Originally posted by weird
Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Κοίτα φωτεινη, αυτό είναι και λίγο σχετικό. Το έχω γράψει και παραπάνω: αν θέλουμε να κάνουμε φλανθρωπια πάμε στο Χαμόγελο του παιδιού και τελειώνει το θέμα.
Το να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας με φιλανθρωπικές προθέσεις και να περιμένουμε να γίνουν φίλοι μας, είναι λίγο απελπισμένο.
τι παει να πει \"να γινουν οι μαλακες, άνθρωποι?\"
Πολύ θα ήθελα να μου το εξηγησεις.
Για μένα το θέμα της φιλανθρωπίας, δεν περιoρίζεται σε ορισμένες δραστηριότητες τύπου χαμόγελο του παιδιού και τελειώνει το θέμα.
Η φιλανθρωπία είναι στάση και τρόπος ζωής και προυποθέτει ευαισθησία απέναντι στον κάθε συνάνθρωπο μας, όχι μόνο στα ορφανά και τους αστέγους πχ.
Αλλα η φιλανθρωπία, προυποθέτει και σεβασμό απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, κι αυτό είναι το πρωτεύον.
Αυτό που ίσως να εννοεί η Φωτεινή, είναι πως εκεί έξω, υπάρχουν λογιών λογιών άτομα.
Το οτι πολλοί απο αυτούς είναι αδιάφοροι, ψυχροί, εγωιστές, ατομάκια, ανθρωπάκια, συναισθηματικά ανάπηροι, μικρόψυχοι, κομπλεξικοί, μίζεροι, κυνικοί, εκμεταλλευτές, ανήμποροι για συναισθηματικό δόσιμο κτλ κάνει για κάποιον ακόμα πιο δύσκολο να διατηρήσει την φιλανθρωπική του φύση ζωντανη.
Όταν πέφτεις μέσα στα σκατα, κινδυνεύεις να γεμίσεις κι εσύ σκατα.
Αντ αυτού όμως, μπορεί κανείς να σέβεται και να προστατεύει τον εαυτό του, χωρίς να πέφτει στο ίδιο επίπεδο με όσους δεν τον σέβονται, χωρίς να γίνεται ένα μαζί τους.
Να προστατεύει και να διατηρεί δηλ την ευαισθησία μεσα του, την ομορφιά του.
Δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο.
Στο κάτω κάτω, όλα είναι πολύ πιο απλά όταν συνειδητοποιεί κανείς πως δεν έχει νόημα να κατηγορείς την ανθρώπινη αδυναμία, ούτε είναι δική σου δουλειά να την ανατρέψεις( εφόσον δεν σου έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο), έχει νόημα να την κρατάς σε απόσταση ασφαλείας όμως.