Originally Posted by
Afroula
Καλησπέρα! Θα σου πω εγώ τι δική μου ιστορία κ ίσως σε βοηθήσω! Το 2020 χανω το πεθερο μου μετα απο ένα μηνα το πατέρα μου νεότατο ξαφνικα κ ξεκινάω κ ολο το θέμα με τις καραντίνας! Κλεισμένη σε ένα σπίτι με 2 μωρα ολη μερα να ψάχνομαι ότι κάτι εχω..καρκινο σκπ κ ολα τα γνωστα..έχασα 10 κιλα σε 2 μήνες εχασα τον υπνο μου δν μπορουσα να σηκωθω από το κρεβάτι από την αδυναμία.. έκανα άπειρες εξετασεις ολα φυσιολογικα..αγχος ελεγαν όλοι εγω ομως εκει να επιμένω πως κάτι σοβαρό εχω..εν τέλει μετα απο αυτο απέκτησα 2 αυτονανοσα πολυ ελαφριά ευτυχως..μου έλεγαν όλοι σηκω βγες κανε πράγματα κ κ εμενα μου φαινόταν βουβό να σηκωθω απλα απο το κρεβάτι.. ξεκίνησα ψυχοθεραπεία εκανα μονη μου διαλογισμό κ αποφάσισα να μν δινω σημασια σε κανενα συμπτωμα κ αν ειναι να παθω κατι ας το παθω..μου πήρε πολλούς μήνες να συνελθω κ να ειμαι λειτουργική.. δν σταμάτησα τη ψυχοθεραπεία ουτε μερα κ καταφερα να ελέγχω το μυαλο μου έως ένα βαθμό.. τωρα ειμαι λειτουργική πολυ καλα εχω βέβαια κ τις μαύρες μερες μου αλλά σε λογικά πλαίσια..συμβουλή μου λοιπόν ειναι να συνεχίσεις τη ψυχοθεραπεία κ να σταματήσεις να δίνεις σημασία στα συμπτωματα εφόσον ιατρικά είναι όλα καλα..κάνε ένα βήμα τη ημέρα.. βάλε μικρούς στόχους.. του τύπου θα παω στο σουπερ μαρκετ θα βγω για ένα καφέ κ επιβραβεύει τον εαυτο σου μόλις τα καταφέρεις.. ελπίζω σύντομα να βγεις από όλα αυτό!