Με τι κριτήρια να επιλέξω τον σύντροφό μου?

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by Sofia
-Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω!»

---

οχι δα!
δεν θα γινουμε ισα και ομοια ολοι,
επειδη μερικοι θελουν να μοιαζουν στην κοινωνια.

Οποιοι το νομιζουν αυτο, καλη τους πορεια.
Οι υπολοιποι εχουν δικαιωμα να το παλευουν διαφορετικα.

---

νομίζω ότι παρεξήγησες αυτό το απόσπασμα απο ποίημα που έβαλε η Σοφία, για να δώσει το στίγμα της σχέσης
πολίτη-κοινωνίας μεχρι και σήμερα ακόμα..
Δεν θέλει να πει ο ποιητής να γίνουμε κλώνοι κάποιου προτύπου...
Θέλει να πει ότι σε μια οργανωμένη Πολιτεία,
το αξιακο σύστημα δεν πρέπει να φιλτράρει ταξικά , τις δυνατότητες επικοινωνιας και μέσω αυτής της γνώσης και της εξέλιξης των πολιτών της.
Στο συγκεκριμένο θέμα , ειναι κοινωνικά άδικο, ένα παλικάρι,
να εγκλωβίζεται σε άξιες και στερεότυπα μια οικογενειακής δομής της κοινωνίας, γιατί βλάπτει ταυτόχρονα, τον εαυτό του, την οικογένειά του [την εξελξη της σχέσης του σε γάμο και οικογένεια], την ΠΟΛΙΤΕΊΑ (που τον σπούδασε για να κάνει άλλα πράγματα, απο την επιμέλεια των οικογενειακών και οικονομικών υποχρεώσεων της καταγωγής του] και τέλος της ίδια την αγορά , αφου θα στερηθεί την παραγωγικότητα ενός φιλόδοξου επιστήμονα, ο οποίος καλείται να θυσιάσει την ζωή του , για ρίσκα και βλάβες, τα οποία έχουν ήδη συνυπολογιστεί στον καθορισμό των τόκων των δάνειων, μεταφέροντας έτσι προς τα έξω, αίσθημα αφερεγγυότητας και κατάχρησης του πολίτη και απουσίας της Πολιτείας, σαν ρυθμιστή και αρωγού νομιμότητας.
Τίποτα απο αυτά, δεν ειναι σήμερα, ο τρόπος αντιμετώπισης ενός παρομοίου περιστατικού στην ελεύθερη Οικονομία , τουλάχιστον στην Γαλλία, που ζω και ξέρω...

Quote:

---

Originally posted by πανος12345

νομίζω ότι παρεξήγησες αυτό το απόσπασμα απο ποίημα που έβαλε η Σοφία, για να δώσει το στίγμα της σχέσης
πολίτη-κοινωνίας μεχρι και σήμερα ακόμα..
Δεν θέλει να πει ο ποιητής να γίνουμε κλώνοι κάποιου προτύπου...
Θέλει να πει ότι σε μια οργανωμένη Πολιτεία,
το αξιακο σύστημα δεν πρέπει να φιλτράρει ταξικά , τις δυνατότητες επικοινωνιας και μέσω αυτής της γνώσης και της εξέλιξης των πολιτών της.
Στο συγκεκριμένο θέμα , ειναι κοινωνικά άδικο, ένα παλικάρι,
να εγκλωβίζεται σε άξιες και στερεότυπα μια οικογενειακής δομής της κοινωνίας, γιατί βλάπτει ταυτόχρονα, τον εαυτό του, την οικογένειά του [την εξελξη της σχέσης του σε γάμο και οικογένεια], την ΠΟΛΙΤΕΊΑ (που τον σπούδασε για να κάνει άλλα πράγματα, απο την επιμέλεια των οικογενειακών και οικονομικών υποχρεώσεων της καταγωγής του] και τέλος της ίδια την αγορά , αφου θα στερηθεί την παραγωγικότητα ενός φιλόδοξου επιστήμονα, ο οποίος καλείται να θυσιάσει την ζωή του , για ρίσκα και βλάβες, τα οποία έχουν ήδη συνυπολογιστεί στον καθορισμό των τόκων των δάνειων, μεταφέροντας έτσι προς τα έξω, αίσθημα αφερεγγυότητας και κατάχρησης του πολίτη και απουσίας της Πολιτείας, σαν ρυθμιστή και αρωγού νομιμότητας.
Τίποτα απο αυτά, δεν ειναι σήμερα, ο τρόπος αντιμετώπισης ενός παρομοίου περιστατικού στην ελεύθερη Οικονομία , τουλάχιστον στην Γαλλία, που ζω και ξέρω...

---

η σημερινη κοινωνια,
δεν ειναι τιποτα αλλο, απο μια κοινωνια που την ενδιαφερει η παραγωγη γραμμης ηλιθιων υπηκοων.
Υπηκόων που θα ειναι ειτε αδιαφορα προγραμματισμενα ρομποτ, ειτε ευαισθητοι ανθρωποι αλλα χαπακωμενοι, φτανοντας με τεχνητο τροπο στο επιθυμητο σημειο αποβλακωσης.


Θεσμοι οπως πατρις - θρησκεια - οικογενοια,
ειναι αυτες που δημιουργηθηκαν στην νεου αστικου τυπου οικογενοια σχεδον στο συνολο των δυτικων κοινωνιων, δημιουργώντας μια τεραστια λιστα κοινωνικων η ηθικων πρεπει και μη πρεπει.
Οτιδηποτε ξεφευγει απο αυτη τη νορμα αρχικα θεωρειτε ψυχολογικα μη υγιες αρα πρεπει να τιθεται στο κρεβατι του ψυχαναλυτη για περαιτερω διερευνηση.
Στην συνεχεια ειτε ισορροπει (με την εννοια της αυτοχειραγωγησης) ειτε οχι, οποτε αρχιζουν τα νομιμα ναρκωτικα που χορηγουν οι ψυχιατροι.

Ολα μα ολα,
εχουν ενα και μοναδικο στοχο:
την αυτορυθμιση της κοινωνιας ετσι ωστε να συνεχιζεται η απροσκοπτη εκμεταλευση ολων των υπηκοων χωρις ελεος.
Εκεινο που καταφερε η νεου τυπου κοινωνια, ειναι να επεκτεινει το βιολογικο οριο ζωης και την μειωση της θνησιμοτητας.
Αυξησε ομως τον ψυχολογικο θανατο σε τεραστιο ποσοστο.
Για πιο λογο ομως μια νεου τυπου κοινωνια να ενδιαφερθει για κατι τετοιο οταν λειτουργει αυτη η αυτορυθμιση?


Οι κοινωνιες νεου τυπου, ενδιαφερονται κατα κυριο λογο να ελεγχουν πληρως τα μελη τους και ενας τροπος ειναι να παραγουν και να διοχετευουν τον φοβο σαν νορμαλ καθημερινοτητα.
Ετσι οχι μονο θα ζεις και θα εισαι παραγωγικος, αλλα συναμα θα εισαι και πειθηνειος κατι που σημερα ειναι μια πρωτου ειδους αναγκη για τους υπηκοους αυτης της κοινωνιας.
Το να απελευθερωθεις απο τους φοβους σου, ειναι κατι που οσοι επιβαλλουν εδω και δεκαετιες αυτη την μεθοδευση, των χειραγωγουμενων συνειδήσεων, ειναι ο δικος τους χειροτερος φοβος.....

συνεχιζω απο κατω για να ειμαι μεσα στο θεμα,



Αρνουμε λοιπον να μπω σε αυτο το τριπακι,
αρνουμε να δεχτω οτι εχω λογους να φοβαμαι κατι,
να αγχωθω, να παψω να εχω επιθυμιες, να καταστελω τα θελω μου κλπ κλπ....

Εχω βεβαια υποψη μου, οτι δεν ειμαι μονος.
Οτι διπλα μου υπαρχουν ανθρωποι με τραυματικα βιωματα,
με αναστολες, με φοβους με.... με.... με....
Θα δωσω το χερι μου σε οποιον ειναι διπλα μου και θα τον στηριξω με ολες μου τις δυναμεις.
Θελω ομως επισης να βλεπω οτι υπαρχει διαθεση για να λειτουργει το μυαλο και να επεξεργαζεται οτι
μυνηματα δεχεται και οχι να λειτουργουμε σαν αυτοματοποιημενο κλειστο κυκλωμα.


Η συντροφος μου πολυ απλα θα ειναι ενας ανθρωπος που θα μου αρεσει να ειμαι μαζι,
και θα αισθανομαι ομορφα σε ολες τις εκφανσεις της.
Και τις ομορφες και τις ασχημες.
Και για να μιλησουμε επι του πρακτεου, ετσι ακριβως συμβαινει.

;)

\"Η συντροφος μου πολυ απλα θα ειναι ενας ανθρωπος που θα μου αρεσει να ειμαι μαζι,
και θα αισθανομαι ομορφα σε ολες τις εκφανσεις της.
Και τις ομορφες και τις ασχημες.\"
νομιζω οτι εδω εχει μια ασαφεια κρινο
Πως μπορεί κάποιος να αισθάνεται όμορφα στις άσχημες στιγμές του συντρόφου του?
Θα κινδύνευε να χαρακτηριστεί αναίσθητος , εγωιστής, η ανειλικρινής!
Δυνατός μάλλον , φαντάζομαι ότι θα εννοούσες.
Γιατί η ζωή, σίγουρα δεν ειναι παράδεισος.
Ενα ζευγαρι περνά απο συμπληγάδες πέτρες και δοκιμάζεται καθημερινά στην ζωή...
Να γιατί ο χρόνος δείχνει ωριμότητα.
Γιατί ένας ώριμος άνθρωπος, αντλεί απο τον έρωτα, όση δύναμή χρειαζεται για να ξεπερασει τις δυσκολιες της ζωης,

Είναι πολύ συχνό φαινόμενο, όλα τα στοιχεία που κρατάνε ένα ζευγαρι δεμένο διαχρονικά,
να αντέχουν την δοκιμασία μιας νεας εμπειρίας...
Το σεξ ειναι απλά το κλειδί, που άνοιξε την πόρτα σε δυο ανθρώπους , για να μπουν σε ένα χώρο, που εναποθέτουν άλλα στοιχεία, αόρατα ίσως, αλλά πολύ πιο σημαντικά και για τους δυο , όπως θα φανεί στην συνέχεια ....
Η φύση του ανθρώπου, δεν ειναι ούτε απλή, ούτε απόλυτα συνειδητή.
Αυτό καθιστά αδύνατη την καταγραφή συγκεκριμένων κριτηρίων ευτυχίας για τον οποιονδήποτε. Οι ανάγκες μας διαμορφώνονται ανάλογα με την ηλικία, τον τρόπο ζωης,
τα κληρονομικά η επίκτητα στοιχεία της προσωπικοτητας μας , τον αυτοέλεγχο στις παρορμήσεις και τα συναισθήματά μας , τον βαθμό που η λογική παρεμβαίνει και επιβάλει
την συμπεριφορα μας προς τον εαυτό μας και τους άλλους.
Νομίζω ότι τα σημαντικότερα στοιχεία για την επίτευξη της ευτυχίας μας σε μια σχέση , ειναι επικοινωνιακά και οχι σεξουαλικά.
Τα πρώτα χαρακτηρίζουν την ποιότητα της ,σε όλη την διάρκεια , ενω τα δεύτερα, υπόκεινται σε κανόνες, που δεν ελέγχονται απο την συνείδηση.

Quote:

---

Originally posted by πανος12345
Πως μπορεί κάποιος να αισθάνεται όμορφα στις άσχημες στιγμές του συντρόφου του?
Θα κινδύνευε να χαρακτηριστεί αναίσθητος , εγωιστής, η ανειλικρινής!
Δυνατός μάλλον , φαντάζομαι ότι θα εννοούσες.
Γιατί η ζωή, σίγουρα δεν ειναι παράδεισος.
Ενα ζευγαρι περνά απο συμπληγάδες πέτρες και δοκιμάζεται καθημερινά στην ζωή...
Να γιατί ο χρόνος δείχνει ωριμότητα.
Γιατί ένας ώριμος άνθρωπος, αντλεί απο τον έρωτα, όση δύναμή χρειαζεται για να ξεπερασει τις δυσκολιες της ζωης,

---

οχι ειπα ομορφα και εννοω ομορφα και εξηγούμαι:
Ενας ανθρωπος δεν εχει μονο καλες στιγμες, εχει και στιγμες αδυναμιας, θυμου, οργης κλπ κλπ....
στιγμες που δεν θα θελαμε να συμβαινουν αλλα τελικα ειναι αναποφευκτο.

ΟΜΩΣ!
ο ανθρωπος μας ειναι ενιαιος δεν επιδεχεται τεμαχισμους επειδη ετσι μας βολευει.
Ετσι βλεπω τον ανθρωπο σαν μια ολοκληρωμενη οντοτητα και η ομορφια του ειναι καθε διαφορετικο του εκατοστο.
Χαρακτηρισε με οπως θες,
αλλα το να αγαπας τον συντροφο σου,
σημαινει οτι τον αγαπας ακομα και οταν σε κοπαναει με .... παντοφλα :P

Το οτι η ζωη δεν ειναι παραδεισος, εχει γινει αντιληπτο απο παντα.
Αλλωστε τι να τον κανουμε τον παραδεισο?
αυτος ειναι για τους νεκρους.....

νομίζω ότι λέμε ακριβώς το ίδιο...
αγαπάς καποιον γιατί σε κοπανάει με την παντόφλα απο αγάπη
την οποία επιστρέφεις με φιλιά και οχι με μπότα:D

Quote:

---

Originally posted by keep_walking

Quote:

---

οχι δα!
δεν θα γινουμε ισα και ομοια ολοι,
επειδη μερικοι θελουν να μοιαζουν στην κοινωνια

---

Ο ποιητης μας λεει φανταζομαι ποσο τον πνιγουν κατα καποιον τα κοινωνικα δεσμα και προτυπα και αναιρει την ψευδαισθηση που στην παγιδα της πεφτεις με αυτο το ποστ οτι ειναι \"υπερανω\".

---

ολο αυτο το ποιημα ειναι δυσφορια. κ ειναι ανησυχια...ειναι αγωνια. δεν ειναι εφησυχασμος. δεν ειναι ηρεμια \"εγω ειμαι ενταξει\"...

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Ασυμβιβαστος μπορει να εισαι σε συγκριση με το μεσο ορο με την εννοια οτι δεν ακολουθεις ισως την πορεια που ακολουθουν οι περισσοτεροι...αλλα σαφως και υπαρχει πιεση στην διαφορετικοτητα απο τα κοινωνικα προτυπα.
Και σαφως μπορει σε αλλο τμημα της ζωης σου περα απο αυτο που σε ξεχωριζει απο την πεπατημενη...να ακολουθεις καλλιστα την πεπατημενη.
\"Για δεν μ\' αφήνετε ήσυχo, άστε με ήσυχo, όλοι, θέλω να ζήσω ελεύθερoς, δίχως ταυτότητα πια\" οπως λεει και το τραγουδι:)

---

Συμφωνω. Και πιεση υπάρχει προς καθε τι διαφορετικο και επικριση.

Παρεπιπτοντως το τραγουδι (της Τσανακλιδου νομιζω) ειναι το αγαπημενο τραγουδι του αδερφου μου κ το πρώτο που έμαθε να λέει οταν ηταν παιδακι:)

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Ασυμβιβαστος μπορει να εισαι σε συγκριση με το μεσο ορο με την εννοια οτι δεν ακολουθεις ισως την πορεια που ακολουθουν οι περισσοτεροι...αλλα σαφως και υπαρχει πιεση στην διαφορετικοτητα απο τα κοινωνικα προτυπα.
Και σαφως μπορει σε αλλο τμημα της ζωης σου περα απο αυτο που σε ξεχωριζει απο την πεπατημενη...να ακολουθεις καλλιστα την πεπατημενη.
\"Για δεν μ\' αφήνετε ήσυχo, άστε με ήσυχo, όλοι, θέλω να ζήσω ελεύθερoς, δίχως ταυτότητα πια\" οπως λεει και το τραγουδι:)

---

Συμφωνω. Και πιεση υπάρχει προς καθε τι διαφορετικο και επικριση.

Παρεπιπτοντως το τραγουδι (της Τσανακλιδου νομιζω) ειναι το αγαπημενο τραγουδι του αδερφου μου κ το πρώτο που έμαθε να λέει οταν ηταν παιδακι:)

---

Σοφία , την ταυτότητα δεν την βάζει νομίζω κανένας μονος του αλλά οι άλλοι, με τους οποίους επικοινωνεί και μοιράζεται την ζωή.Αυτό ζητάει και ο μελωδός.Βγάλτε μου την ταμπέλα λέει...
Η αλήθεια όμως ειναι ότι δεν τον ακούει κανένας...
Γιατί όλοι έχουμε κάτι να μοιράσουμε...
Από τον αέρα που αναπνέουμε, μεχρι κάποιες λίγες στιγμές χαράς, που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να την πάρουμε μονοι μας κλειδωμένοι στον εγωισμό μας...

Πάνο δεν σχολίασα το τραγούδι. Σχολιασα το ποιημα.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Πάνο δεν σχολίασα το τραγούδι. Σχολιασα το ποιημα.

---

το μήνυμα νομίζω ειναι κοινό Σοφία...
αναγκαίο κακό η επικοινωνία...
και κοντά της , ο συμβιβασμός , η συνθηκολόγηση , ο περιορισμός της ατομικότητας , αλλά και ότι σε κάνει επιθυμητό και αρεστό στους άλλους...Δεν ειναι αδυναμία , αλλά απόλυτη συνθηκη αναγνώρισης και επιτυχίας στην ζωή σου...:cool:

οχι δεν νομιζω πώς το μήνυμα ειναι κοινο. δεν μπορω να τα συνδιασω εγω τουλάχιστον στο μυαλο μου ετσι. δεν βλεπω στους στιχους του ποιηματος την επικοινωνια ως κατι κακο. Αλλα τις δομες, τον τροπο που συνδιαλεγομαστε, τον τροπο που βάζει ο καθενας μας την προσωπικη του σφραγιδα στην καθημερινοτητα μας, κ πώς αλλοτριωνομαστε χωρις να το καταλαβουμε.

\"Μ’ από την κόλασή μου στο φωνάζω:
-Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω!» \"

\"Για δεν μ\' αφήνετε ήσυχo, άστε με ήσυχo, όλοι, θέλω να ζήσω ελεύθερoς, δίχως ταυτότητα πια\"

Δεν ειναι κοινός τόπος η αναγκη για συμβιβασμό στα κοινωνικά προστάγματα Σοφία?
Το άτομο δεν υφίσταται την πίεση και την αναγκη για συμβιβασμό με τους άλλους θυσιάζοντας την ατομικότητα του?
Δεν επαναστατεί και αποσύρεται στον εαυτό του, εγωιστικά μεν , αλλά ελεύθερα δε....
Δεν ειναι σαφες και στα δυο , οτι υπαρχει αντιφαση με τα \"πρεπει\" και τα \"θελω\"?

πώς εννοεις την επανασταση Πάνο?