και καλα θα κανεις, αλλα μην ξεχνας οτι η δικη σου συμπεριφορα σε εφτασε εκει..
κι εσυ ακομα μιλας για εκδικηση σε ενα ατομο που απλα δεν σε θελει στην ζωη του. δικαιωμα του ειναι. γιατι να τον κυνηγας; γιατι να τον δειρεις;
Printable View
Γιατί δεν με αφήνουν να φύγω από αυτή τη ζωή
Έχεις κολλήσει με αυτό το τύπο ! Τι στο καλό είχε και κόλλησες τόσο πολύ? Κάτσε εκεί που είσαι ( αν είσαι όντως εκεί) και άσε τις φασαρίες και τα χτυπήματα. Οι σκέψεις σου είναι συνεχώς πως να κάνεις τα πράγματα χειρότερα απ ότι είναι, σκέψου και μια φορά κάτι καλό.
Παίρνω εξιτήριο σήμερα ή αύριο <3
Το πρωί τους έλεγα θέλω να πεθ@νω
σου συνταγογράφησαν κάποιο φάρμακο ?
Όχι, τίποτα. Μόνο με οδηγίες για τον διαβήτη θα φύγω
Αν γράψουν βελτίωση στο εξιτήριο, θα γελάω μέχρι αύριο
πως γίνεται να είσαι σε ψυχιατρική κλινική και οι γιατροί να μην σου έχουν συνταγογραφήσει κάτι ?
Δεν ξέρω, δεν με θέλει κανείς.
Ούτε να νοσηλευτώ ήθελαν. Αλλά ήταν η εισαγγελική και αναγκάστηκαν.
Εδώ τους λέω θέλω να πεθ@νω και με διώχνουν
Έχεις δίκιο, φυλακή είναι.. Εγώ έκανα παρέα μέσα με έναν αγαθό γίγαντα από το Κονγκό που όμως ήταν ψυχούλα (είχε μπει γιατί έκανε απόπειρα) και τραγούδαγε το παρακάτω άσμα- υμνο των φυλακισμένων..
Κάνε υπομονή μέχρι να τελειώσει όλο αυτό και να βγεις και να είναι μια κακή ανάμνηση απλά μετά. Συνεργάσου και μην κάνεις τα πράγματα χειρότερα γιατί θα αναγκαστούν να σε κρατήσουν κι άλλο, δεν το θες αυτό. Αλλά και όταν με το καλό βγεις που από ότι λες μπορεί να είναι άμεσα, δε θα κανεις άλλες βλακείες (με αγάπη το λέω) εκτος κι αν θες να το ξαναπεράσεις πάλι όλο αυτό. Ούτε τον άνθρωπο θα ξαναενοχλήσεις, ούτε στον εαυτό σου θα κάνεις καμία χαζαμάρα. Θα πάρεις τους δικούς σου, θα πάτε σε έναν καλό ιδιώτη γιατρό, θα του μιλήσεις για όλα αυτά που κατακλύζουν τη σκέψη σου και θα κάνεις αυτά που θα σου πει , μαζί και τα φάρμακα που θα σου δώσει, το έχεις ανάγκη τώρα αυτό. Αργότερα μπορεί να μην τα χρειάζεσαι, τώρα όμως κάπως πρέπει να βοηθηθείς. Οταν σπασουμε το πόδι μας πάμε στο γιατρό, το βαζουμε στο γύψο όπου παραμένει ακινητοποιημένο μέχρι να θεραπευθεί η ζημιά του και να γίνει υγιές και ύστερα σιγα σιγά ξαναρχίζουμε να το περπατάμε πάλι. Δε θα εμπιστεύεσαι τον (παρορμητικό) εαυτό σου σε ΤΙΠΟΤΑ σε αυτή τη φάση. Θα μιλας πριν πας να κάνεις κατι, θα λες στους δικους σου ανθρώπους πχ σκεφτομαι να παω να κανω αυτό, τι λετε? Το κακό συμπτωμα που νιωθεις ετσι τωρα συντομα θα περασει, κοιτα μην τυχον με τις παρορμητικες πραξεις σου υπαρξουν συνεπειες που δεν μπορουν να αλλαξουν μετα.. Τα καλυτερα σου ευχομαι, καλη δυναμη μεχρι να βγεις απο εκει περα αλλα και μετα. Και καλα μυαλά! :)
(Το ασμα που ελεγα πιο πριν..)
https://youtu.be/YsntYII33Sg?si=f53FAbt9KBQSizyz
Ζήτησα αντικαταθλιπτικά δεν μου έδωσαν ποτέ. Μόνο αντιψυχωτικά (τα οποία δεν θα αγγίξω ξανά ποτέ).
Δεν θα πάω σε κανέναν ψυχίατρο πάλι.
Θεώρησαν ότι χρειάζεται αντιψυχωτικό το οποίο δεν ήθελα να πάρω