Γιατί λίγο πριν χάσουμε τις αισθήσεις μας βλέπουμε αστεράκια?

το θέμα είναι να μένουμε κοντά.εγώ δηλώνω που μένω, εσύ?από εξοπλισμό είμαι πάντα έτοιμη, γιατί πάντα ψωνίζω για να πάω γυμναστήριο ( άλλο που δεν πατάω ούτε για την εγγραφή ).

Quote:

---

Originally posted by polina
ανωνυμη ναι ο βασικοτερος φοβος μου ειναι αυτος.μια ζωη με απασχολουσε το τι θα πουν οι αλλοι για μενα κ ακομα με απασχολει μεχρι αηδειας κ νομιζω πως πανω σαυτο πρεπει να δουλεψω.δεν φοβαμαι την ωρα τουν πανικου τον θανατο η καπια αρωστια αλλα αυτο το αν θα γινω ξεφτιλα στα ματια των αλλων κ θεωρηθω αδυναμη ενω δεν ειμαι.παλια δεν ημουν ετσι εχει 4 χρονια που το επαθα.ειναι κ μερικοι που δεν ξερουν τι ειναι αυτο κ σε κοιταν παραξενα κ μπορει να λενε οτι εισαι κ τρελλος κ διαφορα αλλα.ακομα κ στους γονεις μου δεν εχω πει ακριβως τι μου συμβαινει για να μην με πουν αδυναμη κ χαλασει περισσοτερο η ψυχολογια μου.ολα μονη μου τα περναω κ κανεις δεν μπορει να καταλαβει τι ειναι να περνας κρισεις πανικου.καλυτερα να μου εσπαγε το ποδι κ να πεθαινα απο τον πονο παρα να εχω αυτη την παθηση:(:(:(:(

---

Άρα Πολίνα μου
εκτός από το να πας κόντρα σε αυτό που φοβάσαι, πρέπει να δουλέψεις το πόσο αποδέχεσαι εσύ η ίδια τον εαυτό σου και΄την ανάγκη σου να είσαι πάντα και σε όλα αποδεκτή από τους άλλους:)
Είναι δύσκολο το ξέρω, μα όχι ακατόρθωτο.
Κάνεις κάποια θεραπεία;