Αν όμως δε μάθεις να μετριάζεις την οριακή σου, με τη βοήθεια ενός ψυχίατρου και με φαρμακευτική αγωγή, πώς περιμένεις να έχεις ανθρώπινες επαφές και σχέσεις; Πιστεύεις ότι είναι εύκολο για τον άλλο να στηρίξει και να ανεχτεί τις συμπεριφορές που βγάζεις; Εσύ θα μπορούσες να κάνεις φίλο σου ή να κάνεις σχέση με έναν άντρα με οριακή διαταραχή που θα συμπεριφέρεται όπως εσύ, θα κλείνει ραντεβού για σεξ με την κάθε άγνωστη στο τίντερ στο πρώτο ραντεβού, θα τη στήνει έξω από το σπίτι σου να σου κάνει σκηνή, που θα βαράει το κεφάλι του στον τοίχο, που θα κόβεται, που θα σου χρεώνει παραγγελίες που ποτέ δεν έκανες ή θα αφήνει σημειώματα με το όνομα και το τηλέφωνό σου παντού;
Πρώτα παραδέξου ότι έχεις ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, προσπάθησε να κάνεις θεραπεία γι αυτό να γίνεις καλά και μετά θα έρθουν και οι φίλοι και οι άντρες, και η δουλειά και όλα. Ξαναλέω μου κάνει εντύπωση που οι γονείς σου είναι αμέτοχοι σε όλο αυτό ενώ ζείτε στο ίδιο σπίτι.