δεν ειχα σκοπο να κανω λογο για σχεση αιτιου/αιτιατου.αναφερθηκα σε συμπτωματα-ενδειξεις.
εννοειται οτι δεν εχω κανενα λογο για να κανω ολοκληρωμενη περιγραφη ενος ...καταθλιπτικου επεισοδιου(?) η οποιασδηποτε συναισθηματικης ασταθειας, γιαυτο και περιοριστηκα σε μια μικρη αναφορα.
εξαλλου συμφωνω οτι ειναι μια \"μεγαλη ιστορια\" αν ομως μιλισουμε για σχεση αιτιου/αιτιατου.
τεσπα ,θεωρω ειναι οτι το συναισθημα της μοναξιας(ιδιαιτερα οταν δεν υφισταται στη πραγματικοτητα) δε θα πρεπει να το προσπερναμε και να το θεωρουμε φυσιολογικη υποθεση(αποψη μου παντα)