το κολλαν ειναι καλη λυση? μου το ειχε πει ενας φιλος μου...?
Printable View
Δεν ξέρω αν υπάρχουν ειδικά κολάν. Εγώ σου είπα την λύση που χρησιμοποιούν αρκετές γυναίκες το καλοκαίρι αν φορούν φόρεμα ή σορτσάκι και τρίβονται τα μπούτια ως αναμενόμενο.
Ναι. Εγώ το έχω βάλει και μετά από αποτρίχωση με κερί που είχα κάνει πληγή.
τωρα ο γιατρος ο χειρουργος μου ειπε να βαλω "πεπανθολ" ξεκουρασει και αποφυγη περπατηματος.
οταν φυγουν οι πληγες, θα παρω ταλκ και ενα κολλαν και θα κανω μια προσπαθεια παλι... ελπιζω ετσι να λυθει το θεμα..
ευχαριστω για το ενδιαφερον..
Ναι, βοηθάει η κρέμα που ανέφερες, προσφέρει βαθιά ενυδάτωση και ανακούφιση. Μετά ψάξου τι να βάζεις προληπτικά. Μην σου γίνεται εμμονή το περπάτημα. Δεν είναι η ζωή μόνο ο επόμενος μήνας για να πρέπει να τα κάνουμε όλα μαζεμένα. Σταδιακά. Σημασία δεν έχει μόνο να χάνεις βάρος, αλλά και να το διατηρείς, να σέβεσαι το σώμα σου και να ακούς τις ανάγκες του. Νομίζω πως το περπάτημα πια το κάνεις εμμονικά ή ψυχαναγκαστικά. Δεν γίνεται μια μέρα ξαφνικά να είδες αίμα, ήξερες πως είχε τριφτεί, απλά το αγνοούσες γιατί ήθελες το περπάτημα ψυχαναγκαστικά. Προσπάθησε κάπως να το αποβάλλεις αυτό.
και εγω το παχος το εχω μονο στην κοιλια..
περπαταω με μεγαλη εσωτερικη και σωματικη κουραση.. αλλα επιμενω..ξανα λεω ειμαι 100 κιλα...
η μονη λυση ειναι να κοψω τα φαρμακα εκει θα φυγουν ανωδινα τα κιλα.. αλλα ψυχολογικα θα ειμαι καλα? τεσπα... εχω κανει αυτον τον πολεμο να διακοψω τα φαρμακα να επανελθει η υγεια μου και μονο χειροτερα τα εκανα...
Να μην διακόψεις τα φάρμακα. Απλά μην σου γίνεται εμμονή. Βρες και κάτι άλλο να κάνεις παράλληλα που θα σε βοηθήσει να πας μπροστά, ψυχοθεραπεία ή ένα χόμπυ.
Αυτοι κωλο γιατροι δεν σου κοβουν τα φαρμακα ενω εσυ θελεις... δημοκρατια ειναι αυτο? η με θεωρουν επικυνδινο?
μαλακιες δεν εμπιστευομαι κανεναν γιατρο ψυχιατρο ουτε ψυχολογο... τους μισω..
Καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό της διαφοράς, αλλά εσύ θες να σου γίνει τρόπος ζωής ή εμμονικά να το κάνεις μέχρι να χάσεις τα κιλά; Μετά από ένα σημείο θα σε κουράσω. Στο λέω εγώ που κάποτε περπατούσα ψυχαναγκαστικά.
και τροπος ζωης εστω να βελτιωθει η γενικοτερη συνολικη υγεια μου.. οπως το ζαχαρο που προκαλουν διαβητη τα φαρμακα που παιρνω... και η χολιστερινη και επιτελουν να ξεκονηθω απο τον καναπε...και εννοειτε τα κιλα...
αλλα ειναι ματαιο... αυτα τα φαρμακα απο ψυχιατρο νομιζω δεν χανοντε τα κιλα...
επισης τα φαρμακα αυτα προκαλουν στυτικη δυσλητουργια.. εκει που μου σηκωνοταν 50% μετα απο τοσο περπατημα δεν μου σηκωνετε καθολου.. νιωθω απεχθεια για το σεξ δεν γινετε να σηκωθει...
μπορει να ειναι απο την κουραση? απο ψυχολογικους παραγοντες δεν ξερω...
πηρα κολαν και σωθηκα! δεν τριβονται τα μπουτια μου! και μετα παιδια απο 14 μερες 2ωρο περπατημα παιδια νιωθω ποιο δυνατος, ποιο λογικος, με διαθεση και δεν νιωθω απελπισια που ενιωθα αλλες στιγμες.. επισης η αυτοκτονικες σκεψεις εχουν φυγει !
το μονο που μενει ειναι μια δουλεια... αλλα ρε παιδια δεν μπορω να παω να δουλεψω με τους πακιστανους... αυτο υπαρχει τωρα... τι να πω...
θα δω τι θα κανω...
επισης ξυπναω το πρωι κανω το πρωτο τσιγαρο πινω μια γουλια καφε και νιωθω εμετο... λετε να ειναι απο το οτι ανοιξαν τα πνευμονια μου και δεν θελει το τσιγαρο?
Δεν εισαι καπνιστησ την δουλεια ασε την αρκει να σου φτανουν τα λεφτα