Γιατι λοιπον δεν μπορω να κανω τα προφανή?
Να τους πω βρειτε αλλον να σας γηροκομησει..εδω δεν βοηθανε τα παιδια σας γιατι περιμενετε απο μένα?
Γιατι δεν μπορω να κανω περισσοτερα απο αυτα που εχω κανει?
Printable View
Γιατι λοιπον δεν μπορω να κανω τα προφανή?
Να τους πω βρειτε αλλον να σας γηροκομησει..εδω δεν βοηθανε τα παιδια σας γιατι περιμενετε απο μένα?
Γιατι δεν μπορω να κανω περισσοτερα απο αυτα που εχω κανει?
Τι ωραιο αστειο το τελευταιο..γελασα με την καρδια μου.Quote:
Originally posted by MARIAVAS
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ ΤΗ ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΛΩΣΕΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΣ ,ΒΛΕΠΕΙΣ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΡΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΒΕΙ ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΞΕΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ..ΤΟ ΝΑ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΘΕΙΣ ΕΣΥ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΓΟΝΕΙΣ.ΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΘΕΜΑ ΥΓΕΙΑΣ..ΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥΣ...ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΛΥΝΕΙΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΤΟΥΣ.ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ..ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ? ΜΗΠΩΣ ΣΟΥ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ?
Ποτε δεν με βοηθησαν με τα παιδια ουτε οταν μπορούσαν ,οσο ημουν εγκυος αρνιοταν να με βοηθησουν..μονο με κοιτουσαν..
ποια ειναι τα προφανη?Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Γιατι λοιπον δεν μπορω να κανω τα προφανή?
Να τους πω βρειτε αλλον να σας γηροκομησει..εδω δεν βοηθανε τα παιδια σας γιατι περιμενετε απο μένα?
Γιατι δεν μπορω να κανω περισσοτερα απο αυτα που εχω κανει?
αυτο που λες περι του ποιος θα τους γηροκομησει, νομιζεις οτι ειναι κατι που πρεπει να πεις εσυ ή ο γιος τους? ποιος πιστευεις οτι πρεπει να κανει αυτην την κουβεντα?
Κ τελος, τί περισσοτερο πιστευεις οτι πρεπει να κανεις?
ΣΥΓΝΩΜΗ, ΑΛΛΑ ΤΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΔΩΣΕΙ ΚΑΙ ΣΟΥ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ?
εφόσον τα παιδιά τους, δεν βοηθάνε, ίσως κι εσύ να πρέπει να βοηθάς όταν μπορείς και να διώξεις ΄τον φόβο ότι κάτι θα πάθει η πεθερά σου. δεν είσαι υπεύθυνη εσύ γι αυτό.Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Ελα μου ντε..
chris οι αλλοι, ειτε απο βιτσιο ειτε απο αδιαφορια βρισκουν προσφορο εδαφος..αυτος που κοντευει να κλαταρει τι κανει για να σταματησουν επιτελους?
Εγω ειμαι ακομα σε βρεφικο σταδιο..μολις παιρνω χαμπαρι οτι για να σταματησουν πρεπει να βρω αποτελεσματικο τροπο να μην τους αφηνω..
φωτεινή, το μόνο δικαίωμα που τους έχεις δώσει, από αυτά που καταλαβαίνω από ο,τι διαβάζω φυσικά, είναι ότι έχεις αφήσει τον προσωπικό σου χώρο ξέφραγο αμπέλι, χωρίς όρια, χωρίς συρματόπλεγμα να το πω κάπως πιο παραστατικά, και σε συνδυασμό με το γεγονός πως τα πεθερικά σου μάλλον είναι λίγο ... γαϊδουράκια (sorry για τον χαρακτηρισμό, αλλά...) γίνεται ο,τι γίνεται. και, ναι, δυστυχώς υπάρχουν τέτοια άτομα.
καιρός να αρχίσεις να φέρεσαι πιο \"κατά διάκριση\".
να είσαι καλή με τους καλούς, χλιαρή με τους χλιαρούς και με τις βαρεμένες περιπτώσεις... σταρχιδίστρια.
σε αυτό πατάνε όμως βρε φωτεινή.Quote:
Originally posted by Αφωτεινή
Σοφια ,τι εννοεις δεν τους υπολογιζω?Quote:
Originally posted by Sofia
σε αδικουν τα πεθερικα? εσυ ομως φαινεται οτι δεν τους υπολογιζεις...ή καταλαβα λαθος?
Τις αποψεις τους δεν υπολογιζω.
Δεν μου αρεσει να διαδιδουν οτι εγω τους στερω το παιδι και τα εγγονια τους,και μαλιστα τη στιγμη που ο γιος τους τους εχει γραψει προ πολλου.Ουτε τηλεφωνο δεν θα τους επαιρνε..
πρέπει να αφήσεις τον άντρα σου να τους ξαναμιλήσει. δεν είναι ανάγκη να τους φωνάξει και να είναι επιθετικός. μια πολιτισμένη κουβέντα.
και στην τελική, αν εξακολουθήσουν να πιστέυουν ότι εσύ τον βάζεις κτλ κτλ, ε αφήστε τους να το πιστεύουν. στους μεγάλους ανθρώπους δύσκολα αλλάζεις μυαλά...
Η κατω βολτα με πηρε οταν επαθα την καταθλιψη..
Εκει εχασα τον ελεγχο παιδια..
Εχετε δικιο που λετε οτι τους αφησα να κανουν γιουργια..
Ομως δεν περιμενα τετοιες εξελιξεις.
Δεν σας κρυβω οτι ακομα και μαλακες που ειναι μου ειναι πολυ δυσκολο να τους αφησω μονους τους.
Εχω ζητησει πολλες φορες να κανουν πισω αλλα με γραφουν,ο αντρας μου ξερω οτι θα τους αφησει στη μοιρα τους,αυτος εχει οριοθετησει εγω ειμαι ππου δεν τα καταφερνει..
Δεν φοβαμαι εναν απλό καυγα ,αλλα αν με πιεσουν θα ξεφύγω ειμαι στο τσακ..μιλαω για υστερια τωρα..
Το μονο που θα με βοηθουσε ειναι να ξαναμετακομισω, ετσι κι αλλιως το σπιτι δεν μας χωραει..θα νοικιασω σε ενα προαστιο ειναι κατι που το εχουμε συζητησει με τον αντρα μου ασχετα με αυτα που γινονται.Θα τους βαλω μερικα εμποδια..Λεω εγω τωρα..
Μένετε πολύ κοντά-δίπλα ή κάτι τέτοιο? Αν ναι, έτσι κι αλλιώς θεωρώ καλή ιδέα να αλλάξετε σπίτι, αν μάλιστα πρακτικοί λόγοι να μείνετε (π.χ. οικονομικοί, αλληλοβοήθεια) δεν υπάρχουν, αφού το σπίτι δεν σας χωράει και οι καλές, ζεστές, οριοθετημένες σχέσεις δεν υπάρχουν.
Όμως αυτό δεν θα σου λύσει γενικά το πρόβλημα. Γιατί έτσι όπως τα λες, σε βλέπω να ταλαιπωρείσαι ακόμη περισσότερο, αυτή τη φορά τρέχοντας να τους συνδράμεις ξεκινώντας από το...προάστιο! (βλέπω να διανύει μεγαλύτερη απόσταση ο ...ταξιτζής χεχε). Το θέμα δεν είναι να τους βάλεις εμπόδια, αλλά πώς θα βγάλεις τα \'εμπόδια\' από το μυαλό σου. Τι είναι αυτό που σε κάνει να δυσκολεύεσαι τόσο να τους αφήσεις μόνους τους? Γιατί είναι δικιά σου ανάγκη και άγχος και όχι δική τους.
Μενουμε σχετικα κοντα Μαρινα,οχι διπλα αλλα ευκολα να ερθεις .
Αυτο που λες το σκεφτηκα κι εγω..για τα μεγαλυτερα δρομολογια.
Αλλα ειναι επιτακτικη η αναγκη για μεγαλυτερο σπιτι.Δεν το διαπραγματευομαι αυτο.
Ειναι προγραμματισμενο απο το καλοκαιρι,πριν αρρωστησει η γριουλα..
Και δεν σκοπευω αυτο να το θυσιασω για κανενα και τιποτα,πολυ πιθανο βρισκω να μας παρουν απο πισω..
Πως να τα βγάλω βρε Μαρίνα που με πολιορκουν με τηλεφωνηματα,που ερχονται και φωναζουν απο το δρόμο \"Ανοιξεεεεεε\",οταν μετανιωνουν και μου φερνουν δωρα που με προσβαλλουν με αυτον τον τροπο...
Ειμαι καλυτερα απο παλιοτερα ,βλέπω οτι πρεπει να βρω μια αποτελεσματικη λυση,μια λυση που θα καλυψει τις αναγκες μου.
Εχθες που με πηραν μου ειπαν οτι ερχονται τους ειπα οχι,φρενο,περιμενω κοσμο..το δεχτηκαν και ανανεωσαν για το σκ..δεν ξερω γιατι εχω τοσο αγχος με αυτο,με βαρυνει τοσο πολυ που κρεμονται απο μενα ,δεν ειμαι τοσο δυνατη,αυτοι νομιζουν ετσι..
Απ όσο καταλαβαίνω, έχεις πιεστεί τόσο πολύ πια που δεν αντέχεις ούτε το \'καλύτερα\' από παλιότερα, ούτε τίποτα.
Έχει προφανώς ξεκινήσει στραβά το πράγμα εδώ και πολύυυ καιρό και τώρα είναι δύσκολο.
Έχεις άγχος όταν λες όχι και ενοχές υποθέτω....γι\' αυτό είπα πριν πως αυτό που συμβαίνει είναι δικιά σου ανάγκη και άγχος και όχι δική τους. Απλά τα πραγματικά δεδομένα (μεγάλοι άνθρωποι, προβλήματα υγείας) κάνουν ακόμα πιο δύσκολο να ασχοληθείς με το καθαρά δικό σου κομμάτι: δεν κρέμονται αυτοί από εσένα, εσύ κρέμεσαι από αυτούς, δεν νομίζουν ότι είσαι δυνατή (τη δουλειά τους και το κέφι τους κάνουν), εσύ ίσως έχεις (είχες) ανάγκη να παρουσιάζεσαι \'δυνατή\'.
Ο άντρας σου τι σου προτείνει για αυτή την κατάσταση?
να κάνω μια υποθετική ερώτηση?
αν αυτοί είχαν ολόιδια συμπεριφορά με αυτήν που έχουν τώρα (φοβερή επιμονή να γίνονται τσιμπούρια), ΑΛΛΑ ΕΣΥ δεν είχες καμία μα καμία δυσκολία να τους λες όχι σε ότι ζητάνε και σε φέρνουν σε δύσκολη θέση και έλεγες ναι μόνο μα μόνο όταν πραγματικά ήθελες (μπορεί και ποτέ), θα σε ενοχλούσε εξίσου η συμπεριφορά τους?
Αν είχες ευκολία να λες όχι, όχι μόνο επειδή πχ είσαι κουρασμένη αλλα ακόμα κι επειδή πχ θέλεις να δεις την αγαπημένη σου ταινία στην TV.
τέσπα, μια λύση φαίνεται να είναι να εστιάσεις στη δική σου τη δυσκολία να λες όχι στα πεθερικά σου, γιατί το να γίνουν τα πεθερικά σου φιλότιμα δεν το βλέπω να πολυπαιζει (χώρια που δεν είναι και στο χέρι σου).
όμως το να αλλάξεις εσύ σε κάποια σημεία τον εαυτό σου, αυτό είναι στο χέρι σου, και αν και μάλλον θα σου είναι δύσκολο στην αρχή, νομίζω ότι γίνεται και μετά αν εξασκηθείς και πάρεις το κολλάει θα σου είναι και πολύ πιο απλό στην συνέχεια.
Αυτην την εξηγηση την εχω ξανακουσει αλλα δεν την καταλαβαινω να σου πω την αληθεια.
Την αναγκη να παρουσιαζομαι δυνατη την εχω ναι .Και ξερω το γιατι.Οσες φορες εδειξα αδυναμια το εκμεταλλευτηκαν και με περιγελασανε.Δεν ΥΠΑΡΧΕΙ περιπτωση να με ξαναδουν ετσι..ακομα και αν πραγματικα ειμαι.
Αν μπορεις να μου εξηγησεις..
Πως κρέμομαι εγω απο αυτους?Δεν εκανα εγω την προσεγγιση,ισα ισα εγω απομακρυνθηκα.
Δεν πηγαινω σπιτι τους ,αποφεύγω και τις γιορτες,νιωθω να παλευω να ξεφυγω και να μη βλεπω καθαρα τον τροπο να το κανω..η επικοινωνια μου μαζι τους ειναι το τιποτα,συνηθως δεν τους παρακολουθω..
Το μονο πουμπορω να διακρινω ειναι οτι αυτοι ποντάρουν στο φιλοτιμο μου και με χρησιμοποιουν .
Ο αντρας μου προτεινει οταν μου τη δινουν να τους στελνω στο διάολο ,να βοηθησουμε για λιγο καιρο να μη τους παρατησουμε ..ποσο ειναι το λιγο?γιατι εχω παθει και το αλλο ..μολις την βλεπω με το κακομοιριασμενο υφος θελω να την μπατσισω..
Σταματαω εδω..αντε γελοιοποιήθηκα με τις μαλακιες μου..
Κανένας δεν μπορεί να παραβιάζει επανηλημμένα τα όριά μας, αν δεν του το επιτρέψουμε.
Κι όταν το κάνει και διαπιστώσει ότι υπάρχουν συνέπειες, θα σκεφτεί να το ξανακάνει.
Το πρόβλημα συνήθως δεν έχει να κάνει με τις απαιτήσεις των άλλων από μας και την παραβίαση από αυτούς των ορίων μας, αλλά με την πολύ εύκολη παραίτησή μας από αυτά, γιατί οι ίδιοι δεν έχουμε πειστεί για την αξία της διαφύλαξής τους.
Αν για παράδειγμα δεν έχεις απαλλαγεί από άχρηστες ενοχές - κατ\' εμένα, οι όποιες ενοχές είναι έτσι κι αλλιώς άχρηστες - τότε εσύ η ίδια βάζεις τα όρια στον εαυτό σου.
Αν σου έχουν περάσει ότι η σωστή μητέρα πρέπει να βάζει πάνω απ\' όλα τα παιδιά της, η σωστή σύζυγος τον άντρα και τα πεθερικά της κι εσύ προσπαθείς να ταιριάξεις μέσα σ\' όλο αυτό, ενώ ταυτόχρονα θέλεις να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου, τότε σίγουρα θα πνίγεσαι.
Όταν είμαστε σίγουροι γι\' αυτό που θέλουμε ή δεν θέλουμε, αυτό το εκπέμπουμε, δεν χρειάζεται να το φωνάζουμε. Όταν το \"όχι\" μας είναι \"ίσως\", πολλοί θα κοιτάξουν να το εκμεταλλευτούν προς όφελός τους.
Μιλάω απολύτως από προσωπική πείρα.