Πείτε την γνώμη σας

Quote:

---

Originally Posted by Vila-8

Μου εχει τυχει σε φιλικο επιπεδο αυτο που αναφερεις,το οποιο διαπιστωσα με τον χωρισμο γι’αυτο αναφερω πως δεν εχω κ παρεες.

Προσωπικα ανεβασα πολυ στα ματια μου τον πρωην κ οντως δεν εβλεπα ή συμβιβαζομουν.
Παρολα αυτα η αγαπη ειναι αγαπη!
Εγω τον αγαπησα με ολη την καρδια μου κ ας με πληγωσε με τον τροπο που εφυγε.

Η δικη μου ανασφαλεια χτυπαει κοκκινα!
Παντα πατουσα στη γη πιο πολυ απο οσο πρεπει,πραγμα που τωρα προσπαθω να διορθωσω,δεν ειναι κακο να αφηνεσαι που κ που τελικα.

Εχω περασει απο διαφορα σταδια
Νιωθω σαν να παιζω πιστες σε παιχνιδι.
Μετα τις δυο εβδομαδες ομως ενεργοποιηθηκα!!!εχω βαλει στην καθημερινοτητα μου το περπατημα (ουτως η αλλως με την καραντινα δεν μπορουμε να κανουμε κ πολλα).Μιαμιση ωρα καθε μερα περπατημα κ οταν γυρναω νιωθω εντελως ανανεωμενη.Εχω ξεκινησει να ψαχνω κ για εκμαθηση καποιας ξενης γλωσσας (ακομη σε αναζητηση ειμαι). Παντως δε θα σου κρυψω οτι με ταλαιπωρει πολυ η καθεμερινοτητα (ειδικα τα βραδια) δεν ειναι ευκολο να γεμισεις την μερα σου.
Εσυ πως περνας;

---

Καταλαβαίνω αυτό που λες για το φιλικό επίπεδο. Αλλά αν ήταν φίλοι του πρώην σου, δεν ξέρω, μήπως λίγο τους διακιολογιες αυτο? Ειδικά αν τον ήξεραν πριν από σένα? Απλά νομίζω δεν ήταν τόσο σοφό που κράτησες επαφή μαζί τους μετά τον χωρισμό.

Όλοι ανεβάζουμε κάποιον όταν τον αγαπάμε. Και δεν είναι κακό αυτό, το αντίθετο. Δείχνει ότι εμείς μπορούμε να δώσουμε πράγματα σε μια σχέση, ακόμα κι αν ο άνθρωπος που έχουμε απέναντι μας, δεν μπορεί. Και δεν είναι και κακό να πονάμε για αυτό, όταν δεν μας δίνει ο άλλος όσα πρέπει.

Εγώ δεν έχω ανασφάλεια ακριβώς, νομίζω έχω απαισιοδοξία, στην οποία πάντα ήμουν λίγο επιρρεπής. Αλλά αυτό δεν βοηθάει. Το παν είναι να συνειδητοποιούμε όντως ότι μάλλον είναι καλύτερα έτσι και θα μπορέσουμε να βρούμε ανθρώπους που μας αξίζουν πραγματικά. Γιατί ίσως ο πρωην σου και η πρώην μου να μην μα;αξίαν κιόλας.

Ωραίος ο παραλληλισμός σου με τις πίστες. Όντως περιγράφει εύστοχα την κατάσταση. Ειδικά τον πρώτο καιρό, νομίζω ότι είναι σαν κάτι βιντεοπαιχνίδια στα οποία, αν δεν περάσεις την πίστα, χάνεις τις ζωές σου και ξεκινάς από την αρχή.

Κι εγώ περίπου τα ίδια. Βγαίνω για περπάτημα η για τρέξιμο και συνήθως τα βράδια βάζω καμία ταινία. Προσωπικα, τον πρώτο καιρό ειδικα είχα πέσει με τα μούτρα στα χόμπι μου. Πχ μου αρέσουν από παιδί οι αγώνες αυτοκινήτων και το πρώτο διάστημα είχα πέσει με τα μούτρα στους λίγους αγώνες που είχε το γιουτιουμπ. Με αποτέλεσμα να τους έχω δει όλους και τώρα να μην έχει μείνει κανένας :D θεωρώ ότι το βασικότερο είναι αν κάνεις πράγματα που σου αρέσουν. Πχ αυτό που είπες για την εκμάθηση γλώσσας είναι καλό. Θα ειναι εξ αποστάσεως λόγω της κατάστασης φαντάζομαι? Αλλά είναι μια καλή απασχόληση και δημιουργική.
Για τα βράδια που λες, δεν σου αρέσουν οι ταινίες στο ίντερνετ? Η πχ θεατρικές παραστάσεις που ανεβάζουν?

Η καθημερινότητα μας είναι δυσκολη και λόγω καραντίνας νομιζω. Είναι το υποχρεωτικό κλείσιμο το οποίο την κάνει πιο κουραστική. Αλλά αυτό ίσως να ισχύει για εμένα μόνο, δεν ξέρω αν το βλέπεις κι εσυ

Quote:

---

Originally Posted by Yugi m

Καταλαβαίνω αυτό που λες για το φιλικό επίπεδο. Αλλά αν ήταν φίλοι του πρώην σου, δεν ξέρω, μήπως λίγο τους διακιολογιες αυτο? Ειδικά αν τον ήξεραν πριν από σένα? Απλά νομίζω δεν ήταν τόσο σοφό που κράτησες επαφή μαζί τους μετά τον χωρισμό.

Όλοι ανεβάζουμε κάποιον όταν τον αγαπάμε. Και δεν είναι κακό αυτό, το αντίθετο. Δείχνει ότι εμείς μπορούμε να δώσουμε πράγματα σε μια σχέση, ακόμα κι αν ο άνθρωπος που έχουμε απέναντι μας, δεν μπορεί. Και δεν είναι και κακό να πονάμε για αυτό, όταν δεν μας δίνει ο άλλος όσα πρέπει.

Εγώ δεν έχω ανασφάλεια ακριβώς, νομίζω έχω απαισιοδοξία, στην οποία πάντα ήμουν λίγο επιρρεπής. Αλλά αυτό δεν βοηθάει. Το παν είναι να συνειδητοποιούμε όντως ότι μάλλον είναι καλύτερα έτσι και θα μπορέσουμε να βρούμε ανθρώπους που μας αξίζουν πραγματικά. Γιατί ίσως ο πρωην σου και η πρώην μου να μην μα;αξίαν κιόλας.

Ωραίος ο παραλληλισμός σου με τις πίστες. Όντως περιγράφει εύστοχα την κατάσταση. Ειδικά τον πρώτο καιρό, νομίζω ότι είναι σαν κάτι βιντεοπαιχνίδια στα οποία, αν δεν περάσεις την πίστα, χάνεις τις ζωές σου και ξεκινάς από την αρχή.

Κι εγώ περίπου τα ίδια. Βγαίνω για περπάτημα η για τρέξιμο και συνήθως τα βράδια βάζω καμία ταινία. Προσωπικα, τον πρώτο καιρό ειδικα είχα πέσει με τα μούτρα στα χόμπι μου. Πχ μου αρέσουν από παιδί οι αγώνες αυτοκινήτων και το πρώτο διάστημα είχα πέσει με τα μούτρα στους λίγους αγώνες που είχε το γιουτιουμπ. Με αποτέλεσμα να τους έχω δει όλους και τώρα να μην έχει μείνει κανένας :D θεωρώ ότι το βασικότερο είναι αν κάνεις πράγματα που σου αρέσουν. Πχ αυτό που είπες για την εκμάθηση γλώσσας είναι καλό. Θα ειναι εξ αποστάσεως λόγω της κατάστασης φαντάζομαι? Αλλά είναι μια καλή απασχόληση και δημιουργική.
Για τα βράδια που λες, δεν σου αρέσουν οι ταινίες στο ίντερνετ? Η πχ θεατρικές παραστάσεις που ανεβάζουν?

Η καθημερινότητα μας είναι δυσκολη και λόγω καραντίνας νομιζω. Είναι το υποχρεωτικό κλείσιμο το οποίο την κάνει πιο κουραστική. Αλλά αυτό ίσως να ισχύει για εμένα μόνο, δεν ξέρω αν το βλέπεις κι εσυ

---

Ηταν φιλοι απο κοινου,στην αρχη κρατησα την κλασικη επικοινωνια οταν ομως διαπιστωσα καποια πραγματα απομακρυνθηκα αμεσως κ τωρα βλεπω ποσο καλο μου εκανα κ ας ζοριστηκα-απογοητευτικα τοτε.

Εγω ειμαι απαισιοδοξη κ ανασφαλης στο κομματι της σχεσης που θεωρω δικαιολογημενα γτ ειναι κ παρα πολυ νωρις ακομη!
Γενικα οσο περνανε οι μερες βλεπω τη ζωη μου σαν τριτο ματι,πραγμα που στιγμες με τρομαζει κ στιγμες με χαροποιει.

Ναι εξ αποστασεως γιαυτο κ ακομη ψαχνω!
Τωρα για τις ταινιες που λες,εχω ενα θεμα,αν καθησω να δω οτιδηποτε νιωθω σαν να βυθιζομαι!!! Κ αρχιζουν οι σκεψεις
Βασικα το μυαλο μου δεν ξεκουραζεται ποτε,σκεφτεται συνεχεια! Τοσο που καμια φορα νομιζω μυριζει καμμενο :P

Οσο για την καραντινα απλα ενα βαριδιο στην πλατη! Απλα ειναι κ το οτι εγω θα πρεπει να ανοιξω τον κυκλο μου,πραγμα που με δυσκολευει,δεν ξερω πως θα γινει τοσο απλα!
Ετσι ωστε να εχεις παρεες που σε ψαχνουν
(Καταλαβαινεις πως το λεω)

Quote:

---

Originally Posted by Vila-8

Ηταν φιλοι απο κοινου,στην αρχη κρατησα την κλασικη επικοινωνια οταν ομως διαπιστωσα καποια πραγματα απομακρυνθηκα αμεσως κ τωρα βλεπω ποσο καλο μου εκανα κ ας ζοριστηκα-απογοητευτικα τοτε.

Εγω ειμαι απαισιοδοξη κ ανασφαλης στο κομματι της σχεσης που θεωρω δικαιολογημενα γτ ειναι κ παρα πολυ νωρις ακομη!
Γενικα οσο περνανε οι μερες βλεπω τη ζωη μου σαν τριτο ματι,πραγμα που στιγμες με τρομαζει κ στιγμες με χαροποιει.

Ναι εξ αποστασεως γιαυτο κ ακομη ψαχνω!
Τωρα για τις ταινιες που λες,εχω ενα θεμα,αν καθησω να δω οτιδηποτε νιωθω σαν να βυθιζομαι!!! Κ αρχιζουν οι σκεψεις
Βασικα το μυαλο μου δεν ξεκουραζεται ποτε,σκεφτεται συνεχεια! Τοσο που καμια φορα νομιζω μυριζει καμμενο :P

Οσο για την καραντινα απλα ενα βαριδιο στην πλατη! Απλα ειναι κ το οτι εγω θα πρεπει να ανοιξω τον κυκλο μου,πραγμα που με δυσκολευει,δεν ξερω πως θα γινει τοσο απλα!
Ετσι ωστε να εχεις παρεες που σε ψαχνουν
(Καταλαβαινεις πως το λεω)

---

Αρχικά, καλά έκανες και απομακρυνες τους φίλους του. Θα γινόταν πιο δυσκολη η πορεία, οπότε ορθά έπραξες.

Ναι δεν είναι κακό να έχουμε και κάποιες ανασφάλειες. Όλοι έχουμε. Όμως, το θέμα είναι να μην μένουμε πίσω εξαιτίας αυτών. Μήπως τις ανασφάλειες σου, σου τις δημιούργησε ο πρώην? Είτε εξ ολοκλήρου, είτε εν μέρει? Είναι βασικό αυτό να το βλέπει κανείς νομίζω. Αν ο άλλος ευθύνεται για αυτά δηλαδη

Από την προσωπική μου εμπειρία, νομίζω το να βλέπεις τα πράγματα από τρίτο μάτι είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει κάποιος.

Η ξένη γλώσσα είναι μια αρκετά καλή απασχόληση. είχα ψάχνει κι εγώ δεν σου κρύβω, αλλά λόγω περιορισμένου χρόνου εξαιτίας εργασιών στο μεταπτυχιακό, δεν το προχώρησα. Αλλά είναι μια χαρά.

Στις ταινιες, πως το εννοείς αυτό που γράφεις? Σκέφτεσαι την ταινία η τον πρώην? Το να σκέφτεται κανείς συνέχεια όμως, καλό δεν είναι?

Θεωρώ ότι μας έπεσαν όλα μαζεμένα. Και καραντίνα και χωρισμός και στην δική σου περίπτωση είχες κράτησει μόνο κοινές φιλίες. Την καραντίνα όλοι την περνάνε, οπότε εντάξει είμαστε στην ίδια κατάσταση πάνω κάτω. Χαχα παρηγορουμαστε με τον πόνο των άλλων τώρα νομιζω.

Για αν ανοίξει κανείς τον κύκλο του νομίζω είναι κάποια συγκεκριμένα βήματα. Αλλά σε συνθήκες κανονικές. Σε συνθήκες καραντίνας με τα μισά κλειστά έξω. Είναι όντως δύσκολο. Υπομονή δηλαδή.

Quote:

---

Originally Posted by Yugi m

Αρχικά, καλά έκανες και απομακρυνες τους φίλους του. Θα γινόταν πιο δυσκολη η πορεία, οπότε ορθά έπραξες.

Ναι δεν είναι κακό να έχουμε και κάποιες ανασφάλειες. Όλοι έχουμε. Όμως, το θέμα είναι να μην μένουμε πίσω εξαιτίας αυτών. Μήπως τις ανασφάλειες σου, σου τις δημιούργησε ο πρώην? Είτε εξ ολοκλήρου, είτε εν μέρει? Είναι βασικό αυτό να το βλέπει κανείς νομίζω. Αν ο άλλος ευθύνεται για αυτά δηλαδη

Από την προσωπική μου εμπειρία, νομίζω το να βλέπεις τα πράγματα από τρίτο μάτι είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει κάποιος.

Η ξένη γλώσσα είναι μια αρκετά καλή απασχόληση. είχα ψάχνει κι εγώ δεν σου κρύβω, αλλά λόγω περιορισμένου χρόνου εξαιτίας εργασιών στο μεταπτυχιακό, δεν το προχώρησα. Αλλά είναι μια χαρά.

Στις ταινιες, πως το εννοείς αυτό που γράφεις? Σκέφτεσαι την ταινία η τον πρώην? Το να σκέφτεται κανείς συνέχεια όμως, καλό δεν είναι?

Θεωρώ ότι μας έπεσαν όλα μαζεμένα. Και καραντίνα και χωρισμός και στην δική σου περίπτωση είχες κράτησει μόνο κοινές φιλίες. Την καραντίνα όλοι την περνάνε, οπότε εντάξει είμαστε στην ίδια κατάσταση πάνω κάτω. Χαχα παρηγορουμαστε με τον πόνο των άλλων τώρα νομιζω.

Για αν ανοίξει κανείς τον κύκλο του νομίζω είναι κάποια συγκεκριμένα βήματα. Αλλά σε συνθήκες κανονικές. Σε συνθήκες καραντίνας με τα μισά κλειστά έξω. Είναι όντως δύσκολο. Υπομονή δηλαδή.

---

Δεν το εχει σκεφτει οτι ισως να με κρατουσε πισω σε πραγματα παντως για οικογενειακη εξελιξη ναι με κρατουσε! Αλλα αλλο μου εδειχνε!

Οταν θα δω ενα εργο,ειτε κωμωδια ειτε περιπετεια σκαλωνω (δεν εννοω οτι συσχετιζω σκηνες) απλα αυτο που ανεφερα οτι σκεφτομαι πολυ! Υπεραναλυω ολες τις καταστασεις κ μου κανω κακο!!!
Δλδ...γτ μπορει να εγινε αυτο; Γτ τοτε μου απαντησε ετσι; Μηπως αν ειχα φερθει αλλιως συνεβαινε κατι αλλο; Κ τι θα κανω αργοτερα; Κ πως θα αντιμετωπισω μια αλλη κατασταση;
Ολα αυτα ειναι βαρος στο μυαλο κ δεν ειναι τοσο καλο να σκεφτεσαι ασταματητα!
Δεν χαλαρωνεις!!! Μονο φορτωνεις την σκεψη σου! Απο παντα το ειχα αυτο απλα τωρα διογκωθηκε.

Οσο για την καραντινα,ισως κ να με παρηγορει λιγακι το γεγονος οτι δεν ειναι ολοι εξω να τρεχουν σε καφε,βολτες,εδω κ εκει κ εγω να μην εχω διαθεση για τπτ!!!

Εσενα σου λειπει η παρουσια της;

Quote:

---

Originally Posted by Vila-8

Δεν το εχει σκεφτει οτι ισως να με κρατουσε πισω σε πραγματα παντως για οικογενειακη εξελιξη ναι με κρατουσε! Αλλα αλλο μου εδειχνε!

Οταν θα δω ενα εργο,ειτε κωμωδια ειτε περιπετεια σκαλωνω (δεν εννοω οτι συσχετιζω σκηνες) απλα αυτο που ανεφερα οτι σκεφτομαι πολυ! Υπεραναλυω ολες τις καταστασεις κ μου κανω κακο!!!
Δλδ...γτ μπορει να εγινε αυτο; Γτ τοτε μου απαντησε ετσι; Μηπως αν ειχα φερθει αλλιως συνεβαινε κατι αλλο; Κ τι θα κανω αργοτερα; Κ πως θα αντιμετωπισω μια αλλη κατασταση;
Ολα αυτα ειναι βαρος στο μυαλο κ δεν ειναι τοσο καλο να σκεφτεσαι ασταματητα!
Δεν χαλαρωνεις!!! Μονο φορτωνεις την σκεψη σου! Απο παντα το ειχα αυτο απλα τωρα διογκωθηκε.

Οσο για την καραντινα,ισως κ να με παρηγορει λιγακι το γεγονος οτι δεν ειναι ολοι εξω να τρεχουν σε καφε,βολτες,εδω κ εκει κ εγω να μην εχω διαθεση για τπτ!!!

Εσενα σου λειπει η παρουσια της;

---

Κατάλαβα. Σκαλωνεις πχ και σκέφτεσαι διάφορα για τον άλλο. Αυτό το παθαίνω κι εγώ δυστυχώς. Αλλά όχι σε ταινίες, αλλά σε άσχετες στιγμές η αν γίνει κάτι που το έχω συσχετίσει μαζί της. Αναρωτιέμαι αν κάπου έκανα λάθος, αν δεν έπρεπε να πω κάτι και σε κάθε περίπτωση αν και εγώ έβαλα το λιθαράκι μου για να λήξει η σχέση μας. Αλλά όταν το σκέφτομαι λογικά καταλαβαίνω ότι δεν ισχύει. Κι αν ισχύει, είναι ενα μικρο ποσοστό που πιστεύω ότι φταιει, πχ από το 99% στο 100%. Τώρα πχ αν αυτό ήταν το θέμα, ε ναι φταίω, αλλά αν δεν υπήρχε το υπόλοιπο 99, δεν θα είχαμε θέμα.
Μήπως είμαστε αρκετά ένοικοι? Σαν άνθρωποι? Μια φίλη μου από τη σχολή που είχε πάθει το ίδιο σε ένα χωρισμό της, το απέδωσε εκεί.

Αλλά δυστυχώς κι εγώ την πατάω κάποιες φορές έτσι και σκέφτομαι ότι κάτι κι εγώ δεν έκανα καλά. Και για κάποιο διάστημα το σκέφτομαι ασταμάτητα. Είναι από τις περίεργες στιγμές που παρασύρεσαι από το συναισθημα

Κάποιες φορές ναι, μου λείπει. Ειδικά πχ αν πάω για περπάτημα η τρέξιμο κάπου που είχαμε πάει μαζί η αν δω μια ταινία που είχαμε δει μαζι. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, αυτό περιορίζεται. Νομίζω γενικά όσο περνάει ο καιρός αρχίζει να κυριαρχεί η λογική επί του συναισθήματος. Αυτο είναι το καλό που φέρνει ο χρόνος.

Όταν λες ότι σε κρατούσε πίσω από άποψη οικογενειακής εξέλιξης πως ακριβώς το εννοείς? Αν δεν γινομαι αδιακριτος

Quote:

---

Originally Posted by Yugi m

Κατάλαβα. Σκαλωνεις πχ και σκέφτεσαι διάφορα για τον άλλο. Αυτό το παθαίνω κι εγώ δυστυχώς. Αλλά όχι σε ταινίες, αλλά σε άσχετες στιγμές η αν γίνει κάτι που το έχω συσχετίσει μαζί της. Αναρωτιέμαι αν κάπου έκανα λάθος, αν δεν έπρεπε να πω κάτι και σε κάθε περίπτωση αν και εγώ έβαλα το λιθαράκι μου για να λήξει η σχέση μας. Αλλά όταν το σκέφτομαι λογικά καταλαβαίνω ότι δεν ισχύει. Κι αν ισχύει, είναι ενα μικρο ποσοστό που πιστεύω ότι φταιει, πχ από το 99% στο 100%. Τώρα πχ αν αυτό ήταν το θέμα, ε ναι φταίω, αλλά αν δεν υπήρχε το υπόλοιπο 99, δεν θα είχαμε θέμα.
Μήπως είμαστε αρκετά ένοικοι? Σαν άνθρωποι? Μια φίλη μου από τη σχολή που είχε πάθει το ίδιο σε ένα χωρισμό της, το απέδωσε εκεί.

Αλλά δυστυχώς κι εγώ την πατάω κάποιες φορές έτσι και σκέφτομαι ότι κάτι κι εγώ δεν έκανα καλά. Και για κάποιο διάστημα το σκέφτομαι ασταμάτητα. Είναι από τις περίεργες στιγμές που παρασύρεσαι από το συναισθημα

Κάποιες φορές ναι, μου λείπει. Ειδικά πχ αν πάω για περπάτημα η τρέξιμο κάπου που είχαμε πάει μαζί η αν δω μια ταινία που είχαμε δει μαζι. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, αυτό περιορίζεται. Νομίζω γενικά όσο περνάει ο καιρός αρχίζει να κυριαρχεί η λογική επί του συναισθήματος. Αυτο είναι το καλό που φέρνει ο χρόνος.

Όταν λες ότι σε κρατούσε πίσω από άποψη οικογενειακής εξέλιξης πως ακριβώς το εννοείς? Αν δεν γινομαι αδιακριτος

---

Εξηγησε μου πως εννοεις το ενοικοι;
Δεν το εχει σκεφτει!

Παντως μετα απο ενα χωρισμο περνας την φαση που θυματοποιησε κ την φαση που λες τι εκανα λαθος; Δεν ξερω ποια κυριαρχει τελικα.
Πρεπει να βρουμε τον τροπο της ισορροπιας κ του αυτοελεγχου! ;p

Εχω γινει πολυ ευαλωτη! Με το παραμικρο μπορει να κλαψω,με μια χαζη σκηνη ή με κατι που θα με δυσαρεστησει. Απλα οπως ειπες οσο περναει ο καιρος μειωνεται.

Υποτιθεται οτι ηθελε να κανουμε οικογενεια,αρα θεωρω οτι ενω μου ελεγε ναι θελω να παμε παρακατω,απλως σηκωθηκε κ εφυγε. Μονος του ελεγε ποσο θελει να κανουμε ενα παιδι κ σκεφτομαι τωρα,αν καναμε οικογενεια παλι τοσο απλα θα εφευγε;
Δεν ξερω; Ισως κ να απεφυγα τα χειροτερα!!!

Quote:

---

Originally Posted by Vila-8

Εξηγησε μου πως εννοεις το ενοικοι;
Δεν το εχει σκεφτει!

Παντως μετα απο ενα χωρισμο περνας την φαση που θυματοποιησε κ την φαση που λες τι εκανα λαθος; Δεν ξερω ποια κυριαρχει τελικα.
Πρεπει να βρουμε τον τροπο της ισορροπιας κ του αυτοελεγχου! ;p

Εχω γινει πολυ ευαλωτη! Με το παραμικρο μπορει να κλαψω,με μια χαζη σκηνη ή με κατι που θα με δυσαρεστησει. Απλα οπως ειπες οσο περναει ο καιρος μειωνεται.

Υποτιθεται οτι ηθελε να κανουμε οικογενεια,αρα θεωρω οτι ενω μου ελεγε ναι θελω να παμε παρακατω,απλως σηκωθηκε κ εφυγε. Μονος του ελεγε ποσο θελει να κανουμε ενα παιδι κ σκεφτομαι τωρα,αν καναμε οικογενεια παλι τοσο απλα θα εφευγε;
Δεν ξερω; Ισως κ να απεφυγα τα χειροτερα!!!

---

Συγγνώμη, δεν ήθελα να γράψω ένοικοι, ήθελα να γράψω ένοχικοι, αλλά ο αυτόματος διορθωτής είχε άλλη άποψη. :P

Σε ένα χωρισμό περνάει κανείς και τις δύο φάσεις πιστεύω. Από τη μια του θύματος και στη συνέχεια αυτή που λες έκανα λάθος. Απλά διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο η σειρά με την οποία γίνεται.

Καταλαβαίνω, είναι δυσκολη κατάσταση. Αλλά δεν πιστεύω ότι οι αντιδράσεις μας οφείλονται μόνο στους χωρισμούς. Είναι και άλλοι παράγοντες μαζί, όπως πχ η Κλεισούρα, η πίεση που μας ασκεί η εποχή και άλλα. Ήμασταν άτυχοι όσο αφορά το ταιμινγκ, αυτό είναι σίγουρο.

Αυτά που σου έλεγε, επειδή μου τα έλεγε και η δικιά μου, πιστεύω ήταν λόγια του αέρα. Ξέρεις την παροιμία που λέει με τα λόγια, χτίζω Ανώγεια και κατώγεια? Κάπως έτσι. Δεν νομίζω ότι εννοούσαν τίποτα από αυτά που έλεγαν. Πιστεύω ότι και οικογένεια να κάνατε, ναι θα έφευγε έτσι απλά. αλλά δεν θα εφτανε σε αυτό τόσο σημειο κατά την γνώμη μου

Δεν ξέρω αν το έχεις δει κι εσύ, αλλά σε έρωτες πολλές φορές λέγονται πάνω στο πάθος πράγματα που δεν ισχύουν. Και δεν ισχύουν εκ των πραγμάτων τελικά.

Θεωρώ όντως αποφύγαμε τα χειρότερα. Σωστά πράττεις και δεν βλέπεις ταινίες, αφού σε επηρεάζουν. Κάποιο βιβλίο πχ δεν διαβάζεις? Δεν ξέρω κατά πόσο σου αρέσει το διάβασμα βέβαια... Θεωρείς θα επηρεάζεται και από βιβλία?

Quote:

---

Originally Posted by Yugi m

Συγγνώμη, δεν ήθελα να γράψω ένοικοι, ήθελα να γράψω ένοχικοι, αλλά ο αυτόματος διορθωτής είχε άλλη άποψη. :P

Σε ένα χωρισμό περνάει κανείς και τις δύο φάσεις πιστεύω. Από τη μια του θύματος και στη συνέχεια αυτή που λες έκανα λάθος. Απλά διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο η σειρά με την οποία γίνεται.

Καταλαβαίνω, είναι δυσκολη κατάσταση. Αλλά δεν πιστεύω ότι οι αντιδράσεις μας οφείλονται μόνο στους χωρισμούς. Είναι και άλλοι παράγοντες μαζί, όπως πχ η Κλεισούρα, η πίεση που μας ασκεί η εποχή και άλλα. Ήμασταν άτυχοι όσο αφορά το ταιμινγκ, αυτό είναι σίγουρο.

Αυτά που σου έλεγε, επειδή μου τα έλεγε και η δικιά μου, πιστεύω ήταν λόγια του αέρα. Ξέρεις την παροιμία που λέει με τα λόγια, χτίζω Ανώγεια και κατώγεια? Κάπως έτσι. Δεν νομίζω ότι εννοούσαν τίποτα από αυτά που έλεγαν. Πιστεύω ότι και οικογένεια να κάνατε, ναι θα έφευγε έτσι απλά. αλλά δεν θα εφτανε σε αυτό τόσο σημειο κατά την γνώμη μου

Δεν ξέρω αν το έχεις δει κι εσύ, αλλά σε έρωτες πολλές φορές λέγονται πάνω στο πάθος πράγματα που δεν ισχύουν. Και δεν ισχύουν εκ των πραγμάτων τελικά.

Θεωρώ όντως αποφύγαμε τα χειρότερα. Σωστά πράττεις και δεν βλέπεις ταινίες, αφού σε επηρεάζουν. Κάποιο βιβλίο πχ δεν διαβάζεις? Δεν ξέρω κατά πόσο σου αρέσει το διάβασμα βέβαια... Θεωρείς θα επηρεάζεται και από βιβλία?

---

Οταν ο αυτοματος διορθωτης παιρνει πρωτοβουλιες :D
(Γελασα παντως,σε ευχαριστω ;)

Λογια του αερα κ ας εσυ πιστευεις σε αυτον τον ανθρωπο! Ποσο λυπηρο...
Απλα μετα απο τοσα χρονια θα ελεγε κανεις οτι υπηρχε ειλικρινια!!!

Διαβαζω βιβλια,δεν λεω οτι ειναι απο τα αγαπημενα μου αλλα το εχω κανει κ αυτο.

Στην δικη σου περιπτωση υπαρχει περιπτωση επανασυνδεσης;

Κατα τη γνωμη σου μετα απο ποιο διαστημα νιωθεις καλα;

Quote:

---

Originally Posted by Vila-8

Οταν ο αυτοματος διορθωτης παιρνει πρωτοβουλιες :D
(Γελασα παντως,σε ευχαριστω ;)

Λογια του αερα κ ας εσυ πιστευεις σε αυτον τον ανθρωπο! Ποσο λυπηρο...
Απλα μετα απο τοσα χρονια θα ελεγε κανεις οτι υπηρχε ειλικρινια!!!

Διαβαζω βιβλια,δεν λεω οτι ειναι απο τα αγαπημενα μου αλλα το εχω κανει κ αυτο.

Στην δικη σου περιπτωση υπαρχει περιπτωση επανασυνδεσης;

Κατα τη γνωμη σου μετα απο ποιο διαστημα νιωθεις καλα;

---

Χαχαχα ας γελάσουμε και λίγο, καλό μας κάνει. Και στο μεταξύ λίγο καιρό δουλεύω αυτόματο διορθωτή και με έχει κάνει ρεζίλι κάνα δυο φορές.

Όντως ήταν λόγια του αέρα. Απλα, φτάσαμε να πιστεύουμε αυτό που είχε πει δεν θυμάμαι ποιος ακριβώς, ότι ",ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα καταντάει αλήθεια". Μόνο που δεν είναι αλήθεια. Για αυτό πιστεύουμε σε αυτό. Ουσιαστικά,κάπως σαν να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας είναι, κάτι που δεν βοηθάει. Αλλά, όπως και να έχει, κερδισαμε σε εμπειρία και μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στο μέλλον.

Στην δική μου περίπτωση, όχι δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα. Και εκ των πραγμάτων και επειδή μετα από όσα έγιναν και ειπώθηκαν, δεν το θέλω. Και φυσικά νομίζω είναι και η καλύτερη λύση.

Στην ερώτηση σου μετά από ποιο διάστημα νιώθω καλά, πρέπει να μου πεις πως ακριβώς εννοείς το καλά. Αν το εννοείς να το έχω πάρει απόφαση, είμαι και τώρα. Αν εννοείς να μην το σκέφτομαι καθόλου μα καθόλου, μπορεί να περάσει και ένας μήνας ακόμα. Αν εννοείς να την ξαναδώ από κοντά και να είναι σαν να μην τρέχει τίποτα, πάλι θα χρειαστεί ίσως λίγο διάστημα. Αλλά αυτά διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο και από σχέση σε σχέση.

Εσύ πόσο διάστημα θα ήθελες ας πούμε?

Χμ, αν δεν σε τρελαίνουν τα βιβλία, θα σκεφτώ κάτι άλλο. Μαγειρική ίσως? Η εξάσκηση της με κάποια βίντεο στο γιουτιουμπ. Δεν ξέρω πόσο καλή μαγείρισσα είσαι βέβαια, μπορεί και να μην το χρειάζεσαι. Η αν είσαι και η ίδια σεφ:P

Quote:

---

Originally Posted by Yugi m

Χαχαχα ας γελάσουμε και λίγο, καλό μας κάνει. Και στο μεταξύ λίγο καιρό δουλεύω αυτόματο διορθωτή και με έχει κάνει ρεζίλι κάνα δυο φορές.

Όντως ήταν λόγια του αέρα. Απλα, φτάσαμε να πιστεύουμε αυτό που είχε πει δεν θυμάμαι ποιος ακριβώς, ότι ",ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα καταντάει αλήθεια". Μόνο που δεν είναι αλήθεια. Για αυτό πιστεύουμε σε αυτό. Ουσιαστικά,κάπως σαν να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας είναι, κάτι που δεν βοηθάει. Αλλά, όπως και να έχει, κερδισαμε σε εμπειρία και μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στο μέλλον.

Στην δική μου περίπτωση, όχι δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα. Και εκ των πραγμάτων και επειδή μετα από όσα έγιναν και ειπώθηκαν, δεν το θέλω. Και φυσικά νομίζω είναι και η καλύτερη λύση.

Στην ερώτηση σου μετά από ποιο διάστημα νιώθω καλά, πρέπει να μου πεις πως ακριβώς εννοείς το καλά. Αν το εννοείς να το έχω πάρει απόφαση, είμαι και τώρα. Αν εννοείς να μην το σκέφτομαι καθόλου μα καθόλου, μπορεί να περάσει και ένας μήνας ακόμα. Αν εννοείς να την ξαναδώ από κοντά και να είναι σαν να μην τρέχει τίποτα, πάλι θα χρειαστεί ίσως λίγο διάστημα. Αλλά αυτά διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο και από σχέση σε σχέση.

Εσύ πόσο διάστημα θα ήθελες ας πούμε?

Χμ, αν δεν σε τρελαίνουν τα βιβλία, θα σκεφτώ κάτι άλλο. Μαγειρική ίσως? Η εξάσκηση της με κάποια βίντεο στο γιουτιουμπ. Δεν ξέρω πόσο καλή μαγείρισσα είσαι βέβαια, μπορεί και να μην το χρειάζεσαι. Η αν είσαι και η ίδια σεφ:P

---

Εγω θα ηθελα χθες να ημουν καλα ;p χεχε
Δεν ξερω ποσο καιρο θα μου παρει ολο αυτο,διαβασα σε ενα αρθρο πως οσα χρονια ησουν σε σχεση τοσους μηνες θελεις να το ξεπερασεις,αν ισχυει κατι τετοιο καηκα ;(
Παντως εχω δρομο νομιζω κ ξερεις τι δεν μπορω να καταλαβω γτ εφοσον βλεπουμε τα λαθη δεν ξυπναμε μια μερα κ να βαλουμε μια τελεια. Τοσο απλα!!! Θα μου πεις ειναι ζωη οχι παιχνιδι!
Σε τρομαζει το γεγονος εαν την δεις να προχωρησει; Πιστευεις θα σε ενοχλησει;
Νομιζω πως αν σε κατι τετοιο δεν νιωσεις κατι τοτε ειναι που οντως το ξεπερνας!!!

Στην μαγειρικη ειμαι καλη :) ασε που αν ειναι να γινω η διπλη θα προτιμουσα απλως να βλεπω ταινιες κ ας καιγομαι χαχα

Οι μελλοντικες σκεψεις ειναι που με τρομαζουν!
Προσωπικα μου βγαινει μια αβεβαιοτητα για τον κοσμο εξω,εννοω πως τελικα μηπως κοιτανε ολοι να βολευονται; (Αν κ δεν πρεπει να κρινουμε τις προθεσεις των αλλων εξαιτιας μιας ατυχιας) αλλα δε σου κρυβω πως αυτο νιωθω! Κ εκει συνηδειτοποιω πως δεν ειμαι καλα ακομη.

Quote:

---

Originally Posted by Vila-8

Εγω θα ηθελα χθες να ημουν καλα ;p χεχε
Δεν ξερω ποσο καιρο θα μου παρει ολο αυτο,διαβασα σε ενα αρθρο πως οσα χρονια ησουν σε σχεση τοσους μηνες θελεις να το ξεπερασεις,αν ισχυει κατι τετοιο καηκα ;(
Παντως εχω δρομο νομιζω κ ξερεις τι δεν μπορω να καταλαβω γτ εφοσον βλεπουμε τα λαθη δεν ξυπναμε μια μερα κ να βαλουμε μια τελεια. Τοσο απλα!!! Θα μου πεις ειναι ζωη οχι παιχνιδι!
Σε τρομαζει το γεγονος εαν την δεις να προχωρησει; Πιστευεις θα σε ενοχλησει;
Νομιζω πως αν σε κατι τετοιο δεν νιωσεις κατι τοτε ειναι που οντως το ξεπερνας!!!

Στην μαγειρικη ειμαι καλη :) ασε που αν ειναι να γινω η διπλη θα προτιμουσα απλως να βλεπω ταινιες κ ας καιγομαι χαχα

Οι μελλοντικες σκεψεις ειναι που με τρομαζουν!
Προσωπικα μου βγαινει μια αβεβαιοτητα για τον κοσμο εξω,εννοω πως τελικα μηπως κοιτανε ολοι να βολευονται; (Αν κ δεν πρεπει να κρινουμε τις προθεσεις των αλλων εξαιτιας μιας ατυχιας) αλλα δε σου κρυβω πως αυτο νιωθω! Κ εκει συνηδειτοποιω πως δεν ειμαι καλα ακομη.

---

Χαχα καλά, όλοι νομίζω θα θέλαμε να ήμασταν χθες καλά. Αλλά οκ κανένας δεν το καταφέρνει. Εκτός αν δεν νιώθει τίποτα η αν νιώθει κάτι χλιαρό.

Δεν ξέρω, αλλά δεν το πολύπιστευω αυτό που λέει το άρθρο. Γιατί λαμβάνει υπόψη ως μόνη παράμετρο τον χρόνο, κάτι που ισχύει τις μισές φορές. Τις άλλες μισές μετράει η πυκνότητα των γεγονότων και η ένταση των συναισθημάτων.

Αυτό που δεν μπορείς να καταλάβεις πως δεν ξεκολλάνε με την μία είναι απλό θεωρώ. Θυμάσαι στην γ λυκείου, στην έκθεση που μας έλεγαν για επιχειρήματα. Το ένα είναι η επίκληση στη λογική και το άλλο η επίκληση στο συναίσθημα. Πιστεύω ότι η λογική και τα συναισθήματα διαφέρουν. Είναι περίπου σαν να μιλάμε άλλες γλώσσες. Συνειδητοποιούμε όντως κάποια πράγματα, αλλά τα συναισθήματα και αυτά που νιώθουμε είναι άλλη ιστορία. Το μυαλό έχει ξεκολλήσει, αλλά μένουν τα συναισθήματα.

Νομίζω αυτό ότι αυτό το όλοι στον κόσμο κοιτάνε να βολεύουν εντάσσεται γενικότερα στις απαισιόδοξες σκέψεις που κάνει κάποιος μετά από έναν χωρισμό. Ισχύει εν μέρει στον κόσμο αυτό, αλλά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι όλοι όσοι βρεθούν στο δρόμο μας θα κοιτάζουν την πάρτη τους, επειδή έτσι έκαναν οι πρώην σύντροφοι μας. Και εκεί θα είναι που πρέπει να το καταλάβουμε εμείς και να απομακρύνουμε τέτοια άτομα από τις ζωές μας.

Όταν λες οι μελλοντικές σκέψεις εννοείς ανησυχία για το μέλλον ας πούμε? Η Κάτια άλλο?

Χμ αν μαγειρεύεις φαγητά διαιτης? Τι λες? :P
Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σου?

Quote:

---

Originally Posted by Yugi m

Όταν λες οι μελλοντικές σκέψεις εννοείς ανησυχία για το μέλλον ας πούμε? Η Κάτια άλλο?

Χμ αν μαγειρεύεις φαγητά διαιτης? Τι λες? :P
Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σου?

---

Διορθώνω τις δύο τελευταίες παραγράφους:
Όταν λες οι μελλοντικές σκέψεις εννοείς ανησυχία για το μέλλον ας πούμε? Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ? (Εγώ δεν ξέρω καμία Κάτια, αλλά μάλλον ο διορθωτής ξέρει)

Χμ αν μαγειρεύεις φαγητά διαιτης? Τι λες? :P
Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σου?

Quote:

---

Originally Posted by Yugi m

Χαχα καλά, όλοι νομίζω θα θέλαμε να ήμασταν χθες καλά. Αλλά οκ κανένας δεν το καταφέρνει. Εκτός αν δεν νιώθει τίποτα η αν νιώθει κάτι χλιαρό.

Δεν ξέρω, αλλά δεν το πολύπιστευω αυτό που λέει το άρθρο. Γιατί λαμβάνει υπόψη ως μόνη παράμετρο τον χρόνο, κάτι που ισχύει τις μισές φορές. Τις άλλες μισές μετράει η πυκνότητα των γεγονότων και η ένταση των συναισθημάτων.

Αυτό που δεν μπορείς να καταλάβεις πως δεν ξεκολλάνε με την μία είναι απλό θεωρώ. Θυμάσαι στην γ λυκείου, στην έκθεση που μας έλεγαν για επιχειρήματα. Το ένα είναι η επίκληση στη λογική και το άλλο η επίκληση στο συναίσθημα. Πιστεύω ότι η λογική και τα συναισθήματα διαφέρουν. Είναι περίπου σαν να μιλάμε άλλες γλώσσες. Συνειδητοποιούμε όντως κάποια πράγματα, αλλά τα συναισθήματα και αυτά που νιώθουμε είναι άλλη ιστορία. Το μυαλό έχει ξεκολλήσει, αλλά μένουν τα συναισθήματα.

Νομίζω αυτό ότι αυτό το όλοι στον κόσμο κοιτάνε να βολεύουν εντάσσεται γενικότερα στις απαισιόδοξες σκέψεις που κάνει κάποιος μετά από έναν χωρισμό. Ισχύει εν μέρει στον κόσμο αυτό, αλλά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι όλοι όσοι βρεθούν στο δρόμο μας θα κοιτάζουν την πάρτη τους, επειδή έτσι έκαναν οι πρώην σύντροφοι μας. Και εκεί θα είναι που πρέπει να το καταλάβουμε εμείς και να απομακρύνουμε τέτοια άτομα από τις ζωές μας.

Όταν λες οι μελλοντικές σκέψεις εννοείς ανησυχία για το μέλλον ας πούμε? Η Κάτια άλλο?

Χμ αν μαγειρεύεις φαγητά διαιτης? Τι λες? :P
Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σου?

---

Χαχα αυτον τον διορθωτη νομιζω πως τωρα τον χρειαζομαι για φιλο μου ( με κανει πραγματικα να γελαω) :D

Ναι ανησυχια για το μελλον,με τρομαζει η ιδεα!
Βλεπω παντου γυρω μου κ στα μελλοντικα ονειρα μου αυτον τον ανθρωπο (προφανως επειδη εναπωθεσα τα ονειρα μου σε αυτον)
Δεν μπορω να φανταστω καποιον αλλο που θα με αγαπησει ή θα ειναι διπλα μου (θα μου πεις τωρα,γιατι θεωρεις πως αυτος σε αγαπησε με τον τροπο που φερθηκε; )
Δεν ξερω για ποιο λογο εκει που παω καλα κ ανεβαινω ψυχολογικα ξυπναω μια μερα κ ειμαι πισω (στην αρχη του δρομου) το βασιζω στα συναισθηματα!

Κ τελικα...το ξεπερνας; Ξεπερνας αυτο τον ανθρωπο; Ή απλα μαθαινεις να ζεις χωρις αυτον; (Αυτο με φοβιζει)

Quote:

---

Originally Posted by Vila-8

Χαχα αυτον τον διορθωτη νομιζω πως τωρα τον χρειαζομαι για φιλο μου ( με κανει πραγματικα να γελαω) :D

Ναι ανησυχια για το μελλον,με τρομαζει η ιδεα!
Βλεπω παντου γυρω μου κ στα μελλοντικα ονειρα μου αυτον τον ανθρωπο (προφανως επειδη εναπωθεσα τα ονειρα μου σε αυτον)
Δεν μπορω να φανταστω καποιον αλλο που θα με αγαπησει ή θα ειναι διπλα μου (θα μου πεις τωρα,γιατι θεωρεις πως αυτος σε αγαπησε με τον τροπο που φερθηκε; )
Δεν ξερω για ποιο λογο εκει που παω καλα κ ανεβαινω ψυχολογικα ξυπναω μια μερα κ ειμαι πισω (στην αρχη του δρομου) το βασιζω στα συναισθηματα!

Κ τελικα...το ξεπερνας; Ξεπερνας αυτο τον ανθρωπο; Ή απλα μαθαινεις να ζεις χωρις αυτον; (Αυτο με φοβιζει)

---

Τι να σου πω, είναι περίεργος αυτός ο διορθωτής. Πρώτη φορά βλέπω τέτοιο σύστημα, κάνει κουλές διορθώσεις, δεν έχει πολλες λέξεις κι έτσι.

Αρχικά, στο προηγούμενο ποστ σου με είχες ρωτήσει αν την έβλεπα με άλλον πως θα ένιωθα. Κοίτα, δεν ξέρω και ως ένα βαθμό θεωρώ φυσιολογικό όσος καιρός και να έχει περάσει αν βλέπεις κάποιον η κάποια πρώην με άλλον να σε πειράζει.

Για το μέλλον μήπως η ανησυχια σου πηγάζει και από άλλους λόγους και όχι μόνο από το χωρισμό? Συμβαίνει καμιά φορά και άλλα θέματα να τα φορτώνουμε εκεί.

Πάντως δεν πρέπει να ανησυχούμε για το μελλον. Η εν λόγω ανησυχία προέρχεται περισσότερο από τη συνηθεια. Έχεις συνηθίσει αυτόν τον άνθρωπο για αυτό και όλες αυτές οι σκέψεις. Ουσιαστικά σε τρομάζει που δεν είναι μαζί σου και όχι το μέλλον. Είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα τρομάξουμε επειδή θα δούμε ότι το ξεπεράσαμε. Ο χρόνος είναι νομίζω προτέρημα για έναν άνθρωπο.

Αυτό που λες ότι αν θα σε αγαπήσει κάποιος άλλος, είναι στο χέρι σου. Και για έμενα φυσικά το ίδιο και για όλους τους χωρισμένους. Η συνειδητοποίηση του άσχημου χαρακτήρα σε ένα χωρισμό νομίζω είναι το καλύτερο βήμα.

Δεν είναι κακό το γεγονός ότι έχουμε διακυμάνσεις. Όλοι οι χωρισμένοι έχουν. Ξέρεις θυμάμαι συζητούσα κάποτε με ένα φίλο της κοπέλας, που είχε ατύχημα με μηχανή στα είκοσι του και από τότε είναι σε αναπηρικό καροτσάκι. Μετά το ατύχημα του για μήνες ήταν σε κέντρο αποκατάστασης. Και μου είχε πει ότι αυτό που τον τρομαζε περισσότερο ήταν όταν βγήκε από αυτό, γιατί τότε υπεύθυνος για ότι συνέβαινε ήταν εκείνος, και όχι ο εκπαιδευτής του η η φυσικοθεραπευτρια του, όπως όταν ήταν στο κέντρο. Μήπως κάτι ανάλογο παθαίνουμε εμείς? Μήπως εναπόθεσαμε πάρα πολλά στους συντρόφους μας και τώρα μας φοβίζει να ξαναπάρουμε τη ζωή στα χέρια μας (εντός εισαγωγικων η φράση).

Όσον αφορά το τελευταίο για το αν μαθαίνουμε να ξεπερνάμε κάποια πράγματα, πάλι παίζουμε λίγο με τις λέξεις. Ξεπερνιουνται ολα? Πχ το θάνατο ενός παιδιού τον ξεπερνάει ο γονιός? Η μαθαίνει να ζει με αυτό? Πάντως πιστεύω ότι ο άνθρωπος αντέχει στη ζωή του. Όλοι μας δυστυχώς τρώμε πολλές σφαλιάρες στη ζωή. Αλλά πίστευα παντα ότι είναι στο χέρι μας να τις χρησιμοποιήσουμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι. Αυτός είναι ο δύσκολος αλλά σωστός δρόμος. Ο ευκολος είναι να μένουμε εκεί κολλημένοι για να έχουμε δικαιολογίες που δεν προχωράμε.

Υγ. Δεν πήρε ξανά πρωτοβουλίες ο διορθωτής απ' ότι βλεπω

Quote:

---

Originally Posted by Yugi m

Τι να σου πω, είναι περίεργος αυτός ο διορθωτής. Πρώτη φορά βλέπω τέτοιο σύστημα, κάνει κουλές διορθώσεις, δεν έχει πολλες λέξεις κι έτσι.

Αρχικά, στο προηγούμενο ποστ σου με είχες ρωτήσει αν την έβλεπα με άλλον πως θα ένιωθα. Κοίτα, δεν ξέρω και ως ένα βαθμό θεωρώ φυσιολογικό όσος καιρός και να έχει περάσει αν βλέπεις κάποιον η κάποια πρώην με άλλον να σε πειράζει.

Για το μέλλον μήπως η ανησυχια σου πηγάζει και από άλλους λόγους και όχι μόνο από το χωρισμό? Συμβαίνει καμιά φορά και άλλα θέματα να τα φορτώνουμε εκεί.

Πάντως δεν πρέπει να ανησυχούμε για το μελλον. Η εν λόγω ανησυχία προέρχεται περισσότερο από τη συνηθεια. Έχεις συνηθίσει αυτόν τον άνθρωπο για αυτό και όλες αυτές οι σκέψεις. Ουσιαστικά σε τρομάζει που δεν είναι μαζί σου και όχι το μέλλον. Είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα τρομάξουμε επειδή θα δούμε ότι το ξεπεράσαμε. Ο χρόνος είναι νομίζω προτέρημα για έναν άνθρωπο.

Αυτό που λες ότι αν θα σε αγαπήσει κάποιος άλλος, είναι στο χέρι σου. Και για έμενα φυσικά το ίδιο και για όλους τους χωρισμένους. Η συνειδητοποίηση του άσχημου χαρακτήρα σε ένα χωρισμό νομίζω είναι το καλύτερο βήμα.

Δεν είναι κακό το γεγονός ότι έχουμε διακυμάνσεις. Όλοι οι χωρισμένοι έχουν. Ξέρεις θυμάμαι συζητούσα κάποτε με ένα φίλο της κοπέλας, που είχε ατύχημα με μηχανή στα είκοσι του και από τότε είναι σε αναπηρικό καροτσάκι. Μετά το ατύχημα του για μήνες ήταν σε κέντρο αποκατάστασης. Και μου είχε πει ότι αυτό που τον τρομαζε περισσότερο ήταν όταν βγήκε από αυτό, γιατί τότε υπεύθυνος για ότι συνέβαινε ήταν εκείνος, και όχι ο εκπαιδευτής του η η φυσικοθεραπευτρια του, όπως όταν ήταν στο κέντρο. Μήπως κάτι ανάλογο παθαίνουμε εμείς? Μήπως εναπόθεσαμε πάρα πολλά στους συντρόφους μας και τώρα μας φοβίζει να ξαναπάρουμε τη ζωή στα χέρια μας (εντός εισαγωγικων η φράση).

Όσον αφορά το τελευταίο για το αν μαθαίνουμε να ξεπερνάμε κάποια πράγματα, πάλι παίζουμε λίγο με τις λέξεις. Ξεπερνιουνται ολα? Πχ το θάνατο ενός παιδιού τον ξεπερνάει ο γονιός? Η μαθαίνει να ζει με αυτό? Πάντως πιστεύω ότι ο άνθρωπος αντέχει στη ζωή του. Όλοι μας δυστυχώς τρώμε πολλές σφαλιάρες στη ζωή. Αλλά πίστευα παντα ότι είναι στο χέρι μας να τις χρησιμοποιήσουμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι. Αυτός είναι ο δύσκολος αλλά σωστός δρόμος. Ο ευκολος είναι να μένουμε εκεί κολλημένοι για να έχουμε δικαιολογίες που δεν προχωράμε.

Υγ. Δεν πήρε ξανά πρωτοβουλίες ο διορθωτής απ' ότι βλεπω

---

Τι εχεις κατανου; Ισως να ειναι κατι που δεν το εχω εντωπισει ακομη,για την ανησυχια του μελλοντος.

Καπου διαβασα πως σε εναν χωρισμο υπαρχουν πεντε σταδια,αρνηση,θυμος, καταθλιψη,παζαρεματα,αποδο χη!
Εχω περασει τα δυο πρωτα σταδια κ μαλλον οδευω προς το τριτο κ ισως γιαυτο να βουλιαζω.
Μεχρι το πεντε εχουμε μελλον ;p

Εγω σιγουρα εναποθεσα πολλα,παρα πολλα σε αυτον τον ανθρωπο κ ξαφνικα αδειασε ο κυκλος μου!