Αποχη απο σεξουαλικη δραστηριοτητα

Quote:

---

Originally Posted by Sah

Θεωρεις τις θρησκειες πατερνιστικο μοτιβο γιατι οι περισσοτεροι τηρουν απλα καποιους εξωτερικους τυπους εννοουν ετσι την ευλαβια χωρις να ξεσκεπαζουν το βαθυτερο εσωτερικο τους κοσμο γιατι θα τρομαξουν. Ετσι αυτοι οι ανθρωποι καταληγουν ως σταυροφοροι αισθανονται αντιπροσωποι του θεου στη γη κρινουν και κατακρινουν τους αλλους για να δημιουργουν ψευδαισθησεις για τον εαυτο τους και να μην αναλαμβανουν καμια ευθυνη. Αυτο ομως σε αποπροσανατολιζει απο τη μελετη και γνωση του Θεου γιατι με τη σειρα σου τον κρινεις εμπειρικα με βαση τις ανθρωπινες ατελειες που παρατηρεις κ σιγουρα υπαρχουν. Και αυτο ισχυει για τους περισσοτερους ειναι μια γενικη διαπιστωση.

Η καθαρση μεσω πιστης δηλαδη εμπιστοσυνης στο Θεο ειναι ενα βιωμα προσωπικο που φαινεται ακαταννοητο στους πολλους αλλα σε μενα υφισταται. Το βιωμα αυτο εν ολογοις συνοψιζεται ως εξης. Ασθενησα ψυχιατρικως και κατακλειστηκα απο αβυσσο κ σκοταδι. Αποδομηθηκε ο εαυτος μου κ η προσωπικοτητα μου και στη καταρρευση αυτη τη παταγωδη δεν μπορουσα να καθοδηγησω το νου μου κ τη διανοια μου προς οποιαδηποτε κατευθυνση. Αυτο μαυριζε τη ψυχη μου και αδυνατουσα να βγαλω αυτο το δηλητηριο απο μεσα μου. Ημουν αθεος κ απλα περνουσα απο μια εκκλησια που γιορταζε την Αγια της. Σκεπτικος δειλος κ ατολμος αποφασισα να μπω μεσα. Προσκυνησα την εικονα που η αγια χτυπαει με ενα σφυρι εναν δαιμονα κ τοτε ενιωσα ενα τρανταγμα. Μετα στη θεια λειτουργια ημουν αλλου εχασα την αισθηση ρου χωρου κ του χρονου κ ενιωθα εξιλεωση. Ετρεχε ιδρωτας με το κιλο κ το σωμα μου αντιδρουσε σε κατι. Μετα στη λιτανεια της εικονας ηρθε κατι που διελυσε καθε αμφιβολια. Ηρθε απο την εικονα μια ακαταμαχητη ενεργεια. Ο νους μου κ η διανοια μου φωτιστηκε εφυγε το σκοταδι και γενιμισα με θετικους λογισμους. Ηταν ενα μαθημα με θεμα την αγαπη που δεν παραγονταν απο μενα. Κρατησε 10 λεπτα το σκοταδι επανηλθε και η βιαιοπραγια στη διαννοια μου τρομαξα κ εφυγα. Στο σπιτι ειπα Θεε μου αν υπαρχεις κ με ακους δεν μπορω να σε αποδεχτω να σε αναγνωρισω και να σε αγαπησω. Δεν σε ξερω και μου ειναι αδυνατον να σε καταννοησω. Αφησε με ετσι στο σκοταδι να παιδευθω μεχρι να σε μαθω. Και εγινε ετσι απο το σκοταδι πηγα στην αβυσσο στη κολαση κ ζουσα χωρις το Θεο με παντελη την απουσια του. Δεν περιγραφονται οσα αντιλαμβανομουν αλλα σε αυτη τη κατασταση αρχισα να μελετω τις γραφες κ να προσευχομαι. Χωρις ομως Θεο κ η προσευχη και η μελετη ηταν απλα ολα μια στρεβλωση δεν μπορουσα να κανω τιποτα ζουσα σε ανησυχια. Η κατασταση αυτη τελικα διαλυθηκε το δεκαπενταυγουστο. Ενιωσα οτι υποχωρουσαν ολες αυτες οι αδυναμιες κ μπορεσα επιτελους να αφοσιωθω σε αυτο που τοσο λαχταρισα στο λογο του Θεου κ τη προσευχη. Αυτη λοιπον ειναι η απαντηση μου στο θεμα της λυτρωσης μεσω της πιστης. Απολογητικος φυσικα ειμαι γιατι εχω επιγνωση της αναξιοτητας μου κ της θεσης του ανθρωπου.

---

αν η θρησκεια , ο θεος , ειναι το οχημα για αυτοβελτιωση , ψυχικη αναταση με αυτοπροσδιορισμο που επικεντρωνει στον ανθρωπισμο δεν εχω αντιρρηση . εξαλλου στους αιωνες της ανθρωπινης παρουσιας , υπηρξαν δεκαδες μορφες θρησκειων , οι οποιες θρησκειες δημιουργηθηκαν με το περασμα των αιωνων ( επειδη γραφεις για σταυροφοριες ) , βουδας , κομφουκιος etc ! αντιρρηση εχω οτι η θρησκεια δεν ειναι αυτοσκοπος για να μας επαναπροσδιoρισει . δεν μπορω προσωπικα να αποθεσω τις ελπιδες της ανθρωπινης φυσης σε μια θεοτητα ενω υπηρξαν για παραδειγμα ο δαρβινος με την θεωρια της εξελιξης ! οι κοινωνικες μας δομες , πλαθονται καθημερινα , ειμαστε δυναμικο φαινομενο . οι ελπιδες μας , τα ονειρα μας , η εξελιξη μας ,κινητοποιουνται απο εμας τους ιδιους μεσω διαφορων οχηματων και ως δυναμικο φαινομενο ανατροφοδοτουνται συνεχως . ειμαστε ενεργεια ! η θρησκεια δεν προσεγγιζεται μονο θρησκευτικα , αλλα κυριως φιλοσοφικα και φυσικα υπαρχουν αρκετοι πνευματικοι οι οποιοι πρωτιστως ερευνουν , μελετουν και πραγματικα ειναι αυτο που λεμε σε εισαγωγικα << θεοπνευστοι >> ....απλα δεν βαζω ταμπελες στην εξελεγκτικη διαδικασια . δεν ησουν ποτε σκεπτικος , δειλος , ατολμος , φοβισμενος απλα ησουν δεκτης καποιας ενεργειας στο timeline . πιστευω εγινε το switch απο ενα σοκ με οχημα , μεσο ! για το αναξιος , θα πω οτι βυθισμενος ισως ταιριαζε καλυτερα . αξια εχει ακομα και ενα επιπλο της δεκατιας του 50 , γεματο σκονες , υγρασια , σκουρια που με τα καταλληλα υλικα , τεχνη , οπτικη μπορει να γινει απο ακατεργαστο σε ενα οπτικο διαμαντι , τεραστιας αξιας .

Quote:

---

Originally Posted by tziovani

αντιρρηση εχω οτι η θρησκεια δεν ειναι αυτοσκοπος για να μας επαναπροσδιoρισει . δεν μπορω προσωπικα να αποθεσω τις ελπιδες της ανθρωπινης φυσης σε μια θεοτητα ενω υπηρξαν για παραδειγμα ο δαρβινος με την θεωρια της εξελιξης ! οι κοινωνικες μας δομες , πλαθονται καθημερινα , ειμαστε δυναμικο φαινομενο . οι ελπιδες μας , τα ονειρα μας , η εξελιξη μας ,κινητοποιουνται απο εμας τους ιδιους μεσω διαφορων οχηματων και ως δυναμικο φαινομενο ανατροφοδοτουνται συνεχως

---

Ο ανθρωπος κατα γενικη παραδοχη δεν μπορει να επεμβει στα αναγκαια πραγματα κ τη θεσπισμενη απο το Θεο κοσμικη ταξη. Ωστοσο εχει ελευθερια βουλησης και απο τη βουληση του εξαρτωνται ο χωρος της ελλογης πραξης, των διαθεσεων και των αποφασεων στα οποια ο Θεος δεν επεμβαινει αν και γνωριζει - προβλεπει τις μελλοντικες ανθρωπινες πραξεις. Ετσι εξηγειται και το προβλημα του κακου που συνδεεται με κατα περιπτωσεις αρνηση της ηθικης ευθυνης απο τη πλευρα του ανθρωπου. Το κακο ειναι συνεπεια του αυτεξουσιου του ανθρωπου για να το συνδεσω αυτο με το ερωτημα που τεθηκε παραπανω γιατι ο Θεος δεν προστατευει παντα. Ετσι συμφωνω μαζι σου με την υποσημειωση οτι ελλοχευουν πολλοι κινδυνοι με την προιουσα ραγδαια τεχνολογίκη προοδο. Εαν ο ανθρωπος ομως απειλησει σοβαρα τη κοσμικη ταξη το πιθανοτερο ειναι οτι θα εχουμε θεια επεμβαση.

Γιατί να χαθεί ένα χρήσιμο debate σε ένα άσχετο νήμα;
Σε προκαλώ σε ένα debate Sah, σε ένα νήμα Υπάρχει θεός; στο γενικό subforum του καφέ.
Όσο για το προσωπικό βίωμα, δεν είναι ένα επιχείρημα που μπορεί να πείσει, πόσω μάλλον να
στηρίξει την πεποίθησή σου για την ύπαρξη του θεού. Το προσωπικό βίωμα δεν είναι μεταβιβάσιμο,
είναι καταδικασμένο στην αυτοαναφορά και την ανακύκλωση στα στενά πλαίσια του εαυτού. Κι αυτό
είναι θετικό καθώς η δική σας οπισθοχώρηση στον περιορισμένο χώρο της περιχαρακωμένης βιωματικής
εμπειρίας-αποκάλυψης-είδα το φως το αληθινό και τα λοιπά, αφήνει χώρο στην έφοδο των αθείας
να βγάλει στο φως τις αλήθειες που δεν αφήνει το θεοσεβούμενο κοινό να ακουστούν χιλιετίες τώρα.

Ποια κοσμική τάξη; Και ποιο καλό ή κακό; Ό,τι είναι καλό για την αράχνη είναι κακό για τη μύγα.
Δε βλέπω καμία κοσμική τάξη, καμία δικαιοσύνη, και όσο για την ελεύθερη βούληση, έχω ένα ερώτημα.
Τι γίνεται με τους ανθρώπους που δεν έχουν ελεύθερη βούληση λόγω νοητικών ή άλλων περιορισμών;
Ένας άνθρωπος σε κώμα, με μία σοβαρή νοητική αναπηρία, με ένα αλτσχάιμερ, για αρχή τα παραδείγματα αυτά;
Όσο για την ραγδαία τεχνολογική πρόοδο, δεν είμαστε στην ίδια βάρκα, γιατί τη στιλιτεύουμε για εντελώς
αντίθετους λόγους. Δεν την κρίνω από την πλευρά της νοσταλγίας για κάτι αποκαλυπτικό, (όλοι οι χριστιανοί
κατά βάθος επιθυμούν Το Τέλος, πάσχουν από αυτό το μίασμα της ηδονικής ματιάς πάνω στο τέλος
του κόσμου, γιατί εκεί είναι η ελπίδα τους για την θεική επαναφορά στον κόσμο, που δεν μπορεί να επιτευχθεί
δίχως το τέλος της ανθρωπότητας). Κρίνω την τεχνολογία από την πλευρά της χρήσης της για τον έλεγχο του
υποκειμένου, και δε με ενδιαφέρουν αυτά για τάχα κοσμική τάξη και άλλα κατσαρά.

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Ποια κοσμική τάξη; Και ποιο καλό ή κακό; Ό,τι είναι καλό για την αράχνη είναι κακό για τη μύγα.
Δε βλέπω καμία κοσμική τάξη, καμία δικαιοσύνη, και όσο για την ελεύθερη βούληση, έχω ένα ερώτημα.
Τι γίνεται με τους ανθρώπους που δεν έχουν ελεύθερη βούληση λόγω νοητικών ή άλλων περιορισμών;
.

---

Τα ζωα ειναι αλλογα και εχουν ζωσα ψυχη εγιναν με το λογο του Θεου ενω ο ανθρωπος πλαστηκε με πνευματικη ουσια πνοη Θεου. Τα ζωα ακομα και οταν εχουν συναισθηματα οπως οι σκυλοι ειναι καθαρα ενστικτα ο ανθρωπος ειναι προικισμενος με πνευμα. Εφοσον τα ζωα στερουνται πνευματος το κακο που διαπραττουν ειναι στο μυαλο σου μονο γιατι ετσι εισαι πλασμενη αφου διαφοροποιουνται απο σενα ως προς την ουσια τους. Κατα οικονομια Θεου τα ζωα δεν εγιναν τελεια αλλα δημιουργηθηκαν για να πλουτισουν τον κοσμο για να γινει ο κοσμος του ανθρωπου ποικιλομορφος. Ομως προσεξε στους αγιους πατερες ακομα και τα αγρια ζωα γινονται φιλοι του ανθρωπου και υπακουα στον ανθρωπο γιατι οσφραινονται τη θεια παρουσια του δημιουργου τους. Αρκει να σκεφτεις τον αγιο γερασιμο με το λιονταρι και τις παραινεσεις του αγιου παισιου τον οποιο τα ζωα ακουγαν.

Τωρα ως προς το αλλο θεμα γιατι ενσκυπτει πονος στους ανθρωπους. Ο ανθρωπος ενω πλαστηκε να ζει στην αγαπη του Θεου με ειρηνη αυτοβουλως διεκοψε τη σχεση του με τον Θεο. Ο πονος οι αρρωστιες και ο θανατος ειναι απορροια της διακοπης της σχεσης αλλα ειναι προσωρινα. Στον παραδεισο οταν με το καλο παμε κ ευχομαι ολοι αυτα θα αποκατασταθουν. Τωρα γιατι ο Θεος τα επιτρεπει. Ο Θεος τα επιτρεπει γιατι ο ανθρωπος ως αποστατης ειναι καλο για τη ψυχη του να υφισταται δοκιμασιες. Καλειται με αγαπη κ εμπιστοσυβη στο Θεο να υπερκερασει τις δοκιμασιες αυτες και οταν το κανει αυτο ο Θεος μεταποιει τη θλιψη σε ευλογια την αρρωστια σε ευλογια και το φαρμακι σε φαρμακο. Ο δρομος προς τον Θεο δεν ειναι λεωφορος αλλα ενα κακοτραχηλο μονοπατι μεσα απο το οποιο μαθαινουμε και πλουτιζουμε τη ψυχη μας και ολα αυτα μεταποιουνται σε θεια χαρη. Αν ολα ηταν ευκολα ο ανθρωπος θα εξομοιωνονταν με το διαβολο ως προς τον εγωισμο κ την αλλαζονεια οντας για παντα αποστατης. Τωρα τι ευθυνη εχει καποιος που εκγενετης φερει προβλημα. Καμμια. Ο ιδιος ομως ειναι μια ευλογια η κατασταση του ειναι προσωρινη και ειναι φορεας ωστε οι γυρω του να εκπαιδευτουν ωστε μαζι με τον πασχοντα να βρεθουν στο παραδεισο. Η ζωη εδω ειναι ενα σχολειο απλα εισαι γεματη με υλιστικες θεωριες και δε βλεπεις περα απο την εγωιστικη ικανοποιηση των επιθυμιων σου.

Sah φιλε ολα σωστα τα λες ευγε μονο λιγοι τα καταλαβαινουν αυτα οταν εχεις ματια ψυχης ανοιχτα μπαινουν μεσα σου ολα αυτα. ο θεος δε μπαίνει στη ψυχη σου με το ζορι θελει να δει οτι εσυ το ζητας κι του δινεις το κλειδι της καρδιας να ανοιξει να μπει η εσυ να ανοιξεις τη πορτα της καρδιας σου. δε το απαιτει παντα διακριτικα ειν κοντα μας μα ποτε δε ζοριζει τα πραγματα εμεις οι ανθρωποι εχουμε εγωισμο κι εχουμε παρωπιδες δε ακουμε δε νιώθουμε . αυτο μας εχει κανει ψυχρους μεταξύ μας κι οι ανθρωποι δε νοιάζονται ο ενας τον αλλον και υπαρχει κοντρα μιζερια κακια .

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

Sah φιλε ολα σωστα τα λες ευγε μονο λιγοι τα καταλαβαινουν αυτα οταν εχεις ματια ψυχης ανοιχτα μπαινουν μεσα σου ολα αυτα. ο θεος δε μπαίνει στη ψυχη σου με το ζορι θελει να δει οτι εσυ το ζητας κι του δινεις το κλειδι της καρδιας να ανοιξει να μπει η εσυ να ανοιξεις τη πορτα της καρδιας σου. δε το απαιτει παντα διακριτικα ειν κοντα μας μα ποτε δε ζοριζει τα πραγματα εμεις οι ανθρωποι εχουμε εγωισμο κι εχουμε παρωπιδες δε ακουμε δε νιώθουμε . αυτο μας εχει κανει ψυχρους μεταξύ μας κι οι ανθρωποι δε νοιάζονται ο ενας τον αλλον και υπαρχει κοντρα μιζερια κακια .

---

Asperger39 συμφωνω. Καλουμαστε να μαθουμε τη τεχνη να μην γινομαστε κακοι οταν μας πληγωνουν. Οι γραφες λενε οτι ο καλοπροαιρετος ανθρωπος ο συγχωρητικος μπορει να δημιουργει συνθηκες ωστε να κανει τον δυστροπο κακο κ μοχθηρο να ντρεπεται. Οταν το θυμα εχει οργη κ εγωισμο τοτε ο αλλος δεν καταλαβαινει ποτε την απαραδεκτη κατασταση του. Θα σου πω ενα παραδειγμα ανθρωπου που δεν καταλαβε ποτε του κ δεν φροντισε τη ψυχη του.

Γνωρισα μια καλοκαγαθη χριστιανη μεγαλης ηλικιας πολυ φτωχη που αναγκαστηκε να δουλευει απο τα 12. Πολυτεκνη οικογενεια που ο πατερας ηταν απων δεν προσφερε τιποτα εκανε πολλες ατιμιες και ειχε βαναυση συμπεριφορα. Οταν γερασε ο πατερας τα παιδια δεν του μιλουσαν τον μισουσαν και δεν εδιναν δεκαρα. Μονο αυτη η γριουλα τωρα τον περιμαζεψε και τον φροντιζε μεχρι τη τελευταια του πνοη. Αυτος ομως δεν ενιωσε ποτε μετανοια ποτε δεν ντραπηκε παντα ισχυρογνωμων κ δυστροπος. Η καημενη συνεχιζε να τον περιθαλπτει και στην αρχη εκανε προσπσθειες μαζι του μηπως μπορεσει κ κοινωνησει. Αυτος αγυριστο κεφαλι ετσι παρεδωσε τη ψυχη του. Η γριουλα το πηρε αποφαση αλλα ακομα τον μνημονευει στις προσευχες. Τι να πεις Ασπεργκερ39 ο Θεος παντως δινει ευκαιριες....

ΑΥΤΟς ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗς ΨΥΧΗς ΠΟΥ Ο ΘΕΟς ΕΔΩΣΕ ΣΕ ΟΛΟΥς ΑΛΛΑ Η ΠΛΑΝΗ ΤΟΥς ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΘΕΟΙ ΚΙ ΝΑ ΛΕΝΕ ΔΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟς ΜΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟς. ΔΕς ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΚΙ ΕΒΑΛΑ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΓΕΡΟΝΤΑς.

Ψυχή μου ,εγώ σε πόθησα , εγώ σε αγάπησα και σε γέννησα...
Και εσύ κοιτάς ψηλά στο Σύμπαν Θεός αν υπάρχει?

Μέσα στο αίμα σου,το αίμα της Μάνας σου κυλά.
Μέσα στο κορμί σου ο πατέρας σου,που σε γέννησε να είσαι πατέρας του Υιού σου.

Δια της Παναγίας Μητέρας σου την ευλογημένη από τον Ουράνιο Θεό,τον Θεό της να γεννήσει.

Ψυχή μου Αγία.

Στην Γη αγαπάνε το σεξ.
Στον ουρανό μαθαίνουμε πρώτα το τί είναι η Αγάπη και μετά ερωτευόμαστε αιώνια,ένα με Αυτήν....
Με Αυτό που όταν το κρέας πεθάνει, η ψυχή θα έχει πάρα πολλούς λόγους να είναι Ερωτευμένη ακόμη:)

Έχει τον Λόγο του κατα Ιωάννη Ευαγγελίου ...

Ο Μίτος της Αριάδνης.
Η Αγία σκέψη του πνεύματος της θέας του ανθρώπου προς την τάξη των πραγμάτων.
Η Αγνότητα.
Η Πάν Αγία.
Το πνεύμα της ανθρωπιάς του ανθρώπου.
Να βλέπει την ουσία της Αγίας εικόνας της Παναγίας στο πρωτοιπο της κάθε γυναίκας.
Η οδός και η μόνη σωτηρία της εξόδου της ψυχής από την πλάνη των θεών και ουρανίων αγγέλων επι της γης μέσα από τον λαβύρινθο του θανάτου.

Σκέψεις στο φως

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

Ψυχή μου Αγία.

Στην Γη αγαπάνε το σεξ.
Στον ουρανό μαθαίνουμε πρώτα το τί είναι η Αγάπη και μετά ερωτευόμαστε αιώνια,ένα με Αυτήν....
Με Αυτό που όταν το κρέας πεθάνει, η ψυχή θα έχει πάρα πολλούς λόγους να είναι Ερωτευμένη ακόμη:)

Έχει τον Λόγο του κατα Ιωάννη Ευαγγελίου ...

Ο Μίτος της Αριάδνης.
Η Αγία σκέψη του πνεύματος της θέας του ανθρώπου προς την τάξη των πραγμάτων.
Η Αγνότητα.
Η Πάν Αγία.
Το πνεύμα της ανθρωπιάς του ανθρώπου.
Να βλέπει την ουσία της Αγίας εικόνας της Παναγίας στο πρωτοιπο της κάθε γυναίκας.
Η οδός και η μόνη σωτηρία της εξόδου της ψυχής από την πλάνη των θεών και ουρανίων αγγέλων επι της γης μέσα από τον λαβύρινθο του θανάτου.

Σκέψεις στο φως

---

Πολυ ωραιο νοημα αν κ χρειαστηκε να το διαβασω δυο φορες. Οντως ο θειος ερωτας ειναι που θα μεινει στην αιωνιοτητα και θα μας γεμιζει με πληροτητα. Οντως η υπεραγια Θεοτοκος ειναι ο ανθρωπος που μας συμφιλιωσε με τον ουρανο και οντως πρεσβευει για τη σωτηρια της ψυχης κατα την εξοδο της και την περιπλανηση της στο δαιμονικο κοσμο του θανατου οπως ευστοχα λεει το κειμενο στο τελος. Γιατι ολοι ανεξαιρετως περναμε και απο τη κολαση οταν πεθαινουμε.

ΚΟΛΑΣΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟς ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑς ΑΝΑΛΟΓΑ ΠΩς ΠΡΑΞΑΜΕ ΚΙ ΑΝ ΔΙΟΡΘΏΣΑΜΕ ΑΣΤΟΧΙΕς ΚΙ ΛΑΘΗ ΜΑς ΕΔΩ ΠΡΙΝ ΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. Ο ΘΕΟς ΜΑς ΕΦΤΙΑΞΕ ΟΜΟΊΩΣΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΜΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΙ ΕΤΣΙ ΜΑς ΦΤΑΙΝΕ ΟΛΑ ΕΙΜASTE ΠΟΝΙΡΟΙ ΥΠΟΥΛΟΙ ΚΑΚΟΙ ΔΕ ΑΓΑΠΟΎΜΕ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΑς ΜΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΚΟΝΤΡΑ ΝΑ ΤΟΥ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ. ΔΕ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑς ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΠΩς ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ . :(


Πολλές φορές συνέβη να πάμε στην Εκκλησία και να ακούσουμε τον λόγο του Θεού και να νοιώσουμε μέσα μας ειρήνη, παρηγοριά, ελπίδα, ανακούφιση. Πήγαμε με θλίψη και φύγαμε ενισχυμένοι. Πήγαμε με οργή και φύγαμε κατεσταλμένοι. Πήγαμε κουρασμένοι από τα προβλήματά μας και φύγαμε έχοντας συμπαραστάτη τον ίδιο το Θεό.

Ο λόγος του Θεού είναι μυστηριώδης. Δεν ενεργεί το ίδιο σε όλους. Ανάλογα με την υποδοχή, που θα βρεί, τη διάθεση που θα συναντήσει, με τι πάθη θα προσκρούσει μέσα μας, ανάλογα με την πνευματική μας καλλιέργεια καρποφορεί. Μπορεί να ακούμε το λόγο του Θεού χρόνια και να μην ωφελούμαστε καθόλου. «Σκληροκάρδιοι και απερίτμητοι ταίς καρδίαις και τοις ωσίν»(Πράξεις.7,51), όπως λέγει ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, δύσκολα δεχόμαστε να ακούσουμε και να εφαρμόσουμε το λόγο του Θεού.

Μας φαίνεται ανιαρός, πληκτικός, έχουμε την εντύπωση, πως τα έχουμε ξανακούσει χιλιάδες φορές. Δεν τα παραδεχόμαστε εύκολα, τα απορρίπτουμε με τη λογική μας, τα κριτικάρουμε. Δύσκολα λέμε· «λάλει Κύριε και ο δούλος σου ακούει». Ιδίως τα πάθη μας και μάλιστα στη νεανική ηλικία, εμποδίζουν να καρποφορήσει ο λόγος του Θεού.

Ο Χριστός εταλάνησε αυτούς, που θεωρούσαν τον εαυτό τους χορτάτο· «ουαί υμίν, οι εμπεπλησμένοι νυν, ότι πεινάσετε»(Λουκ.6,25). Αντίθετα μακαρίσθησαν από τον ίδιο «οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν»(Λουκ.11,28). Δείτε λιγότερα
Όλες οι αντιδράσεις:
7

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

ΚΟΛΑΣΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟς ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑς ΑΝΑΛΟΓΑ ΠΩς ΠΡΑΞΑΜΕ ΚΙ ΑΝ ΔΙΟΡΘΏΣΑΜΕ ΑΣΤΟΧΙΕς ΚΙ ΛΑΘΗ ΜΑς ΕΔΩ ΠΡΙΝ ΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. Ο ΘΕΟς ΜΑς ΕΦΤΙΑΞΕ ΟΜΟΊΩΣΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΜΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΙ ΕΤΣΙ ΜΑς ΦΤΑΙΝΕ ΟΛΑ ΕΙΜASTE ΠΟΝΙΡΟΙ ΥΠΟΥΛΟΙ ΚΑΚΟΙ ΔΕ ΑΓΑΠΟΎΜΕ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΑς ΜΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΚΟΝΤΡΑ ΝΑ ΤΟΥ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ. ΔΕ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑς ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΠΩς ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ . :(


Πολλές φορές συνέβη να πάμε στην Εκκλησία και να ακούσουμε τον λόγο του Θεού και να νοιώσουμε μέσα μας ειρήνη, παρηγοριά, ελπίδα, ανακούφιση. Πήγαμε με θλίψη και φύγαμε ενισχυμένοι. Πήγαμε με οργή και φύγαμε κατεσταλμένοι. Πήγαμε κουρασμένοι από τα προβλήματά μας και φύγαμε έχοντας συμπαραστάτη τον ίδιο το Θεό.

Ο λόγος του Θεού είναι μυστηριώδης. Δεν ενεργεί το ίδιο σε όλους. Ανάλογα με την υποδοχή, που θα βρεί, τη διάθεση που θα συναντήσει, με τι πάθη θα προσκρούσει μέσα μας, ανάλογα με την πνευματική μας καλλιέργεια καρποφορεί. Μπορεί να ακούμε το λόγο του Θεού χρόνια και να μην ωφελούμαστε καθόλου. «Σκληροκάρδιοι και απερίτμητοι ταίς καρδίαις και τοις ωσίν»(Πράξεις.7,51), όπως λέγει ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, δύσκολα δεχόμαστε να ακούσουμε και να εφαρμόσουμε το λόγο του Θεού.

Μας φαίνεται ανιαρός, πληκτικός, έχουμε την εντύπωση, πως τα έχουμε ξανακούσει χιλιάδες φορές. Δεν τα παραδεχόμαστε εύκολα, τα απορρίπτουμε με τη λογική μας, τα κριτικάρουμε. Δύσκολα λέμε· «λάλει Κύριε και ο δούλος σου ακούει». Ιδίως τα πάθη μας και μάλιστα στη νεανική ηλικία, εμποδίζουν να καρποφορήσει ο λόγος του Θεού.

Ο Χριστός εταλάνησε αυτούς, που θεωρούσαν τον εαυτό τους χορτάτο· «ουαί υμίν, οι εμπεπλησμένοι νυν, ότι πεινάσετε»(Λουκ.6,25). Αντίθετα μακαρίσθησαν από τον ίδιο «οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν»(Λουκ.11,28). Δείτε λιγότερα
Όλες οι αντιδράσεις:
7

---

Ασπεργκερ39 ο Θεος μιλαει στις καρδιες μας πολλες φορες στην εκκλησια ενιωσα υπερκοσμια συγκινηση με δακρυα στα ματια. Αυτο ειναι η χαρις του Θεου που μαλακωνει τη καρδια. Καρδια με τη θεολογικη εννοια δηλαδη το συνολο του ψυχοσωματικου χωρου

Γαργάρα το'κανες αυτό για το debate, λολ
Μάλλον θα ανοίξω ένα νήμα με αθειστικά επιχειρήματα, αφού σ΄αυτό παίζει τόση ευλάβεια, χα χα

οταν καποιος διαβασει το ευαγγελιο δακρυζει απ το πουθενα το εζησα κι εγω αυτο αρχισα να κλαιωδιαβαζοντας το βιβλιο αυτο .οταν διαβασα κατι απ το κατα ιωαννη αυτο επισης εγω το ειδα καποτε στην μανα μου. μια μερα οτα τη εβαλα να διαβασει τυχαια ενα μερος απο αυτο το αγιο βιβλιο αρχισε να κλαιει ξαφνικα μιλαμε για βερι βερι αρνητρια του θεου .στο ευαγγελιο το κατα ιωαννη παρα πολυ δυνατο . οι νηπτικοι λογοι επισης παρα πολυ δυνατο βιβλιο αν το βρει καποιος κι το διαβασει πολυ ομορφο.

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Γαργάρα το'κανες αυτό για το debate, λολ
Μάλλον θα ανοίξω ένα νήμα με αθειστικά επιχειρήματα, αφού σ΄αυτό παίζει τόση ευλάβεια, χα χα

---

Νομιζω ενα debate με το ερωτημα αν υπαρχει Θεος δεν θα οδηγησει καπου. Δεν μπορει ο ανθρωπος να καταννοησει την ουσια του παρα μονο καποιες ενεεγειες. Το προβλημα ειναι οτι δεν δεχεσαι το υπερβατικο κ οτιδηποτε ειναι περα απο τα ορια της λογικης σου. Οι ανθρωπινες φιλοσοφιες πολλες φορες ειναι φληναφηματα. Αλλο θεμα ειναι οτι υποτασσεις το Θεο στις κοινωνικοπολιτικες σου επιδιωξεις ενω ο Θεος το δηλωσε δεν ηρθε για να βασιλεψει σε τουτο τον κοσμο. Οποτε ειναι σαν να μιλαμε αλλη γλωσσα.

Quote:

---

Originally Posted by Sah

Νομιζω ενα debate με το ερωτημα αν υπαρχει Θεος δεν θα οδηγησει καπου. Δεν μπορει ο ανθρωπος να καταννοησει την ουσια του παρα μονο καποιες ενεεγειες. Το προβλημα ειναι οτι δεν δεχεσαι το υπερβατικο κ οτιδηποτε ειναι περα απο τα ορια της λογικης σου. Οι ανθρωπινες φιλοσοφιες πολλες φορες ειναι φληναφηματα. Αλλο θεμα ειναι οτι υποτασσεις το Θεο στις κοινωνικοπολιτικες σου επιδιωξεις ενω ο Θεος το δηλωσε δεν ηρθε για να βασιλεψει σε τουτο τον κοσμο. Οποτε ειναι σαν να μιλαμε αλλη γλωσσα.

---

Πολύ ωραία, καταλήγουμε κάπου. Τον θεό τον ψάχνει όποιος τον χρειάζεται. Αυτό δεν τον κάνει να υπάρχει,
παρά στον άνθρωπο που η ψυχολογία του έχει ανάγκη, για οποιοδήποτε λόγο, αυτό που ονομάζει θεό.
Αν λοιπόν ο θεός υπάρχει για σένα, ενώ για μένα δεν υπάρχει, τότε φτάνουμε στο συμπέρασμα πως δεν είναι
ούτε παγκόσμιος, δεν αφορά δηλαδή ολόκληρο το ανθρώπινο είδος, αλλά μόνο τα specimens που είναι
αναγκασμένα να τον πιστέψουν (για οποιοδήποτε λόγο). Εσύ ήδη δήλωσες ότι δεν τον έψαξες γιατί ήσουν
μια χαρά χαρούλα, αλλά πήγες εκεί γιατί ήσουν τσακισμένος. Άρα η ανάγκη για θεό δεν αφορά όλο το ανθρώπινο είδος,
αλλά τα υποκείμενα τα τσακισμένα (αναγκασμένα, άρα και υποχρεωμένα, γιατί αυτό είναι η ανάγκη).

Και εδώ θέτω το ερώτημα. Ο θεός γιατί να θέλει ένα ποίμνιο τσακισμένο, που αναζητά στηρίγματα και παρηγοριά;
Και αν οι πιστοί είναι κατ' εικόνα και ομοίωσή του, τότε είναι κι αυτός είτε τσακισμένος, κι έχει ανάγκες (άρα δεν είναι θεός, αλλά
έχει ανθρώπινες ιδιότητες, άρα δεν υπάρχει με τον τρόπο που τον χαρακτηρίζετε εσύ κι η άσπεργκερ παραπάνω).

Γι αυτό είναι πάντα σημαντικό σε κάθε διάλογο για θεό να δίνεται από τον πιστό ο ορισμός του.
Γιατί οι γενικότητες και οι αοριστίες δε δίνουν πάτημα για επιχειρήματα, είναι για να'χαμε να λέγαμε.

Τι είναι λοιπόν θεός; Πώς ορίζεται;

Quote:

---

Originally Posted by asperger39

οταν καποιος διαβασει το ευαγγελιο δακρυζει απ το πουθενα το εζησα κι εγω αυτο αρχισα να κλαιωδιαβαζοντας το βιβλιο αυτο .οταν διαβασα κατι απ το κατα ιωαννη αυτο επισης εγω το ειδα καποτε στην μανα μου. μια μερα οτα τη εβαλα να διαβασει τυχαια ενα μερος απο αυτο το αγιο βιβλιο αρχισε να κλαιει ξαφνικα μιλαμε για βερι βερι αρνητρια του θεου .στο ευαγγελιο το κατα ιωαννη παρα πολυ δυνατο . οι νηπτικοι λογοι επισης παρα πολυ δυνατο βιβλιο αν το βρει καποιος κι το διαβασει πολυ ομορφο.

---

Εμένα με πιάνει είτε γέλιο είτε αηδία. Και διαβάζοντας τα ευαγγέλια διαπίστωσα τις ασυνέπειες, τα κενά,
το ό,τι να'ναι από το ένα στο άλλο ευαγγέλιο, που κάθε άλλο δίνει την εντύπωση ότι προέρχονται από
ανθρώπους που είχαν τα ίδια πιστεύω, αλλά μάλλον πρόβαλλαν ο καθένας το δικό του χαρακτήρα, επιθυμίες
και ψυχολογικές/νοητικές ιδιαιτερότητες σε αυτά. Κλάμα μόνο από το γέλιο μπορεί να μου προκαλέσουν.