ωχ! μην με αγχώνεις γιατι δεν ξέρω βελονάκι....δεν φτιάχνω προίκα, είμαι μικρή ακόμα.....! :D
Printable View
ωχ! μην με αγχώνεις γιατι δεν ξέρω βελονάκι....δεν φτιάχνω προίκα, είμαι μικρή ακόμα.....! :D
εγω παιδια αν εβρικα τον ερωτα της ζωης μου,εκεινο τον αντρα π θα με συγλονιζε π θα μεκανε να πεταω στα συννεφα δεν 8α ενιωθα την ανακγη να παω με τουσους.δεν βρικα αυτον π περιμενα γιαυτο.
ε οκ,
συνεχισε την κολεξιον πανικ, και μαζευοντας θα βρεις αυτο που ψαχνεις.
Δοδιον,
δεν χρειαζεται να σε αγχωσω, τα καταφερνεις μια χαρα μονη σου.
:P
Με δυο!και ειμαι 26 καλο εε?:o:o
Βρε βρε...τι βλέπω..τα ψευτο-ταμπου της ελληνικής πραγματικότητας έχουν κάνει το θαύμα τους :ο Άντε και σε λίγα χρόνια οι 15χρονες με τα καροτσάκια στον δρόμο (και οι πατεράδες άφαντοι). Προς το παρόν οι \"κατα λάθος εγκυμονούσες\" είναι καλά κρυμμένες στα σπίτια τους...
Από εκεί και πέρα είναι απολύτως φυσιολογικό να θέλουν να κάνουν σεξ και τα δύο φύλλα χωρίς κανόνες. Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό είναι να θέλουμε να κάνουμε σεξ με τα \"ψεύτικα\" πρότυπα που προβάλλουν τα μέσα επικοινωνίας..(που στην τελική η πραγματοποίηση δεν είναι τόσο απολαυστική όσο η φαντασίωση)...
..κάτι ακόμα..
Το σεξ είναι ότι πιο εύκολο..αντιθέτως το καλό σεξ θέλει χρόνο και κόπο.
Πόσο μάλλον για τα μοντελάκια τα κακόμοιρα που λιμοκτονούν...για μένα τουλάχιστον με εξιτάρει να έχει η γυναίκα έστω και ένα τόσο δα παχάκι, ένα ξώφαλτσο στο κορμί της, κάποια ελίτσα ή κάτι τέλος πάντως που να δείχνει οτι είναι πραγματική.... Ειδάλλως το πιάτο είναι πολύ κρύο..
vince δεν ξερω αν ενοεις εμενα με την καταλα8ος εγκυμοσινη αλλα οταν εμεινα εγυος εμεινα απο ατον π αγαπουσα και δεν ειμουν 15 αλλα 23.:)
Δεν λέω για σένα Μαράκι αλλά για τα δεκάδες κοριτσάκια που γεννούν (και μερικές φορές παρατάνε) τους καρπούς των παθών τους στα Ελληνικά Νοσοκομεία..
Με 3...
xmmm..ok vince την γλητωσες φτηνα :P
προσωπικα το κανα στα 19 και κατι εγω και δεν βιαστηκα και καθολου και τιποτα δεν επαθα που βιαζονται ολοι και ολες απο τα 13 και μετα σε λενε και η παρθενα με το ονομα τι αηδιες για το γυναικειο σωμα που λετε παντως ενα που με χαρατηριζε παντα ηταν το αρκετα γυμνασμενο σωμα αλλα παρολαυατα και πολυ νεγαλο στηθος ..
Εγώ είμαι της παλιάς σχολής.Με τον ανδρα μου μόνο που είναι και ναυτικός.Απίστευτο και όμως αληθινό.Τώρα θα μου πείτε ότι γι\'αυτό εχω κατάθλιψη.Εχει συμβάλει και αυτό αλλά περισσότερο τα προβλήματα υγείας με τα παιδιά που ήμουν μόνη και δεν ήξερα τι να κάνω με δυο μωρα που κάθε 10 μέρες μου αρρώσταιναν.Οικογενεικά γιατί όταν λείπει η γάτα χορεύουν τα ποντίκια.Μου έκαναν τα πεθερικά την ζωή κόλαση και πολλά ακόμη.Αφοσιώθηκα στα παιδιά μου αποκλειστικά.Δεν πήγαν χαμένοι οι κόποι μου εχω καλά παιδιά και σπούδασαν εγώ όμως δεν έζησα απλά πράγματα.
Quote:
Originally posted by krino
ε οκ,
συνεχισε την κολεξιον πανικ, και μαζευοντας θα βρεις αυτο που ψαχνεις.
Δοδιον,
δεν χρειαζεται να σε αγχωσω, τα καταφερνεις μια χαρα μονη σου.
:P
καλημέρα dear κρινε!!!;)
τώρα δεν αγχώνομαι με τίποτα, πετάει η ομάδα λέμε!!!!!!!!!:D
Βρε δοδης εχω μια απορια .Αν μεχρι τα 26-29 μας εχουμε παει με περιπου 20 αντρες μεχρι να τα κακαρωσουμε θα περνανε και τρενα?λολολο.ποσοεισαι ειπαμε?
Ντόρα για τους φίλους....εδω είμαι,paniκούλα θα σου λύσω όοοοολες τις απορίες σου!!!!
άκου να δεις πως έχει το πράγμα για να καταλάβεις...η πρώτη μου σχέση ήταν στα 17 και κράτησε 4 χρόνια, η πρώτη μου επαφή ήταν στα 18. όταν χώρισα, τρελάθηκα...ήθελα να ζήσω τα πάντα, ένοιωθω ότι ήμουν νεκρή 4 χρόνια και αναστήθηκα....εκεί έγιναν όλες οι \"λαλακίες\", ανα 2 εβδομάδες άλλαζα και \"γκόμενο\" δεν το μετανοιώνω, χαίρομαι που γνώρισα αυτούς που γνώρισα, ο κάθε ένας τους μου άφησε κάτι...δεν έχω τέτοιου είδους απωθημένα...μετά από έναν χρόνο και κάτι έκανα σχέση και κράτησε 3 χρόνια και χώρισα προσφάτως...αρα μην το βάζεις αναλογικά...είμαι της άποψης ότι η γυναίκα πρέπει να έχει παρελθόν για τα μην έχει μέλλον(μέσα στο γάμο)...δεν μ\' ενδιαφέρει αυτό, δεν είναι αυτό που θέλω, δεν έχω την ανάγκη να περνάνε τρένα, θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου που να του δώσω τα πάντα, να αγαπηθώ και να αγαπήσω όσο δεν πάει...θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου που να με γεμίζει...δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο...αν χαλιέμαι απο εδώ και απο εκεί, και περνάνε στο τέλος τρένα, δεν θα έρθει ποτέ αυτό που ψάχνω...και ξερεις γιατί? θα έχει μπλεχτεί τόσο η ψυχή μου, η καρδιά μου, το μυαλό μου που δεν θα μπορώ να ξεχωρίσω την μορφή του στο πλήθος....
δεν είναι ακριβώς 20, δεν τους μέτρησα ποτέ...!!!χοντρικά μιλάμε...
25 στα 26...