Αγαπητό e-μερολόγιο...

ααααα


τι χαλι μαυρο!

δε σε μισει ρε...


μερικοι ανθρωποι εχουν συνηθισει να βλεπουν τη ζωη τους χαλια

κι αμα δεν ειναι την κανουν απο μονοι τους για να εχουν τον ελεγχο


εχω την υποψια θελω να πω πως ενω τοσα χρονια ειχε κατι μαυρο να λεει σε σχεση με αυτο που της ειχε συμβει

τωρα δεν εχει και δημιουργει

οποτε δεν ξεκαθαριζει μαζι σου


τα μπουρδουκλωνει

τσατιζεσαι και της τη λες

οποτε εκεινη παλια μου τεχνη κοσκινο


αχ εχω καημο

η κορη μου μου φερεται ετσι κι ετσι κι ετσι...τρεξτε γειτονοι τρεξτε χωριανοι

ειμαι μια καημενη και λιγα σας λεω


μπορει να ειμαι και εντελως εξω

αλλα κατι τετοιο μυριζομαι σορυ...

γεια σου βρε dissolve!

Δυναμη dis...κανεις αυτο που θες αυτο εχει σημασια και χτιζεις το μελλον σου.
Φυσικο ειναι να στενοχωριεσαι αλλα μην σε καταβαλλει επουδενι λογο.

Μένω έκπληκτη....ή εγώ τρελλάθηκα ή έχω γεννηθεί σε άλλο πλανήτη.Αν είναι όντως όπως τα λες φύγε και κάνε μια νέα αρχή στην ζωή σου, μακριά απο την μάνα σου.δεν ξέρω Ντις, μήπως η γυναίκα λόγω των όσων βίωσε δεν είναι καλά;όσα έζησε είναι τραυματικά γεγονότα και δεν μπορεί να ξέρει κανείς πως τα έχει επεξεργαστεί μέσα της.Μάλλον σαν μια ψυχικά ασθενή πρέπει να την βλέπεις, πως αλλιώς να το εξηγήσεις;μόνο ότι της έφυγες, ότι δεν μπορεί να σε βάλει στα δικά της καλούπια, μόνο απο υπερβολικό εγωϊσμό μπορεί να δικαιολογηθεί μια τέτοια συμπεριφορά;όχι με τίποτε..είναι πολύ τραβηγμένο.Μάλλον Ντις ήταν πολύ καλή ιδέα να φύγεις.Ευτυχώς που είσαι τόσο μικρή με πολλές δυνατότητες....σίγουρα θα τα καταφέρεις καλά.

Αχ ρε DG...:(
Έπιασα και ξαναδιάβασα όλα τα posts σου,από την αρχή μέχρι το τέλος.Η μητέρα σου είναι μία μητέρα χειριστική και κακοποιητική.Yep,συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.Αυτή η ίδια,που θυσιάστηκε για να έχεις τα καλύτερα και της βγάζεις το καπέλο,αυτή η ίδια σε αρρωσταίνει,δικάζοντας,κατ αδικάζοντας,συγκρίνοντας με κάποιο νοητό δικό της ιδεατό παιδί και βγάζοντάς σε πάντα λειψή.Αυτό το άχρηστη,να ήξερες πόσο μου θύμισες εμένα,το άκουγα καθημερινά,επί χρόνια ολόκληρα,τόσο,που έφτασα να το πιστέψω.Και μετά άρχισε ο αγώνας δρόμου να με πείσω πως δεν ήμουν εγώ το άτομο το κακό,η άχρηστη,αλλά κάποιων άλλων τα ελλείμματα πλήρωνα.Τι θα κάνεις;Πώς θα φτάσεις στο σημείο να αποδεχτείς πως αυτός ο ίδιος άνθρωπος που σε\"προστάτευε\"από τον πόνο,ήταν ο ίδιος και όμοιος που σε έριχνε και σε ρίχνει στ\'άπατα δίχως λύπηση,δεν ξέρω γλυκό μου κορίτσι.Ξέρω ότι σε συμπονώ και σε καταλαβαίνω,ξέρω πως σε σκέφτομαι από χτες που διάβασα όσα σε πονούν.Σε τιμωρεί όταν δεν είσαι μέσα στα μέτρα της,το ταξιδάκι της το τελευταίας στιγμής ήταν τιμωρία με απόσυρση αγάπης,ένα δείγμα συμπεριφοράς των κακοποιητικών γονιών πολύ συχνό.Θα κάνω διατριβή τόσο που έχω ασχοληθεί με κακοποιητικούς γονείς στο τέλος,θα το δεις,λολ.
Πρέπει να καταλάβεις και να αναλύσεις με ποιους τρόπους σε χειρίζεται,ώστε να μην φτάνουν να σε διαλύουν συναισθηματικά οι τύψεις.Πονάνε τα λόγια τους,τα λόγια τους δαγκώνουν και ματώνουν και οι ίδιοι ποτέ δεν το αναγνωρίζουν,γιατί στο μυαλό τους μέσα έχουν φτιάξει την αγιοποιημένη τους εικόνα του \"καλού\"γονιού και έχουν εντάξει τον εαυτό τους εκεί.Τίποτε από όσα θα πεις δεν έχουν σημασία,γιατί η απειλή από την κατάρρευση αυτής της εικόνας τους είναι τόσο μεγάλη,που δεν μπορούν να δουν καθαρά πια τις κινήσεις και τα λόγια τους,είναι όλα σκιασμένα από φόβους.
Το πόσο πονάς το ξέρω.Το έχω περάσει.Να μην αρκείς ποτέ,να μην σε θεωρεί ποτέ αρκετή,ποτέ να μην ανταπεξέρχεσαι στις ιδεατές απαιτήσεις της.Και ξέρεις,είναι σα να με βλέπω στην ηλικία σου,έχουμε-πανάθεμά μας-τόσες ομοιότητες.DG,σε πονά δεν σε πονά,πρέπει να αποκοπείς από τη μητέρα σου συναισθηματικά,να αρθούν τα περιθώρια για περαιτέρω χειραγώγηση και δυστυχία.Πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου καλό μου.Να πετάξεις στην άκρη όλα όσα χρόνια κράταγες ως δικαιολογίες της και να δεις καθαρά τη μητέρα σου,ως αυτό που είναι.Μία πανέξυπνη,παμπόνηρη,αυτοθυ σιαζόμενη και \"όλα για σένα τά΄κανα\"χειρίστριά σου.Ουπς,είπαμε την κακιά λεξούλα.Αλλά μόνο αυτή αποδίδει τον τρόπο που σε χρησιμοποιεί,που σε χειρίζεται με τύψεις και ενοχές.
Τώρα μπορώ να καταλάβω γιατί έγινες έτσι όταν ήρθες ξανά εδώ,το έχω ζήσει τόσες και τόσες φορές το σκηνικό.Όσοι σε αγαπούν να είναι ταυτόχρονα οι μεγαλύτεροι εχθροί σου,να μην σε αφήνουν να χαρείς που μεγαλώνεις,γιατί έχουν τόσο ανάγκη να είσαι μικρή.Το μαύρο πρόβατο κι εσύ ρε dg.Bλέπεις,ειδικά στο θέμα της μητέρας,δεν αντιπαλεύουμε μόνο τους εαυτούς μας,αντιπαλεύουμε έναν ολόκληρο πολιτισμό που μας έχει μπουχτίσει με την εξιδανίκευση της ατόφιας μητρικής αγάπης και ενστίκτου,των άδολων μητρικών κινήτρων και της αυτοθυσίας,η προπαγάνδα που έχουμε υποστεί πάει βαθιά στο χρόνο και μας εμποδίζει γιατί τα στερεότυπα αυτά καλά κρατούν.

Δεν είσαι άχρηστη,ούτε ανίκανη,ούτε τίποτε άλλο από όσα σου προσάπτει.Είσαι ένα έξυπνο,όμορφο,καλλιεργημέν ο πλάσμα,με μυαλό ξυράφι και προσωπικότητα που λάμπει,λάμπεις τόσο που την επισκιάζεις κι εκείνη,η άξια γυναίκα,η ανεξάρτητη,η δυνατή,φοβάται το παιδί της,ούτε η ίδια το έχει συνειδητοποιήσει γιατί έχει τόσο μεγάλη ανάγκη να σε υποβιβάζει και να σε τιμωρεί.Βλέπεις,όταν εσύ υποχωρείς,μικραίνεις και μαζεύεσαι,αυτή μεγαλώνει,γίνεται ξανά στα μάτια της αυτή που έχει τον έλεγχο,που κινεί τα νήματα,που είναι καλύτερή σου...Μπεχ μωρό μου,πανέξυπνό μου πλασματάκι εσύ,use your power,disarm her for once.Τόση αγάπη,τόση θυσία,για να θέλει το παιδί της να τρέχει μακριά της.Κάπου το έχω ξαναδεί,πού;;;
:(

dis μου συμφωνω απολυτα με τα παιδια παραπανω.
το Σαββατο κοντευει γλυκια μου...και τοτε εσυ θα την κανεις για εξω,προκειμενου να εκπληρωσεις τους στοχους σου και να χτισεις το μελλον σου,εχοντας ως εφοδιο μια τεραστια προικα:το υπερβολικα εξυπνο μυαλουδακι σου!!!;)

Δεν είσαι άχρηστη,ούτε ανίκανη,ούτε τίποτε άλλο από όσα σου προσάπτει.Είσαι ένα έξυπνο,όμορφο,καλλιεργημέν ο πλάσμα,με μυαλό ξυράφι και προσωπικότητα που λάμπει,λάμπεις τόσο που την επισκιάζεις κι εκείνη,η άξια γυναίκα,η ανεξάρτητη,η δυνατή,φοβάται το παιδί της,ούτε η ίδια το έχει συνειδητοποιήσει γιατί έχει τόσο μεγάλη ανάγκη να σε υποβιβάζει και να σε τιμωρεί.Βλέπεις,όταν εσύ υποχωρείς,μικραίνεις και μαζεύεσαι,αυτή μεγαλώνει,γίνεται ξανά στα μάτια της αυτή που έχει τον έλεγχο,που κινεί τα νήματα,που είναι καλύτερή σου...Μπεχ μωρό μου,πανέξυπνό μου πλασματάκι εσύ,use your power,disarm her for once.Τόση αγάπη,τόση θυσία,για να θέλει το παιδί της να τρέχει μακριά της.Κάπου το έχω ξαναδεί,πού;;;
:(





Rain έχεις απόλυτο δίκιο ναι..φοβάται το παιδί της γιατί την επισκιάζει...κάπου το έχω δει και εγώ αυτό...συνυπάρχει με την αγάπη τόσο σκληρότητα....

Ντις έχεις μπροστά σου τόσα περιθώρια και δυνατότητες που είναι σίγουρο ότι με το μυαλό που διαθέττεις θα τα καταφέρεις στη ζωή σου.Ενα πράγμα μόνο να προσέξεις...η ζωή σου έδειξε νωρίς την σκληρή πλευρά της και μεγάλωσες απότομα.....μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να γίνεις μόνο σκληρή μόνο επιτυχημένη...αργότερα θα γίνεις και μάνα .....με όσα βίωσες και βιώνεις μην αφήσεις να χαθεί η ευαισθησία σου....σταμάτησε εσύ την συνέχεια αυτών των συμπεριφορών.Δεν ξέρω αν καταλάβει ποτέ αυτή η γυναίκα πόσο κακό κάνει και σε σένα αλλά και στην ίδια....

Πόσοι άνθρωποι είναι αρκετά ώριμοι για να είναι γονείς?

Και αν δεν μας είχαν πασάρει το παραμύθι ότι οι γονείς πάντα νοιάζονται και θέλουν το καλό μας, θα είχαν δουλειά οι ψυχολόγοι κι οι ψυχίατροι?

Quote:

---

Originally posted by DissolvedGirl
Entry no7: Άλλοι ανασταίνονται κάθε χρόνο... και άλλοι πεθαίνουν κάθε μέρα...\\
Γιατί με εκδικείται τόσο άσχημα, τι της έχω κάνει; \\

---

Γιατί σε ζηλεύει. Τόλμησες να φύγεις στο εξωτερικό και να την \"παρατήσεις\"; Και μάλιστα περνάς καλά; Έπρεπε να σου το ανταποδώσει με το ίδιο νόμισμα. Να σου δείξει πως κι αυτή περνάει καλά με τις φίλες της και δε σ\' έχει ανάγκη. Για να σε πληγώσει και να καταλάβεις πόοοοσο υπέφερε κι εκείνη που έφυγες. Για να σε συνετίσει, βρεεεεε....
Αλλά κι εσύ δεν το έπαιξες καλά. Έπρεπε να μη δείξεις ίχνος εκνευρισμού όταν τελικά ήρθε. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον το σκηνικό αν της έδειχνες ότι δεν τρέχει τίποτα...
Μην τσιμπάς στους χειρισμούς της. Κάνε τη ζωή σου και μείωσε τις συναισθηματικές προσδοκίες που έχεις από τη μάνα σου στο ελάχιστο. Αναζήτησε αλλού τη συναισθηματική κάλυψη που χρειάζεσαι. Εκείνη δυστυχώς δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί.

ούτε μπορεί να κάνει αυτά που κάνεις εσύ Ντις..ξέφυγες το καταλαβαίνεις αυτό;δεν πιστεύω ότι ενα μέρος του εαυτού της δεν είναι περήφανο γι΄αυτό που κάνεις....δυστυχώς παίζει και η ζήλεια..δεν μπορεί να σε ανταγωνιστεί..αν δεν κάνω λάθος και η γιαγιά σου ήταν αυταρχική \'ετσι;

Quote:

---

Originally posted by researcher
μερικοι ανθρωποι εχουν συνηθισει να βλεπουν τη ζωη τους χαλια
κι αμα δεν ειναι την κανουν απο μονοι τους για να εχουν τον ελεγχο
εχω την υποψια θελω να πω πως ενω τοσα χρονια ειχε κατι μαυρο να λεει σε σχεση με αυτο που της ειχε συμβει
τωρα δεν εχει και δημιουργει
οποτε δεν ξεκαθαριζει μαζι σου
τα μπουρδουκλωνει
τσατιζεσαι και της τη λες
οποτε εκεινη παλια μου τεχνη κοσκινο
αχ εχω καημο
η κορη μου μου φερεται ετσι κι ετσι κι ετσι...τρεξτε γειτονοι τρεξτε χωριανοι
ειμαι μια καημενη και λιγα σας λεω

---

Χάχα λοιπόν γέλασα με αυτό πραγματικά :D
Αλλα εδώ έρχεται να τα μπουρδουκλώσει και ένα άλλο στοιχειο που πραγματικά... εκεί που λέω \"εντάξει, δεν τα πάμε καλά, δεν συμπαθούμε η μια την άλλη, δεν θα την κάνω ποτε να με αποδεχτεί όπως είμαι\" και επέρχεται μια κάποια εσωτερική ειρήνη, έρχονται άτομα άσχετα, μια γειτόνισσα, η φαρμακοποιός της γειτονιάς κτλ και μου λένε συνεχεια \"δεν ξέρεις ποσο περήφανη είναι η μαμά σου που έχεις φύγει στο εξωτερικό και είσαι αυτόνομη, μιλάει για εσένα και ότι της λείπεις αλλα είναι τόσο ευτυχισμένη που περνάς καλά και έχεις ανοίξει τα φτερά σου\"... και μένω εγώ με το στόμα ανοιχτό να προσπαθώ να καταλάβω αν μου κάνουν πλακα αυτοί η η μαμά μου.

Quote:

---

Originally posted by RainAndWind
Πρέπει να καταλάβεις και να αναλύσεις με ποιους τρόπους σε χειρίζεται,ώστε να μην φτάνουν να σε διαλύουν συναισθηματικά οι τύψεις.Πονάνε τα λόγια τους,τα λόγια τους δαγκώνουν και ματώνουν και οι ίδιοι ποτέ δεν το αναγνωρίζουν,γιατί στο μυαλό τους μέσα έχουν φτιάξει την αγιοποιημένη τους εικόνα του \"καλού\"γονιού και έχουν εντάξει τον εαυτό τους εκεί.Τίποτε από όσα θα πεις δεν έχουν σημασία,γιατί η απειλή από την κατάρρευση αυτής της εικόνας τους είναι τόσο μεγάλη,που δεν μπορούν να δουν καθαρά πια τις κινήσεις και τα λόγια τους,είναι όλα σκιασμένα από φόβους.
Πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου καλό μου.Να πετάξεις στην άκρη όλα όσα χρόνια κράταγες ως δικαιολογίες της και να δεις καθαρά τη μητέρα σου,ως αυτό που είναι.Μία πανέξυπνη,παμπόνηρη,αυτοθυ σιαζόμενη και \"όλα για σένα τά΄κανα\"χειρίστριά σου.Ουπς,είπαμε την κακιά λεξούλα.Αλλά μόνο αυτή αποδίδει τον τρόπο που σε χρησιμοποιεί,που σε χειρίζεται με τύψεις και ενοχές.
:(

---

Ξέρεις ποσες φορες το έχω σκεφτεί έτσι... Και ποσο πονάει να αποδίδω στην \"μητέρα\" προθέσεις και πανουργίες που έχω ξανασυναντήσει μονο σε film του Hollywood... Είναι αυτό που λες, η έννοια της \"μητέρας\" που τα κάνει όλα πιο δύσκολα, λες και οι γονείς είναι ξαφνικά ένα άλλο είδος και όχι άνθρωποι με τα δικά τους ελαττώματα, όνειρα και συμπεριφορές ξεχωριστά στον κάθε ένα, λες και ο \"γονιός\" πρέπει να είναι η να θεωρείται πάντα αλάνθαστος και υπεράνω παθών.

Με πονάει που το λέω αλλα δεν αγαπάω την μητέρα μου. Αγαπάω την έννοια της μητέρας, και αυτό εφάπτεται και του ανθρώπου που κατέχει αυτή τη θέση... αλλα σαν ξεχωριστή οντότητα, πέρα από ρόλους, δεν μου αρέσει σαν άνθρωπος. Θα προτιμούσα να ήμουν μια από τις φίλες της, να επιλέγω εγώ ποτε θα την αντιμετωπίσω και ποτε όχι, να βρισκόμαστε για χαλαρή κουβέντα και ψώνια, άντε να συμπαραστεκόμαστε και η μια στην άλλη στα δύσκολα. Αισθάνομαι όμως ότι ακόμα και έτσι, θα δυσκολευόμουν να βρω κοινά σημεία μεταξύ μας. Είμαστε απλά διαφορετικοί χαρακτήρες, και εκτιμάμε διαφορετικές αρετές στους ανθρώπους που επιλέγουμε να έχουμε στο περιβάλλον μας. Το ότι έτυχε να είμαστε μάνα και κόρη είναι απλά αυτό, ένα ατυχες γεγονός. Όπως είπαν και στον Τελευταίο των Μοϊκανών \"She is someone with few admirable qualities. Taking them as a whole, I was wrong to think so highly of her\"

Quote:

---

Originally posted by γιώτα2
μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να γίνεις μόνο σκληρή μόνο επιτυχημένη...αργότερα θα γίνεις και μάνα .....με όσα βίωσες και βιώνεις μην αφήσεις να χαθεί η ευαισθησία σου....σταμάτησε εσύ την συνέχεια αυτών των συμπεριφορών.Δεν ξέρω αν καταλάβει ποτέ αυτή η γυναίκα πόσο κακό κάνει και σε σένα αλλά και στην ίδια....
αν δεν κάνω λάθος και η γιαγιά σου ήταν αυταρχική \'ετσι;

---

Αχ Γιώτα αχ Γιώτα νομίζω ότι είναι πολύ αργά πλέον. Μήπως αυτό που κάνω τώρα δεν είναι σημάδι σκληρότητας και αλαζονείας; Μήπως το ότι αψηφώ τις κοινωνικές επιταγές και τις ανάγκες και ευχές της μητέρας μου για να κάνω αυτό που θέλω εγώ δεν είναι δείγμα εγωισμού και αναισθησίας προς τους γύρω μου; Είμαι υπεύθυνη και ανεξάρτητη που ακολουθώ το δικό μου μονοπάτι στη ζωή, ή ξεροκέφαλη πεισματάρα σκληροτράχηλη ψωροπερήφανη αλαζονική γαϊδούρα που αγνοώ τις επιθυμίες των ανθρώπων που με αγαπάνε (με αγαπάνε άραγε;) για να τους μπω στη μύτη;

Δεν θέλω να καταλήξω σαν την μαμά μου ή την γιαγιά μου, και σίγουρα δεν θέλω η σχέση με την μητέρα μου να εξελιχθεί όπως η σχέση της με τη γιαγιά μου. Η γιαγιά μου είναι ο πιο κακός άνθρωπος που έχω γνωρίσει, και παρ\'ο,τι η μητέρα μου ακούει τα πιο φρικτά πράγματα κάθε φορα που βρίσκονται και οι καβγάδες και οι απειλές τους είναι ομηρικές, συνεχεια την ακούω να λέει \"τι να κάνω, η μάνα μου είναι, με μεγάλωσε και υπέφερε τόσα για εμενα\"... και ας με παίρνει τηλεφωνα κλαίγοντας να με παρακαλάει να πάω να την πάρω από τη γιαγιά μου πριν κάνει καμια τρελα και πάει η μια στο χώμα και η άλλη στη φυλακή. Φοβάμαι όμως γιατί και η μαμά μου στην ηλικία μου, έκανε \"επαναστατικά\" πράγματα και ίσως για αυτό να τα υπομένει τώρα όλα από τη γιαγιά μου, γιατί έχει τύψεις που στα νιάτα της δεν την άκουγε και εκτιμούσε όσο \"θα έπρεπε\", και ας ήταν όλα σχετικά με πρόοδο και επιτυχίες, και ας εξελίχθηκαν όλα θετικά... είναι αυτό και το δικό μου μέλλον άραγε;

Quote:

---

Originally posted by Nat
Έπρεπε να σου το ανταποδώσει με το ίδιο νόμισμα. Να σου δείξει πως κι αυτή περνάει καλά με τις φίλες της και δε σ\' έχει ανάγκη. Για να σε πληγώσει και να καταλάβεις πόοοοσο υπέφερε κι εκείνη που έφυγες. Για να σε συνετίσει, βρεεεεε....
Αλλά κι εσύ δεν το έπαιξες καλά. Έπρεπε να μη δείξεις ίχνος εκνευρισμού όταν τελικά ήρθε. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον το σκηνικό αν της έδειχνες ότι δεν τρέχει τίποτα...

---

Να σου πω ότι δεν άρχισε η συνάντηση μας με τσαντίλα αλλα με δικά μου παράπονα διότι ανησύχησα που έφυγε έτσι ξαφνικά και φοβόμουν για το αν είναι καλά; Και μετά που άρχισαν οι ατάκες του στυλ \"γιατί να μην είμαι καλά, είμαι μεγάλη γυναικα εγώ, μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου, όχι σαν κάποιους κάποιους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα χωρίς την μανούλα τους\" άρχισα να τσαντίζομαι. Δεν έχω καμια αμφιβολία ότι δεν με έχει ανάγκη, και χαίρομαι και ολόψυχα για αυτό γιατί, αν αισθανόμουν ότι με ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ εδώ για σοβαρούς αναγκαίους λόγους, μάλλον θα εμενα μονο και μονο από τύψεις.
Και τώρα μπορεί να ακουστώ τελείως γελοία, υποκείμενο και θύμα, αλλα ενώ μπορώ πολύ εύκολα να αποχωρήσω από το προσκήνιο, μένω συνειδητά. Ηθελημένα βάζω -όχι βάζω, επιτρέπω στον εαυτό μου να παραμείνει στη θέση του θύματος όταν καβγαδίζουμε, γιατί νομίζω ότι ένας από τους 2 τουλάχιστον πρέπει να δείχνει κάποια ευαισθησία προς τον άλλον, και ας με πονάει αυτό, και ας με κάνει θύμα. Δεν γίνεται να είμαστε και οι 2 αναίσθητες και να βριζόμαστε, αυτή τη σχέση έχει η μαμά μου με τη μαμά της, και από πείρα ξέρω ότι είναι η κόρη που θα βγαίνει knock-out σε τέτοιες αντιπαραθέσεις. Ίσως όμως να μην υπάρχει άλλη λύση...

Και τώρα μπορεί να ακουστώ τελείως γελοία, υποκείμενο και θύμα, αλλα ενώ μπορώ πολύ εύκολα να αποχωρήσω από το προσκήνιο, μένω συνειδητά. Ηθελημένα βάζω -όχι βάζω, επιτρέπω στον εαυτό μου να παραμείνει στη θέση του θύματος όταν καβγαδίζουμε, γιατί νομίζω ότι ένας από τους 2 τουλάχιστον πρέπει να δείχνει κάποια ευαισθησία προς τον άλλον, και ας με πονάει αυτό, και ας με κάνει θύμα. Δεν γίνεται να είμαστε και οι 2 αναίσθητες και να βριζόμαστε, αυτή τη σχέση έχει η μαμά μου με τη μαμά της, και από πείρα ξέρω ότι είναι η κόρη που θα βγαίνει knock-out σε τέτοιες αντιπαραθέσεις. Ίσως όμως να μην υπάρχει άλλη λύση...


Δεν ακούγεσαι γελοία, καθόλου...
Έχει μια τραγικότητα αλλά και μια αλήθεια μέσα της η φράση σου..
Πολλές φορές έχω αισθανθεί έτσι.
Οτι αν αντιγράψω την φαινομενική αναισθησία κάποιων απο το περιβάλλον μου, δεν θα μένει χώρος για ευαισθησία μετά.
Ευτυχώς κοριτσάκι μου όμως, υπάρχουν και εναλλακτικές.
Την ευαισθησία σου, μπορείς να βρεις και άλλους τρόπους να την εκφράζεις. Πιο δημιουργικούς και πιο.. ελεύθερους, απο ρολάκια που θέλουνε να σε φορτώσουνε οι άλλοι.

:)

Μήπως αυτό που κάνω τώρα δεν είναι σημάδι σκληρότητας και αλαζονείας; Μήπως το ότι αψηφώ τις κοινωνικές επιταγές και τις ανάγκες και ευχές της μητέρας μου για να κάνω αυτό που θέλω εγώ δεν είναι δείγμα εγωισμού και αναισθησίας προς τους γύρω μου; Είμαι υπεύθυνη και ανεξάρτητη που ακολουθώ το δικό μου μονοπάτι στη ζωή, ή ξεροκέφαλη πεισματάρα σκληροτράχηλη ψωροπερήφανη αλαζονική γαϊδούρα που αγνοώ τις επιθυμίες των ανθρώπων που με αγαπάνε (με αγαπάνε άραγε;) για να τους μπω στη μύτη;


Σκληρότητα και αλαζονία ή αποφασιστικότητα και δυναμισμός?
κακός εγωισμός και αναισθησία, ή αγάπη για τον εαυτό σου και απελευθέρωση απο ενοχικά σύνδρομα και εξαρτήσεις?
Ξεροκέφαλη ή ικανή να βλέπεις παραπάνω με ένα μυαλουδάκι που τρέχει?
Ψωροπερήφανη ή απλά, άνθρωπος που εμπιστεύεται το ταλεντο και το ένστικτό του?
Για να τους μπεις στη μύτη ή για να ανοίξεις τα φτερά σου?

Μπορεί όλες οι ερωτήσεις να μην έχουν την ίδια απάντηση,
μπορεί σε άλλες, η αλήθεια να βρίσκεται κάπου στη μέση...
Οτι και αν ισχύει, θα το εντοπίσεις μέσα σου εσύ.
Μα ότι και αν ισχύει να σε αγκαλίασεις και να σε αποδεχθείς, να σε θαυμάσεις...
Δεν έχεις περάσει και λίγα.
Σε χρειάζεσαι μαζί σου, όχι εναντίον σου.

Quote:

---

Originally posted by DissolvedGirl
Με πονάει που το λέω αλλα δεν αγαπάω την μητέρα μου. Αγαπάω την έννοια της μητέρας, και αυτό εφάπτεται και του ανθρώπου που κατέχει αυτή τη θέση... αλλα σαν ξεχωριστή οντότητα, πέρα από ρόλους, δεν μου αρέσει σαν άνθρωπος. Θα προτιμούσα να ήμουν μια από τις φίλες της, να επιλέγω εγώ ποτε θα την αντιμετωπίσω και ποτε όχι, να βρισκόμαστε για χαλαρή κουβέντα και ψώνια, άντε να συμπαραστεκόμαστε και η μια στην άλλη στα δύσκολα. Αισθάνομαι όμως ότι ακόμα και έτσι, θα δυσκολευόμουν να βρω κοινά σημεία μεταξύ μας. Είμαστε απλά διαφορετικοί χαρακτήρες, και εκτιμάμε διαφορετικές αρετές στους ανθρώπους που επιλέγουμε να έχουμε στο περιβάλλον μας. Το ότι έτυχε να είμαστε μάνα και κόρη είναι απλά αυτό, ένα ατυχες γεγονός. Όπως είπαν και στον Τελευταίο των Μοϊκανών \"She is someone with few admirable qualities. Taking them as a whole, I was wrong to think so highly of her\"

Δεν θέλω να καταλήξω σαν την μαμά μου ή την γιαγιά μου,

---

Nti, θαυμάζω τη διαύγειά σου μπροστά σε μια τόσο δύσκολη σχέση, ειδικά τη σχέση γονιού-παιδιού που χρωματίζεται τόσο συναισθηματικά λόγω του ρόλου που έχει ο γονιός στη σχέση αυτή.
Τα παραπάνω είναι σαν να τα έχω γράψει εγώ και πόνεσα όταν τα συνειδητοποίησα.
Ναι μερικές φορές η αλήθεια πονά αλλά μερικές φορές είναι απλά αυτή, η αλήθεια.
Βλέποντας την αλήθεια, νομίζω πως μπορείς να διαχειριστείς καλύτερα τη σχέση σας και παραπέρα τη ζωή σου.

Ακόμα μια φορά σε ζηλεύω. Πόσα παιδιά με χειριστικούς γονείς δεν μπορούν να ξεφύγουν και μένουν, υποφέρουν, απελπίζονται, βουλιάζουν και χάνονται; Εσύ όμως ξεκόλλησες, μην απελπιστείς πάλι, δεν είσαι εδώ, δεν είσαι αδύναμη, δεν είσαι εξαρτημένη.
Ακόμα μια φορά δεν χωράει ο νους μου τόσο εγωισμό από μια μητέρα. Τόσο εγωισμό όμως;
Απίστευτο. Μητέρα δεν θα έχεις άλλη και ξέρω πως αυτό είναι που σε πληγώνει πιο βαθιά. Ελπίζω όσο ακόμα υπάρχει η μεταξύ σας επαφή να το καταλάβει, να ρίξει λίγο τη μύτη της, να προλάβει να αγγίξει την ψυχούλα σου γιατί κι αυτή άλλη κόρη δεν θα έχει.