Printable View
Βρε παιδια εγω δεν ειπα οτι καλα κανουν και μενουν..
Ουτε οτι ειναι το καλυτερο για ενα παιδι να ζει σε τετοιο περιβαλλον.
Ελεος..
Μητερα ειμαι και δεν αντεχω την δυσφορια μου,θα αντεχα κακοποιητικο περιβαλλον για τα παιδια μου?.
Εδω ολοι οι αλλοι γονεις που ξερω ,το θεωρουν φυσιολογικο να ειναι μες τη τσιτα(εχουν προβληματα οι ανθρωποι) και εγω τρωγομαι με τον ποιοτικο χρονο που διαθετω..
συζητηση κανουμε..ουφ..
το πιο σοβαρο πραγμα ειπες τωρα!!!!Quote:
Originally posted by Sofia
Οι μητερες που παραμενουν σε ενα κακοποιητικο περιβάλλον, δεν σκεφτονται τα παιδια τους, αλλα τις δυσκολιες που θα αντιμετωπισουν οι ιδιες μονες τους, μετά την αλλαγη. Τα παιδια, ειναι η δικαιολογια. Και ειναι κριμα γιατι ετσι τα καθιστουν υπεύθυνα κ για οτι τραβανε τα ιδια, αλλα κ για οσο ξυλο εχουν φαει οι ιδιες. Και ειναι κ αυτο μια κακοποιηση και των δυο γονιων πλεον, στα παιδια τους.
Ετσι ακριβως ειναι.
Quote:
Originally posted by Sofia
Οι μητερες που παραμενουν σε ενα κακοποιητικο περιβάλλον, δεν σκεφτονται τα παιδια τους, αλλα τις δυσκολιες που θα αντιμετωπισουν οι ιδιες μονες τους, μετά την αλλαγη. Τα παιδια, ειναι η δικαιολογια. Και ειναι κριμα γιατι ετσι τα καθιστουν υπεύθυνα κ για οτι τραβανε τα ιδια, αλλα κ για οσο ξυλο εχουν φαει οι ιδιες. Και ειναι κ αυτο μια κακοποιηση και των δυο γονιων πλεον, στα παιδια τους.
δεν συμφωνω με την εννοια της γενικευσης.
Αν χωρισει μια γυναικα, και βλεπει οτι τα παιδια της,
εχουν προβλημα προσαρμογης και παει κατα διαολου,
τι επιλογες εχει?
Εκ των υστερων φυσικα ελαχιστες....
Ίσως παρατηρήσατε πως ενώ η νηματοθέτρια δεν έθεσε θέμα φύλου,η συζήτηση έχει επικεντρωθεί στη βία ενάντια των γυναικών μέσα στη σχέση.Και αυτό δεν είναι τυχαίο.Παρόλο που υπάρχει και ένα ποσοστό αντρών που δέχονται βία από τις γυναίκες στη σχέση,το αντίστοιχο των γυναικών είναι πολύ πολύ μεγαλύτερο.
Έπειτα,πιστεύω πως το μεγαλύτερο ποσοστό των ειδικών έχει αναγνωρίσει αυτό το φαινόμενο της απόδοσης ευθυνών στο θύμα της ενδοοικογενειακής βίας(μάλλον καλύτερος ο όρος βία στα πλαίσια στενής σχέση-intimate partner violence,γιατί περιλαμβάνει κάθε σεξουαλική σχέση,άσχετα με τη θεσμική διάσταση της σχέσης αυτής καθεαυτής),ως ένα εν δυνάμει \"επικίνδυνο\"συμπέρασμα.Η τυποποίηση της γυναίκας που \"μένει ενώ μπορεί να φύγει\",που\"ρισκάρει ενώ έχει διαφυγές\"τυγχάνει να είναι έξω από την πραγματικότητα αρκετά.
Ποια είναι η πραγματικότητα;Πως οι γυναίκες που βρίσκονται σε τέτοιου είδους σχέσεις δεν έχουν καθόλου άδικο που φοβούνται τρομερά.Το ποσοστό των γυναικών που αντιμετωπίζουν βία που τις θέτει σε κίνδυνο,αυξάνεται στο 25/% σε πιθανότητες σοβαρής βλάβης όταν φύγουν από τη σχέση,παρά εάν παραμείνουν σε αυτήν.Τα δεδομένα προέρχονται από έρευνες.Επίσης δεν είναι καθόλου αστείες οι απειλές του άντρα που στοχεύονται ενάντια των ίδιων των παιδιών,οι περιπτώσεις που τα παιδιά γίνονται εργαλείο εκδίκησης δεν είναι καθόλου αμελητέες στο ποσοστό τους.Ένας άντρας που γρονθοκοπά,ξεφτιλίζει λεκτικά τη σύντροφό του,την αποκόβει από πηγές στήριξης και την εκθέτει σε κλιμακούμενη μακροχρόνια βία,δεν είναι σπάνιο να χρησιμοποιεί τα παιδιά ως ένα μέσο πίεσης και συχνότατα τα παιδιά έχουν ήδη δεχτεί βία από τον ίδιο δράστη που κακοποιεί τη γυναίκα του.
Ο κίνδυνος λοιπόν δεν εστιάζεται μόνο στο μυαλό και στην ψυχοσύνθεση του θύματος,εστιάζεται στην πραγματικότητα του κινδύνου και η γυναίκα το γνωρίζει,οπότε οι συμβουλές των απέξω για προστασία,ξέρει πως σπάνια ανταποκρίνονται σε αυτό που εκείνη νιώθει και έχει βιώσει για τον υπαρκτό κίνδυνο της δικής της σωματικής ακεραιότητας αλλά και των παιδιών που ίσως υπάρχουν.Οι πρώτες 10 εβδομάδες μάλιστα θεωρούνται από τους ειδικούς πως οι γυναίκες είναι ευάλωτες σε αντεκδικητικές πράξεις,παρακολουθήσεις,ξυ λοδαρμούς,βιασμούς και ακόμη και δολοφονικές απόπειρες εναντίον τους.
Δεν έχει πέσει ακόμη επίσης στο τραπέζι πως το ποσοστό της κατάθλιψης ή/και PTSD(σύνδρομο μετατραυματικού στρες)έχει μεγάλη συμπτωματικότητα ανάμεσα στις κακοποιημένες γυναίκες.Ο διαρκής φόβος,η συνεχιζόμενη \"ανημπόρια\"απέναντι στη βία,η εξακολουθητική φύση των επεισοδίων κακοποίησης,φέρνει τη γυναίκα σε θέση να προτιμά την παραμονή στη σχέση από την πιθανότητα να τη βρούν σε κάνα χαντάκι πυροβολημένη.(το 46% των γυναικών παρακολουθούνται,ενώ το 86% από αυτές δέχονται φυσική κακοποίηση με σωματική βλάβη σε σύντομο χρόνο μετά την αποχώρησή τους από τη σχέση).
Έχω υπάρξει μάρτυρας σαν παιδί τέτοιων ειδών σχέσης και γνωρίζω πως το θύμα δεν μεγαλοποιούσε καθόλου τον κίνδυνο.Αντίθετα όσοι έκριναν έξω από τη σχέση,αυτοί δεν είχαν ιδέα για τον κίνδυνο,δεν τον λάμβαναν τόσο σοβαρά όσο έπρεπε και κατηγορούσαν τη γυναίκα με διάφορες βλαμμένες κριτικές για το ποιόν της,εντελώς out of space.
Eνδεικτικό είναι το γεγονός πως ενώ όλοι πιστεύουμε πως μετά την απομάκρυνση από το περιβάλλον της βίας η ψυχική κατάσταση του θύματός της θα απομακρύνει και τις πιθανότητες κατάθλιψης,στην πραγματικότητα η αβεβαιότητα,ο φόβος,η σύγχυση,η ανασφάλεια,αυξάνουν αρχικά τις αντιδράσεις με καταθλιπτική διάσταση.Εδώ γυναίκες σε μη κακοποιητικές σχέσεις παθαίνουν κατάθλιψη μετά το χωρισμό,οι κακοποιημένες δεν έχουν κάπως περισσότερους επιβαρυντικούς παράγοντες;
Για όλα όσα αναφέρω μπορώ να δώσω αποδεικτικά και επιστημονικά στοιχεία,δεν το έκανα γιατί το ποστ μου θα ήταν τεράστιο και θα μπέρδευε παρά θα βοηθούσε όσους το διαβάσουν.Πάντως αυτό που παρατηρώ είναι πως το ευκολότερο και το πλέον αφελές είναι να μιλάμε δίχως να σκεφτόμαστε από την πλευρά του θύματος,με τις συνθήκες που αυτό βιώνει και με ό,τι κουβαλά από την κακοποίηση,αυτό που περιέγραφα πριν ως \"out of the context\".
Εχεις πολυ δικιο ρειν σε οτι αφορα τους λογους που μια γυναικα παραμενει σε μια κακοποιητική σχεση..
Ομως αφου πραγματικα δουμε τους λογους που κρατουν εναν ανθρωπο \"πισω\",τοτε μπορουμε και να ψαχτουμε για τις καλυτερες επιλογες..
Εγω πραγματικα βλεπω με συμπαθεια τις γυναικες που παλευουν με ρεαλιστικα εμποδια,με τον κινδυνο,με την εκμεταλλευση των παιδιων και την εμπλοκή τους σε διαμαχες μεταξυ του ζευγαριού,ενω με θυμωνει εκεινο το μερος που εχει παθητικο ρολο(βλεπε τη μανα μου) και δεχεται την ενδοοικογενειακη βια,γιατι δεν θελει να ζαλισει και πολυ το κεφάλι της και τι εγινε αφου και η ιδια ετσι μεγαλωσε και δεν επαθε τιποτα..
Κοίτα Φωτεινή,πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψιν και τις διαβαθμίσεις της βίας.Μία θεία μου που κάποτε ο μακαρίτης πλέον σύζυγός της της είχε σπάσει ενίοτε πλευρά,σαγόνι,είχε κουρέψει τις κόρες του με την ψιλή ως αντίποινα σε νοητή ασέβειά τους,ήταν αλκοολικός σε προχωρημένο εθιστικό στάδιο,που μπροστά σε άλλα άτομα είχε επιχειρήσει να την πνίξει σε βαρέλι,που κάθε φορά που η αστυνομία τον συλλάμβανε μετά από κάθε επεισόδιο τέτοιο και παρολαυτά εκείνος την καταδίωκε,την σάπιζε και ξανά μανά τα ίδια,αυτή η γυναίκα ήξερε πως με τις συγκεκριμένες συνθήκες που αντιμετώπιζε ήταν προτιμότερο να μείνει ζωντανή,να επιβιώσει,παρά να φύγει και να θαφτεί σε κάποιο νεκροταφείο,αυτή και τα παιδιά της.
Δεν έχω το δικαίωμα να κρίνω το δικό της ένστικτο επιβίωσης,εγώ που με κανέναν σύντροφό μου δεν πέρασα ανάλογη βία,γιατί κρίνω πως το ένστικτό της την προειδοποιούσε σωστότατα.Θα την σκότωνε,ο μόνος τρόπος να τη γλύτωνε ήταν να διαφύγει στο εξωτερικό.Και με παιδιά και δίχως πόρους,ήξερε πως κανένας συγγενής δεν θα αναλάμβανε να τη στηρίξει απέναντι στον κίνδυνο που θα διέτρεχε και η δική του ακεραιότητα και πως κανένα καταφύγιο δεν θα την έσωζε από το βέβαιο θάνατο μόλις την έβρισκε.
Φυσικά,η ευθύνη ήταν δική της που δεν έφυγε από το πρώτο ξέσπασμα βίας,πριν η βία αυτή κλιμακωθεί μέσα στο χρόνο και παγιωθεί.Εκεί ναι,δέχομαι πως η έλλειψη γνώσης και σωστών υπολογισμών των επερχόμενων κακών,την οδήγησε σε ένα φριχτό σφάλμα.Προλαμβάνεις τη βία,παρά τρέχεις μετά,γιατί τα πόδια σου με τον καιρό γίνονται όλο και πιο αδύναμα/φεύγεις νωρίς από τέτοιες σχέσεις,μετά είναι συνήθως πολύ αργά για να φύγεις πια.
η ελληνικη κοινωνια,
λογω του οτι ειναι συντηρητικη, θρησκοληπτη και τα τρια κακα της μοιρα της,
υποθαλπτει και στην ουσια ειναι ο κυριος υπευθυνος για την ενδοικογενοιακη βια.
Ωραιες οι θεωριες,
αλλα κοιταξτε αν σε αλλες χωρες πχ δανια,
νοείται να σπασει την συζυγο του ενας τυπος στο ξυλο....
το εχω πει και θα το ξαναπω,
στην ιδια μας την χωρα ειναι ο εχθρος.
διαβασες τι εχω γραψει σχετικα με την ξαδερφη μου?Quote:
Originally posted by RainAndWind
Κοίτα Φωτεινή,πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψιν και τις διαβαθμίσεις της βίας.Μία θεία μου που κάποτε ο μακαρίτης πλέον σύζυγός της της είχε σπάσει ενίοτε πλευρά,σαγόνι,είχε κουρέψει τις κόρες του με την ψιλή ως αντίποινα σε νοητή ασέβειά τους,ήταν αλκοολικός σε προχωρημένο εθιστικό στάδιο,που μπροστά σε άλλα άτομα είχε επιχειρήσει να την πνίξει σε βαρέλι,που κάθε φορά που η αστυνομία τον συλλάμβανε μετά από κάθε επεισόδιο τέτοιο και παρολαυτά εκείνος την καταδίωκε,την σάπιζε και ξανά μανά τα ίδια,αυτή η γυναίκα ήξερε πως με τις συγκεκριμένες συνθήκες που αντιμετώπιζε ήταν προτιμότερο να μείνει ζωντανή,να επιβιώσει,παρά να φύγει και να θαφτεί σε κάποιο νεκροταφείο,αυτή και τα παιδιά της.
Δεν έχω το δικαίωμα να κρίνω το δικό της ένστικτο επιβίωσης,εγώ που με κανέναν σύντροφό μου δεν πέρασα ανάλογη βία,γιατί κρίνω πως το ένστικτό της την προειδοποιούσε σωστότατα.Θα την σκότωνε,ο μόνος τρόπος να τη γλύτωνε ήταν να διαφύγει στο εξωτερικό.Και με παιδιά και δίχως πόρους,ήξερε πως κανένας συγγενής δεν θα αναλάμβανε να τη στηρίξει απέναντι στον κίνδυνο που θα διέτρεχε και η δική του ακεραιότητα και πως κανένα καταφύγιο δεν θα την έσωζε από το βέβαιο θάνατο μόλις την έβρισκε.
Φυσικά,η ευθύνη ήταν δική της που δεν έφυγε από το πρώτο ξέσπασμα βίας,πριν η βία αυτή κλιμακωθεί μέσα στο χρόνο και παγιωθεί.Εκεί ναι,δέχομαι πως η έλλειψη γνώσης και σωστών υπολογισμών των επερχόμενων κακών,την οδήγησε σε ένα φριχτό σφάλμα.Προλαμβάνεις τη βία,παρά τρέχεις μετά,γιατί τα πόδια σου με τον καιρό γίνονται όλο και πιο αδύναμα/φεύγεις νωρίς από τέτοιες σχέσεις,μετά είναι συνήθως πολύ αργά για να φύγεις πια.
Αυτο που λες το ξερω,το εχω δει..
Εγω ομως μεσα στην οικογενεια μου δεν ειδα την μανα μου να φοβαται,τσακωνοταν αλλα αυτη αντε να χε φαει καμια ξεμπαρκη..δεν ξερω αν με καταλαβαίνεις..
Πως δε σε καταλαβαίνω...Υπάρχουν διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε κάθε περίπτωση,άλλες πέφτουν σε μία,άλλες σε άλλη κατηγορία.Και η κάθε περίπτωση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά.
Στη δική μου οικογένεια για παράδειγμα,οι γονείς έπαιζαν στην κατηγορία CCV,Common Couple Violence,αλλιώτικα Mutual Couple Violence,δηλαδή και οι δύο,ανεξάρτητα του φύλου τους ήταν εξίσου κακοποιητικοί,σε διαφορετικούς τομείς.Για παράδειγμα η μητέρα μου ήταν εξαιρετικά κακοποιητική λεκτικά απέναντι στον πατέρα μου αλλά και στα παιδιά,στα παιδιά περνούσε και σε φυσική κακοποίηση.Σε αρκετές περιπτώσεις η ίδια περνούσε στη φάση της κλιμάκωσης τη βία,ο πατέρας μου ήταν πιο πολύ αυτός που σερνόταν ξοπίσω από λεκτικές προκλήσεις/προσβολές και υποτιμήσεις,αντιδρώντας με ξεσπάσματα κακοποίησης,πρώτα στη μητέρα μου και κατόπιν/πιο σπάνια αλλά με μεγαλύτερο ψυχικό κόστος σε μας φυσικά κακοποιητικός και απέναντί μας(η μητέρα είχε το ελαφρυντικό της ψυχικής νόσου,που ανάθεμα κι αυτό δηλαδή,είναι μεγάλη συζήτηση).
Το φαινόμενο του κοινά κακοποιητικού ζευγαριού εμπίπτει σε άλλη κατηγορία,γιατί εκεί δεν είναι ποτέ ξεκάθαρο το ποιος φταίει,δημιουργεί άλλες αστάθειες και συναισθηματικές αντιδράσεις στον ψυχισμό των παιδιών.Δεν υπάρχει ο \"αθώος\"που κακοποιείται και ο\"κακός\"που κακοποιεί,μοιράζονται εξίσου το μερίδιο της κακοποίησης και-πιστεύω-πως αυτό παίζει να είναι για τα παιδιά ιδιαίτερα καταστρεπτικό,καθώς και τα δύο πρότυπα,το μητρικό και το πατρικό αυτοακυρώνουν το ρόλο τους και καταβαραθρώνονται ηθικά στη συνείδηση των παιδιών τους.
Βλέπετε,έχει και άλλες συνισταμένες το θέμα.:P
Άλλη κατηγορία επίσης που δε συζητήθηκε είναι η βία στην ομοφυλόφιλη σχέση,που έχει αρκετές ομοιότητες αλλά και κάποιες διαφορές.Πχ ένας τρόπος πίεσης και ελέγχου εκεί υπάρχει και με την απειλή του εξαναγκαστικού outing,δηλαδή της απειλής με τον διασυρμό από την ανακοίνωση σε μη γνώστες της ομοφυλοφιλίας του\"αδύναμου κρίκου\"από τον κακοποιητή.
Έχουμε επίσης τις πράξεις αντιδραστικής βίας από την πλευρά ενός θύματος,ασυνείδητες ή συνειδητές.Κάποιες γυναίκες κάνουν έκτρωση ή κακό στο παιδί τους για να εκδικηθούν αυτό στη θέση του κακοποιητή,ή να μην φέρουν στον κόσμο το γόνο του θύτη.Άλλες,μετά από χρόνια άσκηση βίας εναντίον τους περνάνε σε πράξεις σπασίματος του γόρδιου δεσμού με το να περάσουν σε πράξεις αντεκδίκησης,ή αυτού που θεωρούν ως πράξη/κίνηση απελευθέρωσης(οπότε το αλλοτινό θύμα αλλάζει σε θύτη,ενώ ο θύτης μεταμορφώνεται σε θύμα.(Θυμάστε την περίπτωση του ευνουχισμού του κακοποιητικού μέρους μιας σχέσης στο εξωτερικό;Ή μία γυναίκα που όταν προσπάθησε να φύγει από τη σχέση,ο άντρας βίασε το παιδί τους-στην Αυστραλία νομίζω συνέβη-για να την τρομοκρατήσει να γυρίσει κι εκείνη τον σκότωσε με καραμπίνα,καθώς υπεράσπιζε την ίδια και το παιδί της;).
Δεν υπάρχουν κοινωνίες που να μην τις αγγίζει το θέμα αυτό,αλλά σίγουρα αυτές που αγγίζονται λιγότερο είναι οι ευαίσθητες σε κοινωνική δράση,όσες προωθούν τη δικαιοσύνη και την ισότητα ανάμεσα στα φύλα,όσες έχουν δημιουργήσει και διαφυλάξει γρήγορα αντανακλαστικά και-όπως σωστά το ανέφερε κι ο Κρίνος-δεν αυτοσαμποτάρονται από ηλίθιες διδαχές και ανάλογες μεσαιωνικές πρακτικές που τις συνοδεύουν.
Arsi, το \"Συμβούλιο\" είναι πραγματικά ένα θέατρο του παραλόγου. Μιλάμε για τον πατέρα μου και τον θείο μου (τον πατέρα δλδ της ξαδέρφης μου) που οι ίδιοι έχουν κάνει ίδια + χειρότερα. Πολλές φορές λένε ότι υπερβάλλει και η ξαδέρφη μου, δήθεν ψέμματα + ότι εκείνη φταίει που της τρώει!!!:mad: Εγώ πλέον ανησυχώ περισσότερο για το παιδί, γιατί βλέπει αυτές τις καταστάσεις και είναι ιδιαίτερα βίαιο+βρίζει (ό,τι ακούει λέει), άσε που επιδεινώνεται+το πρόβλημα υγείας του. Της το λέω και αυτό, ότι το παιδί θα υποστεί πολλά από αυτήν την ιστορία, τίποτα... Πάντως, γενικότερα όσον αφορά την αντίδραση των παιδιών σε ένα διαζύγιο πιστεύω πως από μία ηλικία και έπειτα καταλαβαίνουν. Για πολλά κατηγορώ τους γονείς μου, όχι για το διαζύγιο. Ήταν ίσως η σωστότερη απόφαση που πήραν ποτέ. Ηρέμησα, δεν άντεχα άλλο τις φωνές. Και είναι χαρακτηριστικό ότι όσο ήταν μαζί οι γονείς μου δεν είχα καλές επιδόσεις στο σχολείο, μόλις χώρισαν ηρέμησα και μπόρεσα να συγκεντρωθώ. Τους κατηγορώ γιατί δε χώρισαν νωρίτερα και αναγκάστηκα να δω και να ζήσω αυτά τα βίαια σκηνικά...:(
Tους κατηγορω γιατι δεν χωρισαν ποτε,και επρεπε ολοι εμεις να περασουμε,τα \"ολα\" αυταQuote:
Originally posted by chr1986
Τους κατηγορώ γιατί δε χώρισαν νωρίτερα και αναγκάστηκα να δω και να ζήσω αυτά τα βίαια σκηνικά...:(
Τελικά, πόση υποκρισία και εγωισμό κρύβει συχνά η φράση \"για το καλό των παιδιών\".Quote:
Originally posted by soft
Tους κατηγορω γιατι δεν χωρισαν ποτε,και επρεπε ολοι εμεις να περασουμε,τα \"ολα\" αυταQuote:
Originally posted by chr1986
Τους κατηγορώ γιατί δε χώρισαν νωρίτερα και αναγκάστηκα να δω και να ζήσω αυτά τα βίαια σκηνικά...:(
Θα προσπαθήσω να δείξω μια άποψη του θέματος. Υποθέτουμε ότι υπάρχουν άτομα που χρειάζονται να ασκήσουν βία (δε νομίζω να κάνω λάθος στην υπόθεση!). Λογικότατο δεν είναι να πλησιάζουν και να υπάρχει σχέση (οποιαδήποτε σχέση) με άτομα ευάλωτα για την άσκηση αυτής της βίας; Φαντάζομαι είναι πολύ απλό να απαντήσει κανείς ναι.Quote:
Originally posted by Gothly
Υπάρχουν άτομα που να διαλέγουν τη βια εθελημένα;
πως να το πω..υποσυνείδητα; Δε λεω να ζητανε τη βια άμεσα αλλά να θελουν υποσυνείτητα να είναι με άτομα τα οποια χρησιμοποιούν κάποια μορφή βιας σε αυτούς.
ή ίσως να νομιζουν οτι τους αξίζει να είναι με τέτοια άτομα.
Ε! τότε είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς πως τα ευάλωτα άτομα είναι πιο επιρεπή στην \"δεκτικότητα\" βίας λόγω της ατυχούς συγκυρίας (ή συγκυριών) να είναι ευάλωτα. Έτσι δεν πιστεύω στην υποσυνείδητη επιλογή, ούτε στην τύχη, κλπ, κλπ. Ούτε το ότι τους αξίζει. Αν κάποια συμπεριφορά καταλήξει έτσι θα είναι αποτέλεσμα της μη αντοχής στη βία. Και επίσης είναι λογικό ένας άνθρπωπος που δέχεται βία να βρίσκει τρόπους να ανταπεξέλθει. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει και την \"αποδοχή\" της βίας.
Τέλος να πω ότι βία, δεν είναι μόνο η σωματική, προφανώς περιλαμβάνεται η λεκτική, ψυχολογική, κλπ. Και τέλος ένα εξαιρετικά μεγάλο πρόβλημα είναι η βία που δεν φαίνεται και είναι ύπουλη. Εμφανίζεται σαν \"βοήθεια\", σαν \"συμπαράσταση\", σαν διάφορες συγκαλυμένες μορφές. Σε αυτή την περίπτωση ο δεχόμενος τη βία θα πρέπει πρώτα να καταλάβει την ύπαρξή της. Κάποιες φορές αυτό είναι το δυσκολότερο βήμα.
Ελπίζω να μην τα είπα πολύ μπερδεμένα.