Όσο σε διαβάζω, νομίζω οτι είναι σαν να θέλεις να σβήσεις απο μέσα σου αυτό το διάστημα που χωρίσατε, για να προχωρήσεις, αλλά οι μνήμες σου με άλλους δεν σε αφήνουν....
Printable View
Όσο σε διαβάζω, νομίζω οτι είναι σαν να θέλεις να σβήσεις απο μέσα σου αυτό το διάστημα που χωρίσατε, για να προχωρήσεις, αλλά οι μνήμες σου με άλλους δεν σε αφήνουν....
ακριβώς έτσι είναι.μερικέσ φορέσ νιώθω τόσο ένοχη που πνίγομαι
Ένοχη που τον πρόδωσες?Quote:
Originally posted by efi2000a
ακριβώς έτσι είναι.μερικέσ φορέσ νιώθω τόσο ένοχη που πνίγομαι
Ενοχη που με την πρώτη δυσκολία, άφησες στην άκρη αυτό που είχατε?
Ενοχη που έβγαλες έναν πιο επιπόλαιο εαυτό?
Τι απο όλα?
λίγο απ όλα αυτά που αναφέρεις.ενώ ξέρω οτι δεν δώθηκα σε κα΄ποιον άλλον γιατί αν το είχα κάνει αυτό δεν θα σκεφτόμουν την επιστροφή αναρωτιέμαι γιατί να μπω στη διαδικασία αυτή των γνωριμιών και τώρα που είμαστε πάλι μαζί να έχω ενοχέσ. μήπωσ είμαι προβληματική?
Λοιπον ας σου πω μια πρωτη μου εκτιμηση.
Εισαι ατομο χωρις ισχυρο χαρακτηρα και δειχνεις οτι βαλλεσαι ευκολα απο τις αντιδρασεις του συντροφου σου.
Επειδη μιλας για γαμος, σημαινει οτι προσπαθεις - τε να πατε για κατι σοβαρο και με μελλον.
Αυτο σημαινει οτι θα πρεπει να ξαναδειτε τις βασεις της σχεσης σας μιας και ξαναχτιζετε πανω στα χαλασματα.
Διακρινω και εσενα και σε αυτον να λειτουργειται καιροσκοπικα σε βαρος της σχεσης σας κατι που δεν την βοηθαει.
Το ζητημα που βαζεις για το αν θα επρεπε να δωσεις πληροφοριες για το χρονο που εισαστε χωρια ειναι απλως η αφορμη.
Πανω σε αυτο θα χτιστουν οι νεες σας ισορροπιες σας, ομως τα πρωτα δειγματα που δειχνεις δεν ειναι ακριβως ενθαρρυντικά.
Δειχνεις οτι κυριαρχει η ανασφαλεια σου και αυτο ειναι σημειο που πρεπει να το πολεμησεις.
Εδω ομως ειναι σαφες οτι ο συντροφος σου εχει και αυτος τις ευθυνες του.
Με το να σου προσαπτει κατηγοριες γιατι δηθεν εκανες κατι, προσπαθει να σου δημιουργησει ενοχικα συνδρομα,
μαλλον για να εισαι υπο....
Ειναι λαθος αντιμετωπιση και απο αυτον και απο εσενα.
Ας συνεχισουμε ομως με εσενα και μετα αν θες παμε και σε αυτον.
Ειναι πολυ κομβικο να καταλαβεις οτι το μεγα ζητουμενο ειναι το αν εσυ πιστευεις οτι εχεις προδωσει καποιες αξιες κατα τα δικα σου μετρα και σταθμα και οχι των αλλων.
Αυτο θα πρεπει να το ξεκαθαρισεις και ετσι να πορευτεις.
Για να μην μακρυγορω,
θα θεωρησω οτι για σενα, δεν υπαρχει θεμα και ετσι θα συνεχισουμε την συζητηση.
Συμπερασμα: Μιλα ανοικτα με τον συντροφο σου και πες του οτι σε βασανιζει και σου δημιουργει ενοχες απεναντι του.
Ξεκαθαρισε ομως οτι η κινηση αυτη δεν γινεται για να τον δικαιωσει ισως, αλλα γιατι θελεις να εχεις μια στερεη επικοινωνια χωρις να αισθανεσαι οτι πρεπει να κουβαλας τις ενοχες σου.
Εξηγησε του οτι πιστευεις, οτι οι σκεψεις σας πρεπει να ειναι κοινες χωρις αυτο να σημαινει οτι πρεπει να ειναι εξισου αποδεκτες και να βρισκοσαστε σε απολυτη συμφωνια.
Ξερεις οι σχεσεις δεν βασιζονται πρωτίστως στην συμφωνια οσο στην υπαρξη επικοινωνιας.
Τωρα για τον συντροφο σου,
ειναι προτιμοτερο να κανεις κινηση οπου να εχει υποψη του το τι κρυβεις μεσα στο κεφαλι σου 100% παρα να ειναι αναγκασμενος να μαντευει.
Θελω να σου τελειωνοντας, οτι η αφορμη του θεματος που βαζεις, ειναι απλα η αρχη του παγοβουνου.
Το τι αποψη θα αποκτησεις σε τετοια ζητηματα, θα καθορισει ολη την στρατηγικη που θα εχεις (εχετε) για την σχεση σου.
Η ενδεχωμενη ζημια θα αφορα εξισου και τους δυο σας.
Γιατι εσυ θα κρυβεις πραγματα (ασχετα αν ειναι ασημαντα) και θα εχεις ενοχες που θα πολλαπλασιαζονται και ο συντροφος σου θα εχει λαβες να σκεφτεται θεωριες που δεν ισχυουν.
Μεχρι στιγμης αυτα,
αν θες να ρωτησεις κατι σε ακουω.
Καλη μου, μήπως τελικά ο λόγος που μπήκες στην διαδικασία αυτή, ήταν κάτι βαθύτερο απο τον φόβο σου και την ανάγκη σου να πιαστείς απο κάπου?Quote:
Originally posted by efi2000a
ενώ ξέρω οτι δεν δώθηκα σε κα΄ποιον άλλον γιατί αν το είχα κάνει αυτό δεν θα σκεφτόμουν την επιστροφή αναρωτιέμαι γιατί να μπω στη διαδικασία αυτή των γνωριμιών και τώρα που είμαστε πάλι μαζί να έχω ενοχέσ.
Επίσης, γράφεις οτι δεν δόθηκες σε κάποιον, ώστε να μπορείς να επιστρέψεις μετά.
Αλήθεια, αν ένα μαγικό ραβδάκι σε απάλλασε απο τύψεις και ενοχές και έκανε τον άνθρωπό σου τον πιο ανοιχτόμυαλο του κόσμου, θα το έκανες?
Θα αφηνόσουν να προχωρήσει κάποιο απο τα φλερτ σου?
Ηρέμησε καλή μου :)
Βρίσκω απόλυτα ανθρώπινο το να έχεις έναν έντονο προβληματισμό και ένα μπέρδεμα συναισθηματικό.
Quote:
Originally posted by weird
Αλήθεια, αν ένα μαγικό ραβδάκι σε απάλλασε απο τύψεις και ενοχές και έκανε τον άνθρωπό σου τον πιο ανοιχτόμυαλο του κόσμου, θα το έκανες?
αυτο ειναι σαφες,
η βιομηχανια ενοχων ειναι που αποτρεπει τους ανθρωπους να κανουν πραγματα εφοσον δεν τους εμποδιζει η ηθικη τους.
Ναι Κρινο συμφνωνώ, όπως και οτι η ενοχή μπορεί να είναι η πρώτη ύλη της ηθικής μας, αλλά κάτσε να δούμε τι θα μας πει η φίλη μας αν κάτσει να το σκεφτεί πολύ πολύ ειλικρινά.Quote:
Originally posted by krino
Quote:
Originally posted by weird
Αλήθεια, αν ένα μαγικό ραβδάκι σε απάλλασε απο τύψεις και ενοχές και έκανε τον άνθρωπό σου τον πιο ανοιχτόμυαλο του κόσμου, θα το έκανες?
αυτο ειναι σαφες,
η βιομηχανια ενοχων ειναι που αποτρεπει τους ανθρωπους να κανουν πραγματα εφοσον δεν τους εμποδιζει η ηθικη τους.
θεωρείσ ότι έιναι καλύτερα να συζητήσω μαζί του?προσπάθησα να του πω καποια πραγνμτα και με εβγαλε νοκ αουτ.και εφτασα στο σημειο να μην του τα πω με ακρίβεια γιατι με εκανε να νιώθω ενοχη.παντοσ θα το επιχειρήσω για μια ακομη φορα.εχεισ απολυτο δικιο σε αυτα που νου εγραψεσ
θεωρω οτι οταν δωθεισ σε καποιον πρεπει να υπαρχει και συναισθημα πραγμα το οποιο εν τελει καταλαβα δεν ειχα για καποιον
προσεξε με για το συγκεκριμενο μονο.
(πιο γενικα θα καναμε συζητηση με αλλα δεδομενα)
Αυτο που σε ενδιαφερει πανω απο ολα,
ειναι να μην νιωθεις ενοχη, και αυτο επιλυεται με το να βγαλεις τα εσωψυχα σου.
Το πως θα αντιδρασει ο συντροφος σου, ειναι ενα θεμα, αλλα δευτερης επιλογης.
Ακομα και αν υποθεσουμε οτι θα σε χωριζε, στην θεση σου, θα κουναγα μαντηλι και θα τον εσπρωχνα κιολας να μην αργησει να φυγει.
Εφη....γιατί δεν το απλοποιείς λίγο το θέμα?
Ρώτα τον εαυτό σου: Αν ήμασταν καλά, (όπως είστε τώρα), υπήρχε ποτέ περίπτωση να δώσω την προσοχή μου αλλού? Να βγω, να φλερτάρω, να δημιουργήσω κάτι νέο?
Όλα είναι αλληλένδετα. Η δική του συμπεριφορά έφερε τη δική σου αντίδραση. Δηλαδή, θα ήσουν ευχαριστημένη απ τον εαυτό σου αν έπεφτες στα πατώματα, βούλιαζες μες στη στεναχώρια σου και ζούσες περιμένοντας τη στιγμή που θα γυρίσει, αν γυριζε?
Ίσα-ίσα που θα έπρεπε να χαίρεσαι που έκανες κάτι για σένα, έστω αυτό το λίγο.
Καλή μου, μοιάζει σαν να πρέπει ΕΚΕΙΝΟΣ να σου δώσει το ΟΚ.Quote:
Originally posted by efi2000a
θεωρείσ ότι έιναι καλύτερα να συζητήσω μαζί του?προσπάθησα να του πω καποια πραγνμτα και με εβγαλε νοκ αουτ.και εφτασα στο σημειο να μην του τα πω με ακρίβεια γιατι με εκανε να νιώθω ενοχη.παντοσ θα το επιχειρήσω για μια ακομη φορα.εχεισ απολυτο δικιο σε αυτα που νου εγραψεσ
Αν εκείνος σου δώσει άφεση, αν εκείνος έχει πλήρη γνώση, τότε όλα καλά.
Μοιάζει σαν ΕΣΥ να μην αρκείς για να σε συγχωρέσεις...
efaki,καλησπέρα!
Μπορείς να μου πεις τις ηλικίες σας;Tη δική σου και του συντρόφου σου;
Έχω μία εικόνα,θα προσπαθήσω να σου πω μερικά πραγματάκια που έχω στο νου μου διαβάζοντας ό,τι έγραψες.
Καταρχήν,εισέπραξες τον χωρισμό ως μία απόρριψη.Η απόρριψη αυτή,ήταν σαν ένα σκαμπίλι στην αυτοεικόνα σου και σου δημιούργησε εξαιρετικό άγχος.Αυτό που εσύ ένιωσες ως πανικό.
Τι να κάνει το Εφάκι για να νιώσει καλύτερα;Ζήταγε ξανά την ασφάλεια,την ανάγκη αναγνώρισης,έπρεπε να τη βρει γρήγορα,γιατί αλλιώς...Να λοιπόν γιατί βιάστηκες καλό μου να ψάξεις το φλερτ.Γιατί το φλερτ,τα γελάκια,τα αθώα φιλιά,σε έκαναν να νιώθεις πάλι επιθυμητή.Υποκαθιστούσαν σε ένα βαθμό το αίσθημα ασφάλειας που είχες ταυτίσει με τη φιγούρα του συντρόφου σου(θα πούμε λίγο και γι αυτό μετά άμα δε σε κουράζω).
Η ανάγκη αναγνώρισης,ήρθε,ανέβηκε λίγο το κοριτσάκι μας.Πολύ σύντομα,ξανάφευγε όμως.Γιατί;Γιατί η αυτοεικόνα μας για να φτιάξει,δε θέλει μόνο υποκατάστατα,είναι παροδικά,ενεσούλες που η επίδρασή τους φεύγει γρήγορα(να γιατί την άλλη μέρα πάλι ένιωθες άβολα,μετά τα φλερτ.)
Εκτός αυτού,κάπου αισθανόσουν πως \"θέλεις\"την ελευθερία να παίξεις με άλλους άντρες,αλλά δεν \"έπρεπε\".Υπήρχε δηλαδή μία σύγκρουση.Η σύγκρουση μεταξύ της επιθυμίας και της ηθικής,του πρέπει,δημιούργησαν τις ενοχές.Αλλά γιατί τώρα,θα ρωτήσεις.Γιατί τον θυμό που σου δημιούργησε ο χωρισμός(πάντα υπάρχει ένα στάδιο θυμού σε κάθε απόρριψη),τον απώθησες,τον γύρισες σε σένα,πήρε τη μορφή αυτοτιμωρίας.Έτσι,παρόλο που \"κανονικά\"θα ήσουν ευτυχισμένη τώρα που τα ξαναβρήκατε,ο καταπιεσμένος θυμός σε μορφή ενοχών,εξακολουθεί να υπάρχει.Αλλά κατά βάθος,ποτέ δεν αφέθηκε να εκφραστεί απέναντι σε αυτόν που ήσουν θυμωμένη,τον σύντροφό σου.
Αποτελεί ίσως μία φιγούρα εξουσίας για σένα,αισθάνεσαι παιδί,να γιατί σε \"έβγαλε νοκ άουτ\"όταν ξεκίνησες δειλά δειλά να προσπαθείς να βγάλεις από μέσα σου τι μεσολάβησε κατά τη διάρκεια του χωρισμού σας.Τον φοβάσαι(τις αντιδράσεις του,την κριτική του).Είσαι πιο χαμηλά,εκείνος πιο ψηλά.(αυτή η αντίδρασή του όταν ξεκίνησες να μιλάς,ήταν αρκετά έντονη,ε;).
Και η αντίδρασή του εκείνη,η απότομη,ενίσχυσε περαιτέρω το θυμό σου,που όμως εσύ\"δεν πρέπει\"να του δείξεις.Ίσως υποσυνείδητα φοβάσαι ξανά την απόρριψη;(θαρρώ πως ναι).
Είναι φυσικό να μην καταλαβαίνεις,να ρωτάς μα γιατί νιώθω έτσι όμως,γιατί ΕΓΩ νιώθω ενοχές,ενώ ΑΥΤΟΣ με έδιωξε;Ε,γιατί τα συσσωρευμένα,καταπιεσμένα αισθήματα,κάπου,με κάποιον τρόπο(εξατομικευμένο)βγαίν ουνε,άλλοτε πιο ηχηρά,άλλοτε πιο ήσυχα.
Μη νιώθεις ενοχές.Καλά έκανες κι έδωσες στο Εφάκι την ευκαιρία να παίξει λίγο,αφού το είχες ανάγκη εκείνο το διάστημα.
Προσωπική μου άποψη,να ρωτήσεις και τη γνώμη κάποιου ψυχολόγου,να πάρεις μία έγκυρη απάντηση,για να πάψεις να βασανίζεις το κεφαλάκι σου και να μάθεις και λίγο περισσότερα για τη σχέση σου,τα πώς και τα γιατί σου να απαντηθούν.Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις πολλά και να μάθεις να διαχειρίζεσαι όλα αυτά που αισθάνεσαι.
:)
Άνεμε και Βροχή, δεν θα σε χαρακτήριχα καθόλου άστοχο...Quote:
Originally posted by RainAndWind
efaki,καλησπέρα!
Μπορείς να μου πεις τις ηλικίες σας;Tη δική σου και του συντρόφου σου;
Έχω μία εικόνα,θα προσπαθήσω να σου πω μερικά πραγματάκια που έχω στο νου μου διαβάζοντας ό,τι έγραψες.
Καταρχήν,εισέπραξες τον χωρισμό ως μία απόρριψη.Η απόρριψη αυτή,ήταν σαν ένα σκαμπίλι στην αυτοεικόνα σου και σου δημιούργησε εξαιρετικό άγχος.Αυτό που εσύ ένιωσες ως πανικό.
Τι να κάνει το Εφάκι για να νιώσει καλύτερα;Ζήταγε ξανά την ασφάλεια,την ανάγκη αναγνώρισης,έπρεπε να τη βρει γρήγορα,γιατί αλλιώς...Να λοιπόν γιατί βιάστηκες καλό μου να ψάξεις το φλερτ.Γιατί το φλερτ,τα γελάκια,τα αθώα φιλιά,σε έκαναν να νιώθεις πάλι επιθυμητή.Υποκαθιστούσαν σε ένα βαθμό το αίσθημα ασφάλειας που είχες ταυτίσει με τη φιγούρα του συντρόφου σου(θα πούμε λίγο και γι αυτό μετά άμα δε σε κουράζω).
Η ανάγκη αναγνώρισης,ήρθε,ανέβηκε λίγο το κοριτσάκι μας.Πολύ σύντομα,ξανάφευγε όμως.Γιατί;Γιατί η αυτοεικόνα μας για να φτιάξει,δε θέλει μόνο υποκατάστατα,είναι παροδικά,ενεσούλες που η επίδρασή τους φεύγει γρήγορα(να γιατί την άλλη μέρα πάλι ένιωθες άβολα,μετά τα φλερτ.)
Εκτός αυτού,κάπου αισθανόσουν πως \"θέλεις\"την ελευθερία να παίξεις με άλλους άντρες,αλλά δεν \"έπρεπε\".Υπήρχε δηλαδή μία σύγκρουση.Η σύγκρουση μεταξύ της επιθυμίας και της ηθικής,του πρέπει,δημιούργησαν τις ενοχές.Αλλά γιατί τώρα,θα ρωτήσεις.Γιατί τον θυμό που σου δημιούργησε ο χωρισμός(πάντα υπάρχει ένα στάδιο θυμού σε κάθε απόρριψη),τον απώθησες,τον γύρισες σε σένα,πήρε τη μορφή αυτοτιμωρίας.Έτσι,παρόλο που \"κανονικά\"θα ήσουν ευτυχισμένη τώρα που τα ξαναβρήκατε,ο καταπιεσμένος θυμός σε μορφή ενοχών,εξακολουθεί να υπάρχει.Αλλά κατά βάθος,ποτέ δεν αφέθηκε να εκφραστεί απέναντι σε αυτόν που ήσουν θυμωμένη,τον σύντροφό σου.
Αποτελεί ίσως μία φιγούρα εξουσίας για σένα,αισθάνεσαι παιδί,να γιατί σε \"έβγαλε νοκ άουτ\"όταν ξεκίνησες δειλά δειλά να προσπαθείς να βγάλεις από μέσα σου τι μεσολάβησε κατά τη διάρκεια του χωρισμού σας.Τον φοβάσαι(τις αντιδράσεις του,την κριτική του).Είσαι πιο χαμηλά,εκείνος πιο ψηλά.(αυτή η αντίδρασή του όταν ξεκίνησες να μιλάς,ήταν αρκετά έντονη,ε;).
Και η αντίδρασή του εκείνη,η απότομη,ενίσχυσε περαιτέρω το θυμό σου,που όμως εσύ\"δεν πρέπει\"να του δείξεις.Ίσως υποσυνείδητα φοβάσαι ξανά την απόρριψη;(θαρρώ πως ναι).
Είναι φυσικό να μην καταλαβαίνεις,να ρωτάς μα γιατί νιώθω έτσι όμως,γιατί ΕΓΩ νιώθω ενοχές,ενώ ΑΥΤΟΣ με έδιωξε;Ε,γιατί τα συσσωρευμένα,καταπιεσμένα αισθήματα,κάπου,με κάποιον τρόπο(εξατομικευμένο)βγαίν ουνε,άλλοτε πιο ηχηρά,άλλοτε πιο ήσυχα.
Μη νιώθεις ενοχές.Καλά έκανες κι έδωσες στο Εφάκι την ευκαιρία να παίξει λίγο,αφού το είχες ανάγκη εκείνο το διάστημα.
Προσωπική μου άποψη,να ρωτήσεις και τη γνώμη κάποιου ψυχολόγου,να πάρεις μία έγκυρη απάντηση,για να πάψεις να βασανίζεις το κεφαλάκι σου και να μάθεις και λίγο περισσότερα για τη σχέση σου,τα πώς και τα γιατί σου να απαντηθούν.Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις πολλά και να μάθεις να διαχειρίζεσαι όλα αυτά που αισθάνεσαι.
:)
Αλλά πιστεύω οτι κάποια πράγματα αν δεν τα διαλευκάνει ο άμεσα ενδιαφερόμενος και τα δει κάπου γραμμένα, ίσως δεν τα καταλάβει και μάλιστα, μάλλον θα χρειαστεί να τα επανανακαλύψει μετα ;)