Originally Posted by
JohnyK33
:(
Εχω κουραστει τα τελευταια 3 χρονια κυριως,να ψαχνω να βρω το νοημα της ζωης και της υπαρξης μου σε αυτο τον κοσμο,υποφερω απο χρονια μοναξια,χωρις φιλους,χωρις παρεες,χωρις επιλογες για τιποτε.Ειμαι το καλο παιδι που θα εκμεταλλευτουν ολοι,δεν μπορω να πω οχι η να βαλω ορια σε ανθρωπους που μου δημιουργουν προβλημα,αποφευγω τις συγκρουσεις και τις αντιπαραθεσεις.
Δεν εχω φιλους,δεν ειχα ποτε και δεν μπορεσα ποτε μου να κρατησω εστω 2-3 για τα βασικα.Ειμαι εσωστρεφης,ντροπαλος,χαμηλ ων τονων,υποφερω απο αγχωδης διαταραχη,δεν με γεμιζει σχεδον τιποτε απο οτι δοκιμαζω να κανω,η δουλεια που κανω δεν μου αρεσει και δεν με γεμιζει αλλα δεν βρισκω και κατι καλυτερο,δεν μου επιτρεπει να φυγω απο το σπιτι των γονιων γιατι δεν φτανει ο μισθος κατι που ειναι ενοχλητικο και καταπιεστικο ταυτοχρονα,στρεσαρομαι οταν πρεπει να αλλαξω εργασιακο περιβαλλον και γενικοτερα δεν μου αρεσει το αγνωστο.Δυσκολευομαι να εκφραστω,καταπιεζω συναισθηματα,δεν διεκδικω τη ζωη,μονιμως σε ενα μοτιβο καταθλιψης,στενοχωριας,ανη μποριας,χωρις υποστηριξη η στηριγματα απο το οικογειακο περιβαλλον,τους γονεις.
Δεν βγαινω εξω,δεν παω σε μαγαζια,δεν διασκεδαζω,δεν ταξιδευω,δεν εχω καποιο χομπι η ασχολια που να μου δινει χαρα η ικανοποιηση,δεν εχω καποια σχεση με κοπελα η γενικοτερα σεξουαλικη ζωη εδω και πολλα χρονια,εχω δοκιμασει σεμιναρια κοινωνικοποιησης, 2 ψυχοθεραπευτες,1 κλινικο ψυχολογο,ειμαι σε ομαδικη ψυχαναλυτικη θεραπεια τους τελευταιους 8 μηνες χωρις να βλεπω ωστοσο βελτιωση ακομη,ειναι δυσκολο και το καταλαιβαινω,παροτι οι αλλοι μου δινουν αξια,δεν την βλεπω,δεν την αισθανομαι,εχω αισθηματα κατωτεροτητας,παραιτησης,β λεπω τους γυρω μου να εξελισσονται,να χαιρονται τη ζωη,να αντιμετωπιζουν
προβληματα και εγω δεν μπορω να αλλαξω τιποτε,εχω μεινει στασιμος σε ολη μου τη ζωη,απελπησια πραγματικη.Δεν εχω σοσιαλ μιντια,φοβαμαι να εκτεθω,να ανεβαζω φωτογραφιες η οτιδηποτε τετοιο.