Quote:
Originally posted by katerinaki
Πετραν ευχαριστω πολυ! Θα περιμενω μεχρι το σεπτεμβριο γιατι ειμαι εκτος αθηνων κ μετα θα ψαξω για γνωσιακο θεραπευτη!
Εχω ακουσει οτι στη αγγλια υπαρχουν ψυχοθεραπευτικες κλινικες συμπεριφοριακης κατευθυνσης λες να μπορω να απευθυνθω εκει?Νομιζω οτι ειναι αφαρμακες οι θεραπειες.Εχω αποφασισει να μη παρω αλλα αντιψυχωτικα η αντικαταθλιπτικα αν παραμεινω ετσι -η γραφικη του χωριου-εκτος βεβαια αν με βρει καμμια κρισαρα που τοτε θελοντας και μη θα μου δωσουνε το θαυματουργο αλοπεριντιν.
Εξ αλλου η κατασταση μου εδω κ 4 χρονια ειτε με φαρμακα ειτε χωρις δεν παρουσιαζει επιδεινωση ,ισως ειμαι λιγο καλυτερα,και δεν φοβαμαι αυτο το κλασικο -να μη μενει χωρις φαρμακα -θα γινει χειροτερα-.Οσο χειροτερα και να γινω θα με επαναφερουν -υπαρχουν τοσο δυνατα φαρμακα -εμενα δεν θα μπορεσουν να καλουπωσουν?
Ολοι με συγκρινουν με παλια-πως ειμουν δηλ οταν επερνα ναρκωτικα κ δεν το ξερανε!Απιστευτη ,ταλαντουχα,(θατρο,μουσικη,� �ωγραφικη) εξυπνη ,κοινωνικη,χωρις κανενα κομπλεξ και εγω μεσα μου εκλαιγα με την μοναξια μου για τις ρηχες σχεσεις κ για τη προσποιηση που εισεπρατα κ καταλαβαινα απο ολους!Τωρα η με λυπουνται η χαιρονται με αυτο που τους δειχνω κ εγω ειμαι καλυτερα με τις τελετες μου κ τη μοναξια μου κ τη φαντασια μου.Τιμωρω τον εαυτο μου και τους γυρω μου γιατι το μονο που τους νοιαζει ειναι η επιφανεια -να φαινονται ολα καλα!