Δημιουργουμε τα ψυχοσωματικα

Όπως το βλέπω εγώ, είναι 1000 φορές καλύτερα να πιέζεις τον εαυτό σου ώστε να είναι λειτουργικός από το να αισθάνεσαι έτσι κι αλλιώς πιεσμένος και να βουλιάζεις χειρότερα μέσα στην αδράνεια. Σε όλα όμως πρέπει να υπάρχει κάποια ισορροπία, εννοείται αυτό. Δηλαδή να μην πιέζεσαι μόνο με "υποχρεώσεις", αλλά να προσπαθείς να έχεις κάποιον ποιοτικό χρόνο για εσένα. Εκεί που θες μόνο να κρυφτείς από τον κόσμο στην ασφάλεια του σπιτιού σου, το να "πιεστείς" κάποιες φορές να βγεις για έναν καφέ με μία φίλη που περνάτε πάντα ευχάριστα και σου ανεβάζει την διάθεση ή για ένα ρομαντικό δείπνο με τον σύζυγο - κι ας μην έχεις όρεξη αρχικά- μπορεί να λειτουργήσει πολύ ευεργετικά όταν σταδιακά σου αλλάζει την διάθεση. Φυσικά ναι, είναι σημαντικό να έχεις και κάποιο χρόνο με τον εαυτό σου και για τον εαυτό σου, να αράξεις χωρίς παιδιά ή σύζυγο ή τον οποιονδήποτε πάνω από το κεφάλι σου. Όλα χρειάζονται.

Quote:

---

Originally Posted by anika

καλημερα συμφωνώ απόλυτα μαζι σου. Sonia, οταν ομως δεν έχεις καθολιυ ορεξη να κανεις το παραμικρό κ σε καταπιεζει ακόμα κ τα απλα καθημερινά πράγματα, τι κάνεις; κ εγω τθς περισσότερες φορες δεν θελω να κανω τιποτα νιώθω περισσοτερη ασφάλεια στο σπιτι αλλα εχω δυο. παιδιά μιξρα κ δεν μπορώ τους στερω βολτες κ ολα τα σχετικά.με αποτέλεσμα να νιωθω οτι πιεζω αρκυτον εαυτό μου κ. φοβάμαι οτι ισως είναι χειρότερο αυτό

---

Καλημέρα!

Άκου την Σόνια έχει χίλια τα εκατό δίκιο σε όλα αυτά που σου λέει...
Και εγώ όταν πέρασα την συγκεκριμένη φάση είχα δύο παιδιά μικρά και ακόμα εξαρτημένα σε πολλά από την μαμά τους.
Αρχικά θα τα κάνεις με το ζόρι και τις βόλτες και τις δουλειές και όλα!
Αν αισθάνεσαι ανασφαλεια όταν έχεις και τα παιδιά προτίμησε στην αρχή να έχεις και κάποιον άλλον μαζί σου .Καντω όμως .
Και το κυριότερο βρες χρόνο για τον ευατο σου ....άσε τα παιδιά και βγες με μια φίλη να πείτε δύο χαζομάρες να φύγει το μυαλό απ' όλο αυτό.
Ξέρεις τα παιδιά μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνας τους όσο μεγαλώνουν σε πολύ περισσότερες ανάγκες από ότι νομίζουμε εμείς .
Ας του δίνουμε την ευκαιρία καθημερινά να αναλαμβάνουν και αυτά ένα κομμάτι ,ότι μπορούν ανάλογα την ηλικία τους.
Και πιο υπεύθυνα θα τα κάνει αλλά και εμείς θα φύγουμε λίγο από όλη αυτή την ευθύνη και το κυριότερο θα βρίσκουμε περισσότερο χρόνο για εμάς !

Καντω όσο μπορείς και όσο καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό σε βουλιάζει !
Βρες αρχικά την δύναμη και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους!

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Όπως το βλέπω εγώ, είναι 1000 φορές καλύτερα να πιέζεις τον εαυτό σου ώστε να είναι λειτουργικός από το να αισθάνεσαι έτσι κι αλλιώς πιεσμένος και να βουλιάζεις χειρότερα μέσα στην αδράνεια. Σε όλα όμως πρέπει να υπάρχει κάποια ισορροπία, εννοείται αυτό. Δηλαδή να μην πιέζεσαι μόνο με "υποχρεώσεις", αλλά να προσπαθείς να έχεις κάποιον ποιοτικό χρόνο για εσένα. Εκεί που θες μόνο να κρυφτείς από τον κόσμο στην ασφάλεια του σπιτιού σου, το να "πιεστείς" κάποιες φορές να βγεις για έναν καφέ με μία φίλη που περνάτε πάντα ευχάριστα και σου ανεβάζει την διάθεση ή για ένα ρομαντικό δείπνο με τον σύζυγο - κι ας μην έχεις όρεξη αρχικά- μπορεί να λειτουργήσει πολύ ευεργετικά όταν σταδιακά σου αλλάζει την διάθεση. Φυσικά ναι, είναι σημαντικό να έχεις και κάποιο χρόνο με τον εαυτό σου και για τον εαυτό σου, να αράξεις χωρίς παιδιά ή σύζυγο ή τον οποιονδήποτε πάνω από το κεφάλι σου. Όλα χρειάζονται.

---

Σονια τα λογια σου ηταν αυτο που χρειαζομουν να ακουσω.Εχεις δικαιο σε αυτα που ειπες.Οσο δυσκολο και να ναι πρεπει να αντιμετωισω το προβλημα κατάματα

ποσο δυναμη θελει να τα κάνεις ολα αυτα κ χίλια μπραβο σε ολους που προσπαθοτν παρολο την δυσκολια να κανουν εστω κ τα αυτονοητα... εγω πραγματικα δεν ξέρω τι αλλο να κανω. 12 χρόνια τωρα εχω περασει απο ολα τα στάδια με σκαμπανεβασμαα συνέχεια.. τωρα είμαι σε ασχημη κατασταση με αρρυθμιες... δεν ξερω αν τις δημιουργω εγω εαν είναι ψυχοσωματικο ομως ξερω οτι παιρνω φάρμακα κανω οτι μπορω κ πολλα περισσότερα τα οποια ειχα φανταστει οτι θα μπορουσα να κανω..... και συνεχιζω να είμαι χάλια.... θα έπρεπε να εχω μαθει τοσα χρόνια κ να μην αφηνω να με επηρεάζουν τοσο ομως δυστυχώς είναι πανω απο τις δυνατότητες μου... σίγουρα δεν το θελω ονως προσπαθώ η καημενη καθε μερα..

Quote:

---

Originally Posted by anika

ποσο δυναμη θελει να τα κάνεις ολα αυτα κ χίλια μπραβο σε ολους που προσπαθοτν παρολο την δυσκολια να κανουν εστω κ τα αυτονοητα... εγω πραγματικα δεν ξέρω τι αλλο να κανω. 12 χρόνια τωρα εχω περασει απο ολα τα στάδια με σκαμπανεβασμαα συνέχεια.. τωρα είμαι σε ασχημη κατασταση με αρρυθμιες... δεν ξερω αν τις δημιουργω εγω εαν είναι ψυχοσωματικο ομως ξερω οτι παιρνω φάρμακα κανω οτι μπορω κ πολλα περισσότερα τα οποια ειχα φανταστει οτι θα μπορουσα να κανω..... και συνεχιζω να είμαι χάλια.... θα έπρεπε να εχω μαθει τοσα χρόνια κ να μην αφηνω να με επηρεάζουν τοσο ομως δυστυχώς είναι πανω απο τις δυνατότητες μου... σίγουρα δεν το θελω ονως προσπαθώ η καημενη καθε μερα..

---

και εγω παιρνω φαρμακα...εχω κανει και εγω προσπαθειες γενικα ξεκινησα περπατημα βρηκα μια ημιαπασχοληση , αλλα τα παρατησα ολα... δεν ειχα δυναμεις για κατι τετοιο.. ημουν χειροτερα... δεν σου λεω να κανεις και εσυ το ιδιο . εγω χαιρομαι με αυτους που τα καταφερνουν...
αλλα κατεληξα στο συμπερασμα οτι δεν εχουμε ολοι τις ιδιες δυναμεις πως να το κανουμε........

σίγουρα δεν έχουμε ολοι τις ίδιες δυναμεις συμφωνω απολυτως... πως κ δεν εχουμε κ τις ιδιες αντοχές... τωρα ειμαι πολυ χάλια.. απανωτες αρρυθμιες χωρίς σταματημο κ στομάχι χαλια... φοβάμαι πολυ μηπως παθω κατι. Δεν ξέρω σε ποιον αλλο γιαττρο να απευθυνθω. να παω σε αλλο καρδιιλογο; να παω ξανά σε γαστρεντερολογο να του πω να ξανακανω γαστροσκοπηση για να μου παρει δειγμα για ελικοβακτηριο πυλωρου;είμαι σε απογνωση

με ποιανουν και μενα οι αρρωστοφοβιες... και εχω κανει του κοσμου τις εξετασεις.. οι δικοι μου εχουν απειβδεισει.. και πληρωνουν κιολας.. χεστα...
κουραγιο...

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

με ποιανουν και μενα οι αρρωστοφοβιες... και εχω κανει του κοσμου τις εξετασεις.. οι δικοι μου εχουν απειβδεισει.. και πληρωνουν κιολας.. χεστα...
κουραγιο...

---

Ασε φιλε εμενα ολο κατι με ενοχλει μια ο λαιομος μουδιαζει το προσωπο,στηθος αναπνοή χαμός

Τι κανετε για να νιωσετε καλυτερα εσεις;

Εγω πινω καποιο βοτανο να χαλαρωσω, σκέφτομαι πως δεν είναι τίποτα κ θσ. μου περασει και φερνω στο μυαλό μου προηγούμενη περιπτωση που αισθανομουν ετσι. κ μετα ημουν καλα...ΔΕν μπορώ να πω οτι τα καταφερνω με επιτυχία

Quote:

---

Originally Posted by anika

Εγω πινω καποιο βοτανο να χαλαρωσω, σκέφτομαι πως δεν είναι τίποτα κ θσ. μου περασει και φερνω στο μυαλό μου προηγούμενη περιπτωση που αισθανομουν ετσι. κ μετα ημουν καλα...ΔΕν μπορώ να πω οτι τα καταφερνω με επιτυχία

---

Οταν λες βοτανο,τι εννοεις?

πινω κραταιγο, που είναι για τις αρρυθμιες κ τα κλασσικά χαμομηλι, σικταμο φασκομηλο. κάποιες φορές με ηρεμιυν καποιες πάλι οχι..

anika δεν ξέρω εσύ τι κάνεις, για τον hlias1988 ξέρω από ότι έχει πει πάντως ότι δεν έχει κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σκεπτικό και χαρακτήρα από τη μία μέρα στην άλλη και μπορεί να είναι μία σχετικά μακροχρόνια διαδικασία, αλλά ένας ψυχολόγος μπορεί να σε βάλει σε άλλο κανάλι σκέψης.
Το να παίρνεις φάρμακα ή να πίνεις ηρεμιστικά βότανα στις αγχώδεις διαταραχές είναι σαν να έχεις πονόδοντο και να πίνεις το ένα ντεπόν μετά το άλλο -όπως έγραψε και κάποιος άλλος στο φόρουμ. Μπορεί να απαλύνει τα συμπτώματα, αλλά δεν εξαφανίζει την αιτία και δεν σε γιατρεύει. Και με τον καιρό δεν θα σε πιάνουν ούτε αυτά.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

anika δεν ξέρω εσύ τι κάνεις, για τον hlias1988 ξέρω από ότι έχει πει πάντως ότι δεν έχει κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σκεπτικό και χαρακτήρα από τη μία μέρα στην άλλη και μπορεί να είναι μία σχετικά μακροχρόνια διαδικασία, αλλά ένας ψυχολόγος μπορεί να σε βάλει σε άλλο κανάλι σκέψης.
Το να παίρνεις φάρμακα ή να πίνεις ηρεμιστικά βότανα στις αγχώδεις διαταραχές είναι σαν να έχεις πονόδοντο και να πίνεις το ένα ντεπόν μετά το άλλο -όπως έγραψε και κάποιος άλλος στο φόρουμ. Μπορεί να απαλύνει τα συμπτώματα, αλλά δεν εξαφανίζει την αιτία και δεν σε γιατρεύει. Και με τον καιρό δεν θα σε πιάνουν ούτε αυτά.

---

σονια μου ευχομαι να ειναι αναστρεψιμη η κατασταση μου........!

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

σονια μου ευχομαι να ειναι αναστρεψιμη η κατασταση μου........!

---

Αυτο μονο ενας γιατρός μπορεί να στο πει Ηλία !
Κανένας μας εδώ μέσα δεν ειναι σε θεση να μπορεί να βγάζει διαγνώσεις για το τι εξέλιξη μπορεί να εχεις εσυ ,εγω, ο οποιοσδήποτε..
Μονο συμβουλες και εμπειριες τίποτε άλλο !

Αυτο πρέπει να το εχει, οχι στο πισω μερος του μυαλου του,αλλά να ειναι στόχος του καθενός εδώ μέσα που εκθέτει το θέμα του.Να μην επηρεάζεται τόσο,ωστε να τον αποτρέπει να αναζητήσει μια επαγγελματικη άποψη για το τι είναι ικανός να πετύχει στην ζωή του....

Δεν πρέπει να απογοητευεται κανενας με οτι γράφεται εδω μέσα ...δεν ξερω αλλα αν καταλάβουν κάποιοι πόσο σημαντικό ειναι να λες πράγματα σε ένα ηδη επιβαρυμένο ψυχισμό να ήταν λιγακι πιο προσεκτικοί...
(και για να μην παρεξηγηθώ,δεν προσωποποιώ κανέναν απο το συγκεκριμένο θέμα )