κατι να αγαπω

με τρωνε οι τυψεις

και η αισθηση οτι ειμαι αχαριστη

ανικανη βδελυγμα

οτι δεν προκειται να ζησω ποτε οπως θελω

οτι δεν εχω αυτο το δικαιωμα

οτι δεν πρεπει να χαιρομαι

οτι η χαρα ειναι παραφωνια στο οικογενειακο μου σκηνικο

δε θελω αλλα ετσι μου βγαινει

ετσι

ειναι κριμα

κατι στην ακρη του μυαλου μου καπως εχει κρατησει και κατι αλλο

θελω να ζησω με απλοτητα

οταν καθομαι μονη
οταν ειμαι με ανθρωπους να ειμαι ετσι απλα

θελω

ελπιζω να γινει και πραξη
τωρα να! γραφω!
απλα γραφω

μετα απλα θα ελθει το μετα
οκ.

να μη ζω με το γιατι

με την αισθηση πως ζω επικυνδυνα λιγοτερο

πως αξιζω επικυνδυνα λιγοτερο

απο τους αλλους

δεν υποτιμω βεβαια μονο εμενα

και τους αλλους μονοπλευρα τους βλεπω

π.χ η χοντρη
ο χαζος

και ομως κανεις! κανεις δεν ειναι μονοδιαστατος!

ποσες φορες το ανακαλυπτω!

και χαιρομαι!

μονο γαι τη δικη μου βλακεια να τα βλεπω ολα μονοδιαστατα λυπαμαι!

αλλα που θα παει

θα αλλαξει κι αυτο

συγγνωμη αν σας κουραζω

αλλα ετσι θελω να πω ακριβως αυτο που νιωθω μπας και δεν ξερω

μπας και γινει κατι

η αληθεια ειναι οτι μου ειπατε πολλα πολλα καλα και ωφελιμα πραγματα γεματα νοιαξιμο

δυστυχως ειναι δυσκολο

να πιστεψω

μα παρηγορηθω

ομως προσπαθω

και εκφραζομαι

λεω τωρα αλλοι εχουν πολυ χειροτερα προβληματα και συ με τι ασχολεισαι resarcher?

ναι ισως ετσι ειναι

ισως disslolve girl

να ισχυει και για μενα το σκασε και κολυμπα

αχ! και βαχ!

Μιλα και πες οσα θες..να τα λες να τα ακους.Να τα πιστευεις.Ειναι οντως δυσκολο..Οσο λογια και αν ακουσεις,θα σε βοηθησουν αλλα το μεγαλο βημα μοναχα εσυ μπορεις να το κανεις και το ξερεις..Ολα πρεπει να γινουν σιγα σιγα.Μην βιαζεσαι...θελει χρονο,υπομονη και πιστη.Και την εχεις και το ξερω.Να φτιαξουμε τις μερες μας..μπορουμε.Μπορουμε να κανουμε πολλα πραγματα....γιατι δεν σταματα να φιλοσοφαμε και να κανουμε κατι αλλο ; :)..........

Quote:

---

Originally posted by researcher
με τρωνε οι τυψεις
και η αισθηση οτι ειμαι αχαριστη
ανικανη βδελυγμα
οτι δεν προκειται να ζησω ποτε οπως θελω
οτι δεν εχω αυτο το δικαιωμα
οτι δεν πρεπει να χαιρομαι

---

Dear Researcher :)
Συνήθως όταν αισθανόμαστε ότι είμαστε αχάριστοι η/και δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε κάτι, δεν το αισθανόμαστε έτσι αυθαίρετα. Στην πρώτη περίπτωση, περί αχαριστίας, όταν αισθάνεσαι ότι δεν εκτιμάς κάποια πράγματα όσο τους αξίζει και δεν ανταποκρίνεσαι η ανταποδίδεις, ίσως να μην φταίμε εμείς αλλα απλά, αυτό που μας προσφέρθηκε να μην ήταν αυτό που ζητούσαμε πραγματικά. Είναι σαν να είσαι μούσκεμα στη βροχή και κάποιος να σου προσφέρει μια πατερίτσα. Είναι μεν χείρα βοηθειας, αλλα δεν είναι αυτό που χρειάζεσαι τη δεδομένη στιγμή. Παρόλα αυτά όμως είναι αρκετό να σε γεμίσει τύψεις επειδή θεωρείς ότι δεν εκτιμάς αυτό που σου προσφέρουν. Επίσης, μπορεί να αισθανόμαστε αχάριστοι επειδή η εν λόγω βοήθεια, επιτυχής η στις περισσότερες περιπτώσεις όχι, προήλθε από το \"λάθος\" πρόσωπο, κάποιον που δεν ήταν στη κορυφή της λίστας των ανθρώπων που ζητήσαμε βοήθεια η θα θέλαμε να προσφερθούν από μονοι τους, σαν να γλιστράς στο δρόμο και αντί να έρθει ο κούκλος με το εκπληκτικό χαμόγελο να σε σηκώσει, να τον προλαβαίνει ο χοντρούλης με την κακή αναπνοή. Σε καμια από αυτές τις περιπτώσεις δε θα θεωρούσουν αχάριστη για εμενα, εκτος αν όχι μονο δεν έλεγες ευχαριστώ αλλα τους έβριζες και από πάνω. Καλο είναι γενικά να εκτιμάς οποιονδήποτε προσφέρεται να σε βοηθήσει, να σε κάνει να χαμογελάσεις, να σου ξελαφρώσει λίγο το φορτίο, γιατί οι άνθρωποι που θέλουν το καλο μας είναι λίγοι. Μην αισθάνεσαι όμως άσχημα αν το μυαλό σου δεν πέφτει γονυπετές να προσφέρει ευγνωμοσύνη. Στο κάτω κάτω, είμαστε γυναίκες, και μερικά πράγματα τα θέλουμε όπως ακριβώς τα περιμένουμε.

Όσον αφορά το \"δικαίωμα\" μας να κάνουμε κάτι η να \"αιστανθουμε\" με συγκεκριμένο τρόπο, εδώ researcher τα πράγματα δεν είναι τόσο τυχαία. Το μυαλό δεν ξυπνάει ένα πρωί και αρχίζει να σου αφαιρεί δικαιώματα και εσύ να το δέχεσαι αμαχητί. Κάπου πρέπει να υπάρχει μια βάση στην οποια να πατάει και να αρχίζει τις απαγορεύσεις, και είναι μια βάση που για κάποιο λόγο, σωστό η λάθος, την έχεις αποδεχτεί ως αρκετά ισχυρό κίνητρο ώστε να σου αφαιρεί δικαιώματα. Βρες τι είναι αυτό όμως, γιατί κάτι υπάρχει εκεί, εντόπισε το και ανέλυσε γιατί νομίζεις ότι ο εαυτός σου το προβάλει ως πειστήριο αφαίρεσης δικαιωμάτων. Ίσως να βρείς πως τελικά δεν είναι ότι δεν έχεις δικαίωμα, αλλα ότι φοβάσαι, η ντρέπεσαι να εξασκήσεις τα δικαιώματα σου.

Επειδή σε αυτήν τη φάση έχω βρεθεί και βρίσκομαι ακόμα, σου προτείνω μια γερη δόση κυνικού νεποτισμού a.k.a. κανε μια επίθεση στο κομμάτι του εαυτού σου που σου λέει πως δεν έχεις δικαίωμα να είσαι χαρούμενη. \"πιαστον\" απτά κερατα και χώσε του τα γερά, σε φάση \"έλα τώρα μαλακίες δεν έχω δικαίωμα να χαρώ επειδή XXX, ξεκολλα και τινάξου στη ζωή\" και πριν προλάβεις καν να το καλοσκεφτείς, κανε αυτό που σου απαγόρευσες, γέλα, χόρεψε, ερωτεύσου, ο,τι και αν είναι αυτό. Μη μπαίνεις στη διαδικασία να προσπαθήσεις να σε πείσεις ότι αξίζεις, γιατί σε μια μάχη εναντια στον εαυτό σου, όπως και να γίνει, θα χάσεις. Το κλειδί είναι να επιλέξεις τις μάχες σου, γιατί κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου απαγορεύσει να χαμογελάς και να χαίρεσαι την ευτυχία. Ούτε ο ίδιος σου ο εαυτός.

Και συμφωνω και συμφωνω!!!!
Γελα,χαμογελα η ζωη ειναι μια τρελλα!!! :)
Σκεφτηκατε ποτε πως ισως ειστε πιο ομορφοι οταν γελατε?!?!

και γω συμφωνω και συμφωνω!

φιλια!

σημερα εχω παρεουλα εδω σπιτι και χαιρομαι πολυ!


αχ ναι ζησε και μετα σκεψου το researcher...

a sto kalo!

researcher
αυτο που συνηθως μας λειπει,
ειναι η πιστη και η αγαπη προς τον εαυτο μας.

Εαν καποιος τα εχει κατακτησει αυτα,
δεν του χρειαζεται τιποτα αλλο.
Γιατι πολυ απλα τα υπολοιπα ερχονται μονα τους και μερικες φορες εκεινα που σου φαινονται
ονειρα θερινης νυκτος γινονται απλα καθημερινα πραγματα.

αχ λειπει λειπει

αλλα δεν αναπληρωνεται

δεν χτιζεται ευκολα Krino

μορει να φαινεαι απλο

αλλα δεν ειναι

για μενα στην ουσια ειναι και κατι αλλο

ειναι οτι βρε παιδι μου

δεν ειναι οτι δεν κανω πραγματα


αλλα δεν εχω την ηρεμια και την απλοτητα

να αισθανομαι καλα

αγχος θλιψη αισθηση εσωτερικης ανασφαλειας

οπως τα λες

αλλα δεν κατακτιωνται ευκολα

το ζησε την καθημερινοτητα σου και μετα το σκεφτεσαι μου κανει για τωρα :)

λες οτι υπαρχουν ανθρωποι που χαιρονται με απλοτητα την καθημερινοτητα τους;

εγω λεω ναι...

αλλα το παντα δεν νομιζω να ισχυει για κανεναν....

Πίστη αγάπη και αποδοχή στον εαυτό.

Δύσκολο το έργο.

Εργο ασύλλητπο.
Εργο βαθιά βιωματικό.
Εργο ακαταλαβίστικο.
Εργο πονετικό.

Με κόπο και με χρόνο
έχτιζα μιαν αγάπη για τον εαυτό μου
και τώρα κινδυνεύουν να τη διαλύσουν
ριψοκίνδυνα πουλιά.

Μα δεν θέλω να με μισήσω άλλο.
Τι νόημα έχει?
Τόσα χρόνια,
κουράστικα πια να με μισώ και να με κατηγορώ για όλα.

Θα κάνω ένα διάβημα αγάπης.
Είμαι αυτή που είμαι.

Τόσο απλό.

Είμαι ότι είμαι,
όπως είμαι
απλά με το να είμαι.

Τίποτα άλλο δεν χρειάζεται,
αυτό είναι αρκετό.


Είμαι αυτή
κι έχω όμορφα πράγματα μέσα μου
όχι γιατί έιμαι καλός άνθρωπος
αλλά επειδή η καλοσύνη κατοικεί
μέσα μας
σε όλους
κι αν δεν με αγαπώ
δεν προσβάλλω στα αλήθεια εμένα
μα την πλάση ολόκληρη
που μια στιγμή συμπαντογένεσης
με έφτιαξε.

Μέσα μου κατοικεί
μια αλήθεια,
όπως μέσα σε κάθε άνθρωπο,
κι αν εγώ δεν με αγαπώ
για να εκλάβω το μυστικό τούτο,
κανείς δεν θα το κάνει για μένα.

Θα με έχω προδώσει
όχι απλά εμένα
μα κάτι το ανώτερο
το ίδιο το θαύμα της ζωής
όπως ενυλώνεται
μέσα μου.

Εχω καθήκον να με αγαπώ.
Κι έτσι θα πορεύομαι ανάμεσα στους σνθρώπους,
συγχωρώντας και αγαπώντας με.
Φροντίζοντάς με.

τι να σου πω....
οτι θελει κανεις να χτισει - το χτιζει.
Απο κει και περα δικη σου ειναι η ζωη, και ολοι λειτουργουμε κατω απο τα δεσμα που εχουμε συμφωνησει να εχουμε.
Τα δικα μου δεσμα μου εχουν εξασφαλισει να ζω μια ηρεμη (νομιζω τουλαχιστον) ζωη.
Κατα καιρους ειχα φτασει λιγο πριν να ειχα τετοιες επιλογες που σημερα εκτιμω οτι θα με εκαναν αρκετα δυστυχισμενο.


Θα στο ξαναπω για ακομα μια φορα:
Οτι ειμαστε,
ειμαστε εμεις και οι επιλογες μας.

δεν εχει να κανει με τις επιλογες μου

το ολο σκηνικο


δεν θα αλλαζα τις επιλογες μου

εχει να κανει

πως ενω δεν θα τις αλλαζα εν τουτοις

με αμφισβητω εμενα την ιδια

καθε στιγμη

ειναι σαν ενα ποιημα

εανα πιοημα

που ανω δεν θελει να αλλαξει κατι απο τους στιχους του

εν τουτοις αυταμφισβητειται

αναρωτιεται συνεχως αν ειναι καλο ποιημα

αν ειναι αρκετο

αν θα γραφτει σε καπιο βιβλιο

αν ειναι καλο που δεν θα γραφτει τελικα

αν το βιβλιο στο οποιο θα γραφτει επρεπε να εχει αλλο υφος

συναντα αλλα ποιηματα

τα ρωτα

πως να ειμαι

ποσο να περιμενω

εσας ποιος σας εγραψε

α ενταξει

για λιγο ησυχαζει

βλεπει οτι και τα αλλα εχουν ατελειες

οτι μπορουν να παν μαζι εκδρομη

οτι κανενα ποιημα δεν χανεται

μετα ξανα....

Quote:

---

Originally posted by researcher

βλεπει οτι και τα αλλα εχουν ατελειες

οτι μπορουν να παν μαζι εκδρομη

οτι κανενα ποιημα δεν χανεται

μετα ξανα....

---

Αχ γλυκιά μου researcher, ένα πολύ ειλικρινές αχου το! βγήκε από τα χείλη μου όταν διάβασα για την εκδρομούλα των ποιημάτων :D

Αλλα γιατί το ποιηματάκι σου να ανησυχεί τόσο για το πως στέκεται ανάμεσα στα αλλά Και αν εσύ το έγραψες σε ελεύθερο στίχο και το συγκρίνεις με ιαμβικό 15συλλαβο, δε νομίζεις πως θα το αδικήσουν τα αλλα ποιήματα και οι αναγνώστες; Και το μικρό \"αριστουργηματακι\" σου που έχτισες επιλογή-επιλογή, θα αισθάνεται ξένο και διαφορετικό, και θα προσπαθεί να δικαιολογήσει τους στίχους του σε μια απόπειρα να ανήκει, αλλα θα αποτυγχάνει συνεχεια γιατί, απλά και μονο λόγω λανθασμένης τοποθέτησης, δεν είναι σαν τα αλλα... μέχρι να βρει ένα ξεχασμένο τετράδιο με αλλα ποιήματα ελευθερου στίχου, και να χαρεί και να αιστανθεί άξιο να σταθεί διπλα τους, η τουλάχιστον ότι η κριτική και η σύγκριση που θα του γίνει (περισσότερο από εσένα την ίδια) θα είναι δίκαιη και επί ίσοις όροις. Και τότε θα δει ότι είναι ένα μικρό διαμαντάκι, και πως μπορεί να μην είναι το Αξιον Εστί, αλλα κάνει τον συγγραφέα και όσους το διαβάζουν χαρούμενους.

Και για να το θέσω στη πραγματική και όχι τη μεταφορική του διάσταση, γιατί να ανησυχείς τόσο για το πως σε αντιλαμβάνονται οι άλλοι; Βεβαια και όλοι μας οφείλουμε να κοιτάζουμε τον κόσμο γύρω μας και να λαμβάνουμε υπόψιν μας το πως κινούνται και μας φέρονται, όχι όμως για να συγκριθούμε αλλα για να τσεκάρουμε ότι δεν έχουμε αφήσει κάποιον να μας στενοχωρεί, να εξετάζουμε και να παρατηρούμε τον κόσμο από καινούρια πρίσματα, να πάρουμε ιδέες που θα μπορούσαμε να τις ενσωματώσουμε στη δικη μας ζωή. Κανεις όμως δεν μας υποχρεώνει να συμπλεύσουμε με τον οποιονδήποτε βρίσκεται στο μονοπάτι μας, ούτε το ότι είμαστε διαφορετικοί μας κάνει \"ανωτερους η κατωτερους\", \"σωστούς η λάθος\". Επέλεξε εσύ τους ανθρώπους που θα σε εμπνεύσουν να σταθείς και να πορευθείς διπλα τους, ανταλλάξτε στίχους και ιδέες, μιμήσου το στυλ τους όπου πιστεύεις ότι θα σου ταιριάξει, κράτησε το δικό σου προσωπικό ύφος όπου αισθάνεσαι επαρκής... και σου εύχομαι να κανεις κάποιον να δακρύσει από συγκίνηση όταν σε διαβάσει :)

Quote:

---

Originally posted by researcher
δεν εχει να κανει με τις επιλογες μου

το ολο σκηνικο


δεν θα αλλαζα τις επιλογες μου

εχει να κανει

πως ενω δεν θα τις αλλαζα εν τουτοις

με αμφισβητω εμενα την ιδια

καθε στιγμη

---

οι παραπανω σκεψεις σου εχουν μια αντιφαση.
Ενω δεν θα αλλαζες τις επιλογες σου,
αμφισβητεις τον εαυτο σου.

Αγνοω για πιο λογο πιστευεις,
οτι αλλο ειναι οι επιλογες σου και αλλο ο εαυτος σου....

Quote:

---

Originally posted by krino
Αγνοω για πιο λογο πιστευεις,
οτι αλλο ειναι οι επιλογες σου και αλλο ο εαυτος σου....

---

Μα νομίζω πως ο εαυτός σου δεν σου προβάλει μονο έναν δρόμο η μονο μια σωστή επιλογή τη φορα. Έχω την εντύπωση πως όπως και εγώ, έτσι και η researcher είναι πολυπλευρη προσωπικότητα, οποτε σε κάθε της απόφαση έχει να επιλέξει μεταξύ περισσοτερων από μιας οδού, δεν είναι τυφλοσούρτη \"όλο δεξιά καπετάνιο\". Και ενώ μπορεί ένα κομμάτι του εαυτού της να είναι ευχαριστημένο με μια της απόφαση, ένα άλλο να αντιδρά και να αναρωτιέται αν πήρε τον σωστό δρόμο, και η ίδια να σκέφτεται τι θα γινόταν αν είχε διάλεξη κάτι διαφορετικό.

Για εμενα, οι επιλογές μας καταλήγουν να διαμορφώνουν αυτό που είμαστε, και σε παρόμοιες καταστάσεις δεν είναι αναγκαστικά ίδιες. Μπορεί σε μια στιγμή θυμου να επιλέξεις αδράνεια, και στην επομενη να επιλέξεις αντίδραση, αντιδιαμετρικές επιλογές αλλα και οι 2 προήλθαν από εσένα. Αυτό όμως που με στενοχωρεί είναι να αμφιβάλλεις για τις επιλογές σου όντας επηρεασμένος από κάποιον άλλο εκτος του εαυτού σου, να σε ωθεί ο περίγυρος σου να αμφιβάλλεις για το αν έκανες τη σωστή επιλογή για εσένα επειδή κάποιος άλλος διάλεξε κάτι διαφορετικό. Αυτό δε θέλω να υποβάλει η researcher στον εαυτό της, είναι μια \"επιλογή\" που μονο κακό θα της κάνει...