-
Και εγώ αισθάνομαι αρκετά καλύτερα από τότε που γράφω εδώ. Μοιράζομαι αυτό το πρόβλημα μαζί με όλους σας και σας ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή, βοηθάει πολύ.
researcher δεν έχει ιδέα πόσο πολύ θα ήθελα να κάνω αυτό που λες... Έχει επέλθει όμως πολύ μεγάλη φθορά. Πιο μεγάλη ήταν η φθορά από τη στιγμή που έφυγε και με όσα επακολούθησαν παρά το ίδιο το γεγονός που την έκανε να φύγει.
Κάθε φορά που προσπαθούσα να την προσεγγίσω, τόσο πιο πολύ απομακρυνόταν, τόσο πιο πολύ δεν ήθελε να με βλέπει και να με ακούει...
Τώρα έχω επιλέξει τη σιωπή. Αν υπάρχει έστω και μία πιθανότητα στις χίλιες να είμαστε πάλι μαζί κάποια στιγμή, αυτό θα φανεί μόνο με την απόσταση και το χρόνο τώρα πια.
Αν και είμαι της άποψης ότι καλύτερα απλά να προχωρήσω όσο και αν πονάει αυτό.
-
Νovel η αποψη μου ειναι να μην γυρισεις ξανα πραγματικα ομως κ για δευτερη φορα πολυ φοβαμαι πως η καταληξη σας θα ειναι ιδια.Μπορει κ να ξανω λαθος αλλα οπως δειχνουν τα πραγματα δεν την επηρεασε το γεγονος πως πονουσες τοσο πολυ για τον πατερα σου γιατι να την ανδιαφερει κατι αλλο.Αν ηθελε πραγματικα να ειστε μαζι θα ησασταν.
-
Maria, καλώς ή κακώς έβαλε μπροστά το εγώ της και δεν υπολόγισε τίποτα άλλο. Τις πρώτες μέρες ξέρω ότι το σκεφτόταν. Στη συνέχεια όσο περνάγανε οι μέρες σκήραινε τη στάση της, προφανώς για να αιτιολογήσει και να στηρίξει την απόφαση της και να απαλλαγεί από τις ενοχές για αυτό που συνέβαινε στην οικογένεια μου. Εκεί πάει και η απαξίωση...
Ο χρόνος απαλύνει τα αρνητικά συναισθήματα και εκεί αφήνω την απειροελάχιστη πιθανότητα...
Με τη λογική και εγώ όμως δεν μπορώ να φανταστώ να είμαστε πάλι μαζί. Έχουν γίνει τόσα πολλά και άσχημα που δεν ξεπερνιούνται χωρίς τεράστια προσπάθεια. Και δεν νομίζω ότι θα λυγίσει τον εγωϊσμό της. Αν το κάνει και συνηδητοποιήσει τι έχει συμβεί, θα καταρεύσει...
Οπότε όσο και αν πονάει θα συμφωνήσω μαζί σου...
-
ασχετο με το τι πιστευει εκεινη
εσυ θελεις να ειστε ξανα μαζι?
πιστευω πως θελει και πως μετανιωσες για τον τροπο που της φερθηκες
γνωμη μου ειναι τουλαχιστον να στειλεις ενα τελευταιο γραμμα η εστω μια τελευταια συνναντηση εκθετοντας της ολα αυτα που αισθανεσαι και αφηνοντας της το δικαιωμα να σκεφτει
ας μη γινει συνηθεια η καινουργια κατασταση του χωρισμου πρωτα
αξιζει πιστευω μια ευκαιρια το ολο σκηνικο
απλα της φαινεται εντελως απιθανο μαλλον να βιωσει καλα πραγματα μαζι σου
αναγνωρισε της το αυτο
και κανε μικρες λεπτες κινησεις
πιστευω πως σας ενωνει αυτη η βαθεια ευασθησια που εχετε και οι δυο
-
Καλή μου researcher με το συναίσθημα που δεν σβύνει επειδή επικράτησε μια παρανοϊκή κατάσταση θέλω. Με τη λογική όχι.
Φυσικά και μου λείπει, φυσικά και πίστεψα ότι είναι η γυναίκα της ζωής μου. Για αυτό την παντρεύτηκα άλλωστε.
Όλα αυτά που τόσο καλοπροαίρετα αναφέρεις τα έχω κάνει ήδη. Και της έχω γράψει, και της έχω μιλήσει, μέχρι και τραγούδι της έγραψα (είμαι μουσικός ερασιτεχνικά) και ό,τι μπορείς να φανταστείς... Κάθε φορά η απάντηση ήταν και πιο σκληρή. Συνηδητοποίησα ότι όσο πιο πολύ προσπαθούσα, τόσο πιο πολύ απομακρυνόταν. Της ζήτησα και μια τελευταία συνάντηση κυρίως για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα αλλά αρνήθηκε κάθε επαφή. Ένας λόγος που με απέφευγε και σκλήραινε όλο και περισσότερο είναι γιατί πάντα είχα (με την καλή έννοια) τον τρόπο να την ηρεμήσω και να προχωρήσουμε κάθε φορά που τσακωνόμασταν. ΄
Φοβάται μήπως δείξει αδυναμία. Έτσι το βλέπει... Δεν με εμπιστεύεται πια και δεν με θέλει. Το έχει καταστήσει σαφές. Σωστό ή όχι δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο πέρα από το να σιωπήσω. Να κοιτάξω να βρω τον εαυτό μου και τις ισσοροπίες μου και αν είναι να γίνει κάτι θα γίνει, αλλιώς απλά προχωράμε.
-
χαιρομαι που εκανες προσπαθειες
πιστευω πως εχεις πολα χαρισματα
αλλα σκεφτομαι πως ειναι εξισου ταπεινωτικο για σενα να αισθανεσαι πως καθε τοσο με τη βιαιη λεκτικη συμπεριφορα σου χυνεις ολη την καρδαρα με το γαλα
πιστευω πως αυτο ηταν και το βασικο προβλημα σε ολες τις σχεσεις σου
και αυτο θα λυθει πρωτιστως απο σενα
ειναι κριμα και για τους δυο
εχω δει περιπτωση που η σχεση φευγει τα συναισθηματα μενουν
και δε θα ηθελα σε καμια περιπτωση να το βιωσω
ειναι αδικο
αλλα μερικα πραγματα στη ζωη μας ειναι αδικα
δεν ειναι ευκολο να σου πει καποιος κανε το ενα και κανε το αλλο
αλλα χαιρομαι που τωρα προσπαθεις να εισαι ειλικρινης με τον εαυτο σου
εστω κι αν η κοπελα δεν παρει πρεφα την αλλαγη σου την πραγματικη
εσυ θα εχεις κανει το βημα για πιο υγιεις σχεσεις
ευχομαι ομως εκεινη να το καταλαβει
οταν εχει συμβει στ αληθεια
η ζωη ειναι καπως μικρη για να χτιζουμε απο την αρχη σχεσεις με κοινες εμπειριες
και οι κοινες εμπειριες ενωνουν βαθεια
οχι οτι ειναι βεβαια ανεφικτο δε λεω αυτο
-
Αν θέλω να κάνω ένα γενικό απολογισμό του εαυτού μου και της προσωπικότητας μου, τότε θα πω πως είμαι ένας άνθρωπος πολύ ευαίσθητος, με πολλά θετικά στοιχεία που δυστυχώς όμως αυτοακυρώνομαι από τις άσχημες συμπεριφορές μου.
Αν έχεις κάνει 10 καλά και ένα μόνο κακό, αυτό είναι αρκετό κάποιες για να ακυρώσει τα 10 καλά σου.
Θα μου πεις ουδείς τέλειος, ουδείς αλάνθαστος. Έχει σημασία όμως το πόσο δραματικό ρόλο μπορεί να παίξει η σκοτεινή πλευρά του χαρακτήρα μας και το πόσο συχνά βγαίνει στην επιφάνεια.
Στη δική μου περίπτωση έτσι έγινε. Τι να πω... Ο πόνος είναι τεράστιος, ελπίζω μόνο να με οδηγήσει σε καλύτερα μονοπάτια από εδώ και πέρα.
-
η βιαιη συμπεριφορα
λεκτικα η σωματικα
ειναι κατι σαν ασθενεια
δεν την αντεχει οποιοσδηποτε
και οποιος την αντεχει νιωθει χαζος που το κανει
δεν ειναι ευκολο
εκφρασου στην ψυχοθεραπεια οσο μπορεις βγαλε ο,τι εχεις μαζεψει εκει
και οχι στον ανθρωπο σου
εχουμε πολλες αντοχες αλλα οχι απεριοριστες
δεν μεταβολιζονται ολα
βγαλτε στους ψυχολογους το οξυ και αφηστε για τους ανθρωπους σας το μελι
αξιζει
το λεω και για μενα αυτο φυσικα
-
απο την αλλη ειναι πολυ θετικο που αναγνωριζεις λιγο λιγο τι σου συμβαινει πιστεψε με
δεν το κανουν ολοι αυτο
ειναι προνομιο
-
Έτσι είναι. Και δυστυχώς η ψυχοθεραπεία είναι κάτι που έπρεπε να είχα κάνει νωρίτερα.
Αυτοί είμαστε οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές... Πρώτα γίνεται η ζημιά και μετά βλέπουμε τι πρέπει να είχαμε κάνει.
Κάλλιο αργά...
-
Το τελευταίο πράγμα που κατάφερα να της πω είναι αυτό:
\"Εύχομαι μόνο (δεν ελπίζω) κάπως, κάπου να τα ξαναπούμε. Αρκεί να είμαστε καλύτεροι.\"
Είναι σπάνιο, πολύ σπάνιο. Θέλει απίστευτη θέληση και αυτογνωσία αλλά όχι αδύνατο.
Απλά δεν έχει κανένα νόημα να ελπίζω. Το δικό της συναίσθημα έχει φύγει ήδη. Όταν θα φύγει και το δικό μου αργά ή γρήγορα αυτή η ευχή δεν θα έχει πια καμία σημασία...
-
αχ βρε Novel
ετσι ειναι μονο οταν καποια πραγματα ξεπερασουν τα ορια το ψαχνουμε λιγακι αλλιως δεν κουνιεται φυλλο
η αδιαφορια μας για το πως ειμαστε και η τεμπελια μας δεν εχει ορια
παντως σε καθε περιπτωση αξιζει να γινεις καλυτερος
ειτε εκεινη το καταλαβει ειτε οχι
εσυ θα μαθεις πως να εισαι οσο το δυνατον καλα με σενα και τους ανθρωπους που ειναι κοντα σου
για λιγοτερη δυσαρεσκεια και μοναξια στο μελλον
θελει θαρρος και δυναμη
-
Επανέρχομαι στο πρόβλημα μου, γιατί τελικά διαπιστώνω πως ο χρόνος δεν μοιάζει με γιατρός (πέρα από την αναπόφεκτη προσαρμογή). Το μπέρδεμα, ο θυμός με τον εαυτό μου, οι αναμνήσεις, η απώλεια, η αυτογνωσία μέσω φοβερού πόνου και οι ενοχές που βιώνω, η ζωή που δεν είναι πια η ίδια, οι φίλοι που \"αποχωρούν\" σιγά σιγά και δικαιολογημένα, η οικογένεια που νιώθει απόγνωση...
Πως αντιμετωπίζει κανείς αυτές τις καταστάσεις; Πως μπορεί να συγχωρήσει τον εαυτό του για τα λάθη του; Πως μπορεί να λυτρωθεί κάποιος για αυτά που τον βαραίνουν; Πως γίνεται ο χρόνος να μην λειτουργεί υπέρ; Πως μπορείς να επιβιώσεις συναισθηματικά και να προχωρήσεις όταν διαπιστώνεις ότι η ζωή σου είχε τελικά σαθρά θεμέλια;
Δεν είναι ερωτήματα που μπορούν να απαντηθούν από κανέναν στη πραγματικότητα και το γνωρίζω αυτό. Με βοηθάει όμως να μοιράζομαι έστω αυτές τις σκέψεις.
Σας ευχαριστώ.
-
Novel,καλημέρα.Έχω βιώσει το πένθος.Ο χρόνος είναι μεν γιατρός,αλλά και το ρητό συν Αθηνά και χείρα κίνει,κρύβει μεγάλη αλήθεια.Αφού αναγνωρίζεις πως τα θεμέλια ήταν σαθρά,ίσως να προσπαθήσεις να χτίσεις νέα;Ποτέ δεν είναι αργά για να βελτιώσουμε πράγματα μέσα μας που μας βάζουν εμπόδια και μας βασανίζουν.
Η ματαίωση,η θλίψη,κι αυτά μέρος της ζωής μας είναι,μας δίνουν μαθήματα και ευκαιρίες να μάθουμε να τα προσπερνάμε,άρα κι αυτά-με τον δύσκολο τρόπο-να προσεγγίζουμε τα θέματά μας με διαφορετική ματιά.
Αν ο πόνος δε γίνει αυτοσκοπός,αν πάρει τον κεντρικό ρόλο σε μία περίοδο της ζωής μας και μπορέσουμε να τον ξεπεράσουμε,τότε καταλαβαίνουμε πως έχουμε κάθε στιγμή τη δυνατότητα της αλλαγής.
-
Κάπου διάβασα κάτι που νομίζω πως είναι σωστό. Ένα διαζύγιο ή ένας χωρισμός σε αρκετές περιπτώσεις έχει σαν απώλεια πιο βαριά επίπτωση ακόμα και από τον ίδιο τον θάνατο. Και αυτή την κατάσταση την ενισχύουν οι ενοχές. Η διαπίστωση των μεγάλων λαθών που δεν μπορούν πια να διορθωθούν. Είναι σα να έχεις σκοτώσει κάτι και να συνηδητοποιείς το κακό που έκανες. Δεν είναι ότι έφταιξα για όλα... Είναι όμως σαν να κοιμόμουν τόσα χρόνια. Σαν ένα κομμάτι του εαυτού μου να κοιμόταν και να εμπόδιζε το μυαλό να πράξει σωστά. Πονάω πάρα πολύ αλλά \"χαίρομαι\" συγχρόνως για την αυτογνωσία που κερδίζω. Δεν υπάρχει όμως σε κυριαρχία η λογική, υπάρχει ένας κατεστραμένος συναισθηματικός κόσμος. Μια πραγματικότητα που σου φωνάζει ότι κοιμόσουν αλλά ξύπνησες πολύ αργά.
Τι να πω...
