είμαι χαζή γιατί αυτοκαταστράφηκα

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Η μαμά μου είναι όπως είναι δεν μπορούμε να την αλλάξουμε άφησε τη μαμά μου και ασχοληθείτε με μένα και με αυτά που λέω ότι καταστράφηκα από τότε που πάχυνα

---

δελφινι ειδα χθες το freuds last session, δες την αν θελεις. ειναι περισσσοτερο για την προσκολληση που εχει η κορη του προς αυτον. μπορει να σε βοηθησει να δεις και απο αλλη οπτικη την σχεση σας. Τωρα σε σενα θελω να πω οτι εγω καποια στιγμη ειχα αδυνατησει τοσο ωστε εφτασα στα "κανονικα" κιλα μου, με τα ψυχοφαρμακα τα πηρα ολα πισω, στεναχωρηθηκα τοσο που δεν εβγαινα απο το σπιτι και ενιωθα οτι δεν αξιζω λογω αυτου αλλα πιεζα τον εαυτο μου να βγαινει μεχρι το σωμα μου να συνηθησει τον εκθεση στον εξω κοσμο, τωρα απλα το αναγνωριζω και συνεχιζω να χανω, καθως απ οταν βγαινει εξω απο το σπιτι ειχα ορεξη να περπαταω κλπ κλπ και μειωνεται και η ορεξη για φαγητο, αλλα ολα αυτα ειναι βλακειες για την περιπτωση σου, καθως με αγχωτικη διαταραχη σιγουρα θα κανεις υπερφαγηκα επισοδεια, η αποψη μου ειναι να δεις τι σου προκαλει το αγχος(η μητερα σου) και μετα ολα θα φτιαξουν.

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Η μαμά μου είναι όπως είναι δεν μπορούμε να την αλλάξουμε άφησε τη μαμά μου και ασχοληθείτε με μένα και με αυτά που λέω ότι καταστράφηκα από τότε που πάχυνα

---

Στα περισσότερα θέματα που ανοίγεις, αναφέρεις τη μαμά σου. Ότι αυτή σου είπε κάτι.. Και εννοείται δε μπορείς να την αλλάξεις. Μπορείς όμως να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι, να αποκτήσεις το δικό σου τρόπο. Όχι της μαμας.
Αν θεωρείς πραγματικά πως θα είσαι ευτυχισμένη μόνο αν βρεις άντρα να παντρευτείς και το εμπόδιο είναι τα κιλά σου, τότε ψάξε το καλύτερα. Κάνε διατροφή, γυμναστική.. Κάτι..

========================

Life sucks dude,όλοι προβλήματα έχουν!

Παιδιά ενώ έφτασα τα 50 μυνήματα,δε με αφήνει πάλι για προσωπικό,τι πρέπει να κάνω;

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Η μαμά μου είναι όπως είναι δεν μπορούμε να την αλλάξουμε άφησε τη μαμά μου και ασχοληθείτε με μένα και με αυτά που λέω ότι καταστράφηκα από τότε που πάχυνα

---

Δεν αφήνουμε τη μαμά σου γιατί σε ΚΑΚΟΠΟΙΕΙ. Γι αυτό δεν την αφήνουμε. Το ζήτημα είναι ότι την αφήνεις κι εσύ. Και μιλάω εκ πείρας, καθώς κι η δική μου μητέρα ήταν κακοποιητική. Αλλά αντιστεκόμουν (ήμουν νομίζω 8 χρονών και γύρισα και της φώναξα "σε μισώ" με όση δύναμη είχα, χα χα). Αυτό το σε μισώ ενός οχτάχρονου μπορεί να φαίνεται παιδικό, αλλά για μένα ήταν αλήθεια και αντίσταση και έκφραση των πραγματικών μου συναισθημάτων για τη συμπεριφορά της.
Και τώρα, πάμε να το δούμε από τη δική σου πλευρά. Σε κακοποιεί, τη φοβάσαι, αλλά δεν της αντιστέκεσαι. Δεν της βάζεις στοπ, δεν της λες, ξέρεις κάτι, αυτές οι μαλακίες με τις οποίες με πρήζεις διαρκώς με καταστρέφουν ψυχολογικά. Πότε θα το πεις; Γιατί να σταματήσει να σου μιλάει έτσι; Αφού την αφήνεις. Δε θα σταματήσει, γιατί δεν βρίσκει καμία απολύτως αντίσταση. Αντί να βρει αντίσταση, αντί να της βάλεις ΟΡΙΑ, εσύ παίρνεις τις κατηγόριες που σου κοπανάει στη μούρη διαρκώς, και τις εσωτερικεύεις. Είσαι λοιπόν χαζή, γιατί η μαμά σου πιστεύει ότι είσαι χαζή. Πάμε τώρα παρακάτω.

Πώς σε κάνει να αισθάνεσαι όταν σε λέει χαζή;
Ή βάλε απέναντί σου ένα μαξιλάρι, γράψε πάνω του με μαρκαδόρο
ΜΑΜΑ και απάντησέ της. Τι θα πεις εκεί, στο μαξιλάρι (μητέρα), που δεν θα σε τιμωρήσει;

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Δεν αφήνουμε τη μαμά σου γιατί σε ΚΑΚΟΠΟΙΕΙ. Γι αυτό δεν την αφήνουμε. Το ζήτημα είναι ότι την αφήνεις κι εσύ. Και μιλάω εκ πείρας, καθώς κι η δική μου μητέρα ήταν κακοποιητική. Αλλά αντιστεκόμουν (ήμουν νομίζω 8 χρονών και γύρισα και της φώναξα "σε μισώ" με όση δύναμη είχα, χα χα). Αυτό το σε μισώ ενός οχτάχρονου μπορεί να φαίνεται παιδικό, αλλά για μένα ήταν αλήθεια και αντίσταση και έκφραση των πραγματικών μου συναισθημάτων για τη συμπεριφορά της.
Και τώρα, πάμε να το δούμε από τη δική σου πλευρά. Σε κακοποιεί, τη φοβάσαι, αλλά δεν της αντιστέκεσαι. Δεν της βάζεις στοπ, δεν της λες, ξέρεις κάτι, αυτές οι μαλακίες με τις οποίες με πρήζεις διαρκώς με καταστρέφουν ψυχολογικά. Πότε θα το πεις; Γιατί να σταματήσει να σου μιλάει έτσι; Αφού την αφήνεις. Δε θα σταματήσει, γιατί δεν βρίσκει καμία απολύτως αντίσταση. Αντί να βρει αντίσταση, αντί να της βάλεις ΟΡΙΑ, εσύ παίρνεις τις κατηγόριες που σου κοπανάει στη μούρη διαρκώς, και τις εσωτερικεύεις. Είσαι λοιπόν χαζή, γιατί η μαμά σου πιστεύει ότι είσαι χαζή. Πάμε τώρα παρακάτω.

Πώς σε κάνει να αισθάνεσαι όταν σε λέει χαζή;
Ή βάλε απέναντί σου ένα μαξιλάρι, γράψε πάνω του με μαρκαδόρο
ΜΑΜΑ και απάντησέ της. Τι θα πεις εκεί, στο μαξιλάρι (μητέρα), που δεν θα σε τιμωρήσει;

---

Τι μου θύμισες;θυμαμαι, με είχε σπάσει από το ξύλο.. Δε θυμάμαι γιατί.. Και έγραψα πάνω σε ένα χαρτί, σε μισώ και το έβαλα πάνω στο κρεβάτι της..


Αυτό με το μαξιλάρι που έγραψες, ωραίο και έξυπνο!

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Η μαμά μου είναι όπως είναι δεν μπορούμε να την αλλάξουμε άφησε τη μαμά μου και ασχοληθείτε με μένα και με αυτά που λέω ότι καταστράφηκα από τότε που πάχυνα

---

Αν πριν παχύνεις δεν είχες κανένα θέμα ψυχολογίας τότε τα πράγματα είναι πολύ εύκολα για σένα. Εύκολα ξαναέρχεται στην επιφάνεια ο παλιός μας εαυτος.
Άλλους δεν τους έδειρναν ούτε ο μπαμπάς ούτε η μαμά αλλά είναι χρόνια έπειτα βαρυφορτωμένοι με θέματα ψυχολογίας.

Ioannis, φυσικά, υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που τα σημάδια δεν είναι από κακοποιητικούς γονείς. Στην περίπτωση της νηματοθέτριας, ακόμη κακοποιείται ενεργά.

^Και κάτι άλλο, από τη δική μου αυτοπαρατήρηση, το χα χα μετά το γράψιμο ενός πονετικού γεγονότος είναι αμυντικός ψυχολογικός μηχανισμός. Το ξέρω ότι το κάνω, το κάνω παρολ΄αυτά. Οπότε ναι, και χα χα, και ό,τι πρέπει και χρειάζεται, αρκεί να μπορώ να συνεχίζω τη ζωή μου όσο πιο καλά μπορώ και μου αξίζει. Το θέμα είναι να μην επιτρέπουμε σε πράγματα να παρεμποδίζουν το δικαίωμά μας στη χαρά και τη ζωή. Μπορούμε πάντα; Δε θα υπάρχουν περιπτώσεις που δε θα είμαστε καλά; Τι θα κάνουμε τότε; Τα παρατάμε; Ξανασηκωνόμαστε. Ξεσκονίζουμε τη σκόνη από το πέσιμο, συνεχίζουμε. Βρίσκουμε τι μας τραβάει, τι μας δίνει ζωή, χαρά, υγεία, δίνουμε στον εαυτό μας ενέσεις οι ίδιες, δε μπορεί κανένας ειδικός να μας το δώσει αν δεν έχουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι προετοιμάσει το πεδίο για δράση. Βρίσκουμε ένα σύστημα στήριξης για τις δυσκολότερες στιγμές, αυτό το σύστημα στήριξης μπορεί να μην προέρχεται καν από ανθρώπους. Να είμαστε οι σύμμαχοί μας στο ταξίδι αυτό, όχι να συμμαχούμε με τον εχθρό. (το δασκαλίστικό μου χα χα), τα λέω και τα εννοώ όμως.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Τι μου θύμισες;θυμαμαι, με είχε σπάσει από το ξύλο.. Δε θυμάμαι γιατί.. Και έγραψα πάνω σε ένα χαρτί, σε μισώ και το έβαλα πάνω στο κρεβάτι της..


Αυτό με το μαξιλάρι που έγραψες, ωραίο και έξυπνο!

---

Πάρε μια μεγάλη αγκαλιά γιατί αυτές οι θύμησες είναι επώδυνες και το ξέρω. Αλλά "Και ο George ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ! ". (αυτό που χρησιμοποιούν στις ομαδικές για τους χρήστες ουσιών είναι επίσης ένα ωραίο).

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Ioannis, φυσικά, υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που τα σημάδια δεν είναι από κακοποιητικούς γονείς. Στην περίπτωση της νηματοθέτριας, ακόμη κακοποιείται ενεργά.

^Και κάτι άλλο, από τη δική μου αυτοπαρατήρηση, το χα χα μετά το γράψιμο ενός πονετικού γεγονότος είναι αμυντικός ψυχολογικός μηχανισμός. Το ξέρω ότι το κάνω, το κάνω παρολ΄αυτά. Οπότε ναι, και χα χα, και ό,τι πρέπει και χρειάζεται, αρκεί να μπορώ να συνεχίζω τη ζωή μου όσο πιο καλά μπορώ και μου αξίζει. Το θέμα είναι να μην επιτρέπουμε σε πράγματα να παρεμποδίζουν το δικαίωμά μας στη χαρά και τη ζωή. Μπορούμε πάντα; Δε θα υπάρχουν περιπτώσεις που δε θα είμαστε καλά; Τι θα κάνουμε τότε; Τα παρατάμε; Ξανασηκωνόμαστε. Ξεσκονίζουμε τη σκόνη από το πέσιμο, συνεχίζουμε. Βρίσκουμε τι μας τραβάει, τι μας δίνει ζωή, χαρά, υγεία, δίνουμε στον εαυτό μας ενέσεις οι ίδιες, δε μπορεί κανένας ειδικός να μας το δώσει αν δεν έχουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι προετοιμάσει το πεδίο για δράση. Βρίσκουμε ένα σύστημα στήριξης για τις δυσκολότερες στιγμές, αυτό το σύστημα στήριξης μπορεί να μην προέρχεται καν από ανθρώπους. Να είμαστε οι σύμμαχοί μας στο ταξίδι αυτό, όχι να συμμαχούμε με τον εχθρό. (το δασκαλίστικό μου χα χα), τα λέω και τα εννοώ όμως.

---

Όλοι ξέρουμε από τέτοια ωραία ρητά. Κάποτε λέω, ένα και να ναι καρφιτσωμένο στον τοίχο απέναντι μας να το εφαρμόζουμε συνέχεια. Τα υπόλοιπα που γράφεις είναι όμορφα, μα για άτομα που έχουν εγκλωβιστεί στα ψυχολογικά και στις συγκυρίες της ζωής είναι δυστυχώς θεωρίες κι ανεφάρμοστα.

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Πάρε μια μεγάλη αγκαλιά γιατί αυτές οι θύμησες είναι επώδυνες και το ξέρω. Αλλά "Και ο George ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ! ". (αυτό που χρησιμοποιούν στις ομαδικές για τους χρήστες ουσιών είναι επίσης ένα ωραίο).

---

Απλά σκέφτηκα, ποσο αθώος ήμουν.. Εβαλα ένα χαρτί εκεί που έγραφε ότι τη μισώ..
"Και η wildHoney είναι εντάξει!"

Έχω μεγάλο θέμα σας λέω είμαι πολύ δυστυχισμένη έτσι όπως έγινα ίσως είναι καλή λύση να κάνω χειρουργείο.

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

Έχω μεγάλο θέμα σας λέω είμαι πολύ δυστυχισμένη έτσι όπως έγινα ίσως είναι καλή λύση να κάνω χειρουργείο.

---

Δοκίμασες να κάνεις διατροφή με τη βοήθεια κάποιου ειδικού και δεν τα κατάφερες?

Quote:

---

Originally Posted by δελφίνι

και όμως ήτανε δεν είδες καλά


εννοείται ότι την ευτυχία θα την βρω μέσα στην συντροφικότητα μόνος σου δεν πας ούτε στον παράδεισο


λέτε να κάνω κανένα χειρουργείο για να αδυνατήσω?

---

λεω να ηρεμησεις και να μην κανεις σπασμοδικες κινησεις. για ποιον θα το κανεις για τους αλλους για να βρεις εναν ανθρωπο να σο9υ δωσει χαρα. γαμησε τους ολους. εγω και ετσι παχουλουλα θα σου ερχωμουν που λεει ο ολογος. δεν το ενοω γγφυσικα γτ δεν σε ξερω προσπωικα. αλλα στην ζωη η θσαι μαλακας και θα εχεις καποια καλα η θα καταληγεις μαλακας. συγνωμη αλλα και εγω εφαγα φρικη τωρα τους σιχαθηκα ολους και εγω μονος γαμ,ησα τον εαυτο μου. ομως δενηξερα απο μικρος. τιποτα δεν εκανα και εγω σκατα τακανα ολα. δουλευω σε μια ζωρικη δουλεια γτ πανω και λιγο στην βαπογνωση μου θελησα να βασαζινω τον εαυτο μου. θα το παραδεχτω πως πολες φορες μαρεζε να μου δηνουν σιμασια η να με λυπουνται καθως μικρος ημουν σαν παραμελημενος. και δεν ηαν οτι δεν προσπαθουσα η οτι δεν ειχα ορεξη για αγαπη και χαρφα στην ζωη., ισωα ισα ημουν πολυ ασχολος απο παντα αλλα λογο καποιον προβληματνω πουχα μεχρι να ενηληκιωθω μεγαλωσα με καποιαν ψυχολογικα που μεπηρε χρονια να τα ξεπ[ερασω και ωρα πο τα ξεπερασα ειμαι και παλι λιγο χαμενος. και ηδη σαν να ενιωθα μαι κουραση και μια δυσφορια γενικα απο την ζωη.