Δεν τον εγκρίνουν

Quote:

---

Originally Posted by Sandraki

Ε εντάξει τι είναι τα 41 μπροστά σε 28... σιγά... ένα τσιγάρο δρόμος. Δεν είσαι μεγάλη. Και το ψαράκι είναι από τ' αγαπημένα μου ζώδια.
Καταλαβαίνω, είναι πολύ δύσκολο να είσαι μόνη στο σπίτι 24ωρα με δύο παιδάκια.. έτσι μια γνωστή μου, εκείνη έχει τέσσερα! Αλλά τι να κάνεις; Κι εγώ το ίδιο θα έπραττα... παράπονο το έχω που οι δικοί μου δούλευαν κι εμείς ήμασταν μόνα στο σπίτι... (πιο μικρά μας πρόσεχε μια θεία μας). Οπότε δεν θα ήθελα να κάνω το ίδιο στα παιδιά μου. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη σε όλα. Τα παιδάκια τα κάνουμε για εμάς. Εννοείται πως θα τύχει και να μείνουν κάποια στιγμή στη γιαγιά, και να τα φροντίσει, αλλά σε λογικά πλαίσια. Ούτε θέλω να μου κάνουν τις δουλειές μου ή το φαγητό μου. Εγώ δεν ήθελα οικογένεια; Τι είναι τα παιδιά να τα παρκάρουμε στη γιαγιά;

Χαχαχα πολλοί μου το λένε αυτό, πραγματικά. Απορούν πώς βγήκα έτσι. Παλιότερα ήμουν έτσι σαν εσένα με τον μπαμπά μου, δεν μπορούσα με τίποτα να του κρατήσω μούτρα. Να φανταστείς τον είχα πιο πάνω από τη μαμά μου. Πλέον δεν μου βγαίνει να του πω κανένα γλυκόλογο... και λυπάμαι για αυτό.
Την άλλη Τετάρτη έχω γενέθλια.... να το κρατήσω ως τότε; Ποια η γνώμη σου; Φοβάμαι μην τυχόν και δεν με πάρει να μου ευχηθεί... θα γίνω χάλια. Μήπως να κάνω το πρώτο βήμα πριν από τότε;
Είναι τρομερά εγωιστής... κάτι είχα καταλάβει αλλά δεν περίμενα να είναι τόσο ακόμα και με την ίδια του την κόρη. Η μανία επιβολής της άποψής του υπήρχε πάντα... ήμουν στραβή όμως κ δεν το καταλάβαινα... Μακάρι...αλλά χλωμό το κόβω!

---

Αν βάλει τον εγωισμό του πάνω από μια τέτοια μέρα τι να πω τότε...
Δεν τον ξέρω ,αλλά δεν μπορεί να πράξει τόσο σκληρά,γιατί ξέρει πολύ καλά το παιδί του και πατάει πάνω στην ευαισθησία του ......νομίζω πλέον αυτό κάνει αν δεν κάνω λάθος...ποντάρει στο ότι δεν αντέχεις όλο αυτό συναισθηματικά και κάποια στιγμή θα πας με τα νερά του...
Τι στο καλό ποια τι έχει να χωρίσει ?

Κάνε υπομονή και άσε τις μέρες να κυλήσουν ...μια εβδομάδα είναι ...Άστον μήπως και αυτή η μέρα να είναι η αρχή που επιτέλους θα καταλάβει ότι μεγάλωσες αρκετά ώστε να μην μπορεί να επιβάλλεται τόσο όσο να επηρεάζει πλέον την ζωή σου .

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Αμαρτίες γονέων εκπαιδεύουση τέκνα

Παρ τω ετσι βοηθάει πιο πολύ!

---

χαχαχαχαχαχαχα

Μαριλου που το σκεφτηκες αυτό το <<εκπαιδευουσι τέκνα>>;
Με εκανες και γελασα βραδιατικα.

Quote:

---

Originally Posted by Tyrion Baratheon

αυτο
+1000

---

50 χιλιόμετρα για αυτούς δεν είναι τίποτα. Αν ήταν στο χέρι τους θα μπορούσαν να είναι κάθε μέρα στο σπίτι μου. Να φανταστείς όσο σπούδαζα έφυγα για Εράσμους και πρακτική 600 χιλιόμετρα μακριά και ερχόντουσαν Σαββατοκύριακο παρά Σαββατοκύριακο. Κι αν όχι μόνοι τους πολλές φορές κουβαλούσαν και φίλους, κουμπάρους, ανιψια... Εγώ χαζή που το δεχομουν θα μου πεις! Σκεφτόμουν πως αυτοί μου πληρωναν σπίτι , ενοίκια κτλ... οπότε θεωρούσα πως δεν είχα το δικαίωμα να μην τους δέχομαι σπίτι.

Δεν είμαι και τόσο μακριά λοιπόν. Μακάρι να ήμουν σε άλλη ήπειρο για να γλιτώσω! Αφού στην αρχή της σχέσης μου που πήγα να μείνω με το αγόρι μου, όπως και να το κάνουμε μου έλειπαν. Τόσα χρόνια μαζί τους ζούσα. Μου είχαν προτείνει να μετακομίσουν στην πόλη που έμενα πλέον εγώ!

Quote:

---

Originally Posted by Tyrion Baratheon

Δεν ειναι ευκολο,αλλα πρεπει να θεσεις καποια ορια γιατι δικη σου ειναι η ζωη.

---

Ναι ήδη έθεσα πολλά.
Επίσης πλέον εγώ πηγαίνω κυρίως να τους δω. Ίσως να έρθει η μαμά μου στο τρίμηνο μια φορά... Η αδερφή μου όποτε το θυμηθεί και δεν έχει παρέα , μπορεί να πεταχτεί να κάνει καμία βόλτα σ εμάς... Τον μπαμπά μου μετά από διάφορα σκηνικά δεν του επιτρέπω να έρθει. Πάω εγώ και τον βλέπω. Και τώρα φυσικά έχουν να λένε... Και δεν είναι εύκολο να μην με στεναχωρεί που καταλαβαίνω πως βγάζουν φτυάρι σε φίλους και γνωστούς για μένα. Ο ίδιος μου ο θείος ήρθε και με προσέγγισε γιατί τον έβαλε η μάνα μου, (η μάνα μου τον καλεί μόνο όταν τον έχει ανάγκη). Τάχα τρελάθηκα και τους συμπεριφέρομαι ανάρμοστα , το βρωμοπαιδο. Έπειτα του εξήγησα πέντε πράγματα και άρχισε να μου ξερναει διαφορα γεγονότα του παρελθόντος. Κατάλαβε κι εκείνος πως οι δικοί μου παραλογιζονται! Ε μετά από αυτό μετά από ένα τετράμηνο μάλωσαν άγρια και με αυτόν (για άσχετο λόγο) και αναγκάστηκα να κόψω και εγώ επαφές. Ιστορίες για άγριους γενικά κι εγώ ανάμεσα!

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Αν βάλει τον εγωισμό του πάνω από μια τέτοια μέρα τι να πω τότε...
Δεν τον ξέρω ,αλλά δεν μπορεί να πράξει τόσο σκληρά,γιατί ξέρει πολύ καλά το παιδί του και πατάει πάνω στην ευαισθησία του ......νομίζω πλέον αυτό κάνει αν δεν κάνω λάθος...ποντάρει στο ότι δεν αντέχεις όλο αυτό συναισθηματικά και κάποια στιγμή θα πας με τα νερά του...
Τι στο καλό ποια τι έχει να χωρίσει ?

Κάνε υπομονή και άσε τις μέρες να κυλήσουν ...μια εβδομάδα είναι ...Άστον μήπως και αυτή η μέρα να είναι η αρχή που επιτέλους θα καταλάβει ότι μεγάλωσες αρκετά ώστε να μην μπορεί να επιβάλλεται τόσο όσο να επηρεάζει πλέον την ζωή σου .

---

Αχ Marilou σαν να ακούω την πεθερά μου. Τις ξερει τις ευαισθησίες μου για αυτό και πατάει επάνω.... Καρφακι δεν του καίγεται... Το ίδιο ευαίσθητος είναι κι αυτός. Από εκείνον πήρα , αλλά ο εγωισμός φαίνεται είναι πιο πάνω. Ποντάρει πραγματικά πως δεν θα αντέξω συναισθηματικα και θα χωρίσω και θα γυρίσω πίσω σε αυτόν. Ακριβώς αυτό κάνει. Η σύγκριση είναι μεγάλη, αυτό δεν μπορεί να αντέξει. Η σύγκριση σαν μπαμπάς και μαμά, σαν σπιτικό, σαν επιτυχημένος επαγγελματίας (που δεν είναι, και μας το έκρυβε χρόνια αλλά μας το ξεφουρνισε η μαμα κρυφά για να ξέρουμε τι γίνεται)...τι να σου πω;

Πέρα από τα γενέθλια μου που ναι κάνω υπομονή δεν είναι κάτι...έχω κι ακόμα ένα άγχος. Όπως σου είπα , ο πεθερός μου δεν είναι πολύ στα καλά του. Φοβάμαι χτύπα ξύλο μην πάθει τίποτα και δεν εμφανιστεί ο άλλος ούτε στην κηδεία μόνο και μόνο επειδή μάλωσε μαζί μου. Στον άνδρα μου δεν έχω πει κάτι για το τελευταίο μαλωμα. Έχει πολλά στο νου του για να τον φορτώνω έξτρα. Μετά....ποιος παπάς και ποιος κουμπάρος! Κλαφτα Χαραλαμπε!

Quote:

---

Originally Posted by Tyrion Baratheon

Μαριλου που το σκεφτηκες αυτό το <<εκπαιδευουσι τέκνα>>;
Με εκανες και γελασα βραδιατικα.

---

Έχει απόλυτο δίκιο! Εγώ αυτή τη στιγμή εκπαιδεύομαι! Αν και δεν καταλαβαίνω γιατί ήταν απαραίτητο να γίνει.

Με τους γονείς του φίλου σου θα ήταν καλό μη συζητάς το θέμα που έχεις με τους γονείς σου γιατί με τον τρόπο τους το μεγαλώνουν.

Έχω μεγαλώσει με δύο γονείς σκληρους ( ο καθένας με τον τρόπο του) αλλά το γεγονός ότι περίμενα να μου προσφέρουν κάτι με τον τρόπο που ήθελα με έκανε να απογοητευομαι περισσότερο. Έχεις αναφέρει περιστατικά τα οποία τα βλέπεις μόνο από την αρνητική πλευρά και είναι άδικο για τους γονείς σου. Η μεταξύ σας σχέση δεν θα αλλάξει επειδή θα έρθουν στα μέτρα που θες αλλά επειδή θα σου δείχνουν την αγάπη τους με καλύτερο τρόπο.
Με τον ψυχολόγο μιλήσατε για την σχέση που έχεις με τους γονείς σου;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Με τους γονείς του φίλου σου θα ήταν καλό μη συζητάς το θέμα που έχεις με τους γονείς σου γιατί με τον τρόπο τους το μεγαλώνουν.

Έχω μεγαλώσει με δύο γονείς σκληρους ( ο καθένας με τον τρόπο του) αλλά το γεγονός ότι περίμενα να μου προσφέρουν κάτι με τον τρόπο που ήθελα με έκανε να απογοητευομαι περισσότερο. Έχεις αναφέρει περιστατικά τα οποία τα βλέπεις μόνο από την αρνητική πλευρά και είναι άδικο για τους γονείς σου. Η μεταξύ σας σχέση δεν θα αλλάξει επειδή θα έρθουν στα μέτρα που θες αλλά επειδή θα σου δείχνουν την αγάπη τους με σωστό τρόπο.
Με τον ψυχολόγο μιλήσατε για την σχέση που έχεις με τους γονείς σου;

---

Μπορεί να κάνω λάθος που μιλάω στην πεθερά μου, μόνο στην πεθερά μου αλλά πώς να στο πω... Ξαλαφρωνω... Νιώθω καλύτερα. Δεν μπορεί να με καταλάβει κανένας άλλος τόσο καλά. Και δεν τα λέει στον γιο της. Μένουν μεταξύ μας. Ο,τι θέλω του το λέω εγώ.
Επίσης ένα ακόμα λάθος που κάνω είναι να συγκρίνω τους δικούς μου γονεις με τους γονείς του αγοριού μου αρχικά και στη συνέχεια με γονείς φιλενάδων μου. Και απογοητεύομαι. Να σου πω την αλήθεια και μικρότερη με πείραζαν συμπεριφορες τους αλλά ήμουν μόνη μου απέναντι τους. Ούτε είχα μέτρο σύγκρισης στο βαθμό που έχω τώρα. Πχ θυμωνα που έλειπαν ώρες από το σπίτι, έκλαιγα και πήγαινα και μύριζα τις πιτζαμες της μαμάς μου κρυφά γιατί μου έλειπε. Θυμωνα που είχαμε μόνο δύο φορές την εβδομάδα καινούργιο φαγητό γιατί δεν προλάβαινε να μαγειρέψει. Θυμωνα που επέστρεφε σπίτι και γκρινιαζε γιατί δεν πλυναμε τα πιάτα (που είναι νορμάλ) αλλά τι στο καλό; Μαμά μας είσαι αν δεν μας φροντίσεις εσύ τότε ποιος; Δεν διαβαζαμε μαζί...είχαμε δασκάλες γιατί δεν προλάβαινε να ασχοληθεί. Κι ο μπαμπάς ούτε λόγος. Δεν έκανε τίποτα άλλο στο σπίτι πέρα από το να πηγαίνει στον μανάβη και εμάς στα φροντιστήρια. Και το βασικότερο που το βλέπω και μ ενοχλεί τώρα, ουσιαστική σχέση μαμάς κόρης δεν είχαμε ποτέ. Δεν μπορούσα να της μιλήσω , να της ανοιχτω για το πώς νιώθω, τι με προβληματίζει, τι με στεναχωρεί... Για τις σχέσεις μου με τ αγόρια στην εφηβεία. Τίποτα... Ακόμα και τώρα την καλώ κάθε μεσημέρι μετά τη δουλειά και μιλάμε μερικά δευτερόλεπτα... -τι κάνεις -καλα, εσύ; -πως πήγε η δουλειά; -καλα η δικιά σου; -καλα , μια τρέλα -καταλαβα, υπομονή. -εγινε αγάπη μου να ξεκουραστείς , καλό μεσημέρι. Αυτό... Δηλαδή ούτε στο τηλέφωνο δεν μιλάμε πολύ, όταν ήμουν στο σπίτι και έμενα εκεί ο καθένας ήταν στο λάπτοπ του, ο άλλος στην τηλεόραση και στο κινητό...επικοινωνία μηδέν. Απλώς ζούσαμε όλοι μαζί σαν φυσικές παρουσίες. Πριν μετακομίσουμε στο δικό μας σπίτι με το αγόρι μου, έμενα κάποια βραδια στο πατρικό μου και κάποια στον φίλο μου. Ε όταν έμενα στο πατρικό μου τους παρακαλούσα να ανταλλάξουμε μια κουβέντα. Και το έκανα θέμα. Πήγαινα να περάσουμε μαζί το βράδυ και χαζευαν survivor χωρίς να έχουν όρεξη να μιλήσουν. Κι έπειτα όταν έμενα στον φίλο μου γκρινιαζαν γιατί τους έλειπα. Δεν έβγαζα άκρη.

Ναι εννοείται πως τα συζήτησα και τα ανέλυσα όλα αυτά με τον ψυχολόγο...

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Με τους γονείς του φίλου σου θα ήταν καλό μη συζητάς το θέμα που έχεις με τους γονείς σου γιατί με τον τρόπο τους το μεγαλώνουν.

Έχω μεγαλώσει με δύο γονείς σκληρους ( ο καθένας με τον τρόπο του) αλλά το γεγονός ότι περίμενα να μου προσφέρουν κάτι με τον τρόπο που ήθελα με έκανε να απογοητευομαι περισσότερο. Έχεις αναφέρει περιστατικά τα οποία τα βλέπεις μόνο από την αρνητική πλευρά και είναι άδικο για τους γονείς σου. Η μεταξύ σας σχέση δεν θα αλλάξει επειδή θα έρθουν στα μέτρα που θες αλλά επειδή θα σου δείχνουν την αγάπη τους με καλύτερο τρόπο.
Με τον ψυχολόγο μιλήσατε για την σχέση που έχεις με τους γονείς σου;

---

Ποιος είναι ο σωστός /καλύτερος τρόπος να δείχνεις την αγάπη σου στο παιδί σου;

Quote:

---

Originally Posted by Sandraki

Αχ Marilou σαν να ακούω την πεθερά μου. Τις ξερει τις ευαισθησίες μου για αυτό και πατάει επάνω.... Καρφακι δεν του καίγεται... Το ίδιο ευαίσθητος είναι κι αυτός. Από εκείνον πήρα , αλλά ο εγωισμός φαίνεται είναι πιο πάνω. Ποντάρει πραγματικά πως δεν θα αντέξω συναισθηματικα και θα χωρίσω και θα γυρίσω πίσω σε αυτόν. Ακριβώς αυτό κάνει. Η σύγκριση είναι μεγάλη, αυτό δεν μπορεί να αντέξει. Η σύγκριση σαν μπαμπάς και μαμά, σαν σπιτικό, σαν επιτυχημένος επαγγελματίας (που δεν είναι, και μας το έκρυβε χρόνια αλλά μας το ξεφουρνισε η μαμα κρυφά για να ξέρουμε τι γίνεται)...τι να σου πω;

Πέρα από τα γενέθλια μου που ναι κάνω υπομονή δεν είναι κάτι...έχω κι ακόμα ένα άγχος. Όπως σου είπα , ο πεθερός μου δεν είναι πολύ στα καλά του. Φοβάμαι χτύπα ξύλο μην πάθει τίποτα και δεν εμφανιστεί ο άλλος ούτε στην κηδεία μόνο και μόνο επειδή μάλωσε μαζί μου. Στον άνδρα μου δεν έχω πει κάτι για το τελευταίο μαλωμα. Έχει πολλά στο νου του για να τον φορτώνω έξτρα. Μετά....ποιος παπάς και ποιος κουμπάρος! Κλαφτα Χαραλαμπε!

---

Την πεθερά σου ε?Εντάξει με ισοπέδωσες πρωινιακτικο (πλακα κάνω φυσικά!)
Κοιτα μπορεί κάποια εδω μέσα που γράφω να φαίνονται παρατραβηγμενα για ορισμένους οχι γιατι θέλω να το παίξω διπλωμάτης ,αλλα γιατί μπορω πλέον και βλέπω τα πράγματα και από τις δυο οπτικές γωνίες.
Και αυτή του παιδιού αλλά και αυτή του γονιού ...εχει τεράστια διαφορά και μόνο οταν κάνεις δικα σου παιδιά θα το διαπιστώσεις ....υποθετικά αισθήματα δεν υπάρχουν να το ξερεις (δηλαδή υποθέτω οταν κάνω παιδιά θα νοιώθω ετσι...)
Ποσες φορες διαφωνουσα με την μαμα μου και μου έλεγε ¨θα με καταλάβεις μόνο οταν γίνεις και εσυ μάνα¨και εγω τότε κουνούσα αδιάφορα το κεφάλι μου....Ποσο δικιο ειχε να ηξερες !
Καποιες συμπεριφορές ειναι δυσκολο να τις καταλάβει ενα παιδι οτι γίνονται για το καλό του(οχι βεβαια τωρα του πατερα σου)γι αυτο και παντα αφήνειςενα παραθυράκι.

Ξερει τι λεει η πεθερα σου και να την ακους. Και στο λεω αυτο γιατι καλυστα μπορουσε να σου πει τα αντιθετα ...Να σε στρέψει ενάντια στους γονείς σου προκειμένου να σας έχει μονο κοντας της ...Πόσες πεθερές το κανουν αυτο προκειμένου να εχουν, ειδικα τους μοναχογιούς κοντας τους και κατά καποιο να τους ελενχουν.
Να συζητάς αν την εμπιστεύεσαι μαζί της ΑΛΛΑ (πολυ σημαντικό)πρωτα συζητάς με τον αντρα σου και μετά με εκεινη. Εσεις είστε οι βάσεις για το σπίτι σας ,εσείς αρχικά πρεπει να τα βρίσκεται ,ολοι οι άλλοι ερχονται μετα...

Τωρα, βρε καλο μου γιατι φορτώνεσαι και με άλλες ευθύνες που πάλι δεν σου αναλογούν...Έκανες ένα σενάριο τώρα ,αν ου μη γέννετω πάθει κατι ο πεθερος σου και δεν εμφανιστει ο πατερας σου..
Ξερω χτυπάει κάπως αλλά γιατι να επομιστεις και εσύ αυτη την απαράδεκτη συμπεριφορα του..
Γιατι απαράδεκτη θα είναι .Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις οχι απλως βάζουμε τον εγωισμό μας στην άκρη ,τον καταπατάμε προκείμενου να ειμαστε δίπλα σε ανθρώπους που πονούν πραγματικά εκείνη την στιγμή και μας χρειαζονται διπλά τους.
Εκεινες τις στιγμες εσυ θα έχεις άλλες έννοιες ,ξέρεις τι κουράγιο και συμπαράσταση θα χρειάζεται ο άντρας σου????
Ακομα και ο πιο σκληρός άντρας εκείνη την στιγμή λυγίζει....(εικοσι χρονια δεν τον ειχα δει ποτε να λυγίζει και να κλαίει ούτε μια στιγμη τον δικο μου μόνο οταν έχασε τους δικούς του έκλαιγε σαν μικρο παιδί,αυτο τα λεει όλα...)
Και σε αυτο το κομμάτι αν παλι θες να το σκέφτεσαι ,να σκέφτεσαι πόσο δυνατή πρεπει να γίνεις οχι για να αντέξεις την συμπεριφορά του πατέρα σου ,αλλά για να φανείς εσυ αυτή την φορά βράχος στα μάτια του άντρα σου!

Quote:

---

Originally Posted by Sandraki

Έχει απόλυτο δίκιο! Εγώ αυτή τη στιγμή εκπαιδεύομαι! Αν και δεν καταλαβαίνω γιατί ήταν απαραίτητο να γίνει.

---

Οχι απαραίτητο ,αναγκαίο ειναι να εκπαιδευομαστε ,άλλοι πολύ ,άλλοι λιγο ...
Σιγουρα αυτός που μας τα στελνει κατι ξέρει παραπάνω ,ξέρει τι μπορούμε να αντέξουμε και γι αυτό τα κάνει...Να ανακαλύψουμε και εμείς οι ιδιοι τι δύναμη κρύβουμε μέσα μας και μέχρι που ειμαστε ικανοί να φτάσουμε ,ετσι θα το βλεπεις!

Δεν τα είχα ούτε εγώ αυτά που λες, συν ότι έτρωγα ξύλο, βρισιές κτλ. Κι εγώ πίστευα πως ήμουν εντάξει με όλο αυτό αλλά δεν ήμουν.
Να συζητάς το θέμα αυτό αφού το έχεις ανάγκη με τους φίλους σου και όχι με τους γονείς του φίλου σου.. Ο τρόπος της σε κάνει να απογοητευεσαι περισσότερο. Δεν της πέφτει λόγος εξάλλου.
Όσο για τους γονείς σου. Περίμενες μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, σύμφωνα με το παράδειγμα που έδωσες και δεν έβλεπες τίποτα άλλο. Το γεγονός ότι λένε πως τους λείπεις δείχνει ότι σε θέλουν στην ζωή τους. Εσύ βλέπεις μόνο ότι δεν σε παίρνουν τηλέφωνο, δεν κάνουν το ένα και το άλλο. Είναι μια παγίδα που έπεφτα κι εγώ συνέχεια και γινόμουν χειρότερα.. Δεν είναι όλοι άνθρωποι συναισθηματικοι, δεν ξέρουν όλοι να δείχνουν την αγάπη τους με καλο τρόπο, άλλοι θεωρούν την αγάπη ως αδυναμία και φοβούνται να εκδηλωθούν (ακόμη και οι γονείς).. Μη περιμένεις τρομερές αλλαγές. Μην του στήνεις στον τοίχο με την πρώτη ευκαιρία και σίγουρα μην τους συγκρίνεις με τους γονείς του φίλου σου, των φίλων σου ή αυτών που μας δείχνουν στην τηλεόραση.
Έχω ακούσει την μάνα μου να δίνει συμβουλές σε μια άλλη μανα για το πως να φέρεται καλύτερα στο παιδί της ενώ στο σπίτι της η συμπεριφορά της ήταν άθλια.

Ο σωστός/ καλύτερος τρόπος δεν ξέρω ποιος είναι. Θεωρώ πως αν ο γονιός σέβεται το παιδί του είναι αρκετό.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Την πεθερά σου ε?Εντάξει με ισοπέδωσες πρωινιακτικο (πλακα κάνω φυσικά!)
Κοιτα μπορεί κάποια εδω μέσα που γράφω να φαίνονται παρατραβηγμενα για ορισμένους οχι γιατι θέλω να το παίξω διπλωμάτης ,αλλα γιατί μπορω πλέον και βλέπω τα πράγματα και από τις δυο οπτικές γωνίες.
Και αυτή του παιδιού αλλά και αυτή του γονιού ...εχει τεράστια διαφορά και μόνο οταν κάνεις δικα σου παιδιά θα το διαπιστώσεις ....υποθετικά αισθήματα δεν υπάρχουν να το ξερεις (δηλαδή υποθέτω οταν κάνω παιδιά θα νοιώθω ετσι...)
Ποσες φορες διαφωνουσα με την μαμα μου και μου έλεγε ¨θα με καταλάβεις μόνο οταν γίνεις και εσυ μάνα¨και εγω τότε κουνούσα αδιάφορα το κεφάλι μου....Ποσο δικιο ειχε να ηξερες !
Καποιες συμπεριφορές ειναι δυσκολο να τις καταλάβει ενα παιδι οτι γίνονται για το καλό του(οχι βεβαια τωρα του πατερα σου)γι αυτο και παντα αφήνειςενα παραθυράκι.

Ξερει τι λεει η πεθερα σου και να την ακους. Και στο λεω αυτο γιατι καλυστα μπορουσε να σου πει τα αντιθετα ...Να σε στρέψει ενάντια στους γονείς σου προκειμένου να σας έχει μονο κοντας της ...Πόσες πεθερές το κανουν αυτο προκειμένου να εχουν, ειδικα τους μοναχογιούς κοντας τους και κατά καποιο να τους ελενχουν.
Να συζητάς αν την εμπιστεύεσαι μαζί της ΑΛΛΑ (πολυ σημαντικό)πρωτα συζητάς με τον αντρα σου και μετά με εκεινη. Εσεις είστε οι βάσεις για το σπίτι σας ,εσείς αρχικά πρεπει να τα βρίσκεται ,ολοι οι άλλοι ερχονται μετα...

Τωρα, βρε καλο μου γιατι φορτώνεσαι και με άλλες ευθύνες που πάλι δεν σου αναλογούν...Έκανες ένα σενάριο τώρα ,αν ου μη γέννετω πάθει κατι ο πεθερος σου και δεν εμφανιστει ο πατερας σου..
Ξερω χτυπάει κάπως αλλά γιατι να επομιστεις και εσύ αυτη την απαράδεκτη συμπεριφορα του..
Γιατι απαράδεκτη θα είναι .Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις οχι απλως βάζουμε τον εγωισμό μας στην άκρη ,τον καταπατάμε προκείμενου να ειμαστε δίπλα σε ανθρώπους που πονούν πραγματικά εκείνη την στιγμή και μας χρειαζονται διπλά τους.
Εκεινες τις στιγμες εσυ θα έχεις άλλες έννοιες ,ξέρεις τι κουράγιο και συμπαράσταση θα χρειάζεται ο άντρας σου????
Ακομα και ο πιο σκληρός άντρας εκείνη την στιγμή λυγίζει....(εικοσι χρονια δεν τον ειχα δει ποτε να λυγίζει και να κλαίει ούτε μια στιγμη τον δικο μου μόνο οταν έχασε τους δικούς του έκλαιγε σαν μικρο παιδί,αυτο τα λεει όλα...)
Και σε αυτο το κομμάτι αν παλι θες να το σκέφτεσαι ,να σκέφτεσαι πόσο δυνατή πρεπει να γίνεις οχι για να αντέξεις την συμπεριφορά του πατέρα σου ,αλλά για να φανείς εσυ αυτή την φορά βράχος στα μάτια του άντρα σου!







Οχι απαραίτητο ,αναγκαίο ειναι να εκπαιδευομαστε ,άλλοι πολύ ,άλλοι λιγο ...
Σιγουρα αυτός που μας τα στελνει κατι ξέρει παραπάνω ,ξέρει τι μπορούμε να αντέξουμε και γι αυτό τα κάνει...Να ανακαλύψουμε και εμείς οι ιδιοι τι δύναμη κρύβουμε μέσα μας και μέχρι που ειμαστε ικανοί να φτάσουμε ,ετσι θα το βλεπεις!

---

Μαριλου και μας μας είπε κάτι παρόμοιο η μάνα μου του τύπου "Εύχομαι όταν κάνετε κι εσείς παιδιά να μην σας συμπεριφέρονται έτσι", ελπίζω να μην είναι το ίδιο ούτε να βγει σωστή. Γιατί αρχικά εμείς δεν θα επεμβαίνουμε στις ζωές των παιδιών μας. Η πεθερά μου έχω να σου πω πως μια από τις πολλές φορές που μίλησε στην μαμά μου της είπε "εγώ είμαι μητέρα μοναχογιού και μόλις έμαθα πως η κόρη σου θα πάει στον ψυχολόγο, είπα και στον γιο μου και σε σένα πως πρέπει να το στηρίξουμε το παιδί και να το βοηθήσουμε να δυναμωσει , αν και δεν πίστεψα στιγμή πως τον χρειάζεται. Άλλη να ήταν θα του είχε πει, τα μπογαλακια σου και σ άλλη παραλία. Εσύ, της είπε, τι θα έκανες αν μάθαινες κάτι τέτοιο για τον γιο μου και ήσουν στη θέση μου; Θα τους χώριζα είπε η μαμά μου."... Προσπάθησε κι εκείνη πολύ να έχουμε καλές σχέσεις. Τώρα ακόμα κι ο γιος της της βάζει τερμπιε και καλά κάνει γιατί έχουν βάλει διάφορα λόγια στο στόμα της κατά καιρούς σε μένα, για να χαλάσουν τη σχέση μου μαζί της.

Την προηγούμενη εβδομάδα Μαριλου ήταν πολύ χάλια ο δικός μου για να του φορτώσω και το θέμα του μπαμπά μου. Ήταν πολύ στεναχωρεμενος για τον πατέρα του και τρομερά αφηρημένος. Δεν ήξερε ούτε τι μέρα ήταν να φανταστείς. Για αυτό και δεν με κατάλαβε φυσικά, αλλιώς θα είχε καταλάβει πως κάτι έγινε. Ο ψυχολόγος μου έλεγε , δες πως το σπίτι σου είναι ένα κάστρο και πρέπει να το προστατέψεις με κάθε τρόπο για να μην πέσει και ν απορροφήσεις όλους τους κραδασμούς. Αυτό εκανα. Σωστό; Λάθος; Θα δείξει. Τουλάχιστον το σπίτι μου είναι ηρεμο... Απλώς μίλησα στην πεθερά μου γιατί θα εσκαγα. Δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν άλλον. Παρόρμηση ηταν... Ίσως να μην έπρεπε. Εννοείται πως δεν της ξεφεύγει τσιμουδια στον γιο της. Δεν γίνεται συχνά αυτό. Δεν ήθελα να τον πιέσω παραπάνω. Ήταν χάλια.

Το να κάνει κάτι τέτοιο ο μπαμπάς μου περνάει πολύ έντονα από το μυαλό μου γιατί το ξαναέκανε πέρυσι. Στην γιαγιά του. Με την οποία ο πατέρας μου είχαν πιει καφέδες, του είχε κάνει η γιαγιά το τραπέζι έξω στη γιορτή της, είχε πάει στο σπίτι της, εμένα μου φεροταν η γυναίκα σαν πριγκίπισσα, μας έδωσε χρήματα να πάρουμε τηλεορασαρα τελευταίας τεχνολογίας.... Γενικά με είχε στα πούπουλα η γυναίκα. Κι ο μπαμπάς μου επειδή θύμωσε με την πεθερά μου δεν φάνηκε στην κηδεία. Δεν πήρε να πει ούτε συλλυπητήρια. Και δεν του έφταιγε σε κάτι η γιαγιά. ( Είναι τάχα μου και της εκκλησίας ο πατέρας). Κατάλαβες; Εγώ δεν φταίω για την συμπεριφορά του αλλά εγώ εκτίθεμαι. Εγώ μαλώνω και πάει λέγοντας. Η μαμά μου δεν τον μαζεύει...
Και ναι πρώτη φορά κι εγώ τον είδα τότε να κλαίει σαν μωρό παιδί. Για αυτό κάναμε πέρυσι να μιλήσουμε 3,5 μήνες με τον μπαμπά μου. Είχα θυμώσει πολύ.



Έχεις δίκιο, όλα αυτά είναι δοκιμασίες. Επίσης ο ψυχολόγος μου έλεγε, δες το πρόβλημα σου σαν κομμάτι του εαυτού σου και αγκάλιασε το, θα σε κάνει να γίνεις πιο δυνατή και να ξεπεράσεις κάθε τέτοια δυσκολία. Δες την θετική πλευρά της κατάστασης.
Εγώ πιστεύω πως όλα εδώ πληρώνονται , και δυστυχώς άσχημες συμπεριφορές του πατέρα μου θα πληρωθούν τώρα... Από εμάς... ☹️ Γιατί συμπεριφερθηκε άσχημα σε πολύ κόσμο.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν τα είχα ούτε εγώ αυτά που λες, συν ότι έτρωγα ξύλο, βρισιές κτλ. Κι εγώ πίστευα πως ήμουν εντάξει με όλο αυτό αλλά δεν ήμουν.
Να συζητάς το θέμα αυτό αφού το έχεις ανάγκη με τους φίλους σου και όχι με τους γονείς του φίλου σου.. Ο τρόπος της σε κάνει να απογοητευεσαι περισσότερο. Δεν της πέφτει λόγος εξάλλου.
Όσο για τους γονείς σου. Περίμενες μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, σύμφωνα με το παράδειγμα που έδωσες και δεν έβλεπες τίποτα άλλο. Το γεγονός ότι λένε πως τους λείπεις δείχνει ότι σε θέλουν στην ζωή τους. Εσύ βλέπεις μόνο ότι δεν σε παίρνουν τηλέφωνο, δεν κάνουν το ένα και το άλλο. Είναι μια παγίδα που έπεφτα κι εγώ συνέχεια και γινόμουν χειρότερα.. Δεν είναι όλοι άνθρωποι συναισθηματικοι, δεν ξέρουν όλοι να δείχνουν την αγάπη τους με καλο τρόπο, άλλοι θεωρούν την αγάπη ως αδυναμία και φοβούνται να εκδηλωθούν (ακόμη και οι γονείς).. Μη περιμένεις τρομερές αλλαγές. Μην του στήνεις στον τοίχο με την πρώτη ευκαιρία και σίγουρα μην τους συγκρίνεις με τους γονείς του φίλου σου, των φίλων σου ή αυτών που μας δείχνουν στην τηλεόραση.
Έχω ακούσει την μάνα μου να δίνει συμβουλές σε μια άλλη μανα για το πως να φέρεται καλύτερα στο παιδί της ενώ στο σπίτι της η συμπεριφορά της ήταν άθλια.

Ο σωστός/ καλύτερος τρόπος δεν ξέρω ποιος είναι. Θεωρώ πως αν ο γονιός σέβεται το παιδί του είναι αρκετό.

---

Αχα ναι δείχνουν πως με θέλουν στη ζωή τους... Απλώς είναι παρεμβατικοι κι όσο περισσότερο είμαστε κοντά τόσο παραπάνω προσπαθούν να επιβληθούν. Με αντιμετωπίζουν ακόμα σαν να είμαι δέκα χρόνων. Πχ.θελησαν να μου πάρουν αυτοκίνητο. Δεν με ρώτησαν τι μπορεί να θέλω, πώς θα μου αρεζε , έστω το χρώμα! Τίποτα. Διάλεξαν ένα μεταχειρισμένο που τους άρεσε και είπαν αυτό. Θα με πεις αχάριστη, αλλά ...εγώ θα το οδηγάω...θα μπορούσαν να ρωτήσουν την γνώμη μου. Όχι, αυτό που ήθελαν και ήξεραν πως θα με βολεψει αυτοί. Δηλαδή πάνε να κάνουν μια πρόοδο αλλά με λάθος τρόπο. Και θα μου πεις πάλι πως δεν σκέφτονται όλοι με τον ίδιο τρόπο και δεν πρέπει να περιμένω μια συγκεκριμένη συμπεριφορά γιατί φυσικα δεν έχουν μάθει έτσι.

Quote:

---

Originally Posted by Sandraki

Αχα ναι δείχνουν πως με θέλουν στη ζωή τους... Απλώς είναι παρεμβατικοι κι όσο περισσότερο είμαστε κοντά τόσο παραπάνω προσπαθούν να επιβληθούν. Με αντιμετωπίζουν ακόμα σαν να είμαι δέκα χρόνων. Πχ.θελησαν να μου πάρουν αυτοκίνητο. Δεν με ρώτησαν τι μπορεί να θέλω, πώς θα μου αρεζε , έστω το χρώμα! Τίποτα. Διάλεξαν ένα μεταχειρισμένο που τους άρεσε και είπαν αυτό. Θα με πεις αχάριστη, αλλά ...εγώ θα το οδηγάω...θα μπορούσαν να ρωτήσουν την γνώμη μου. Όχι, αυτό που ήθελαν και ήξεραν πως θα με βολεψει αυτοί. Δηλαδή πάνε να κάνουν μια πρόοδο αλλά με λάθος τρόπο. Και θα μου πεις πάλι πως δεν σκέφτονται όλοι με τον ίδιο τρόπο και δεν πρέπει να περιμένω μια συγκεκριμένη συμπεριφορά γιατί φυσικα δεν έχουν μάθει έτσι.

---

Καταλαβαίνω απόλυτα τι νιώθεις και τι σκέφτεσαι. Τα έχω ζήσει και τα ζω.. Συζητάω μαζί σου όπως συζητούσε η ψυχολόγος και με βοήθησε στο να βλέπω μια κατάσταση κι από την πλευρά των δικών μου (δεν σημαίνει ότι τους δικαιολογώ ταυτόχρονα).
Εγώ θυμάμαι ήθελα να αφήσω τα μαλλιά μου να μεγαλώσουν και η μάνα μου δεν ήθελε και άρχισε να χτυπάει το κεφάλι μου στον τοίχο. Ένα παράδειγμα που δεν πέρασε το δικό μου τότε.

Έχεις γράψει πιο πάνω ότι με τους γονείς σου δεν περνούσες χρόνο όταν ήσουν μικρή.. Το ίδιο κάνουν και τώρα. Γιατί συνεχίζεις να απογοητευεσαι; Αυτό δεν έκαναν πάντα;