Quote:
originally posted by PETRAN
Να πάρει αυτό με την \"οριακή\" το έχω ξανακούσει και το σκεφτόμουνα και εγώ λολ. Λες να έχω κάποια στοιχεία και να αρχίσω να ποσταρω στο άλλο φορουμ για τις
διαταραχές προσωπικότητας λολ? Πρόσφατα το είπα σε μια φίλη μου...
-Εύη, ξέρεις αυτή η διαταραχή που λέγεται \"οριακή διαταραχή προσωπικότητας\"?
-Πάνο, τι είναι αυτό?
(της αναφέρω τα διαγνωστικά κριτήρια μπλα μπλα μπλα)
με κοιτάει έντρομη...
-Πάνο, αυτός είσαι εσύ!!!
-ωχ...ναι..!?
-Εεεε...λίγο...
λολολ
Αλλά εντάξει η οριακή σε full-blown εκδοχή είναι πολύ ποιο extreme. Όλοι οι άνθρωποι έχουν στοιχεία και από κάτι, το θέμα είναι αυτό το κάτι μην γίνει tooo
muuchhh. Απλά το πρόβλημα είναι στην ψυχιατρική και στην ψυχολογία που δεν υπάρχουν (ακόμα) ιατρικά τεστ πολλές φορές γίνεται υπερ-διάγνωση, δυστυχώς.
Α καλό δηλαδή να πάρω προαγωγή γιατρέ μου μου από ταπεινή θεραπευόμενη σε καλή μαθήτρια; ;)
Ναι το σίγουρο είναι ότι όλοι έχουμε λίγο από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά των διαταραχών προσωπικότητας αλλά δεν πάει να πει ότι έχουμε και κάποια από αυτές.
Εγώ μάλλον έχω κλίση στην εξαρτητική και αποφευκτική :(((((
(Συγκάτοικοι όλοι στην τρέλα:) Άλλωστε λίγο τρέλα κάνει πάντα καλό)
Anwnimi, το humour δεν το έχω πάντα και σε όλες τις περιπτώσεις χεχε. Ξέρεις τώρα θυμήθηκα ένα άλλο concept από την κοινωνική ψυχολογία, το \"Fundamental
Attribution Error\" και το \"Actor-Observer Effect\". Αυτό λέει, ότι οι άνθρωποι τείνουν να αποδίδουν τα αίτια της συμπεριφοράς των άλλων σε αυτούς (τις
προσωπικότητές τους κλπ.) και την δικιά τους συμπεριφορά στις περιστάσεις χα...σε μια γνωστή έρευνα ένας Αμερικανός ομιλητής είχε πει ότι του ανέθεσαν να
βγάλει λόγο για τον Castro. Από το πλήθος όλοι υπέθεσαν ότι ο ομιλητής ήταν υπερ-Castro. Επίσης, όταν γίνεται ατύχημα, σχεδόν πάντα όλοι τείνουν να αποδώσουν
το λάθος σε λάθος του οδηγού και όχι στην κατάσταση του δρόμου η ΄σε άλλους εξωτερικούς παράγωντες. Αυτή η κατάσταση μπορεί φυσικά να αντιστραφεί ανάλογα με
τα αποτελέσματα (θετικά η αρνητικά) της κατάστασης, π.χ. αν η συμπεριφορά κάποιου έχει θετικές επιπτώσεις τότε μάλλον θα τείνει να την αποδώσει στον εαυτό
του και όχι στην περίσταση! (εκτός και αν είναι καταθλιπτικός, όπου έχει παρατηρηθεί να γίνεται το αντίστροφο)
Δηλαδή τι θέλει να πει ο ποιητής; Θες να πεις ότι αυτή μου η ερώτηση για το χιούμορ σου έχει σχέση με τα παραπάνω;
Γενικά, πάντως όντως αυτό το φαινόμενο που περιγράφεις το έχω παρατηρήσει πολύ συχνά.
Αποκτώντας την ικανότητα να βλέπουμε πρώτα εμάς και μέσα μας πριν κάνουμε οποιαδήποτε κρίση για τον άλλο, γινόμαστε περισσότερο δίκαιοι, άνθρωποι, και
κάνουμε ένα βήμα αυτογνωσίας... So help me Πάνο:) απαντώντας μου για να καταλάβω καλύτερα τι εννοείς.
Cool? Τώρα τα ξέρεις και δεν θα τα κάνεις και εσύ!Το γεγονός ότι έκανα μόνο humour δηλαδή θα μπορούσε να εξηγηθεί άπό το ότι θέλω να διασκεδάσω μόνο τα άτομα
του φορουμ, μέχρι να θέλω να δείξω ένα διαφορετικό στερεότυπο από το στανταρ σοβαρό του \"ψυχολόγου\" μπλα μπλα (δεν λέω ότι είναι αυτοί χε) Φυσικά και εγώ το
έκανα εδώ μέσα με εσάς αλλά καθαρά στα πλαίσια πλάκας/πειράγματος (π.χ. Weird=Emo λολ) αλλά οκ φυσικά και δεν τα παίρνω σοβαρά υπόψην μου λολ
Μμμ, δεν είναι ανάγκη οι ψυχολόγοι να είναι σοβαροί κι ούτε εμείς θα τους θέλαμε σοβαρούς, αν εννοείς απλά σοβαροφανείς. Εγώ προσωπικά θεωρώ πλεονέκτημα
κάποιος επαγγελματίας, είτε είναι ψυχολόγος είτε οτιδήποτε άλλος, να είναι σοβαρός (όχι σοβαροφανής) δηλαδή να παίρνει στα σοβαρα τη δουλειά του, να είναι
υπέυθυνος για τις πράξεις του και τη συμπεριφορά του γενικότερα. Το αν θα κάνει χιούμορ ή όχι σε στιγμή παντα που να είναι θεμιτό είναι πολυ θετικό στοιχείο
για μένα χωρίς να του στερεί τη σοβαρότητά του. Βέβαια, αρκεί να του ταιριάζει και σαν χαρακτηριστικό, δηλαδή το χιούμορ να βγαίνει πηγαίο και όχι
επιτηδευμένο, να είναι δεκτικό από την μεριά του θεραπευόμενου και να λειτουργεί με τρόπο που να προάγει τη θεραπεία και τη μεταξύ τους επικοινωνία και όχι
να την αναστέλλει.
Βέβαια, εμένα τουλάχιστον στην αρχή μου έδωσες την εντύπωση του στάνταρ σοβαρού και απόλυτου ψυχολόγου \"μπλα μπλα μπλα\" αλλά μετά το διόρθωσες αρκετα:)
Θα συμφωνήσω Πάνο ότι έχει σημασία η μεταδοτικότητα και η ικανότητα να είναι κάποιος επικοινωνιακός. Κι εγώ μη νομίζεις, τα λέω για να τα ακούω μιας κι εγώ
παλεύω να τα βελτιώσω όσο γίνεται περισσότερο στη δική μου δουλειά μιας και δεν είναι το φόρτε μου.
Νομίζω με το χιούμορ σου το καταφέρνεις αυτό σε ένα βαθμό.
Και σίγουρα χαλάρωσες την ατμόσφαιρα με αυτό, τα κατάφερες από το να μας πηγαίνεις από το ένα ΟΡΙΟ :) στο άλλο. Σίγουρα βέβαια προτιμώ το πιο ήρεμο τωρινό
μας κλίμα όπου διατυπώνουμε τόσο τις συμφωνίες μας όσο και τις διαφωνίες μας χωρίς σύγχυση...
Αλλά πάνω βρε Πάνο που το φτιάχνεις, αχ, αχ! Στα τελευταία ποστ διάβαζα ένα διαφορετικό Πάνο και να σου μετά...Το Μαράκι μας (panikoula)
βρε τι σου έκανε και της απαντάς έτσι; Ρε συ Πάνο το χιούμορ δεν ταιριάζει πάντα και παντού και σε όλους και σε όλα... To είπες κι εσύ παραπάνω! Νομίζω
είσαι πάρα πολύ έξυπνος (και το έχεις αποδείξει) και το καταλαβαίνεις όσο κι εγώ και τα παιδιά που σου το επισήμαιναν. Και μη μου πεις πάλι για ράντομ, δεν
είναι δικαιολογία για μένα προσωπικά.
Ήθελα να σου γράψω κι άλλα σχετικα΄με τους προβληματισμούς που έθεσες αλλά θα σταματήσω προς το παρόν στον τελευταίο παραπάνω δικό μου προβληματισμό, μήπως
και σε προβληματίσω...
Και θα συνεχίσω αύριο πάλι με τα υπόλοιπα.