Printable View
Θα κάνεις γνωριμίες και στο εύχομαι κιόλας. Απλώς δε μου έχεις πει την ηλικία σου. Αν είσαι 40 φεύγα, τότε άτομα με παιδική αθωότητα για να περνάς ξέγνοιαστα, δύσκολα θα βρεις με τους ρυθμούς που κινείται η κοινωνία. Παρ' όλ' αυτά στο εύχομαι από καρδιάς...Quote:
Originally Posted by keep_walking
Ναι 40 φευγα, εσωστρεφης, κολλημενος σε μοναχικα χομπυ κυριως που με ευχαριστουν αλλα ειναι και πολυ νιτσε για τον περισσοτερο κοσμο. Θελω να περπατησω, γιατι με ενδιαφερει να ασκηθω σωματικα και φυσικα θα κανω και γνωριμιες φανταζομαι. Ισως και να γνωρισω ενα μεγαλο ερωτα :PQuote:
Originally Posted by erimitis44
Φτιαξε μια λιστα με ολα τα ενδιαφεροντα σου και ξεχυσου. Το πιο ευκολο ειναι το online. Για παραδειγμα ενα απο τα χομπυ μου ειναι ο προγραμματισμος και η πληροφορικη. Λιγο δυσκολο να βρω στην πολη μου ατομα που ασχολουνται, αν και θα υπαρχουν αλλα μπορω να δικτυωθω σε μια online κοινοτητα αν το κυνηγησω και να κανω επαφες σε διαφορες πολεις.
Εαν καποιο ενδιαφερον σου μπορεις να το βρεις στην real life υπαρξη, θα ηταν τελεια.
Η αληθεια ειναι οτι προσωπικα δεν υποφερω. Δηλαδη και μονος μου περναω καλα, αυτο που επιζητω ειναι το αλατοπιπερο.
Και ενα απο τα χομπυ μου φυσικα ειναι η ψυχολογια και να συζητω για διαφορα θεματα σε αυτο το φορουμ. Μια online κοινοτητα, αγνωστος μεταξυ αγνωστων κυριως με αυτη την μικρη επαφη που εχουμε και μοιραζομαστε σκεψεις και καταστασεις. Μερικες φορες τα ενδιαφεροντα μας μας διαφευγουν, αν ψαξουμε ειναι αρκετα.
Καλά το κάνεις...Εγώ ασχολούμαι με αθλητισμό κυρίως (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βελάκια κλπ) και ευτυχώς περνάει η ώρα έτσι, αλλά όσο να ναι θες και μια καλή παρέα συνομηλίκων ξέρω γωQuote:
Originally Posted by keep_walking
Την εκδρομή θα την αναζητήσεις σε άτομα που έχετε αυτό το κοινό ενδιαφέρων.Quote:
Originally Posted by erimitis44
Δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση από ένα άτομο που δεν έχει αυτή την νοοτροπία να σε ακολουθήσει .
Μπορεί και να παίζει και οικονομικό θέμα ειδικά στις μέρες μας .
Αυτό δεν πάει να πει ότι πρέπει να τους κάνεις πέρα .
Με αυτά τα άτομα θα πηγαίνεις για ένα καφέ όταν το έχεις και εσύ ανάγκη και όχι να τους ακολουθείς συνέχεια ...
Ύστερα να χαίρεσαι που κάποια άτομα σε επιλέγουν για εξομολόγο όπως θες να αποκαλεί σε .
Ειναι πολύ τυχερός κάποιος να έχει στην ζωή του ανθρώπους που να μπορεί σε μια δύσκολη φάση του να τους εμπιστευτει και να βασιστεί στην γνώμη τους .
Αυτό πρέπει να σε τιμά και όχι να σε νευριάζει .
Γενικά προσπάθησε να βρεις μια μέση λύση σε όλες σου τις σχέσεις .
Μην θες αποκλειστικά όλοι να πηγαίνουν με τα δικά σου τα νερά .
Κάποιες φορές θα ακολουθήσεις και εσύ την παρέα και ας μην το ο θες και τόσο πολύ ώστε να έχεις και εσύ μετά την απαιτηση να σε ακολουθούν στα δικά σου θέλω .
Όλες οι σχέσεις είναι δούνε και λαβήν αυτό να το ξέρεις .
Ουσιαστικά μου λες ότι ο καθένας είναι για διαφορετικές δραστηριότητες...Το καταλαβαίνω, απλώς όταν δεν είχες ποτέ παρέα που να λειτουργεί φυσιολογικά και είσαι 20 χρόνων με ότι συνεπάγεται αυτό, τότε στον καθένα που γνωρίζεις, θα ήθελες ιδανικά να ταυτίζεται με ένα ενεργητικό τύπο ο οποίος δε θα είναι μονόχνωτος...Quote:
Originally Posted by Marilou
Τώρα όσον αφορά αυτό που λες να πηγαίνουν όλοι με τα δικά μου νερά...Όλοι μας θέλουμε κάποια άτομα στη ζωή μας που ναι μεν να είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά να υπάρχει μια κοινή τομή κάπως. Εγώ προσωπικά αυτό δεν το έχω βρει και ίσως να φταίει η πολυσχιδής προσωπικότητα μου, αφού βαριέμαι εύκολα σαν άνθρωπος.
Ποτέ δεν κάνω τον αρχηγό σε ένα σύνολο και να μην αφήνω τους άλλους να προτείνουν κάτι...Ίσα ίσα λατρεύω τα υπεύθυνα άτομα. Απλώς το θέμα είναι ότι ποτέ δεν είχα πραγματικούς συνοδοιπόρους δίπλα μου και για κάποιο λόγο η αγάπη από το συγγενικό κύκλο δε με καλύπτει...Θέλω ανθρώπους να δεθω μαζί τους σα μια "οικογένεια"
Χαρακτηρίζεις τους φίλους που είχες και δεν θέλουν να βγαίνουν τόσο μονόχνωτους και αλλά συναφή. Είσαι σε μια ηλικία που τα βλέπεις κάπως απόλυτα τα γεγονότα. Ίσως θα έπρεπε να είσαι πιο συγκαταβατικός και να δίνεις περιθώριο στους άλλους. Που ξέρεις πως ένιωθαν αυτοί οι αποκαλούμενοι σπιτόγατοι, μπορεί να είχαν απο κοινωνική φοβία μέχρι κούραση. Υπήρχαν εναλλακτικές στην ψυχαγωγία σας από το να τσακωθείτε.
Quote:
Originally Posted by End_of_an_era
Έγραψα ένα μήνυμα νωρίτερα αλλά το site με έκανε log out και βαρέθηκα να το ξαναγράψω. Το résumé ήταν ακριβώς αυτό που λες κι εσύ. Δηλαδή με την απόλυτη λογική του θεματοθέτη αυτοί από τη μεριά τους τι θα έπρεπε να λένε; "Κάναμε παρέα με τον ερημίτη, αλλά επειδή ήθελε συνεχώς να γυρνοβολάει κι εμείς δε θέλαμε, βρήκε τον τάδε (κολλητό του) κι εμάς που κάναμε παρέα τόσο καιρό μας έγραψε στα φρύδια του. Κανένας σεβασμός κι εκτίμηση που του φερθήκαμε σαν φίλοι κι αυτός μας έφτυσε."
Τα παιδιά αυτά που ήταν σπιτόγατοι, δεν επιδίωκαν καν διαπροσωπικές επαφές παρά μόνο με το ζόρι. Ούτε σε σπίτια έλεγαν να πάμε και αν τυχόν βρισκόμασταν, είχαν μια μίζερη διάθεση. Άπειρες φορές έγιναν συζητήσεις για αυτό το θέμα και ποτέ δεν υπήρξε διάθεση από πλευράς τους να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Έτσι λοιπόν κουραστήκαμε εγώ και ο κολλητός μου και ξεκόψαμε.Quote:
Originally Posted by Sonia
Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι γιατί πρέπει οπωσδήποτε εγώ να είμαι λάθος στη συμπεριφορά μου, όταν εξαντλώ τις πιθανότητες με κάθε άτομο και ουδέποτε έχω φερθεί άσχημα εκτός κι αν ο απέναντι με χλευάσει, με εκμεταλλευτεί ή οτιδήποτε...
Θεωρώ πως αυτό έχει να κάνει με την ηλικία του θεματοθέτη. Πιστεύω πως με τα χρόνια και αν δουλέψεις τον εαυτό σου γίνεσαι πιο συγκαταβατικός.
Δηλαδή τι μιζέρια είχαν αυτές οι συζητήσεις; Τι ορίζεις εσύ βασικά ως μίζερο.
Ναι, αλλά λες από τη μια ότι δεν βαριέσαι ποτέ για εξόδους, κάπου λες πιο πάνω ότι τα παιδιά ήταν σπίτι-καφέ-σπίτι-καφέ και σε χάλασε που δεν ήταν σε φάση να πηγαίνετε εκδρομές και πάει λέγοντας. Άρα πως εξαντλείς τις πιθανότητες όπως λες; Ή βαριόσουν τους καφέδες μαζί τους ή δεν βαριόσουν. Δεν γίνονται και τα δύο ταυτόχρονα. Επίσης εστιάζεις στο θέμα έξοδος ενώ κατά βάση μάλλον σου λείπει κάτι άλλο και δεν το έχεις καταλάβει ούτε ο ίδιος. Μια βαθύτερη σύνδεση, μία κατανόηση, κάτι άλλο, δεν ξέρω. Αυτά δεν έρχονται από τη μία μέρα στην άλλη.Quote:
Originally Posted by erimitis44
Ακόμη να σου επαναλάβω ότι σε κάθε επιλογή κάτι παίρνεις και κάτι αφήνεις. Κανείς δεν θα σε αναγκάσει να κάνεις παρέα με κάποιον αν δεν θες και θεωρείς ότι δεν σου κάνει, από την άλλη άμα περιμένεις να είναι οι άλλοι ακριβώς όπως τους έχεις στο μυαλό σου, δεν γνωρίζεις τέτοιους και δεν θες να κάνεις συμβιβασμό, κάθεσαι μόνος. Δεν είναι θέμα ποιος θα βγει από πάνω ή ποιος θα ρίξει τα μούτρα του ή ποιος είναι λάθος, είναι το θέμα ότι αν εσύ χαλιέσαι με την καθημερινότητά σου και δεν μπορείς να αλλάξεις τους άλλους, αλλάζεις κάπου ο ίδιος.
Δικό μου λάθος που δεν ξεκαθάρισα ότι δεν αναφερόμουν στα άτομα της παλιάς (ο θεός να την κάνει) παρέας, αλλά σε άτομα που γνώρισα μετέπειτα..Γενικά είναι πολλά περιστατικά τα οποία ίσως λανθασμένα δεν ανέφερα, αλλά αν τα έλεγα θα φτάναμε στον Αύγουστο.Quote:
Originally Posted by Sonia
Ας κάνω μια μίνι ανακεφαλαίωση:
Τα 3 άτομα της παλιάς παρέας: Άτομα με δημοσιουπαλληλισμό, φουλ τυπικοί, χωρίς συναίσθημα και χωρίς όρεξη για συναναστραφές. Εφόσον όποτε βρισκόμασταν γέμιζα τοξικότητα, έφυγα...
Υπόλοιπα άτομα που έχω γνωρίσει: Άτομα που χρειάζονται συναισθηματική στήριξη...τους την προσφέρεις και μετά σε ξεχνούν, ενώ αν αναφέρεις δικά σου προβλήματα, τότε σου πετούν κλισέ ή δε δίνουν σημασία. Επίσης τοξικοί κατ' εμέ.
Ο κολλητός μου: Άτομο που δεν ταυτιζόμαστε απόλυτα, αλλά από το γυμνάσιο μέχρι σήμερα στηρίζουμε ο ένας τον άλλο.
Συμπέρασμα: Δεν αναζητώ το τέλειο. Αναζητώ άτομα που να σέβονται έστω και λίγο εμένα και να βγαίνουμε να περνάμε καλά. Ας μην είναι συμβουλάτορες, αρκεί να μη δημιουργούν θέματα με τις συμπεριφορές τους.
Είχα την ανάγκη να το γράψω γιατί έχω την εντύπωση πως σχηματίσατε λάθος εικόνα βάσει των λεγομένων μου.
Αν θέλετε παραδείγματα, ευχαρίστως να παραθέσω. Ευχαριστώ όλους που συνεχίζουν ακόμα να ακούν τον πόνο μου...
Μίζερο κατ' εμέ είναι το να έχεις άτομα απέναντι σου, τα οποία δε εκλύουν στο ελάχιστο μια θετική αύρα. Βγαίναμε έξω και αν δεν πετούσα ένα θέμα προς συζήτηση, μπορεί να καθόμασταν λες και ήμασταν σε κηδεία για καμία ώρα ώσπου θα γυρνούσαμε στα σπίτια μας. Όπως είπα και στην αρχή, είμαι άτομο που του αρέσει η περιπέτεια...οπότε νομίζω δικαιολογείται το ότι δεν περνούσα καλά. Θα μου πεις...γιατί «κόλλησες» με αυτά τα άτομα. Πολύ απλά, γιατί στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ενεργητικοί αλλά εν τέλει δεν ήταν και έκανα το λάθος να παρατείνω τις ευκαιρίες που τους έδινα, ενώ θα έπρεπε να είχα βρει άλλα άτομα εντός σχολικών χρόνων...Ωστόσο, δε γίνεται να γυρίσει πίσω ο χρόνος δυστυχώςQuote:
Originally Posted by End_of_an_era