθω πλήξη.. Μετά αρχίζω και ασχολούμαι με το σώμα μου ψάχνω σωματικές αιτιες για να αποδώσω την κατάσταση.. Με πιάνει ανησυχία υπερένταση νευρικότητα και λέω μήπως είναι ορμονικο μήπως έχω τιποτα στον εγκέφαλο.. Δεν ξέρω δεν με γεμίζει τίποτα δνε μπορώ να ηρεμήσω... Όλη νύχτα δεν μπόρεσα να κοιμηθώ Ησυχα έτρεχαν οι σκέψεις στο μυαλό μου ότι είμαι τρελή ότι έχω διπολική ψύχωση κτλ όλο αυτά έτρεχαν στο κεφάλι μου.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Είναι ότι θες να το δικιολογησεις κάπου μάλλον... Ναι είχα αλλά σκέφτηκα κι αυτό ίσως με επηρέασε.. Ναι δεν πιστεύουμε εγώ τώρα θέλω να πάω να πάρω έναν καφέ και μια βόλτα με το αυτοκίνητο και μετά να γυρίσω να κάτσω στην αυλή και να παίξω με το σκύλο μου αλλά κάτι με σταματάει κ μου ρίχνει τη διάθεση ενώ παλιά θα το έκανα με ευχαρίστηση και θα γέμιζα το χρόνο μου αυτό έλεγα ότι παλιά έβρισκα χαρά σε καθημερινά πράγματα ενώ τώρα λέω θα το κάνω κ μου φεύγει η διάθεση κ πέφτω σε μελαγχολία. Σκέφτομαι να το κάνω με το ζόρι και θα την βρω την όρεξη μόνο έτσι θα ανέβω πιστεύω αν κάθομαι στο κρεβάτι κ σκεφτομαι πως θα πάω κι αν πάθω κάτι κτλ χειρότερα γίνομαι αλλιώς στη σκέψη κι αλλιώς στην πράξη, η σκέψη με σταματάει από πολλά όμορφα πράγματα

---

Εγώ θυμάμαι τότε ότι δεν ήθελα να πάω πουθενά, πίστευα πως όπου και να πάω θα πάθω κάτι και δεν θα με βοηθήσει καποιος αλλά πεισμωνα και πήγαινα.. Και ξέρεις τι κατάλαβα? Έξω από το σπίτι ήμουν καλά!!! Όμως κάθε φορά πριν βγω είχα τις ίδιες αρνητικές σκέψεις. Μην αφιερώνεις πολύ χρόνο στο κρεβάτι, μόνο ζημιά κάνει.. Αν μείνεις εκεί θα είναι δύσκολο να σταθείς στα πόδια σου ξανά. Το κρεβάτι θα το χρησιμοποιείς μόνο το βράδυ για ύπνο!!!

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Εγώ θυμάμαι τότε ότι δεν ήθελα να πάω πουθενά, πίστευα πως όπου και να πάω θα πάθω κάτι και δεν θα με βοηθήσει καποιος αλλά πεισμωνα και πήγαινα.. Και ξέρεις τι κατάλαβα? Έξω από το σπίτι ήμουν καλά!!! Όμως κάθε φορά πριν βγω είχα τις ίδιες αρνητικές σκέψεις. Μην αφιερώνεις πολύ χρόνο στο κρεβάτι, μόνο ζημιά κάνει.. Αν μείνεις εκεί θα είναι δύσκολο να σταθείς στα πόδια σου ξανά. Το κρεβάτι θα το χρησιμοποιείς μόνο το βράδυ για ύπνο!!!

---

Ναι αυτό έκανα τελικά βγήκα πήγα με ανασφάλεια αλλά τα κατάφερα!!!

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Ναι μιλάει αλλά δεν την καταλαβαίνω.. Το πρωί σηκώθηκα νωρίς ήρθα σπίτι γιατί κοιμήθηκα στον φίλο μου και από την ώρα που ήρθα εδλχω υπερένταση δεν ξέρω τι να κάνω έχω νεύρα.. Αυτό με πιάνει συνέχεια θέλω κάτι να κάνω και δεν ξέρω τι ξυπνάω με όρεξη και δεν έχω τι να κάνω... Λέω θα ξανακοιμηθω νυστάζω αλλά δεν μπορώ.. Όλα τα βαριέμαι νιώθω πλήξη.. Μετά αρχίζω και ασχολούμαι με το σώμα μου ψάχνω σωματικές αιτιες για να αποδώσω την κατάσταση.. Με πιάνει ανησυχία υπερένταση νευρικότητα και λέω μήπως είναι ορμονικο μήπως έχω τιποτα στον εγκέφαλο.. Δεν ξέρω δεν με γεμίζει τίποτα δνε μπορώ να ηρεμήσω... Όλη νύχτα δεν μπόρεσα να κοιμηθώ Ησυχα έτρεχαν οι σκέψεις στο μυαλό μου ότι είμαι τρελή ότι έχω διπολική ψύχωση κτλ όλο αυτά έτρεχαν στο κεφάλι μου.

---

Κ εγω το παθαινα οταν ημουν σπιτι!γιατι δεν φτιαχνεις το βιογραφικο κ να ψαξεις για καμια δουλιτσα?εμενα με βοηθησε πολυ η δουλεια!επισης να πας γυμναστηριο!πρεπει να κανεις πραγματα για να περναει ευχαριστα η ημερα σου!

Quote:

---

Originally Posted by pink floyd

Κ εγω το παθαινα οταν ημουν σπιτι!γιατι δεν φτιαχνεις το βιογραφικο κ να ψαξεις για καμια δουλιτσα?εμενα με βοηθησε πολυ η δουλεια!επισης να πας γυμναστηριο!πρεπει να κανεις πραγματα για να περναει ευχαριστα η ημερα σου!

---

Καλα με το γυμναστηριο δεν ξερω πως περναει ευκολα η μερα εγω το βαριεμαι και βασικα βαριεμαι ολες τις αθλητικες δραστηριοτητες δεν μπορουμε ολοι να το κανουμε για πολλους και για μενα ειναι αγγαρεία

Quote:

---

Originally Posted by pink floyd

Κ εγω το παθαινα οταν ημουν σπιτι!γιατι δεν φτιαχνεις το βιογραφικο κ να ψαξεις για καμια δουλιτσα?εμενα με βοηθησε πολυ η δουλεια!επισης να πας γυμναστηριο!πρεπει να κανεις πραγματα για να περναει ευχαριστα η ημερα σου!

---

Ξεκίνησα γυμναστήριο κ μετά έκλεισαν ένα μήνα πήγα περίπου... Τώρα πηγαίνω για περπάτημα