Quote:
Originally posted by RainAndWind
Οι άμυνές μου,προέρχονται από τη συμπεριφορά της μητέρας μου,δεν προέκυψαν από παρθενογέννεση.Μπερδεύεις επίσης το θυμό με το μίσος,που δεν είναι ίδιες έννοιες και συναισθήματα.Μισώ σημαίνει θέλω να καταστρέψω το αντικείμενο του μίσους μου,θυμώνω δε σημαίνει θέλω να σε καταστρέψω αυτόματα.Σημαίνει μάλλον πως έχω καταλάβει πως υπέστην κάποια αδικία.Η σχέση με τη μητέρα μου,είναι μία σχέση μηδενική,που θα παραμείνει έτσι,γιατί δεν προέχει παρά να είμαι ζωντανή και να μην αυτοτραυματίζομαι μπαίνοντας σε διαδικασίες εξιλέωσης απέναντι σε θύτη.Ο θυμός θα υπάρχει όσο αυτός με βοηθάει στο να μη συγχωνεύομαι με τον θύτη,πασαλείβοντας τα όρια.
ο θυμος και το μισος εχουν κοινα χαρακτηριστικα:
Ειναι αρνητικα συναισθηματα και το αποτελεσμα τους ειναι να σε φορτιζουν εξισου αρνητικα.
Απο την μια λες τα συναισθηματα του ειναι ουδετερα (το μηδεν που αναφερεις) αλλα απο την αλλη εχεις θυμο.
Γιατι αραγε αφου τα συναισθηματα σου ειναι μηδεν, εχεις θυμο?
Ο θυμος σου δεν σε προστατευει, αντιθετα σε βαζει σε φαυλους κυκλους.....
Αντίθετα από εσένα(που απ\'ό,τι έχω δει καλά τα πας κι εσύ με το θυμό,σοζ που επίσης σου μιλάω ωμά):P,
απο οσο θα εχεις διπαιστωσει,
εγω οταν θυμωνω,
με ακουνε 3 τετραγωνα.
Επιπλεον φροντιζουν να ξερουν οι εμπλεκομενοι οτι εχω θυμωσει.
Η συνεχεια μας, θα ειναι να το ζητημα να λυθει.
Ο τροπος και το αποτελεσμα δεν με απασχολει, εκεινο που θελω να ξερω ειναι να τελειωσει η διαδικασια του θυμου και με αντικειμενικους ορους να περασω σε κατασταση ηρεμιας.
έχω συνειδητοποιήσει πως είναι ένα όπλο μου,όχι πάντα ένα βασανιστήριο,όπως μας δίδαξαν κάποιες σχολές απάλειψής του.Ο νέγρος που θυμώνει απέναντι στον λευκό που τον κακοποιεί ή τον κακοποίησε,θα διεκδικήσει τα δικαιώματά του και θα βρει την ταυτότητά του,που κανένας οίκτος δε θα το κάνει ποτέ.Ο θυμός που δεν είναι άλογος,αλλά λογικός,δεν αποτελεί ψόγο,αλλά κομμάτι μίας υγιούς διαδικασίας θέσπισης προσωπικών γραμμών δράσης.Αν υπάρχει λογικός θυμός;Με ουί,υπάρχει.Τον αισθάνθηκαν όλα τα άτομα που επαναστάτησαν και επαναστατούν απέναντι σε αδικίες.
δεν αμφισβητησα ποτε τον θυμο σου,
αντιθετα ειμαι μαζι σου σε οτι νιωθεις.
Διαφωνησα στο κομματι του χειρισμου αυτου και εν γενει στην διαδικασια.
Δεν ξέρω αν θα με χτυπήσει με τη σκούφια της η μελένε,αλλά εγώ δε θα με χτυπάω μένοντας σε αυτοτιμωρητικές σχέσεις.
ναι σορρυ κιολας,
αλλα αυτο κανεις,
ασχετως που το αρνεισαι.
Δε λοβοτομώ για να μη θυμάμαι,γιατί σε κακοποιητικές σχέσεις,το πρώτο και σημαντικότερο,είναι να μην ξεχνάς την κακοποίηση.
αντε παλι.
Σου ειπα εγω να ξεχασεις?
σου ειπα εγω να συγχωρεσεις?
Εγω σου ειπα να ληξεις,
κατι το οποιο το αρνεισαι.
Δικαιωμα σου και παλι βεβαια ε?
Τα λοιπά είναι φιλοσοφικές κενές συμβουλές που εύκολα όσοι δεν σημαδεύτηκαν σε σχέσεις θύτη/θύματος λένε για να έχουμε θέμα συζήτησης.
πολυ καλη η αμυνα σου.
Συνεχισε την ετσι.
Ο θυμός είναι απαραίτητος,όταν χαράζει μια χαρά όρια,που δεν υπήρχαν,ανάμεσα στο τι επιτρέπεις να σου κάνουν,και τι όχι.
αφηνεις τα συναισθηματα σου να σε καθοδηγουν και οχι το μυαλο σου.
Ξέρεις πως τα όρια αυτά δεν διδάσκονται από κάποιους,γιατί οι ίδιοι δεν τα είχαν.
εκεινο που γνωριζω,
ειναι οτι ολοι μας πρεπει να παραμενουμε υγιεις ανθρωποι.
Τα υπολοιπα, ναι ειναι φιλοσοφιες για να περναει η ωρα.....
