φταίει κι η βροχή

Quote:

---

Originally posted by narnia
Η άβυσσος...πάντα μπροστά μας ανοίγεται και στέκεται. Και πίσω σκοτάδι. Μα έχουμε δώσει τα χέρια βλέπω και προχωράμε με βήματα μικρά, εξερευνητικά,δειλά αλλά προχωράμε. Υπάρχουν στιγμές που η παρουσίες δίπλα μας δεν είναι ορατές. Μένει να παλέψουμε με το σκοτάδι, τις φοβίες και τις ανασφάλειές μας για να τις αντιληφθούμε. Πόσο δύσκολο είναι να διακρίνεις τις παρουσίες. Πόσο δύσκολο να ακούσεις τους ψίθυρους. Πόσο δύσκολα αυτή την άβυσσο να ξεπεράσουμε. Κι ύστερα άλλη άβυσσος. Αυτή είναι ζωή. Ο αγώνας να φτάσεις ανάμεσά τους. Εκεί που λάμπει ο ήλιος. Θα φτάνουμε μαζί στα ξέφωτα.

---

Πόσο με έκανες να χαμογελάσω με αυτό σου το γραπτό!
Να είσαι καλά Νάρνια...

\"Ο αγώνας να φτάσεις στο ανάμεσα...\"
Έχεις πιάσει το νόημα γλυκιά μου, μέσα απο πόνους και καημούς, το έχεις πιάσει.

Για το ανάμεσα.
Για την γέφυρα.
Για αυτό που θα ενώνει.
Το μέσα με το έξω.
Το καλό με το κακό.
τις αντιθέσεις που υπάρχουν γύρω μας, μέσα μας.
Αυτή η ένωση των αντιθέτων,
είναι ένας σκοπός
γραμμένος πάνω στης ψυχής του dna.

Ο καθένας μας ψάχνει να βρει την γέφυρα,
που θα ενώνει τις αντιθέσεις...

κι όταν βαδίζουμε μαζί απο ξέφωτο σε ξέφωτο,
μετα απο μπόρες,
συννεφιές
και πεσίματα και γρατζουνίσματα
και πόνους μοιρασμένους...

πόση ανακούφιση.
αλήθεια...

Καλό βραδυ Νάρνια.
Σε ευχαριστώ για την συντροφιά σου :)


o αγώνας να φτάνει κανείς ανάμεσα... εκεί που λάμπει ο ήλιος...

Τελικα γλυκεια μου Ναρνια...λες να φταιει η βροχη;...λες να φταιει η βροχη που τοαξιδευω τοσο αυτο το βραδυ;
Ειναι τοσο δυνατη λες και θελει να μου μιλησεις.Να με ξυπνησει.Εχω γινει ενα μαζι της.Ειναι απλα υπεροχη αυτη η βροχη αποψε..Μακαρι να εισαι καλα

axxaaaxax lol :P:P
alterego εχω βγαλει ενα πακετο χαρτομαντιλα .με συγκινισες τοσο μα τοσο.....που η συγκινηση μου μιαζει με ενα κελαριστο ρυακι...που ολο κιλαει χαροπα και γλυκα:P:mad:

Πανικουλα..σε παρακολουθω μεσα οσα γραφεισ και παντα ηθελα να ανοιξω μια κουβεντα μαζι σου.Ευκαιρια λοιπον :)
Εισαι καλα;

ναι αρκετα θα ελεγα :P
εσυ?πολυ ποιητικο σε βλεπω :)

με την ευκερια ειμαι πιασμενη δυκτιακα.ειμαι με τον κιπ :))

Καλημερα!! Ειναι καλη η ποιηση και να εισαι ποιητικος
:)
Α ε αφου εισαι πιασμενη.. ευχαριστω αλλα δεν ενδιαφερομαι :)

Καλημέρα κι από εδώ.Είμαι καλά γλυκέ μου, ποιητικέ μου Alter. Χαίρομαι που τα πήγες καλά. Τελικά δεν φταίει η βροχή. Απλά είναι μια φίλη που μας ανοίγει πρώτη την καρδιά της κι η εξομολόγηση (πως γράφεται?) μας κάνει και λυπούμαστε κι εμείς για τη ζωή μας.

Οχι δεν φταιει..Στο κατω κατω και να θελουμε να την διωξουμε εκεινη ειναι εκει και θα ναι παντα.Φταιει πως την αφηνουμε εμεις να πεσει απανω μας.Φταιει που εμεις θεωρουμε τις σταλες της μαχαιριες και μας πονανε.Συνδιασαμε το δακρυ μας με την βροχη και οταν πεφτει,νιωθουμε πως θελουμε να κλαψουμε.
Ειναι ομως και μια καθαρση η βροχη..και οταν την αφηνω να πεφτει απανω μου νιωθω να πεφτουν και απο πανω μου βαριες σκεψεις.

Να εισαι οσο πιο καλα μπορεις γλυκεια μου,ποιοτικη Ναρνια :)

Το να είσαι ποιητικός,
σημαίνει οτι έχεις ανοιχτά τα μάτια της ψυχής σου.
Είναι χάρισμα, είναι ομορφιά, είναι ευλογία.
Καλήμέρα μας :)

υγ. Αν μέσα μου έχω μια ολόφωτη άνοιξη,
καμιά σταγόνα δεν μου την σκιάζει.
Αν μέσα μου έχω την μπόρα,
αρχίζει να εξωτερικεύεται με την πρώτη σταγόνα της βροχής.

Ομολογώ πως έχεις δίκιο απόλυτο. Μα μέσα μου η μπόρα έχει αράξει από καιρό. Είναι σαπιοκάραβο η ψυχή μου και δεν λέει να κουνήσει.
Στις βόρειες θάλασσες βρήκε λιμάνι.
Ερχεται χειμώνας.

Quote:

---

Originally posted by narnia
Ομολογώ πως έχεις δίκιο απόλυτο. Μα μέσα μου η μπόρα έχει αράξει από καιρό. Είναι σαπιοκάραβο η ψυχή μου και δεν λέει να κουνήσει.
Στις βόρειες θάλασσες βρήκε λιμάνι.
Ερχεται χειμώνας.

---

Ένα λιμανάκι.... αξίζει πάντοτε....

ΜΟυ θύμησες την Βαρκάρισσα της Χίμαιρας.... της αγαπητής μου Αλκυόνης...

Σε χαιρετώ Νάρνια, συνέχισε να γράφεις.

Μέσα απο τις χαραμάδες της θλίψης σου
στάζει φώς.

Γύρισα πάλι εδώ και θέλω να με δω άλλη μια σαν μέσα από καθρέφτη. Σαν από απόσταση με κοιτούν τα μάτια μου, σαν να με γνωρίζω τώρα. Σαν να \'μαι άλλη κι όχι εγώ που λέει και το τραγούδι. Περιμένω να με καταλάβουν όταν εγώ δεν με καταλαβαίνω.
Είναι μια καλή μέρα τελικά. Την αδικώ τη μέρα όταν χαράζει. Θέλω να την ξεχνώ όταν βραδιάζει. Σήμερα θα το πω. Είναι μια καλή μέρα. Ως εδώ.

Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα

Την ώρα που σταμάτησε η βροχή
πικρό το δάκρυ κύλησε στο χώμα
Νοτισμένο χώμα
έμοιαζε η ψυχή
την ώρα που σταμάτησε η βροχή

Κι άρχισε το δάκρυ μου
το δάκρυ μου να τρέχει
κι άρχισε να βρέχει
πάλι απ\' την αρχή
Την ώρα που σταμάτησε η βροχή

Την ώρα που\'χε ανοίξει ο ουρανός
εκλείσανε τα χείλη τα δικά σου
σύννεφο η ματιά σου
κι ο λόγος κεραυνός
την ώρα που\'χε ανοίξει ο ουρανός

Λατρεύω τη βροχή!!!Κυριολεκτικά όμως.Πεθαίνω να βγαίνω έξω να περπατάω όταν ρίχνει καρεκλοπόδαρα και όλοι είναι κρυμμένοι στα σπίτια τους,στ\'αμάξια τους,στο δικό τους,ιδιωτικό κρησφύγετο.Πρέπει να ήμουν πάπια σε κάποια προηγούμενη ζωή,χα χα χα.

Δε φταίει ο καιρός για τις δικές μας μελαγχολίες,εξάλλου γιατί να μην το δούμε και διαφορετικά;Αν ήμασταν σε κάποιο ταβερνάκι σε παραλία(καλή ώρα κάποτε το είχα ζήσει στη Σαντορίνη)και τρώγαμε καυτή κακαβιά,με τον τσίγκο πάνω να αντηχεί το τσακ τσακ,άσχημα θα ήταν;;)