Quote:
Originally posted by krino
ακουσε ελενα, για να το ξεκαθαρισω
κατα βαση ολοι λογικοι ειναι οσους διαβαζεις εδω μεσα.
Οταν μπορεις και εχεις ειρμο στο λογο σου (αρα εχεις και στη σκεψη σου)
τοτε ο εαυτος μας δουλευει κανονικα με την εννοια οτι ολα επικοινωνουν μεταξυ τους, μεσα μας.
Τωρα αυτο το \"ολα\" μερικες φορες ειναι υπο διαπραγματευση και σε στιγμες το συναισθηματικο χρηματιστηριο ανεβοκατεβαινει ασυστολα....
Κατα βαση λοιπον, το συναισθημα μας, δεν ελεγχεται με απολυτες τιμες λογικης.
Αρκετες φορες λειτουργουμε σαν δορυφοροι καταστασεων και ματαια προσπαθουμε να λειτουργησουμε ομοτροπα με αυτους, γιατι σκονταφτουν σε δικες (ορθες η οχι) αντιφασεις μας.
Εδω λοιπον,
μπαινουν με σοβαρες αιτιασεις η δικη μας αυτοχειραγωγηση του συναισθηματος μας.
Το πιο ευαισθητο κομματι σου ειναι να μπορεσεις να συνδεσεις και να συντονισεις αυτα τα κομματια με την λογικη που διαθετεις.
Κατα συνθηκη ενας ασφαλης δρομος ειναι να ακολουθεις ενα πλειοψηφικο ρευμα σκεψης, λογικης, αποθεσης συναισθηματος κλπ κλπ....
Συχνα επικαλουμαστε οτι αφου το κανουν πολλοι, αυτο ειναι το σωστο.
(συχνα εχω κατηγορηθει οτι ειμαι γραφικος, οταν υπαρχουν πολλοι που διαφωνουν με αποψεις μου, και οι αριθμοι σαν συγκριση ειναι δεικτης πιεσης...)
Αν εξασφαλισεις λοιπον μια πλειοψηφική στηριξη, αυτο συχνα σου προσφερει ενα απάγκιο λιμανι για να ανασανεις και να δεχεσαι λιγοτερες πιεσεις.
Καπως ετσι λειτουργει το φορουμ για μερικους.
Μπαινοντας εδω, βρισκουν ετσω και εικονικα, ενα μετεριζι να ακουμπησουν για να ανασανουν.
Πολλες φορες εχω σκεφτει οτι εχω χασει ενα κομματι του αυθορμητισμου μου,
γιατι οι αναγκες που εχουν δημιουργηθει απεναντι σε μια κοινωνια που λειτουργει με πιεσεις,
με εχουν αναγκασει να λειτουργω με αντανακλαστικα.
Αλλα ξερεις στη ζωη δεν μπορεις να τα εχεις ολα.
Πρεπει να κανεις πολλα πραγματα ταυτοχρονα, αν θες βεβαια να επιβιωσεις και να μην φρικαρεις...
Εγω σε μερικα πραγματα δεν μπορω να συμβιβαστω, και αυτο το εχω ληξει.
Αυτο μου δημιουργει μια σειρα προβληματα που πρεπει να λυσω.
Καταρχην περιορισμενο κυκλο επαφων, περιορισμενο ειδος διασκεδασης και παει λεγοντας.
Τι θα επρεπε να κανω ομως? να λεω για την κατηραμενη κοινωνια που με εφτασε εδω?
ΟΧι βεβαια, η λυση ειναι οργανωση - οργανωση - οργανωση.
Δομηση σκεψης, δομηση λογικης που να δινει απαντησεις τεκμηριωμενες φυσικα για τα δικα μου μετρα και σταθμα.
Πρεπει τουλαχιστον σε πρωτο επιπεδο να μπορεσω να τεκμηριωσω αν η πορεια μου εχει αυτη την κατευθυνση που πραγματικα θελω.
Να μπορεσω να αποστασιοποιηθω απο εμενα, και να με κριτικαρω σαν τριτο, ασχετο προσωπο.
Για να μπορεσω να δω αν πρεπει να κανω διορθωτικες κινησεις.
Και τελος σταθερα και με συνεπεια, να εχω συνδεσει μεσα μου ολες μου τις λειτουργιες οπως πρεπει στο 100%....
Και φαντασου αυτος ειναι ενας αδιακοπος καθημερινος αγωνας, αλλοτε με πολλες δυσκολιες αλλοτε με πολυ ευκολια.
Κουραση ε?
Πλεον για μενα ειναι συνηθεια και καθημερινοτητα.
Γινεται τελειως αυτοματα, και δεν το καταλαβαινω καν οτι συμβαινει.
Οπως σου ειπα ομως, αυθορμητα κομματια του εαυτου μου εχουν χαθει η θαφτει.
Καποια στιγμη ομως στην ζωη ολων μας, ερχεται εκεινη η στιγμη που θα πρεπει να παρει αποφασεις (αλλος το κανει και δεν το ξερει οτι γινεται, δεν ειναι απαραιτητο οτι θα κατσεις στη κορυφη ενος βουνου για αυτο...) στο πως θα πορευτεις.
Εκει που θα καταληξεις, ειναι αυτο που αταλαντευτα θα πρεπει να ακολουθησεις στη ζωη σου.
Αυτο ακριβως ειναι και η υγεια σου.
Γιατι καποια στιγμη η ζωη μας ειναι το παρελθον μας.
Τα χοντρα λαθη που καναμε και μας στιγματισαν....
Οι σωστες επιλογες που ειχαμε και μας πεταξαν στον ουρανο.
Ενα πραγμα που με βοηθαει να παταω γερα στα ποδια μου και ειμαι τυχερος σε αυτο φυσικα,
ειναι το παρελθον μου, η ζωη μου μεχρι σημερα, οι επιλογες που εκανα κλπ...
Σημερα αν μπορω και μιλαω σε κοσμο, κάνοντας κριτικη,
ειναι γιατι πριν απο αυτον ειχα κανει κριτικη στον εαυτο μου.
Πριν μυρισω το σκατο του αλλου, ειχα οχι μονο μυρισει το δικο μου, αλλα το ειχα φαει κιολας.
Περασα αρκετα χρονια ταλαιπωριας (ταλαιπωρια οχι με την κακη εννοια ομως)
για να μπορεσω να απολαμβανω την ζωη μου σημερα ετσι ακριβως οπως θα ηθελα να την εχω.
Και μαλιστα για να κλεισω,
αν με ρωταγε καποιος, τι θα αλλαζες κατι απο την ζωη σου αν ειχες την ευκαιρια να γυρισεις πισω στο χρονο? η απαντηση ειναι απολυτως τιποτα γιατι αυτο ακριβως ηθελα να γινω.
Περιεργο ομως... το μελλον ομως θελω να το αλλαξω, γιατι ποτε δεν σταματας να ζητας κατι καλυτερο απο αυτο που εισαι και θα ηθελες να εισαι.
Ειναι μια διαδικασια που απο οτι φαινεται δεν σταματαει ποτε....
Γιατι καθε μερα που ξημερωνει, ειναι μια ευκαιρια για να γινω καλυτυερος.
Προσεξε ομως, το να γινω καλυτερος ποτε μα ποτε, δεν θα βρεις αρωγο καποιον αλλο,
παρα μονο τα δικα σου ματια. Ο διπλα σου, θα εχει παντα μια γνωμη οτι παντα αυτο που κανεις ειναι στραβο. Αν πεσεις σε αυτη την παγιδα εχεις χασει πριν καλα καλα ξεκινησεις.
Κανεις δεν μπορει να δει μεσα σου, εκτος απο εσενα την ιδια.
Το ζητουμενο παντα ειναι βεβαια, αν εχεις τα κουραγια να δεις μεσα σου η σου ειναι πιο ασφαλες να αποφευγεις τετοιες ματιες.
και οπως λεω πολλες φορες,
\"γυρναμε γυρω γυρω απο την φωτια και αυτη μας καταπινει\"
;)
και πως ανηκεις καπου?στελνεις u2u και κανεις φιλους και αυτοι σε υποστηριζουν?μα ετσι πρεπει να περνας πολυ χρονο στο φορουμ.Αλλιως δεν γινεται?