Printable View
Όλοι σχεδόν οι δήμοι , έχουν μαθήματα χορού. Πας και ξεκινάς χορό . Θετικό είναι ότι η πλειοψηφία είναι γυναίκες. Να δείξεις ενδιαφέρον , ότι θες να μάθεις ! Και να πηγαίνεις νωρίτερα και μετά το τέλος να κάθεσαι να χαζεύεις στο χώρο . Δεν θα βιάζεσαι να γυρνάς σπίτι .
Ο χορός είναι κάτι που αντιπαθώ ταμαλα που θα έλεγε και μια ψυχή κυρίως τα παραδοσιακά!Quote:
Originally Posted by Al_Bundy
Σήμερα στη σχολή γνώρισα ένα παιδί. Είχε κάποιο πρόβλημα κινητικό και ομιλίας. Ομιλίας σαν να δυσκολευόταν να μιλήσει αλλά καταλάβαινες τι έλεγε. Κινητικο ηθελε πατεριτσες. Μου ζήτησε να τον βοηθήσω με κάτι (δεν μπορουσε στην κατασταση τοιυ να το κανει μονος τοιυ). Τον βοηθησα, μου συστηθηκε και ειπαμε δυο βλακειουλες στο μαθημα. Σίγουρα ηθελε φιλους και εκεινος. Οποτε πολλες φορες θελω να καταληξω οτι ειμαστε κλειστοι. Ποσοι θα τον απερριπταν λογω του προβληματος τοιυ πχ; Εγω ακομα "χαιρομαι" που τον βοηθησα σε κατι.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η διάθεση όλων σε μαθήματα χορού, είναι ιδανική για γνωριμίες.Quote:
Originally Posted by andreas86
Δεν ειναι απαραιτητο να ειναι χορος. Και εμενα δεν μου αρεσει ο χορος και ειδικα τα παραδοσιακα. Οιανδηποτε ομαδικη δραστηριοτητα, οπως ομαδικο αθλημα. Ουτε για ομαδικο αθλημα προσωπικα με κοβω.
Αυτο που σκεφτομαι ειναι να δωσω κατατακτηριες και να μπω σε ενα πανεπιστημιο, για να ειμαι μεσα σε φοιτητοκοσμο. Αλλα μαλλον δεν θα το κανω, απο αποψη χρονου και γιατι απο γνωσεις που με ενδιαφερουν τις βρισκεις πλεον online και μαλιστα εξειδικευμενες πανω σε αυτο ακριβως που θες.
Αλλα η σχολη ειναι ωραια ιδεα. Εχεις παει ηδη σε δυο ΙΕΚ ανδρεα, ξερεις περιπου πως ειναι. Κατι τετοιο.
Ακομα και σεμιναρια ενος μηνος ή κατι αλλο.
Στην Αθηνα φανταζομαι υπαρχουν απειρες λυσεις, αναλογα και τον τοπο που μενεις.
Στην Αθηνα για παραδειγμα κοιτα το Meetup, Που πιανουν διαφορα αντικειμενα και μαζευονται ειτε online ειτε και προσωπικα. Εαν εισαι σε κοντινη πολη ταξιδευεις.
Καλά στην σχολή είχα παρέα αλλά χαθήκαμε τώρα!Quote:
Originally Posted by keep_walking
Βγήκα τελικά μόνος μου κάθησα σε μια καφετέρια!
Και πολύ καλά έκανες. Και εγώ πίνω τον καφέ της πόλης μόνος μου.
κι εγω μονη τα ιδια ακριβως αν θες μπορουμε να μιλαμε απο ιντερνετ μενω αθηνα μακρια δηλαδη
Εγώ χθες βγήκα μόνος μου για καφέ, περνάω καλά ξεχνιέμαι, βλέπω κόσμο, το θέμα είναι ότι έχω 6 ευρώ όλα κι όλα και δεν μπορώ να βγαίνω συχνά. Τώρα δεν είμαι καλά ψυχολογικά όλη μέρα σπίτι, χωρίς φίλους έναν έχω και αυτός δουλεύει, αλλά θα ήθελα φίλους.
Η μεγαλούπολη μπορεί να είναι σκληρή όταν νιώθεις πως σε τόσο κόσμο είσαι μονάδα δυστυχώς. Το βιώνω και εγώ στην Αθήνα μερικές φορές.
Αυτο το εκανα απο μικρος,απο τα 18 που τελειωσα το λυκειο,απλα ξαφνικα δεν ειχα κανεναν φιλο να βγω εξω η να κανω οποιαδηποτε δραστηριοτητα,οποτε αναγκαζομουν να πορευομαι μονος μου,επαιρνα ενα take away,πηγαινα βολτα μονος μου,σε ενα παγκακι,σε ενα παρκο,η ενα περιοδικο με αυτοκινητα και χαζευα,λιγο μουσικη,αυτα.Δυστυχως ομως αυτο δεν μου καλυπτε το κενο που ειχε δημιουργηθει που δεν ειχα φιλους,να διασκεδαζω ,να πηγαινω για διακοπες η οτιδηποτε αλλο.:confused:Quote:
Originally Posted by andreas86
Σήμερα βγήκα και πάλι μόνος μου για καφέ, πέρασα καλά πήγα στα Μικέλ, έχω παρατηρήσει ότι και άλλα άτομα πηγαίνουν και κάθονται μόνη τους. Σήμερα στο απέναντι τραπέζι από εμένα καθόταν μια κοπέλα μόνη της μιλούσε συνεχώς στο τηλέφωνο και συνεχώς χωρίς σταματημό!!
Tο να φτιαξεις κοινωνικο κυκλο απο το μηδεν,οταν δεν υπηρχε ουτε πριν background ειναι δυσκολο,μπορει αυτο να γινει,μεσα απο το εργασιακο περιβαλλον,αν ειναι σταθερο και δεν αλλαζεις καθε χρονο εργασια,μεσα απο τα σοσιαλ μιντια οπου σιγουρα θα βρεις κοινες φιλιες-παρεες μεταξυ αλλων,αλλα αν δεν εχεις ουτε αυτους τους 1-2 φιλους-γνωστους,να πας σε ενα κλαμπακι,σε ενα μπαρακι,να κανεις εστω επιφανειακες γνωριμιες,πολυ δυσκολα θα αλλαξει κατι.
Μετα απο αρκετη δυσκολια,προσπαθω να εχω επαφη με 2-3 ατομα απο τη δουλεια την τωρινη,γιατι απο την προηγουμενη μονο με ενα ατομο καταφερνω να βγαινω για μια μπυρα η ενα καφε,με αλλα εχουμε χαθει.Αυτο το πραγμα,να βγαινω απελπισμενος εξω,μονος μου,με ενα καφε στο χερι και να γυρναω σαν την αδικη καταρα στα παρκακια η στις παραλιες,ακουγοντας απλα καταθλιπτικη μουσικη η λιωνοντας στο κινητο με παιχνιδια της πλακας η σε τσοντοσαιτ.Οταν αλλοι,ειχαν κοινωνικη ζωη,σχεσεις,σεξουαλικη ζωη,καποια δουλεια για τα βασικα εξοδα,την διασκεδαση τους και τις διακοπες τους.
Δεν μου προσφερε τιποτε ολο αυτο τοσα χρονια,εβγαινα απλα για να ξεσκαω 1 ωρα και γυρνουσα πισω στο σπιτι παλι,το ιδιο απελπισμενος και χωρις ψυχολογια.
Σιχαινομαι τα σοσιαλ μιντια οπως το instagram και αυτους που προμοταρουν η εκθετουν τη ζωη τους δημοσια,ποσως με ενδιαφερει να ανεβαζω και να δινω αναφορα που πηγαινω ταξιδια η διακοπες,σε τι μαγαζια διασκεδαζω η οτιδηποτε σε αυτο το μοτιβο,δεν μου εκατσαν ποτε καλα τα σοσιαλ μιντια δυστυχως,γιαυτο δεν μου ειναι ευκολο να εχω αυτη την επιλογη για φιλιες μεσω insta/fb.