Δεν υπάρχει όρεξη για τίποτα...

Quote:

---

Originally posted by Genuine
εχω μια απορια...αφου καποιοι εχουν ετοιμες λυσεις για τους αλλους για το τι πρεπει να κανουν στη ζωη τους τι να σκεφτουν και τι να πραξουν σε καταστασεις καταθλιψης μελαγχολιας γιατι δεν τα εφαρμοζουν οι ιδιοι στην ζωη τους?διαβαζοντας καποια posts στο forum βλεπω καποιους απο τη μια να ζητουν απεγνωσμενα βοηθεια γιατι \"πνιγονται\"..οπως λενε... απο την αλλη γραφουν ολοκληρους παραγραφους αναλυοντας την ψυχολογια του αλλου επιστημονικα δινοντας του λυσεις και ιδεες...μου φαινονται αστεια καπως...ενας που εχει προβλημα πραγματικα αδυνατει να βοηθησει τον εαυτο του ποσο μαλλον τους αλλους κατα τη γνωμη μου.

---

εχουν λογικη αυτα που λες κ εν μερη εχεις δικιο..
αλλα το σωστο κατα εσενα ποιο θα ηταν?
να λεμε σε καποιον π.χ αλκοολικο πιες μωρε αφου κ εγω δεν μπορω να μην πινω!
η αυτοκτονα βρε!κ εγω μια απο τα ιδια ειμαι!
εδω απλα συμβουλευουμε(οσο μπορουμε) οχι ομως με την εννοια της συμβουλης,να το παιζουμε ψυχολογοι,αλλα με την εννοια της στηριξης!
ομοιοπαθεις ειμαστε βρε..αν δεν τα λεμε αναμεταξυ μας που θα τα πουμε?
:)

Εγώ πιστεύω πως κι οι δύο έχετε δίκιο, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Η dora έχει δίκιο γιατί κανείς δεν μπορεί να ωριμάσει μόνος του ενώ ο Genuine έχει δίκιο γιατί η πραγματική αγάπη δεν είναι στο να αλλάζουμε τους άλλους αλλά στο να βλέπουμε κάτι καλό γι\' αυτούς. Δηλαδή θέλω να πω πως πολλές φορές η κατανόηση και μόνο αυτών που γράφει κάποιος κι η συμπαράσταση μπορεί να αρκεί. Το να δίνεις συμβουλές είναι κάπως επικύνδινο.

Καλημέρα και απο μένα.Εχω ξεκινήσει εδω και 3 περιπου μηνες ψυχοθεραπεια επειτα απο ενα επεισοδιο πανικου....Κατάθλιψη....Επίση ς τη προηγουμενη εβδομαδα ο ψυχίατρος μου αυξησε τα ζολοφτ απο 50μγ σε 100μγ την ημερα.

Γενικα πάω λίγο καλύτερα απο παλια , δεν εκνευριζομαι πλεον καθόλου και εχω αρχίσει να χαίρομαι ξανα την υπερφορτωμενη μου καθημερινοτητα.Αλλα οταν \"πέφτω\" είναι μεγάλη η μεταπτωση της συμπεριφοράς μου, προσπαθω να το διαχειριστω αλλα ολα αυτα τα χρόνια ο εαυτός μου και μόνο ήτανε που με οδηγησε στη καταθλιψη.Η μανια μου να δειχνω αυταρκης και να αυτοθυσιάζομαι σε υπερμετρο βαθμό.Γενικα ειχα πολλες αναποδιες -προσωπικης φυσεως-
Δε ξερω που θα με βγαλει αυτο το ταξίδι.Αλλα θα το παω εως το τελικο προορισμό.Θέλω να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω!

Quote:

---

Originally posted by dora-agxos

Quote:

---

Originally posted by Genuine
εχω μια απορια...αφου καποιοι εχουν ετοιμες λυσεις για τους αλλους για το τι πρεπει να κανουν στη ζωη τους τι να σκεφτουν και τι να πραξουν σε καταστασεις καταθλιψης μελαγχολιας γιατι δεν τα εφαρμοζουν οι ιδιοι στην ζωη τους?διαβαζοντας καποια posts στο forum βλεπω καποιους απο τη μια να ζητουν απεγνωσμενα βοηθεια γιατι \"πνιγονται\"..οπως λενε... απο την αλλη γραφουν ολοκληρους παραγραφους αναλυοντας την ψυχολογια του αλλου επιστημονικα δινοντας του λυσεις και ιδεες...μου φαινονται αστεια καπως...ενας που εχει προβλημα πραγματικα αδυνατει να βοηθησει τον εαυτο του ποσο μαλλον τους αλλους κατα τη γνωμη μου.

---

εχουν λογικη αυτα που λες κ εν μερη εχεις δικιο..
αλλα το σωστο κατα εσενα ποιο θα ηταν?
να λεμε σε καποιον π.χ αλκοολικο πιες μωρε αφου κ εγω δεν μπορω να μην πινω!
η αυτοκτονα βρε!κ εγω μια απο τα ιδια ειμαι!
εδω απλα συμβουλευουμε(οσο μπορουμε) οχι ομως με την εννοια της συμβουλης,να το παιζουμε ψυχολογοι,αλλα με την εννοια της στηριξης!
ομοιοπαθεις ειμαστε βρε..αν δεν τα λεμε αναμεταξυ μας που θα τα πουμε?
:)

---

ενας που χει πραγματικα προβλημα αδυνατει να ακουσει λογια ...