Καταθλιπτική αντίδραση..

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Εγω απλως αναρωτιόμουν αν ημουν ΠΑΝΤΑ καταθλιπτική λογω των παιδικων μου βιωμάτων,αλλα βλεπω κι εγω πως παρα τα τραυματα μου,δεν παρουσιασα ποτε κατι αντιστοιχο..ημουν μεν μυστικοπαθης,αλλα λειτουργική σε ολα εκτος απο τη σχεση μου με την οικογενεια μου.
Δεν ειναι καταθλιψη με τα γνωστα συμπτωματα,ειναι κατι σαν παθητική σταση σε καταστασεις πιεσης..

---

Φωτεινη,

θα προσπαθησω να σου πω εγω πώς το ενιωσα: αν βοηθαει αυτο.

Τα τραυματα που αποκτησα κατα τη διαρκεια της παιδικης ηλικιας τα \"εβγαλα\" ή μαλλον αρχισα να τα συνειδητοποιω πιο εντονα, με αφορμη τρεχοντα περιστατικα/γεγονοτα του παροντος. Δεν νομιζω οτι νιωθουμε την πληγη που μας αφηνει ενα τραυμα, την στιγμη εκεινη που πραγματοποιειται. Τουλαχιστον, εγω τα απωθουσα. Κ νομιζα οτι τα αφηνω πισω ή δεν με άγγιζαν κ τοσο πολυ. Ή πιστευα οτι εχει κλεισει η πληγη, χωρις να εχει γινει κατι τετοιο. Εθελοτυφλουσα.

Επισης νομιζω οτι τα τραυματα αυτα, μπορει να με ακολουθουν ή να τα βγαζω στις σχεσεις μου με τους αλλους, χωρις να το συνειδητοποιω απαραιτητα. Ειδικα αν δεν τα εχω δει ή θεωρω οτι εχω ξεμπερδεψει μ αυτα. Κ υπο το πρισμα της λειτουργικοτητας να μην βλεπω τα οποια λαθη. Η λειτουργικοτητα ειναι ενας οδηγος αλλα οχι ο μονος.

Τελος να πω, οτι ενα μοντελο συμπεριφορας, ή κομματια της συμπεριφορας αυτης μπορει να το ακολουθουμε επανειλημμενα, αλλα με αλλους ανθρωπους να βγαινει πιο εντονα κ με αλλους πιο αχνα. Αναλογα, την επαφη κ το τι μας βγαζει και ο αλλος. Καπως ετσι το νιωθω εγω.

Καλη τυχη με την αναζητηση γνωσιακου ειδικου. Κι αυτη χρειαζεται, σ αυτην την προσπαθεια!

Quote:

---

Originally posted by PETRAN

Quote:

---

Originally posted by Sofia
δεν υπαρχουν μονο 2 προσεγγισεις ψυχοθεραπευτικες, οπως ξερεις πολυ καλυτερα απο μενα. Κ φυσικα δεν νομιζω οτι η οποιαδηποτε προσπαθεια, πειραματισμος, επιλογη, δοκιμη ειναι τσαμπα χρονος κ χρημα.

Αλλωστε, πολλοι ανθρωποι εχουν ξεκινησει θεραπεια, επιλεγοντας εναν ειδικο, βασιζομενοι στην καλη του δουλεια κ φημη κ οχι βασιζομενοι στην προσεγγιση που ακολουθει.

---

Αυτό για μένα είναι τεράστιο λάθος και δείχνει φυσικά τον αντιεπαγγελματισμό πολλών ψυχολόγων στην Ελλάδα που δεν έχουν καμια σχέση με την επισημότητα και την επιστημονικότητα της ψυχολογίας έξω. Υπάρχουν ένα σωρό ψυχοθεραπείες και βλέπω τον κάθε \"ειδικό\" να τάζει λαγούς με πετραχείλια μέσω των πολύ στενών του θεραπευτικών αντιεπιστημονικών του πλαισίων. Χώρια που την εξειδίκευση την έκανε μέσω κάποιου ακριβού \"ιδιωτικού\" κέντρου που πάντα αμφισβητώ για την εγκυρότητα της. Στο εξωτερικό οι κλινικοί ψυχολόγοι έχουν πάντα διδακτορικό και εκπαιδεύονται στις πιο επιστημονικές προσεγγίσεις (και όχι σε μόνο μια, πάντα π.χ υπάρχει εκπαίδευση στις βασικές Γ-Σ θεραπείες και στην βραχεία ψυχοδυναμική) δεν κανουν του κεφαλιού τους \"αγγελοθεραπεία με θεραπεία ται-τσι\" επειδή έτσι του αρέσει. Δεν καταλαβαίνω πως η χιουμανιστική θεραπεία μπορεί να θεραπεύσει την φοβία για το σκοτάδι η ψυχοδυναμική την βαριά αγοραφοβία και η συμπεριφορική την ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας. Όλα πρέπει να χρησιμοποιηθούν όπως και όποτε πρέπει. Αυτό στην Ελλάδα είναι όνειρο θερινής νυκτός. Γιατί οι ψυχολόγοι εδώ δεν είναι κλινικοί ψυχολόγοι επιστήμονες-θεραπευτές (scientists-practicioners), αλλά πολλές φορές είναι ψυχολόγοι i-want-you-money-θεραπευτές


Ε φυσικά ο κόσμος ακούει για κάποιον \"φημισμένο θεραπευτή\" και πάει όμως αυτό πραγματικά δεν λέει τίποτα για την πραγματική ποιότητα και αποδοτικότητα της θεραπείας. Ξέρω για διάφορες περιπτώσεις ατόμων με κρίσεις πανικού, άγχους και κατάθλιψης που καναν μέχρι και χρόνια διάφορες ψυχοθεραπείες σε διάσημους ειδικούς (ακόμα και υποτίθεται Γ-Σ και ο θεός να τους έκανε Γ-Σ θεραπευτές...) και πάντα λέγαν τα καλύτερα για αυτούς και τους πρότειναν παντού, και όμως αυτά τα άτομα είχαν ελάχιστη ουσιαστική βελτίωση πάνω στο πρόβλημα που αντιμετωπίζανε. Πολλές φορές η μικρή βελτίωση αν έρθει, έρχεται πιο πολύ σαν \"placebo\" μέσω του ενθουσιαμού και της πίστης του ατόμου για τον θεραπευτή παρα από ουσιαστικές αλλαγές στα προβληματικά τους συναισθήματα.


Όλα αυτά τις πιο πολλές φορές δεν λενε τίποτα για την ποιότητα της θεραπείας αλλά πολλές φορές επιβεβαιώνουν θεωρίες της κοινωνικής ψυχολογίας με τρανό τρόπο!Η \"φήμη\" ενώς θεραπευτή πολλές φορές είναι απλά αποτέλεσμα του πόσο επικοινωνιακός είναι του καθώς και της (ψευδά) υπερ-φιλικής και δήθεν υπερ-υποστηρικτικής του προσέγγισης.

Η τυφλή αφοσίωση του ατόμου δείχνει απλά ένα ακόμα φαινόμενο της κοινωνικής ψυχολογίας (και σε καμια περίπτωση δεν αποτελεί αντικειμενικό κριτήριο βελτίωσης).

Όταν κάποιος ξοδεύει πολύ χρόνο και χρήμα και πιστεύει σε αυτό, τείνει να το υιοθετεί ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε ένα πείραμα κοινωνικής ψυχολογίας όπου κάποιοι φοιτητές έπρεπε να ενημερώσουν κάποιους άλλους σχετικά με μια εργασία που \'εκαναν. Η εργασία ήταν επίπονη και πολύωρη και αυτοί που πληρωθήκαν ενημέρωσαν τους επόμενους φοιτητές να μην την κάνουν με τίποτα. Αυτοί που δεν πληρώθηκαν όμως έπρεπε κάπως να δικαιολογήσουν όλο αυτό τον χρόνο και κόπο που ξόδεψαν χωρίς να κερδίσουν τίποτα, με αποτέλεσμα να αντιληφθούν την εργασία ως πολύ θετική και να μιλήσουν με πραγματικά καλά λόγια στους επόμενους φοιτητές. Αυτή είναι και η αρχή της \"γνωστικής αντήχησης\", όταν κάτι αποκλείνει παρα πολύ από τα στανταρ μας αλλα για τον χ η ψ λόγο πρέπει να το κάνουμε, τείνουμε να το αγκαλιάζουμε και να το υιοθετούμε.


Ναι είμαι εντελώς εναντίον άλλων προσεγγίσεων την στιγμή που δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι προκαλούν τις αλλαγές που πρέπει να προκαλέσουν και δεν δίνω μια για το πόσο διάσημος είναι ένας θεραπευτής. Παρα πολλοί έχουν πάρει πάρα πολλά λεφτά παίζοντας¨πραγματικά τον ρόλο ενώς \"ειδικού φίλου\" και τίποτα άλλο. Μπράβο στον συγκεκριμένο ψυχίατρο που παραδέχτηκε αυτό το πράγμα. Αλλά βέβαια ο ψυχίατρος έχει πιο στανταρ πελατολόγιο τι τον νιάζει... (χώρια που είναι και συνήθως και πιο σωστοί αυτοί στις μικρές πόλεις όπως είπε και η αφωτεινή)

---

PETRAN, αυτό που σου λέει η Sofia θεωρείς πως δεν είναι σωστό ?
όταν λέει φήμη δεν νομίζω πως εννοεί κάποιον/α \" επώνυμο/η \".
αλλά κάποιον/α που ανάμεσα στους γνωστούς μας έχει κάνει καλή δουλειά μαζί του.
τώρα ποια μέθοδο θα χρησιμοποιήσει είναι άλλο θέμα.
( εγώ συνήθως το ρωτάω στην πορεία )
στην αρχή κοιτάω να δω αν μου κάνει.
δηλαδή αν κόβει τη συνεδρία για να απαντάει στα τηλ να μην το υπολογίσω δηλ ?
ναι, το ται-τσι είναι άλλο πραγμα.
δεν τα μπέρδεψε κανείς.
ξέρεις υπάρχουν και έλληνες καλοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι.
( α, και που είσαι, μία γεύση από επώνυμους είχα. ) ;)

μπορεί να μην διάλεξα το κατάλληλο quote , αλλά είπατε και πολλά.





Αφωτεινή, συγγνώμη για το off-topic

Αλεξ,
ευχαριστω για τις πληροφορίες,κάπως ετσι το φανταστηκα κι εγω σαν \"εισαγωγή\" στην ψυχοδυναμική,σαν εργαλειο να δω αυτα που δεν εχω καταλαβει και μετα να τα αναλυσω.
Βεβαια και εγω δεν εχω κρισεις πανικού,αλλα ενιωσα αυτο που λένε αγοραφοβια ή κοινωνική φοβία,για λιγο ομως ,αμεσως πριν την καταθλιψη..εχω δηλαδη μια ιδεα γι αυτο αλλα δεν ειναι το θεμα μου σε καμία περιπτωση.
Αν θες στειλε μου στοιχεια για το σεμιναριο..τηλ π.χ.

Σοφάκι μου,καταλαβαινω τι λες,αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως απο το να ξεκινησω με αυτα που νομιζω οτι ξερω.
Αν ομως καποια κομματια μας δεν μας βασανιζουν και δεν μας εμποδιζουν απο το να νιωθουμε καλά,δεν ξερω αν υπαρχει λογος για αναλυση εκεί..λεω εγω τωρα..
Σκεψου οτι, η συνειδητοποιηση οτι εχεις απλως κουκουλωσει μια πληγή σου, γινεται οταν την βρισκεις μπροστα σου,οταν με καποιο τροπο σου υπενθυμιζει οτι ειναι εκει,ναι?
Σε ευχαριστω για τις ευχες σου για καλη τυχη,εχω στ αληθεια στεναχωρηθει πολυ,νιωθω οτι δεν εχω ολες τις επιλογές..

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
εχω στ αληθεια στεναχωρηθει πολυ,νιωθω οτι δεν εχω ολες τις επιλογές..

---

και η αποδοχη της παρουσας καταστασης χωρις καποια ψυχοθεραπευτικη βοηθεια επιλογη ειναι. και η εναρξη μιας καποιας προσεγγισης, ειναι κ αυτη μια επιλογη. λιγο δυσκολο να γνωριζεις εκ των προτερων που θα σε οδηγησει η καθε επιλογη σου. φυσικα κ υπάρχουν καποια δεδομενα στα οποια μπορεις να βασιστεις σε οτι κ αν αποφασισεις τελικα.

και καθε αποφαση, οποια κ αν ειναι δεν ειναι δεσμευτικη. μπορεις να αναιρεσεις, αν νιωσεις οτι κατι δεν σου παει καλα.

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Αλεξ,
ευχαριστω για τις πληροφορίες,κάπως ετσι το φανταστηκα κι εγω σαν \"εισαγωγή\" στην ψυχοδυναμική,σαν εργαλειο να δω αυτα που δεν εχω καταλαβει και μετα να τα αναλυσω.
Βεβαια και εγω δεν εχω κρισεις πανικού,αλλα ενιωσα αυτο που λένε αγοραφοβια ή κοινωνική φοβία,για λιγο ομως ,αμεσως πριν την καταθλιψη..εχω δηλαδη μια ιδεα γι αυτο αλλα δεν ειναι το θεμα μου σε καμία περιπτωση.
Αν θες στειλε μου στοιχεια για το σεμιναριο..τηλ π.χ.

---

Δεν έχω τηλ, στο ξεκάρφωτο πήγα!

Δεν θεωρώ, από όσα άκουσα, αναγκαστικά τη γνωσιακή ως εισαγωγή στη ψυχοδυναμική... είναι διαφορετικά... beasts από ό,τι κατάλαβα.

Η γνωσιακή είναι πολύ ξεκάθαρη και to the point δεν πρέπει να έχει τόσες καμπύλες σαν τη ψυχοδυναμική (σα να μιλάω για γκόμενες είμαι)

Είναι και το τι ψάχνεις. Μερικά, δηλαδή πάρα πολλά από όσα άκουσα ήταν σαφή αλλά δεν ξέρω αν θα μου ήταν τόσο σαφή αν δεν είχα πάει ειδικό (που δεν έκανε γνωσιακή). Η ψυχοδυναμική κατηγορεί (τη ξεμάλλιασε!) τη γνωσιακή ότι είναι ένα πήδημα και φύγαμε. Ενώ η ψυχοδυναμική προσφέρει και συναίσθημα. Εννοώ ότι οι θιασώτες της ψυχοδυναμικής υποστηρίζουν ότι τα αποτελέσματα τους έχουν διάρκεια που η γνωσιακή δεν θα καταφέρει. Θα σου φύγει το άγχος τώρα, θα σου ξανάρθει μετά.

Όμως η άλλη πλευρά λέει και με τη ψυχοδυναμική τι θα δεις? καλύτερα πήγαινε για μπάνιο στο περαία! Εμείς σου λύνουμε το άγχος εδώ και τώρα. Με την άλλη μπορεί και ναι μπορεί και όχι και εν πάσει περιπτώση δε μπορούμε και να το μετρήσουμε.

Here and Now και έχει πραγματικά ένα εξαιρετικά στιβαρό επιστημονικό υπόβαθρο για να το υποστηρίξει. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει σαρρώσει τα πάντα (γι\' αυτούς που κάνουν ψυχοθεραπεία μιλάμε πάντα, τα άλλα είναι άλλα πράγματα).
Βασικά με έχει καλύψει απόλυτα ο Πετράν, απλώς εγώ τα λέω από την πλευρά του μη ειδικού.

Όμως είτε τη μία οδό διαλέξεις είτε την άλλη πρόσεχε πάρα πολύ να πέσεις σε καλό ειδικό. καλό, ειδικό. και τα δύο έχουν σημασία... γιατί μπορεί να είναι γιαλατζήδες ή να είναι καλοί αλλά εσένα να μη σου πάνε. Οπότε εκεί θέλει ψάξιμο.

Μερικά πράγματα που μου έμειναν από την γνωσιακή που άκουσα (είναι πολύ δομημένη) είναι ότι καταπολεμάμε πρώτα τα συμπτώματα και μετά πάμε και στη βάση.

Ότι κατάθλιψη = απώλεια
άγχος = απειλή
στα λέω πολύ απλοποιημένα, εννοώ ότι όταν ακούμε το πρώτο ή το δεύτερο συνήθως πίσω κρύβεται αυτό που έγραψα μετά το ίσον).

Επίσης είναι σημαντικό να κοιτάξεις σε τι φάση βρίσκεσαι εσύ (και αυτό το είπε ο πετράν).

Δηλαδή έχεις να αντιμετωπίσεις κάτι που σε γεμίζει με άγχος και θέλεις να το ξεπεράσεις? Τότε γνωσιακή.

Είσαι στο χαλαρό αλλά κάτι αδιευκρίνηστο τρώει τα σωθικά σου? Ψυχοδυναμική (ή και πάλι γνωσιακή).

Μπορεί να είσαι η ίδια αλλά να είσαι σε διαφορετικές καταστάσεις που να θέλουνε διαφορετικά πράγματα (ή και τίποτα).

Εξάλλου αν θυμάμαι καλά είπες ότι γιατρός σου σύστησε τη γνωσιακή και μάλιστα δεν είναι και δικιά του προσέγγιση; εμένα αυτό μου ακούγεται πολύ καλό ως πρώτη κατευθυντήρια γραμμή

Επίσης, τώρα που πήρα φόρα, κατάλαβα ότι η γνωσιακή \"γεννήθηκε\" από αποτυχίες της ψυχοδυναμικής. Διαπιστώθηκε για παράδειγμα ότι αυτά τα οποία θεωρούνταν θέσφατα ήταν παπάρες σε πολλές περιπτώσεις.
Π.χ. έχεις ένα θυμό κρυμμένο μέσα σου. Αν τον αφήσεις να εκφραστεί θα απελευθερωθείς. Μελέτες έδειξαν (απ όσα άκουσα) ότι όχι μόνο δεν είναι σίγουρο ότι θα γίνει αυτό αλλά μπορεί να γίνεις και χειρότερα.
Οπότε εστίασαν πλέον στο αποτέλεσμα. Τι μπορούμε να κάνουμε για να έχουμε όσο μπορούμε και μας επιτρέπουν αυτά που μάθαμε μέχρι τώρα σωστά, απτά και γρήγορα αποτελέσματα.
Το θέμα είναι ότι αυτό είναι αρκετά \"μηχανιστικό\" δεν έχει τη σάλτσα που έχει η ψυχοδυναμική και χωρίς σάλτσα μερικοί δεν τρώνε το φαγητό τους (που τελικά μπορεί να είναι το μεγαλύτερο μέρος του μόνο σάλτσα, σε ορισμένες περιπτώσεις που όμως καθορίζεις εσύ και η φάση που βρίσκεσαι).

Quote:

---

Originally posted by alexandros3
Επίσης, τώρα που πήρα φόρα, κατάλαβα ότι η γνωσιακή \"γεννήθηκε\" από αποτυχίες της ψυχοδυναμικής. Διαπιστώθηκε για παράδειγμα ότι αυτά τα οποία θεωρούνταν θέσφατα ήταν παπάρες σε πολλές περιπτώσεις.
Π.χ. έχεις ένα θυμό κρυμμένο μέσα σου. Αν τον αφήσεις να εκφραστεί θα απελευθερωθείς. Μελέτες έδειξαν (απ όσα άκουσα) ότι όχι μόνο δεν είναι σίγουρο ότι θα γίνει αυτό αλλά μπορεί να γίνεις και χειρότερα.
Οπότε εστίασαν πλέον στο αποτέλεσμα. Τι μπορούμε να κάνουμε για να έχουμε όσο μπορούμε και μας επιτρέπουν αυτά που μάθαμε μέχρι τώρα σωστά, απτά και γρήγορα αποτελέσματα.
Το θέμα είναι ότι αυτό είναι αρκετά \"μηχανιστικό\" δεν έχει τη σάλτσα που έχει η ψυχοδυναμική και χωρίς σάλτσα μερικοί δεν τρώνε το φαγητό τους (που τελικά μπορεί να είναι το μεγαλύτερο μέρος του μόνο σάλτσα, σε ορισμένες περιπτώσεις που όμως καθορίζεις εσύ και η φάση που βρίσκεσαι).

---

Αυτό το μήνυμα δεν έχει σχέση για την περίπτωση της Αφωτεινής αλλά για τις ψυχολογικές διεργασίες πίσω από τις ψυχοθεραπείες ΓΣΘ και ψυχοδυναμική θεραπεία, για το \"ασυνείδητο\" και κάποια στοιχεία του γιατί πιάνουν όποτε πιάνουν. Γίνεται λιγάκι τεχνικό οπότε προσπεράστε όσοι δεν εδιαφέρεστε γι αυτά! Συγνώμη και για την παρεμβολή Αφωτεινή χεχε)


(πολύ καλά ποστς αλεξ!)




Ναι αυτό είναι πολύ σωστό και κλασικός μύθος της ψυχολογίας, ότι δηλαδή αν δεν \"εκφράσεις\" τα συναισθήματα σου θα μείνουν \"απωθημένα\". Π.χ. αν δεν εκφράσεις τον θυμό θα \"μείνει\" να σε \"τρώει\". Αυτά τα είχε εμπνευστεί ο freud από την \"θερμοδυναμική\" θεωρία της φυσικής που είχε βγει την εποχή εκείνη (και που ήταν πολύ διάσημη) και πίστευε ότι κάτι ανάλογο γίνεται και με την ανθρώπινη \"ψυχή\" (εξού και το όνομα-\"ψυχοδυναμική θεωρία\")Ότι δηλαδή τα συναισθήματα είναι \"ενέργειες\" και ότι η \"ενέργεια\" τους δεν χάνεται ποτέ. Φυσικά αυτό είναι ένα είδος \"πρωτο-ψυχολογίας\" που δεν έχει καμία σχέση με την επιστημονική αλήθεια όπως έδειξαν έρευνες δεκαετίες αργότερα. Η αλήθεια π.χ. με τον \"θυμό\" είναι πολύ απλή. Όσο πιο πολύ εκφράζει κάποιος τον θυμό του τόσο και πιο πολύ θυμώνει. Γιατί το ανθρώπινο μυαλό δεν μοιάζει τόσο πολύ με κάποιο είδος αερίου η ρευστού με τις ανάλογες δυναμικές αλλά με ένα δίκτυο πληροφοριών. Όσο πιο πολυ κάποιος θυμώνει τόσο και αυξάνεται η πιθανότητα οι σχετικές-με-τον-θυμό πληροφορίες να ενεργοποιηθούν (και αυτό πάει επίσης ανάλογα και με την \"ένταση\" του θυμού). Οπότε αν κάποιος είναι \"down\" τόσο είναι πιο πιθανό να θυμάται τις αρνητικές μνήμες παρα τις θετικές και όσο πιο πολύ αγχωμένος είναι κάποιος τόσο και πιο πιθανό είναι να προσέχει τα στρεσογόνα ερεθίσματα (π.χ. μια κόρνα μπορεί να ακουστεί σαν κάτι το απειλητικό) παρα τις ουδέτερα η τα θετικά (αυτά τα είχε δείξει σε ανάλογα πειράματα ένας ψυχολόγος ονόματι Bower). Δηλαδή αυτά συμβαίνουν γιατί η \"ενεργοποίηση\" μιας κατάστασης \"απλώνεται\" στις-σχετικές-εμπειρίες-και-έννοιες με την κατάσταση. Επίσης η έννοια της \"απώθησης\" αποδείχτηκε ότι δεν είναι καθολική και ότι μόνο ένα ορισμένο είδος ανθρώπων έχουν αυτές τις \"διασχιστικές τάσεις\", τις τάσεις δηλαδή να απομονώνουν \"βλαβερές\" πληροφορίες από το συνειδητό τους (εξηγείται επίσης καλύτερα με την \"θεωρία του δικτύου\" παρα με την θεωρία της \"δυναμικής\").


Για να είμαστε δίκαιοι, αν και όλη αυτή η ορολογία της ψυχοδυναμικής και η βασική θεωρία αποδείχθηκε να είναι \"crackpot\", είναι γεγονός ότι η θεραπευτική πλευρά της μπορεί να πιάνει και μάλιστα με αρκετά καλά αποτελέσματα για κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις και για κάποιους ανθρώπους. Αν λοιπόν αν δεν ισχύει η βασική θεωρία πως λειτουργεί η θεραπεία?


Ο λόγος είναι κάποια πολύ βασικά μέρη της θεωρίας ισχύουν (τα \"οιδιπώδια συμπλέγματα\" και τα \"πρωκτικά στάδια\" ξεχάστε τα)αλλά με διαφορετικό τρόπο και λειτουργία από αυτή που είχε διατυπωθεί στις αρχές του 20ου αιώνα από τους original ψυχαναλυτές. Π.χ. το \"ασυνείδητο\" μπορεί να μην είναι ακριβώς μια τεράστια αποθήκη επιθυμιών και τραυμάτων, αλλά μοντέρνοι ψυχολόγοι έχουν αποδείξει μέσα από παρα πολλές μεθόδους και πειράματα ότι το μυαλό έχει όντως μια \"διττή\" φύση. Η πρώτη είναι η συνειδητή, σύνθετη, ελεγχόμενη και πιο αργή που χρησιμοποιείται για σύνθετη σκέψη και ερμηνείες και ευθύνεται για την δημιουργία των πιο πολύπλοκων \"κοινωνικών συναισθημάτων\" και εννοιών, και η δεύτερη είναι η πολύ γρήγορη, ασυνείδητη, συνειρμική και χαοτική που χρησιμοποιείται για την γρήγορη γέννηση βασικών συναισθημάτων, δράσεων και αντιδράσεων.


Τα δύο \"συστήματα\" (έχουν ονομαστεί με πολλούς τρόπους αλλά εγώ χρησιμοποιώ τον ορισμό του ψυχολόγου lieberman, σύστημα \"C\" για το αργό,σύνθετο,συνειδητό, ελεγχόμενο σύστημα και σύστημα \"X\" για το γρήγορο, πρωτόλειο,ασυνείδητο, αυτόματο σύστημα) φαίνεται να έχουν και διαφορετική ανατομία στον εγκέφαλο. Το πρώτο σχετίζεται με τον νεο-φλοιό και πιο συγκεκριμένα με τον προμετωπιαίο λοβό (το πιο \"ανθρώπινο\" μέρος του εγκεφάλου) ενώ το δεύτερο με το πιο αρχαίο φιλογενετικά σύστημα του εγκεφάλου γνωστό ως \"λιμβικό σύστημα\". Τα δύο συστήματα δεν είναι απαραίτητα η διαφορά μεταξύ \"λογικής\" και \"συναισθήματος\" αφού και τα δύο ευθύνονται τόσο για την σκέψη όσο και για τα συναισθήματα (που έτσι και αλλιώς είναι αλληλένδετα μεταξύ τους), απλά με διαφορετικό τρόπο.


Ένα παράδειγμα

Ενώ όλοι πιστεύουν ότι \"ο Γιάννης είναι καλό παιδί, βοηθάει όσους έχουν ανάγκη, έχει χιούμορ και είναι πάντα ευχάριστος\" εμένα μπορεί να \"μην μου βγάζει\" κάτι καλό και \"να μην τον πάω\". Γιατί? Γιατί ενώ μπορεί να ερμηνέυσω και εγώ την συμπεριφορά του σαν \"πολή καλή, με χιούμορ κλπ.\" (σύστημα \"C\") φαίνεται ότι το πρόσωπο του ασυνείδητα ενεργοποιεί την μνήμη ενώς \"μάγκα του σχολείου\" που με χτυπούσε (σύστημα \"X\") γιατί το πρόσωπο αυτού του μάγκα που με χτυπούσε στο σχολείο μοιάζει πολύ με το πρόσωπο του Γιάννη και γι αυτό το λόγο το \"σύστημα X \"το ενεργοποιεί αυτόματα και συνειρμηκά (και αυτό χωρίς απαραίτητα να το συνειδητοποιώ εγώ αν και μπορεί φυσικά να το συνειδητοποιήσω κάποτε η κάτω από κάποια καθοδήγηση...)


(\'Ολα αυτά πειγράφονται αναλυτικά στο φανταστικό βιβλίο \"Cognition and Emotion-From Order To Disorder\" των κλινικών ψυχολόγων Power και Dalgleish αλλά θέλει κάποιες γνώσεις ακαδημαικής ψυχολογίας για να αναγνωστεί. Το λέω απλά για τους πιο \"σκληροπυρινικούς\" αναγνώστες (λολ) που τους ενδιαφέρουν αυτά που λέω και που έχουν το κουράγιο να διαβάσουν ένα ακαδημαικό βιβλίο. Δυστυχώς δεν είναι εκλαικευμένο. Εδώ είναι και μια περιγραφή της θεωρίας τους για να πάρει όποιος θέλει μια γεύση...

http://www.mrc-cbu.cam.ac.uk/research/emotion/cemhp/tim.dalgleish/OngoingResearch/ResearchTheory/SpaarsSummary.html

αλλά μάλλον θέλει γνώσεις ψυχολογίας...

)

Οπότε μπορεί κάποιος άνετα να καταλάβει ότι η \"Ψυχοδυναμική θεραπεία\" ίσως να λειτουργεί \"ενεργοποιώντας\" τους ασυνείδητους συνειρμούς του γρήγορου \"συστήματος Χ\" όπου τους φέρνει \"μπροστά\" στο πιο συνειδητό \"σύστημα C\" για επαν-επεξεργασία και...ανάλυση. το θέμα είναι πως μπορεί να βοηθήσει αυτή η διαδικασία σε διάφορες καταστάσεις.


Σε μια διαταραχή προσωπικότητας είναι εμφανέστατο πως λειτουργεί. Η προσωπικότητα ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο από μια \"σούμα\" συνειρμών του συστήματος \"X\" οπότε μια \"προβληματική\" προσωπικότητα είναι μια σούμα \"προβληματικών\" συνειρμών του συστήματος \"Χ\". Οπότε ανακαλύπτοντας πως δημιουργήθηκαν και κάνοντας το άτομο να τα συνειδητοποιήσει μπορεί με κάποιο τρόπο να τα ελέγξει και να τα επαν-ερμηνεύσει μέσα από το σύστημα \"C\". Όμως καταστάσεις όπως οι κρίσεις πανικού, οι ιδεοψυχαναγκασμοί και μερικές περιπτώσεις κατάθλιψης δεν λειτουργούν έτσι γιατί από την στιγμή που δημιουργούνται \"αποκόπτωνται\" από τα γεγονότα που οδήγησαν στην \"εκδήλωση\" τους και παίρνουν \"την δικιά τους ζωή\".

Έτσι μπορεί ένας αυστηρός και επικριτικός γονέας να έκανε κάποιον να έχει πολύ υψηλά στανταρτς οπότε και να είναι πολύ πιο ευάλωτος στο στρες. Οπότε είναι πολύ πιθανό σε μια δύσκολη στιγμή αυτό το άτομο (π.χ. ο γιος των επικριτικών γονέων) να εκδηλώσει μια κρίση πανικού. Από την στιγμή που εκδηλώνεται όμως, το πολύ γρήγορο σύστημα \"X\" την ενεργοποιεί αυτόματα (π.χ. το να βρεθεί κάποιος ανάμεσα σε κόσμο) χωρίς να χρειαστεί να ενεργοποιηθεί πρώτα η πληροφορία των επικριτικών γονέων. Το πολύ γρήγορο, ασυνείδητο και συνειρμηκό \"σύστημα X\" δεν χρειάζεται να ανακαλεί κάθε φορά όλη την αλυσίδα των μνημων και των γεγονότων που οδήγησαν στην κρίση πανικού. Φτάνει η παρουσία του κόσμου και μόνο η μια σωματική αλλαγή (π.χ. ένα βάρος στο στήθος) για να την ενεργοποιήσει χωρίς να χρειάζεται να θυμάται τους επικριτικούς γονείς, τα υψηλά στανταρτς, την αποτυχία λόγω των πολύ υψηλών στανταρτς και ούτω καθ εξής (όλη την αλυσίδα των γεγονότων). Είναι εμφανές ότι η ψυχανάλυση σε αυτές τις περιπτώσεις θα αποτύχει γιατί τα original γεγονότα δεν παίζουν κανένα ρόλο πλέον (αν και παίζαν στην αρχή) στην γέννηση του πανικού, των εμμονών η της κατάθλιψης γιατί πλεον αυτές οι καταστάσεις έχουν την \"δικιά τους ζωή\" στο συνειρμικό σύστημα \"X\" και όσο κα να τις αναλύει κάποιος πιθανότατα δεν θα \"ξεφύγει\" από αυτές. Το σύστημα \"X\" είναι σαν ένα 3χρονο παιδί που φοβάται αυτόματα μπροστά σε ένα κίνδυνο και ζητά πράγματα εδώ και τώρα (μπορεί να συγκριθεί και με το \"Id\" του Freud) και ίσως κανένας συνειδητός και αναλυτικός τρόπος σκέψης να μην μπορεί να τα αλλάξει εύκολα.

Εδώ έρχονται τα \"συμπεριφορικά πειράματα\" της Γ-Σ θεραπείας που ουσιαστική είναι πρακτικές ασκήσεις που εκθέτουν το άτομο σε αυτό που φοβάται η αυτό που τον προβληματίζει. Φοβάται το άτομο να βγει στον κόσμο γιατί θα πάθει κρίση πανικού? Βγαλτον στον κόσμο. Αισθάνεται ένα άτομο με κατάθλιψη ότι \"η γνώμη του δεν μετράει ποτέ?\" Βάλε το άτομο να πει την γνώμη του και κατέγραψε αντιδράσεις. Έτσι οι \"συνειρμοί\" του συστήματος Χ \"ξαναγράφονται\" από την αρχή γιατί οι βλαβερές συνειρμηκές πληροφορίες (π.χ. στην κρίση πανικού κόσμος=κίνδυνος\") ανα-συνθέτονται από τις καινούργιες βιωματικές εμπειρίες (π.χ. κόσμος=όχι απαραίτητα κίνδυνος γιατί βγήκα στον κόσμο μαζί με τον θεραπευτή και δεν έπαθα τίποτα).



Το \"γνωσιακό\" κομμάτι της Γ-ΣΘ μάλλον είναι μεταξύ των original γεγονότων και του συμπτώματος στις \"πυρηνικές\" και \"ενδιάμεσες\" πεποιθήσεις όπως είχε πει και ο ψυχίατρος στην Αφωτεινή και βοηθάει και αυτό μέσω του πιο αναλυτικού και συνειδητού συστήματος \"C\" στην συνειδητή και πιο αναλυτική ανασύνθεση των πιο προβληματικών σκέψεων για χάρη πιο υγιών. Κάτι βέβαια που ίσως αλλάξει έμμεσα και στην ψυχοδυναμική θεραπεία όταν το άτομο επανερμηνεύει τα original γεγονότα, οπότε αλλάζει και τις πεποιθήσεις που γεννήθηκαν από αυτά. Αυτό που θεωρώ πιο σημαντικό όμως στην ΓΣΘ και που δεν έχει η ψυχοδυναμική είναι (όπως είπα και πριν) τα \"συμπεριφορικά\" πειράματα που είναι άμεσοι βιωματικοί τρόποι που αλλάζουν και αναγράφουν την (ασυνείδητη) προβληματική διεργασία που ευθύνεται για πολλά προβλήματα (και που δεν αλλάζουν εύκολα με κανένα λεκτικό τρόπο παρα μόνο με δράση. Και δυστυχώς είναι ο τομέας που \"χωλαίνουν\" πολλοί Έλληνες ψυχολόγοι)

Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε!!! (και είχε τον χρόνο να διαβάσει!!!) λολολ Αυτά που έγραψα είναι σε ελλιπέστατη και μάλλον άτακτη μορφή αλλά είναι δύσκολο να τα εξηγήσεις αυτά τα θέματα χωρίς να γίνει κάποιος τεχνικός και χωρίς να αφήσει μεγάλα κενά)

Προς όλους τους ενδιαφερόμενους. Thanks για την προσοχή και συγνώμη για το μέγεθος. Σορρυ Αφωτεινή, τώρα συνεχίζουμε την συζήτηση για σένα.

νεο προβλημα..
Ο αντρας μου αρνείται να δεχτει οτι χρειάζομαι βοήθεια.
\"Εισαι μια χαρα,απο τοτε που έμπλεξες με το φόρουμ και τους \"ψυχακηδες\" εχεις αλλάξει!!!Αυτοι δεν ειναι καλά ,για να δεχτεις την γνώμη τους..
Τι χαπια και ψυχιατροι,ψυχολογοι και μαλακιες, δεν χρειαζεσαι τιποτα,εισαι δυνατη,ο,τι και αν ειναι θα το ξεπεράσεις\".

Φωτεινή, αν μου επιτρέπεις - βλέποντας όσο γίνεται αντικειμενικά τη συμπεριφορά που εισέπραξες - δεν έχεις να κάνεις με τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από την παρερμήνευση του όρου \'ψυχικώς πάσχων\' ή \'ψυχασθενής\' αν θέλεις. Όχι ότι δε το έχω ξαναπεί. Είναι απλά ο ταλαιπωρημένος άνθρωπος. Δυστυχώς το να μένουμε στην επιφάνεια, είναι μια κατάσταση που ευνοεί πάντα παρανοήσεις, παρεξηγήσεις και τα σχετικά, όποτε και όπου κι αν την κάνουμε. Ως γνωστόν η ημιμάθεια είναι χειρότερη της άγνοιας και βολεύει κιόλας για να χαρακτηρίζονται τα πάντα από μας και ποτέ να μην αυτοχαρακτηριζόμαστε οι ίδιοι... :) ... αν το καλοσκεφτεί ο άντρας σου, ποιός είναι αυτός που δεν είναι ψυχικά ταλαιπωρημένος;... άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο. Το ότι ο περισσότερος κόσμος συνδιάζει τον ψυχίατρο με τον \'τρελλό\' - τζιζ κακά δηλαδή - έχει να κάνει και με το ότι ο κόσμος αυτός θέλει να πιστεύει ότι υπάρχει \'νορμάλ\' - πούντο, πούντο το δαχτυλίδι... ;) - και με το ότι αυτοί είναι \'υγιείς - το αντίθετο συμβαίνει - και με το ότι έχουν μεγάλο μερίδιο σε αυτές τις απόψεις οι ασκούντες με λάθος τρόπο την ίδια την επιστήμη. Κατά τη γνώμη μου η πλειοψηφία αυτών.
Ο σύζυγός σου δε κάνει τίποτα άλλο απ\' το να προσπερνάει με ευκολία όλα αυτά και να πηγαίνει κατευθείαν στο... \'τζιζ κακά\' ως μοναδική ερμηνεία του όρου και μάλιστα πιστεύοντας όπως και οι περισσότεροι ότι ειδικά το \'τρελλός\' δε θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στον ίδιο. Ας μείνουμε στην κατάθλιψη λοιπόν εν προκειμένω, που μπορεί να είναι πάρα πολλά πράματα για τον καθένα και βιώνεται διαφορετικά. Εγώ θα προσπαθούσα να του εξηγήσω, εφόσον ξέρω ότι έχω κατάθλιψη, ότι το συναίσθημά μου είναι ταλαιπωρημένο, σηκώνει βάρος και απλά χρειάζεται μια βοήθεια για να ξεμπλοκάρει και να ανακάμψει. Απλά ελληνικά. Στην τελική, ποιός... ταλιπωρημένος άνθρωπος δε χρειάζεται βοήθεια κάποια στιγμή στη ζωή του;... δεν είναι απολύτως φυσιολογικό στη ζωή μας;... θέλω να πω, επέκτεινέ το στο πεδίο \'ζωή\' γενικότερα μιας και ο ίδιος \'σκοντάφτει\' περιορίζοντας το θέμα σε μια και μόνο οπτική. \'Ασθενής\' δεν είναι απαραίτητα ο \'άρρωστος\' με την ευρεία έννοια, αλλά αυτός που κάποιες φορές καθιστάται λιγότερο δυνατός απέναντι στο βάρος που έχει να σηκώσει. Επίσης φυσιολογικό. Αν με ρώταγες, δε με θεωρώ καν \'άρρωστη\'. Άλλα πράγματα θεωρώ \'αρρώστια\' αλλά οκ αυτά είναι δικά μου... ;) ...
Αν νομίζεις ότι σε βοηθάω σε κάτι, ελπίζω να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να σε ακούσει πιο προσεκτικά...

;)

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
νεο προβλημα..
Ο αντρας μου αρνείται να δεχτει οτι χρειάζομαι βοήθεια.
\"Εισαι μια χαρα,απο τοτε που έμπλεξες με το φόρουμ και τους \"ψυχακηδες\" εχεις αλλάξει!!!Αυτοι δεν ειναι καλά ,για να δεχτεις την γνώμη τους..
Τι χαπια και ψυχιατροι,ψυχολογοι και μαλακιες, δεν χρειαζεσαι τιποτα,εισαι δυνατη,ο,τι και αν ειναι θα το ξεπεράσεις\".

---

Να σου πω την αλήθεια αφωτεινή όταν είχες πρωτομπει και άρχισες να λες για αυτά που σε απασχολούσαν και εμένα δεν μου φάνηκε ότι βίωνες κάτι σοβαρό η κάτι που να χρείζει κάποιας βοήθειας. Δεν ξέρω, εσύ νιώθεις ότι σε καταβάλει αυτό? Ότι σε κάνει πολύ λιγότερο λειτουργική? Ξέρεις είναι αμυδρά τα όρια μεταξύ \"διαταραχής\" και \"νορμαλ\" και πότε πραγματικά χρειάζεται βοήθεια κάποιος. Από αυτά που έχεις γράψει μου φαίνεται ότι δεν έχεις κάποιο σοβαρό θέμα η πρόβλημα (που να χρήζει φαρμακευτική η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση) και όντως φαίνεσαι δραστήριο και δυναμικό άτομο. Νομίζω ότι ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι να μην σκέφτεσαι τόσο πολύ τα πράγματα (μερικές φορές η ανάλυση είναι όντως παράλυση!) και να κάνεις όλες αυτές τις μικρές αλλαγές που εσύ πιστεύεις ότι θα σε κάνουν να αισθανθείς καλύτερα. Να βρεις ίσως κάποια πράγματα που να σε γεμίζουν.Αν τόσο πολύ σε ρίχνουν κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις τότε νομίζω ότι απλά ένα βιβλίο αυτοβοήθειας και μόνο θα σε καλύψει και θα σου δώσει κάποια βασικά πραγματάκια για να σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα αυτές τις συγκεκριμένες στιγμές.



Πραγματικά, από αυτά που έχεις γράψει, δεν νομίζω να χρειάζεσαι κάτι παραπάνω από αυτό. Δεν φαίνεσαι να έχεις κατάθλιψη τύπου \"δεν παίρνω ευχαρίστηση από τίποτα, ούτε από πράγματα που παλιότερα με ευχαριστούσαν\" και \"νιώθω να μην έχω κίνητρα να σηκωθώ από το κρεβάτι και το κάνω με το ζόρι\" που είναι η original κατάθλιψη (!). Νιώθεις να μην παίρνεις ευχαρίστηση μερικές φορές από ωραίες η όμορφες καταστάσεις? Νιώθεις άσχημα χωρίς λόγο \"σαν να μην μπορείς να ανεχτείς τον εαυτό σου\"? Νιώθεις ότι δεν βρίσκεις νοήμα να κάνεις κάποια πράγματα που παλιά έκανες? Αυτή είναι η κατάθλιψη και τότε όντως χρειάζεται ψυχοθεραπεία η/και φάρμακα. Νομίζω ότι εσύ απλά δεν μπορείς να διαχειριστείς τα αρνητικά σου συναισθήματα κάποιες συγκεκριμένες στιγμές και για αυτό δεν χρειάζεται πολύ ψάξιμο η ανάλυση, παρά μόνο μια καλύτερη διαχείριση των σναισθημάτων σου σε συνεργασία με κάποιες αλλαγές που θα σου φέρουν κάποια μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Νόμίζω ότι ένα βιβλίο αυτοβοήθειας αρκεί και με το παραπάνω.


Αν έκανες ψυχοθεραπεία προσωπικά δεν θα σου συνιστούσα ούτε ΓΣΘ, ούτε ψυχοδυναμική αλλά μια καλλή προσωποκεντρική προσέγγιση που θα σε κάνει να βρεις ίσως το \"νόημα\" που αισθάνεσαι να σου λείπει κάποιες φορές στην ζωή (η \"προσωποκεντρική\" είναι η πιο \"ολιστική\" και \"σφαιρική\" θεραπεία που κατα την γνώμη μου είναι φτιαγμένη για τα πιο \"καθημερινά\" προβλήματα και κάνει το άτομο να εξερευνά μέσα σε ένα πολύ \"ανοιχτό\" ψυχοθεραπευτικό περιβάλλον τον εαυτό του κάνοντας το να συνειδητοποιήσει το δικό του νόημα και σκοπό στην ζωή). Την χρησιμοποιούν και πολλοί γνωσιακοί θεραπευτές στα \"προχωρημένα\" στάδια αφού έχουν καταπολεμήσει τα συμπτώματα). Αλλά αυτό θα ήταν πιο πολύ σαν \"εξερεύνηση\" και όχι σαν \"θεραπεία\" και πραγματικά δεν νομίζω να χρειάζεσαι τόσο οποιαδήποτε \"θεραπεία\".


Απλά η άποψη μου αλλά ίσως να κάνω και λάθος.

Αν μου επιτρέπεις Πετράν, ασχέτως θέματος Φωτεινής.

\'... Από αυτά που έχεις γράψει μου φαίνεται ότι δεν έχεις κάποιο σοβαρό θέμα η πρόβλημα (που να χρήζει φαρμακευτική η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση) και όντως φαίνεσαι δραστήριο και δυναμικό άτομο...\'

... αν κάνω λάθος, συγγνώμη, αλλά επί του γενικότερου, όποιος χρήζει παρέμβασης/βοήθειας είναι κάποιος που δεν είναι δραστήριος ως άνθρωπος και δεν έχει δυνατό χαρακτήρα ή προσωπικότητα;... για παράδειγμα, άλλο \'είμαι καταθλιπτική προσωπικότητα\' και άλλο \'είμαι σε κατάθλιψη\'...

\'... \"δεν παίρνω ευχαρίστηση από τίποτα, ούτε από πράγματα που παλιότερα με ευχαριστούσαν\" και \"νιώθω να μην έχω κίνητρα να σηκωθώ από το κρεβάτι και το κάνω με το ζόρι\" που είναι η original κατάθλιψη (!). Νιώθεις να μην παίρνεις ευχαρίστηση μερικές φορές από ωραίες η όμορφες καταστάσεις? Νιώθεις άσχημα χωρίς λόγο \"σαν να μην μπορείς να ανεχτείς τον εαυτό σου\"? Νιώθεις ότι δεν βρίσκεις νοήμα να κάνεις κάποια πράγματα που παλιά έκανες? Αυτή είναι η κατάθλιψη και τότε όντως χρειάζεται ψυχοθεραπεία η/και φάρμακα...\'

Κι αυτό κάπως μονοδιάστατο σαν ορισμός. Κι εγώ \'ορίτζιναλ\' κατάθλιψη έχω, αλλά καμιά σχέση με πράματα που αναφέρεις σαν αιτιολόγιση στην άνωθεν παράγραφο. Θαρρώ πως ο χαρακτήρας \'χρωματίζει\' την κατάσταση και όχι το αντίστροφο. Αλλά ας μείνουμε στη Φωτεινή...

Φωτεινη η αρνηση ειναι πολλες φορες μια πρωτη αντιδραση οταν καποιος μας λεει κατι,και μεις δεν θελουμε να το ακουσουμε η να το δεχτουμε εκεινη την στιγμη

Και η επιρριψη ευθυνων στους αλλους {στην προκειμενη περιπτωση στους “ψυχακηδες”}ειναι παντα μια πολυ καλη μεθοδος για να αισθανθω οτι δεν εχω κανενα μεριδιο ευθυνης σε ολο αυτο
Ισως να χρειαζεται λιγο χρονο
Ισως ειναι λιγο δυσκολο ο αλλος να δεχτει,οτι ο ανθρωπος που εχει διπλα του λυγιζει,και αν τους εχει μαθει και σε συμπεριφορες παντοδυναμιας ακομα δυσκολοτερο

Κανενας αλλος δεν μπορει να ξερει, το τι χρειαζομαστε και τι οχι ,εκτος απο μας.
Εμεις μονο ξερουμε τα ορια μας ,και μεχρι που μπορουμε ν αντεξουμε ,και τι
Αν λοιπον αισθανεσαι την αναγκη για αναζητηση καποιο ειδικου,γιατι δεν μπορεις να διαχειριστεις
καποια θεματα,οσο και ασημαντα να φαινονται στους αλλους,η γνωμη μου ειναι να προχωρισεις,και να μην σκεφτεις καθολου τι λενε οι αλλοι γυρω σου.

Εδώ θα συμφωνήσω. Το πρώτο κριτήριο για μας είμαστε εμείς. Είναι χρήσιμες οι απόψεις των άλλων (πόσο μάλλον πολύ δικών μας ανθρώπων μου μας γνωρίζουν καλά και μας αγαπάνε) αλλά μπορεί να παίζουνε χίλια δύο σ\' αυτές τις απόψεις. Είμαι γενικότερα της άποψης το προλαμβάνειν εστί καλύτερο του θεραπεύειν? Ή πως το λένε δε ξέρω! (μ\' αρέσει και το \' ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις\') Καλύτερα τώρα, αν νοιώθεις ότι το χρειάζεσαι παρά μετά που το πρόβλημα μπορεί να γίνει μεγαλύτερο.

Quote:

---

Originally posted by Alobar
Αν μου επιτρέπεις Πετράν, ασχέτως θέματος Φωτεινής.

\'... Από αυτά που έχεις γράψει μου φαίνεται ότι δεν έχεις κάποιο σοβαρό θέμα η πρόβλημα (που να χρήζει φαρμακευτική η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση) και όντως φαίνεσαι δραστήριο και δυναμικό άτομο...\'

... αν κάνω λάθος, συγγνώμη, αλλά επί του γενικότερου, όποιος χρήζει παρέμβασης/βοήθειας είναι κάποιος που δεν είναι δραστήριος ως άνθρωπος και δεν έχει δυνατό χαρακτήρα ή προσωπικότητα;... για παράδειγμα, άλλο \'είμαι καταθλιπτική προσωπικότητα\' και άλλο \'είμαι σε κατάθλιψη\'...

\'... \"δεν παίρνω ευχαρίστηση από τίποτα, ούτε από πράγματα που παλιότερα με ευχαριστούσαν\" και \"νιώθω να μην έχω κίνητρα να σηκωθώ από το κρεβάτι και το κάνω με το ζόρι\" που είναι η original κατάθλιψη (!). Νιώθεις να μην παίρνεις ευχαρίστηση μερικές φορές από ωραίες η όμορφες καταστάσεις? Νιώθεις άσχημα χωρίς λόγο \"σαν να μην μπορείς να ανεχτείς τον εαυτό σου\"? Νιώθεις ότι δεν βρίσκεις νοήμα να κάνεις κάποια πράγματα που παλιά έκανες? Αυτή είναι η κατάθλιψη και τότε όντως χρειάζεται ψυχοθεραπεία η/και φάρμακα...\'

Κι αυτό κάπως μονοδιάστατο σαν ορισμός. Κι εγώ \'ορίτζιναλ\' κατάθλιψη έχω, αλλά καμιά σχέση με πράματα που αναφέρεις σαν αιτιολόγιση στην άνωθεν παράγραφο. Θαρρώ πως ο χαρακτήρας \'χρωματίζει\' την κατάσταση και όχι το αντίστροφο. Αλλά ας μείνουμε στη Φωτεινή...

---

Δηλαδή εσύ πως αισθάνεσαι την \"κατάθλιψη\"?


p.s. δεν είπα ότι είναι θέμα χαρακτήρα όμως το άτομο με μείζωνα κατάθλιψη (και όχι σχετικά πράγματα όπως \"δυσθυμία\") δεν παίρνει ευχαρίστηση από πράγματα που παλιότερα τον ευχαιστούσαν (π.χ. ένας λάτρης της μουσικής δεν βρίσκει τίποτα ωραίο πλέον στην μουσική) οπότε και δεν έχει κανένα κίνητρο να κάνει πράγματα. Αυτή είναι η κατάθλιψη κανονικά όχι το να νιώθει κάποιος στενοχώρια απαραίτητα, αν και η πολύ έντονη στεναχώρια φυσικά μπορεί να συνοδεύει αυτή την τρομακτική κατάσταση η να είναι πρόδρομος της.

Quote:

---

Originally posted by alexandros3
Εδώ θα συμφωνήσω. Το πρώτο κριτήριο για μας είμαστε εμείς. Είναι χρήσιμες οι απόψεις των άλλων (πόσο μάλλον πολύ δικών μας ανθρώπων μου μας γνωρίζουν καλά και μας αγαπάνε) αλλά μπορεί να παίζουνε χίλια δύο σ\' αυτές τις απόψεις. Είμαι γενικότερα της άποψης το προλαμβάνειν εστί καλύτερο του θεραπεύειν? Ή πως το λένε δε ξέρω! (μ\' αρέσει και το \' ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις\') Καλύτερα τώρα, αν νοιώθεις ότι το χρειάζεσαι παρά μετά που το πρόβλημα μπορεί να γίνει μεγαλύτερο.

---

Ναι συμφωνώ μαζί σου. Η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία απλά δεν ξέρω το κατα ποσο χρειάζεται η αφωτεινή μια full θεραπεία (νομίζω ότι το ξέρει καλύτερα αυτή) και νομίζω ότι με ένα βιβλίο αυτοβοήθειας για αρχή καθώς και με κάποιες μικρές αλλαγές στην ζωή της ίσως να είναι αρκετά για να αισθανθεί καλύτερα.