χωρισμός ... τρόμος και πόνος....

Ακόμα και δυστυχώς αυτό συμπεράνω είναι πολύ τραγικό να λέμε τι ωραία πράγματα που είναι η φιλία και η επικοινωνία και αυτό να το πιστεύουν περισσότερο οι άνθρωποι που δεν έχουν και πολλούς φίλους..

Τι να λέμε τώρα ..ότι το πρόβλημα είναι αποκλειστικά ατομική και γονιδιακή ευθύνη..

Ας αναλογιστούμε πόσο όλοι μα όλοι μας είμαστε εξαρτημένοι απο την επιτυχία μας και την αποτυχία των άλλων..

Ποιος είναι πιο λογικός, ποιος είναι λιγότερο τρελός ή.. ποιος είναι πιο δυνατός..

Αυτό είναι το πρόβλημα Σοφία...ότι όλοι θέλουν αν είναι δυνατοί.

Και θα πω και κάτι ακόμα. Όταν είχα πάθει αυτό που έπαθα είχα πιάσει εντελώς πάτο. Αλλά μιλάμε εντελώς. Βλέπω ανθρώπους εδω μέσα να λένε τον πόνο τους προσπαθώ μερικές φορές να βοηθώ χωρίς να κάνω διακρίσεις όμως τελικά βλέπω πως για όλα υπάρχει μια εξήγηση. Όπως και ότι για κάθε σωστή άποψη υπάρχει και ένα κοπάδι λαθών..

vince τί θελεις να πεις? εγω προσωπικα καπου χαθηκα...τί εννοεις με το παραπανω?

Κόλλησες με την πρόταση ή με την λέξη?

Quote:

---

Originally posted by vince
Ακόμα και δυστυχώς αυτό συμπεράνω είναι πολύ τραγικό να λέμε τι ωραία πράγματα που είναι η φιλία και η επικοινωνία και αυτό να το πιστεύουν περισσότερο οι άνθρωποι που δεν έχουν και πολλούς φίλους..

Τι να λέμε τώρα ..ότι το πρόβλημα είναι αποκλειστικά ατομική και γονιδιακή ευθύνη..

Ας αναλογιστούμε πόσο όλοι μα όλοι μας είμαστε εξαρτημένοι απο την επιτυχία μας και την αποτυχία των άλλων..

Ποιος είναι πιο λογικός, ποιος είναι λιγότερο τρελός ή.. ποιος είναι πιο δυνατός..

Αυτό είναι το πρόβλημα Σοφία...ότι όλοι θέλουν αν είναι δυνατοί.

---

αυτο δεν καταλαβαινω

Είναι η συνέχεια της απάντησης μου προς το μήνυμα σου (το οποίο παρέθεσα προηγουμένως). Μήπως τα ελληνικά μου δεν είναι κατανοητά? Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις?

Δεν ειναι θεμα ελληνικων νομιζω. απλα ζητησα αν μπορεις να πεις με αλλα λογια αυτο που παρεθεσα.

Quote:

---

Originally posted by vince
Αυτό είναι το πρόβλημα Σοφία...ότι όλοι θέλουν αν είναι δυνατοί.

---

Ηθελα να πω το εξης πανω σ αυτο που νομιζω πώς καταλαβα πώς θελεις να πεις.Πραγματικα δεν το πιστεύω το τελευταιο.

Αν θελεις μπορω να σου πω για μενα: καποτε ναι ηθελα να ειμαι δυνατη. Κ εκανα κ το παν να πεισω πώς ειμαι. Πώς δεν καταλαβαινω τπτ, μπροστα στην εκπληρωση του στοχου μου (βλεπε πτυχια, δουλεια κλπ). Στην πορεια ειδα πώς αυτο ειχε κοστος. Κοροιδευα τον εαυτο μου κ φυσικα κ τους αλλους.
Αυτο για μενα ηταν ψυχοφθορο.

Προτιμω λοιπον την αληθεια, την ειλικρινεια. Δεν με ενδιαφερει να ειμαι δυνατη συνεχεια, ουτε καλυτερη απο καποιον αλλο. Προσπαθω να εξελισσομαι ομως κ μεσα στο πλαισιο αυτης της εξελιξης ειναι να ειμαι αληθινη. Να μπορω να βλεπω πώς ειμαι καθε φορα. Κ να εχω την δυναμη να το εκφραζω, να το υπερασπιζομαι αν χρειαστει. Αυτο για μενα ειναι πλεον δυναμη.Και αυτο επισης μπορει να ειναι κ επικοινωνια. Αρκει να υπάρχει κ ο απεναντι που θα εχει καρδια κ αυτια κ θεληση να μ ακουσει. Και αντιστροφα....Κατι τετοιο εμπεριεχει κ η φιλια.

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή :)

Κάποια άλλη στιγμή ίσως. Για την ώρα απλά θα μιμηθώ τα υπόλοιπα μέλη που το παίζουν βαριά πεπόνια και δεν μιλάνε (παρόλο που δηλώνουν την δικτυακή παρουσία τους). Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς που λέει και ο σοφός λαός.

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by vince
Αυτό είναι το πρόβλημα Σοφία...ότι όλοι θέλουν αν είναι δυνατοί.

---

Ηθελα να πω το εξης πανω σ αυτο που νομιζω πώς καταλαβα πώς θελεις να πεις.Πραγματικα δεν το πιστεύω το τελευταιο.

Αν θελεις μπορω να σου πω για μενα: καποτε ναι ηθελα να ειμαι δυνατη. Κ εκανα κ το παν να πεισω πώς ειμαι. Πώς δεν καταλαβαινω τπτ, μπροστα στην εκπληρωση του στοχου μου (βλεπε πτυχια, δουλεια κλπ). Στην πορεια ειδα πώς αυτο ειχε κοστος. Κοροιδευα τον εαυτο μου κ φυσικα κ τους αλλους.
Αυτο για μενα ηταν ψυχοφθορο.

Προτιμω λοιπον την αληθεια, την ειλικρινεια. Δεν με ενδιαφερει να ειμαι δυνατη συνεχεια, ουτε καλυτερη απο καποιον αλλο. Προσπαθω να εξελισσομαι ομως κ μεσα στο πλαισιο αυτης της εξελιξης ειναι να ειμαι αληθινη. Να μπορω να βλεπω πώς ειμαι καθε φορα. Κ να εχω την δυναμη να το εκφραζω, να το υπερασπιζομαι αν χρειαστει. Αυτο για μενα ειναι πλεον δυναμη.Και αυτο επισης μπορει να ειναι κ επικοινωνια. Αρκει να υπάρχει κ ο απεναντι που θα εχει καρδια κ αυτια κ θεληση να μ ακουσει. Και αντιστροφα....Κατι τετοιο εμπεριεχει κ η φιλια.

---

Μπράβο σου.

Εγώ δυστυχώς δεν ξέρω πόσο twisted είναι πλέον η καρδία μου.

Αισθάνομαι αρκετά διαταραγμένος ώρες ώρες.. και το κακό είναι ότι πλέω συχνά πυκνά σε ένα πλήθος παρανοϊκών σκέψεων. Μόνο ένα help me θα γράφω από εδώ και πέρα (τρόπος του λέγειν)..

Το καλό βέβαια είναι ότι τηρώ με αυστηρότητα την φαρμακευτική μου αγωγή (με επίγνωση των παρενεργειών της) γιατί μάλλον θα γινόμουν πρώτο θέμα αν έκοβα τα φάρμακα.. (και αυτό τρόπος του λέγειν..)

Quote:

---

Originally posted by vince
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή :)

Κάποια άλλη στιγμή ίσως. Για την ώρα απλά θα μιμηθώ τα υπόλοιπα μέλη που το παίζουν βαριά πεπόνια και δεν μιλάνε (παρόλο που δηλώνουν την δικτυακή παρουσία τους). Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς που λέει και ο σοφός λαός.

---

Οκ. Καποια στιγμη μαζι με τα υπολοιπα πες μου πώς ειναι να το παιζεις και βαρυ πεπονι.

Quote:

---

Originally posted by vince
Ακόμα και δυστυχώς αυτό συμπεράνω είναι πολύ τραγικό να λέμε τι ωραία πράγματα που είναι η φιλία και η επικοινωνία και αυτό να το πιστεύουν περισσότερο οι άνθρωποι που δεν έχουν και πολλούς φίλους..

vince, εννοείς ότι αυτοί που έχουν πολλούς φίλους μπορούν να μιλήσουν για τη χαρά της επικοινωνιας και της φιλίας;

Τι να λέμε τώρα ..ότι το πρόβλημα είναι αποκλειστικά ατομική και γονιδιακή ευθύνη..

Ας αναλογιστούμε πόσο όλοι μα όλοι μας είμαστε εξαρτημένοι απο την επιτυχία μας και την αποτυχία των άλλων..

Ποιος είναι πιο λογικός, ποιος είναι λιγότερο τρελός ή.. ποιος είναι πιο δυνατός..

Αυτό είναι το πρόβλημα Σοφία...ότι όλοι θέλουν αν είναι δυνατοί.

---

Δυστυχώς, στην ανθρώπινη φύση πάντα υπάρχει και το στοιχέιο του ανταγωνισμού. Σε άλλους περισσότερο, σε άλλους λιγότερο. Ακόμα και στην πιο μεγάλη αγάπη, ακόμα και στην πιο μεγάλη φιλία.

Νομίζω όμως, όταν είμαστε διατειθεμένοι
να το εντοπίζουμε,
να το διερευνούμε
και να φτάνουμε να μην το χρειαζόμαστε,
όταν το επισημαίνουμε όταν τον βλέπουμε να συμβαίνει και σ\'αυτόν που έχουμε απέναντί μας με νοιάξιμο,
οταν δηλαδή είμαστε αληθινοί και απέναντι στον εαυτό μας και απέναντι στον άλλο,
τότε μπορεί και να γίνει κάτι καλό στο τέλος:)
Σίγουρα καλύτερο από το να μείνουμε στον ανταγωνισμό και στην πικρία που αυτός συνεπάγεται.

Γειά σας και πάλι... θέλω να μιλήσω στον alexandergreek που ομολογώ πως με άφησε άφωνη λιγάκι... Δεν μπήκα εδώ μέσα σίγουρα για να μου χαιδέψει κανεις τα αυτιά και να μου πει αυτά που θέλω να ακούσω... αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν έμεινά έκπληκτη με όλα αυτά που διάβασα από τον αγαπητό Αλέξανδρο... Και θα προσπαθήσω να μιλήσω για όλα αυτά που μου έγραψε... Μου λες λοιπόν ότι απόφάσισα μέσα από την λογική και την σκοπιμότητα μου ότι θέλω μια ήσυχη σχέση και εκμεταλλέυτηκα τον άνθρωπο αυτόν.. Δεν είχα καμία σκοπιμότητα, σου μιλάω ειλικρινά...Ναι σε εκείνη την φάση της ζωής μου πίστεψα πως θέλω μια σχέση ήρεμη, μια σχέση διαφορετική από τις προηγούμενες... Αυτό δεν σημαίνει ότι ανάγκασα κανέναν να είναι μαζί μου. Ήταν και επιλογή του...Ήθελε και εκείνος να είναι μαζί μου... σωστά? Δεν θεωρώ ότι εκμεταλλεύτηκα κανέναν...
Απλά πιστεύω ότι η αγάπη κερδίζεται... Ακόμα και αν από την αρχή μιας σχέσης δεν υπάρχει αυτό το ιδανικό της μεγάλης αγάπης, ο κάθε σύντροφος κερδίζει την αγάπη του άλλου...
Στην σχέση μου λοιπόν με τον άντρα μου θεωρώ ότι εκείνος απλά βολεύτηκε, δεν προσπάθησε για την σχέση μας, δεν έδειξε ποτέ από την μεριά του να τον απασχολούν ουσιαστικά πράγματα... Και θα μιλήσω με παραδείγματα συγκεκριμένα.
Ο άντρας μου καλώς ή κακώς κάνει μια δουλειά όπου λείπει κάθε βράδυ από το σπίτι και γυρνάει αργά , και ο χρόνος μας μαζί ήταν πάντα ελάχιστος. Τον ελεύθερο χρόνο του όμως δεν προτιμούσε ποτέ να τον αξιοποιήσει με την γυναίκα του.. όχι! Πάντα υπήρχε κάτι άλλο...το playstation, οι ταίνεις DVD...
Πάντα γυρνώντας το μεσημέρι εγώ στο σπίτι, τον έβλεπα στον καναπέ, στα χέρια του υπηρχε το joystick του playstation,και μάλιστα όταν έμπαινα στο σαλόνι, δεν έκανε καν τον κόπο να πατήσει το pause για να γυρίσει να με κοιτάξει.... μου απαντούσε στην καλησπέρα μου καθώς έμπαινα, δεν λέω, αλλά πάντα με τα μάτια καρφωμένα στην τηλεόραση... Τα βράδυα του, όταν γυρνούσε από την δουλειά του, πάλι η ίδια ιστορία... Τον έπαιρνε ο ύπνος στον καναπέ, αγκαλιά με τα ηλεκτρονικά του παιχνίδια, και τις περισσότερες φορές, ξυπνούσα μέσα στη νύχτα και τον σήκωνα να έρθει στο κρεβάτι μας για να κοιμηθούμε μαζί...
Ένιωθα μόνη... Και ήμουν μόνη....
Στήριξη δεν ένιωσα ποτέ.... Στην πορεία της σχέσης μας, άλλαξα επάγγελμα, αποφάσισα να κάνω κάτι δικό μου... Εκείνος απών.. δε τον ένιωσα πουθενά δίπλα μου... Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να βοηθάει τον άλλον... αυτά τα νιώθουμε, είναι πηγαία, θέλουμε να βοηθάμε και να στηρίζουμε τον άνθρωπο μας... Εκείνου δεν του έβγαινε... έτσι απλά....
Δεν θα αναφερθώ σε άλλα... έχω πολλά ακόμα να πω... Αναφέρομαι μάλλον σε αυτά που με οδήγησαν περισσότερο σε αυτή την απόφαση...
Δεν είχα σκοπό να παιξω με καμία ψυχή.... Καημένο δεν τον θεωρώ.... Είχα την πρόθεση και την διάθεση να προσπαθήσω... και πιστεύω πως προσπάθησα... Δεν βγήκε τελικά... Γιατί θεωρείς ότι επειδή τον παντρεύτηκα πρέπει να μείνω εκεί?? Γιατί να μείνω με έναν άνθρωπο που δεν αγαπώ, που δε μπορώ άλλο να είμαι μαζί του? Για να μην τον πληγώσω? Δεν θα τον πληγώσει αλήθεια το να είμαι μαζί του επειδή τον λυπάμαι? Που δεν τον λυπάμαι, γιατί δεν είναι αξιολύπητος.. .Είναι ένα καλό παιδί, που σιγουρα θα πληγωθεί από το τέλος της σχέσης μας, βλέπεις η συνήθεια είναι μεγαλο πράγμα, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρει...
Δεν καταλαβαίνω πραγματικά τον τρόπο σκέψης μου και με συγχωρείς για αυτό...
Τύψεις νιώθω για πολλά πράγματα γύρω μου... και αυτό στο λέω για να μπορείς να καταλάβεις περισσότερο κάτι για εμένα... Ακόμα και όταν κάνουν κακό σε ένα αθώο αδέσποτο κάποιοι ανεγκέφαλοι απάνθρωποι, εγώ νιώθω τύψεις που δεν μπορούσα να το είχα προστατέψει παίρνοντας στο σπίτι μου... Αυτό για σένα σημαίνει εγωκεντρισμός? Σίγουρα δεν ειμαι τέλεια... φυσικά και έχω πάθη και ελαττώματα, αλλά δε νιώθω τύψεις επειδή εκείνος με αγαπάει και εγώ τον εγκαταλείπω... Νιώθω τύψεις, νιώθω πόνο και θλίψη γιατί είμαι άνθρωπος, γιατί έζησα μαζί του 5μιση χρόνια,γιατί τον αγαπώ σαν άνθρωπο και ένας χωρισμός πάντα έχει πόνο ακόμα και για αυτόν που φέυγει.... είτε το πιστεύεις είτε όχι... Ποτε δεν τον είδα σαν παιχνίδι και ποτέ δεν του φέρθηκα και έτσι.... Εξάλλου εκείνος λατρεύει περισσότερο τα παιχνίδια από εμένα.........
Πως είσαι τόσο σίγουρος ότι εκείνος με αγαπάει? Γιατί 5μίση χρόνια δίπλα του τέτοια σιγουριά δεν την έχω....
Και τέλος μου γράφεις κάπου να μείνω μαζί του και να ψάχνω τρόπους να τον αγαπήσω....
Με το ζόρι? όπως είπα και πριν η αγάπη κερδίζεται... δεν \"προσπαθείς\" να αγαπήσεις κανέναν............ γνώμη μου...
σε ευχαριστώ πάντως που μπήκες στον κόπο να ασχοληθείς και να μου γράψεις την γνώμη σου, έστω και αν δεν μπορώ να την συμμεριστώ και να συμφωνήσω....
και κάτι τελευταίο...
δεν αισθάνομαι ότι υπάρχει θύμα και θύτης στην σχέση αυτή...υπάρχουν 2 άνθρωποι που απλά μαζί δεν μπορούν να πάνε παρακάτω.... ναι ο θεσμός του γάμου είναι ιερός και συμφωνώ ότι έκανα λάθος που προχώρησα σε αυτό το βήμα... στο μυστήριο του γάμου όμως υπάρχουν οι φράσεις να αγαπάς και να σέβεσαι τον σύντροφο σου............? αφού αυτό δεν μπορώ να το τηρήσω γιατί να μείνω λοιπόν?

με συγχωρείτε για τη μεγάλη απάντηση.........

Sanoneiro γειά σου

Ολοι κάνουμε λάθη κι όλοι ωριμάζουμε μέσα από αυτά. Γνώμη μου είναι να συνειδητοποιήσεις πως και γιατί έφτασες ως εκεί και να μην τα επαναλάβεις.

Γιατί εφτασες στο σημείο να παντρευτείς αυτόν τον άνθρωπο με τον οποίο δεν σας συνέδεει τίποτα? Ολα αυτά που αναφέρεις δεν τα είχες δει πριν το γάμο?? Δεν είχε αυτή τη δουλειά? Δεν επαιζε ηλεκτρονικά? Δεν ήταν απόμακρος?

Κι αφού είχε όοολα αυτά τα ελλατώματα, τότε γιατί αποφάσισες να κάνεις και παιδί μαζί του? Και χαιρόσουν κι όλας γι αυτή την εξέλιξη!!

Εγώ καταλαβαίνω οτι προφανώς ήθελες το πακέτο γάμος και παιδί για τελείως άσχετους λόγους. Ισως κοινωνικούς, ίσως σε πίεζαν να παντρευτείς, ίσως γιατί κάτι τέτοιο εκαναν οι φίλες σου και δεν ήθελες να ΄΄μείνεις πίσω΄΄ ή απλώς ΄΄για να χουμε να λέμε΄΄..

Το να χωρίσεις είνα μία λύση γιατί ούτως ή άλλως η αλήθεια πάντα βγαίνει στην επιφάνεια. Κι απο το να κάθεσαι να καταπιέζεσαι και να πνίγεσαι, κατί που μακροχρόνια θα έχει συνέπειες και στη δική σου υγεία και του συζύγου... τότε καλύτερα χώρισε.

Ομως πρόσεξε το εξής. Ο κόσμος εκεί εξω είναι δύσκολος και σκληρός. Μπορεί να μην ξαναβρείς με την πρώτη το ΄΄καλό παιδί΄΄, ή το μεγάλο έρωτα. Θα χρειαστεί πολύ υπομονή, πολύ προσοχή να μην πέσεις σε λάθος επιλογές και τα κάνεις χειρότερα τα πράγματα. Και πάνω απ όλα, μην καταλήξεις τελικά να μετανιώσεις γι αυτόν που πήγες και χώρισες.

Με συγχωρείς αν η γλώσσα που χρησιμοποιώ είναι κάπως σκληρή. Δεν εχω κακή πρόθεση. Και σε κάθε περίπτωση σου εύχομαι καλή τύχη σε ότι αποφασίσεις.

Η δική ερώτηση αφορά ένα αλλο τομέα...
Πως αντέδρασε ο σύζυγός σου, όταν του ανακοίνωσες ότι βλέπεις τον χωρισμό σαν την μοναδική λύση?
Προσωπικά, δεν εχω πειστεί ότι μια γυναίκα που βγάζει τα ακουστικά απο το κεφάλι του άνδρα της και τον πάει στο κρεββάτι, δεν τον αγαπάει ερωτικά!
Άλλο συμβαίνει και εχει να κάνει με δική σου ανασφάλεια, που ίσως εχει σχεση με την αποβολή του παιδιού.
Γράφεις...
\"Είναι ένα καλό παιδί, που σιγουρα θα πληγωθεί από το τέλος της σχέσης μας, βλέπεις η συνήθεια είναι μεγαλο πράγμα, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρει... \"
Εισαι σιγουρη οτι δεν μιλας εδω για τον εαυτο σου?:cool: