Printable View
Κατα την αποψη σου δηλαδη πετραν δεν ειναι ευαισθητος χωρος ενα φορουμ ψυχολογικης υποστηριξης? Ειναι απλα χωρος ανταλλαγης αποψεων περι ψυχολογικων προσεγγισεων? Οση κακοποιηση κι αν εχει υποστει κανεις, οσο ευαλωτος κι αν ειναι ψυχικα σε αυτη τη φαση, σκοπος ειναι να του αραδιαζουμε θεωριες για το πως η ακομη και το για το αν βιωσε ο,τι βιωσε?
και τι ειναι αυτο - η επιστημη ξερει?Ποια επιστημη ενοεις πετραν? την επιστημη της ψυχολογιας? η την συμπεριφοριστικη σχολη που σπουδαζεις?Quote:
Originally Posted by oboro
Στην ψυχολογια νομιζω, υπαρχουν κ αλλες προσεγγισεις,μηπως η δικη σου ειναι η καλυτερη?Πως εισαι τοσο απολυτος για τον τροπο που θα ξεπερασει η σεπια η η καιτουλα η οποιοσδηποτε μια κακοποιηση?με τι εχεις να κανεις με ποδια που χρειαζονται γυψο η με ψυχες-χαρακτηρες που πρωτα απολα χρειαζονται ενσυναισθηση!! και μετα κατηχηση κ διδασκαλια.
Quote:
Originally Posted by oboro
Παραμένει ένα φόρουμ όμως. Το πως θα λειτουργήσει ο καθένας είναι δικαίωμα του, αρκεί να μην προσβάλλει και να μην θίγει τους συνομιλητές του. Εγώ έτσι κάνω, "αραδιάζω σειρές" και αν σε κάποιον δεν του αρέσει αυτό η οτιδήποτε άλλο, ρολλάρει με το ωραίο ασύρματο mouse προς τα κάτω και διαβάζει το επόμενο ποστάκι.
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ POSTAKI ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ....Quote:
Originally Posted by PETRAN
Πραγμάτικα .....ΚΥΝΙΚΟΣ....
xeexexxe!! ναι ετσι ο επιστημονας
αχχ!! ευτυχως που δεν κατεβασες τα σεντονακι σου παλι ,θα βαριομουν να τα διαβασω οπως παντα μπραβο προοδο βλεπω
πολυ το χαρηκα λολ :)
εχεις ενα τροπο και αυτος ειναι μεσα απο αυτα που εχεις διδαχτει ,Ξερεις κατι εναν ψυχολογο δεν τον καθοριζει μονο η γνωση ,αλλα και πολλα αλλα πραγματα μαζι Αλλα αυτα δεν σε ακουμπαν εσενα ποτε
δεν μπηκα μονο εγω ,αλλα εχουν μπει και αλλα κατα καιρους μελη ,που με τις αποψεις σου εχουν παρει δρομο μακρυ ,και αλαργινο
Και μετα απο ενα χρονο διαδαζω απο σενα ακριβως τα ιδια πραγματα ,την εγκυκλοπαιδεια προσωποποιημενη .Και ολα αυτα που ειπωθηκαν για σενα ηταν απλα ,μπαινακης ,βγαινακης ,Αχχ!! καλε μου αυτες οι ευαισθησιες σου !!!!
Και αν αυτο μπορεις να το καταλαβεις ,καλα θα ηταν να μην γραφεις σε αυτο το θεμα ,γιατι βλεπω οτι εχεις ενα θεμα να πεισεις τον αλλον οτι τα συναισθηματα και οι αναμνησεις του δεν ειναι real ,και η βαση παντα στη ερευνα στα βιβλια και στις στατιστικες μμμ!!!
και ποτε στο συναισθημα
ξερεις μετα απο αυτο υπαρχουν και αλλα ,τα οποια εσυ επίμονα ακυρωνεις παντα ,απλα για να περασεις τη γνωση την τρανη σου και τη μεγαλη
ΟΚ ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ,,,,,,,,,,,, ,ΤΟ ΕΧΕΙΣ
Αλλα σε αυτο το θεμα δεν ξερω ,τι ζορι τραβας
Κανε καμια ψυχαναλυση για μενα Εχεις μια εμμονη βλεπω και μαλιστα μεγαλη να ακυρωνεις τα συναισθηματα ,και τις αναμνησεις
Οσες οσοι ,επεσαν θυματα βιασμου ειναι στη φαντασια τους και να το βλεπουν και αντικειμενικα
παλι καλα που εχουμε εσενα εδω μεσα ,για να μας πεισεις ,οτι δεν παιζει το σεναριο ,του πονου και της στιγμης που καποιος σου αφαιρει ,παιρνει κατι απο σενα ΕΥΤΥΧΩΣ ΡΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ
εγω θα πρεπει να δοξαζω τους θεους αν τυχω στο γραφειο σου
που ευχομαι και κανω ταμα να μη πεσω ποτε στη ζωη μου πανω σου
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΕς ΣΠΟΥΔΕΣ
κανα ταξιδακι δεν θα ξαναπας ?????
για να παρει λιγο το μαλο σου αερα βρε παιδι μου ,σε κανα αλλο σχολειο ???
ΠΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΜΟΙ xaxaxaxxa!!! :D
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΑΡΑΓΕ ????????
Quote:
Originally Posted by soft
Τι είναι αυτό, το ντελίριο μιας χαροκαμένης και πονεμένης εκδικητικής ψυχής με λίγο πάολο κοέλιο?
Και εγώ εύχομαι να μην πέσεις σε μένα, δηλαδή ποιος θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα με μια ανάμειξη κεφαλαίων, emoticons, θαυμαστικών, ερωτηματικών και άτακτης σύνταξης.
Μόνο για τους πολύ έμπειρους ψυχαναλυτές. :cool:
από αυτά που διάβασα σε αυτό το θέμα της σέπια, αλλά κ στα προηγούμενα που έχει ανοίξει...
ο πετράν κάποια στιγμή μίλησε για ανθρώπους που τα παιχνίδια του μυαλού τους, πλάθουν κάτι άσχημο, το κάνουν γεγονός κ ταλαιπωρούν κ κυρίως ταλαιπωρούνται.
το παρέθεσε για να βοηθήσει κ όχι για να κατηγορήσει κ να πει πως έτσι συμβαίνει κ στη σέπια.
πετράν, αν όμως όντως, υπήρξε κακοποίηση, είσαι της γνώμης πως δν είναι απαραίτητο να το θυμηθεί, να το δουλέψει με θεραπευτή κ να προχωρήσει τη ζωή της?
Quote:
Originally Posted by arktos
Γεια σου αρκτούλα. Ακριβώς γι αυτό το είπα αλλά τεσπα...
Αν όντως έχει υπάρξει κακοποίηση φυσικά και πρέπει να υπάρξει θεραπευτική δουλειά! Εννοείται! Η κλασική μέθοδος είναι να φέρνεις το γεγονός με την φαντασία σου, στην αρχή στο ασφαλές περιβάλλον του θεραπευτή, σιγά σιγά μόνος σου ώστε σιγά σιγά να μην σε "τρομάζει" πλέον. Όπως και να ξανασυζητήσεις με τον θεραπευτή το τι σημαίνει ένας βιασμός/μια κακοποίηση, πως έχει επηρεάσει την ζωή τώρα (η αν έχουν επηρεαστεί κάποιοι τομείς εδώ και χρόνια π.χ. ο ερωτικός/σεξουαλικός) και τι στόχοι μπορούν να μπουν για να αλλάξουν προς το καλύτερο οι τομείς που έχουν επηρεαστεί. Η θεραπεία είναι απαραίτητη.
Ναι και εγω δεν βλεπω να ειπε κατι μεμπτο ο Πετραν , απλως εδωσε μια αλλη διασταση που ισως να μην ισχυει , αλλα αν εισαι μεταξυ του θυμαμε...δεν θυμαμε δεν βλεπω το λογο να μην ειναι πιθανο να ισχυει.
Εχεις μια προσωπικοτητα και μια ζωη.Quote:
πό τη μία νιώθω λύτρωση...δεν ήμουν τρελή που ήμουν πάντα αντιδραστικό παιδί...δεν ήμουν τρελή που έκανα πάντα παρέα με τους περιθωριακούς...που έπινα ναρκωτικά, δεν διάβαζα, δεν μπορούσα σε τίποτα να συγκεντρωθώ και προπαντώς δεν τα πήγενα καλά με τους άντρες και δεν μπορούσα να έχω αυτοπεποίθηση
Βλεπεις την ζωη σου και την προσωπικοτητα σου αρνητικα τωρα. Απο προσωπικη πειρα υπαρχουν στιγμες που "πεταω" και στιγμες που με μουτζωνω οταν ειμαι σε καταθλιψη. Ετσι συμβαινει με ολους να μου πεις.
Εσυ πασχεις απο καταθλιψη και ψαχνεις να βρεις το αιτιο ωστε να το γιατρεψεις?
Θυμηθηκες λοιπον οτι ο παππους σου σε κακοποιουσε και αυτο σου δινει λυτρωση γιατι λες οτι δεν φταις εσυ και γιατι φουντωνει η ελπιδα μεσα σου οτι θα ξεφυγεις απο ενα αδιεξοδο.
Αυτη η υπερβολικη εσωτερικη αναζητηση ειναι χαρακτηριστικο νομιζω της καταθλιψης , πολλες φορες νομιζεις οτι εκανες τη σωστη σκεψη , βρηκες την ακρη του νηματος και ολα θα αλλαξουν.
Διαπιστωνεις ομως οτι δεν αλλαζουν ολα με μια σκεψη, με μια ανακαλυψη ή οπως θες πεστο , αλλα με την καθημερινοτητα σε ενα σκληρο αγωνα και με το χρονο.
Θεωρω πολυ δυσκολο να αλλαξει κατι με μια "μαγικη σκεψη".
Σου ευχομαι να βρεις την πορεια σου και να αρχισεις να νοιωθεις ευτυχισμενη παλι , απλως μην απογοητευεσαι μπορει να βρισκεσαι σε καλο δρομο , αλλα ολα θελουν αγωνα και χρονο.
Δεν ειμαι ειδικος οπως γραφω στην υπογραφη μου και γραφω συμφωνα με το πως τα σκεφτομαι.
Quote:
Originally Posted by keep_walking
σε ευχαριστώ για την γνώμη σου. νιώθω λύτρωση για την εμμονή που είχα τόσα χρόνια να σκέφτομαι αυτόν τον άνθρωπο. γιατί νόμιζα οτι είμαι τρελή και μυθομανής να σκέφτομαι όλα αυτά που σκεφτόμουν για το πρόσωπο τού, παρά τα χρόνια που είχαν περάσει. νόμιζα πως είχα πλάσει μια ολόκληρη ιστορία. και ένιωθα τύψεις για αυτήν. και για αυτά που θυμόμουν. ξύπναγα κάθε μέρα και έλεγα οτι είμαι τρελή. η ζώη που έκανα δεν αντιστοιχούσε στο μέγεθος των προβλημάτων που είχα. σίγουρα δεν αλλάζουν όλα με αυτό. σίγουρα θέλουν αγώνα και δρόμο. και σίγουρα δεν οφείλονται όλα σε αυτό. αλλά τουλάχιστον δεν νιώθω πια τρελή που τον κατηγορούσα.
Ας πω και γω την εμπειρία μου στο θέμα.
Ένα θέμα που με ταλαιπώρησε χρόνια και έβγαινε στην επιφάνεια σε εξαιρετικά δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις.
Υπήρχαν πολλά κοινά με όσα περιγράφεις Sepia ,όπως αρνηση στη ζωή χωρίς εξακριβωμένο λόγο στο παρόν, αποστροφή σε συγκεκριμένη ομάδα ανδρών, κάποιες εικόνες απροσδιόριστες και ασυμπλήρωτες και λοιπά.
Είχα την αίσθηση πως κάτι μου συνέβη που δε θυμάμαι. Δε τολμούσα καν να το σκεφτώ μα το μυαλό μου έτεινε πως είχα βιαστεί σε πολύ μικρή ηλικία και δεν το θυμόμουν.
Ότι κι αν μου λέγαν κανείς δε μπορούσε να με πείσει πως κάνω λάθος γιατί πάντα επέστρεφε η ίδια αίσθηση ή τόσο πραγματική. Και όταν βιώνεις κάτι τα λόγια είναι περιττά, όσο και τα ατελείωτα επιχειρήματα.
Φέτος λοιπόν μέσω της ψυχοθεραπείας κατέληξα στο εξής.
Πως το να πλάσω και να βιώσω την αίσθηση βιασμού μέσα μου ήταν η μόνη 'αποδεχτή' δίοδο για να επιτρέπω το θυμό μου να απελευθερώνεται και να μου δώσει το δικαίωμα να πω 'πως ναι φταίς και μου έχεις κάνει μεγάλο κακό, τότε' (πήγαινε στον πατέρα μου)
Βλέπεις συνηθισμένη σε κακοποιητικές συμπεριφορές κατά βάθος δεν υπήρχε όριο σ'αυτές (όσο κι αν ισχυριζόμουν το αντίθετο λογικά) και ήταν αποδεχτές μέσα μου (άρα δεν υπήρχε λόγος να θυμώσω !!!!!! ). Άσε που ήταν μη αποδεκτό να θυμώνω με τέτοιες συμπεριφορές στο περιβάλλον μου ! Ήταν τόσο 'νομιμοποιημένο' να θυμώνω επειδή βιάστηκα !
Βίωσα την απελευθέρωση όταν η ψυχολόγος μου, έφτιαξε ένα νοητό κύκλο όπου εκεί μέσα ήταν τα πάντα αποδεκτά (τα πάντα όμως).
Σε εκείνη τη φάση βγήκε ποταμός οργής και τέλος πάντων δεν ξέρω πως προέκυψε ακριβώς μέσω της διαδικασίας της θεραπείας αλλά τέτοιες σκέψεις δε μου ξαναήρθαν. Μάλλον εντόπισα τους πραγματικούς λόγους που απευθυνόταν ο θυμός μου.
Όλα ξεκίνησαν όταν έκανα κάποιες συνεδρίες πριν πολλά χρόνια. Ξαφνικά έφαγα κάτι απότομες φλασιές, με δήθεν περαστικές εικόνες, με την αίσθηση πως δε θυμάμαι κάτι τραγικό (που καταβάθος ήταν βιασμός σε πολύ μικρή ηλικία), με μια ανυπόφορη αίσθηση που απαιτούσε να λύσω -θυμηθώ. Ενώ είχε προηγηθεί και η ενημέρωσή μου από άρθρα σχετικά με την απώθηση (κάτι που τότε μου έκανε φοβερή εντύπωση! ).
Γι'αυτό προσωπικά βρίσκω πολύ βοηθητικά τα όσα παρέθεσε ο πετράν (για μένα τουλάχιστον περιέχουν μεγάλες αλήθειες), είναι μια άλλη άποψη αλλά ξέρω πως τίποτα δε μπορεί να σε πείσει αν δεν νιώσεις την αλήθεια.
Τώρα κάνεις θεραπείες?
Πάντως αλήθεια νομίζω πως καταλαβαίνω πόσο επώδυνη κατάσταση είναι.
Όσο για το τι ισχύει και τι όχι, αν μπορεί να συμβεί απώθηση, προσωπικά κρατάω πισινή (άλλωστε υπάρχουν τόσες προσεγγίσεις ψυχολογίας που σε πολλά αντιφάσκουν κιόλας) αλλά σε μένα αποδείχτηκε πως ήταν κατασκεύασμα από μένα η όλη ιστορία.
[QUOTE=Arsi;229358]Ας πω και γω την εμπειρία μου στο θέμα.
Ένα θέμα που με ταλαιπώρησε χρόνια και έβγαινε στην επιφάνεια σε εξαιρετικά δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις.
Υπήρχαν πολλά κοινά με όσα περιγράφεις Sepia ,όπως αρνηση στη ζωή χωρίς εξακριβωμένο λόγο στο παρόν, αποστροφή σε συγκεκριμένη ομάδα ανδρών, κάποιες εικόνες απροσδιόριστες και ασυμπλήρωτες και λοιπά.
Είχα την αίσθηση πως κάτι μου συνέβη που δε θυμάμαι. Δε τολμούσα καν να το σκεφτώ μα το μυαλό μου έτεινε πως είχα βιαστεί σε πολύ μικρή ηλικία και δεν το θυμόμουν.
Ότι κι αν μου λέγαν κανείς δε μπορούσε να με πείσει πως κάνω λάθος γιατί πάντα επέστρεφε η ίδια αίσθηση ή τόσο πραγματική. Και όταν βιώνεις κάτι τα λόγια είναι περιττά, όσο και τα ατελείωτα επιχειρήματα.
Φέτος λοιπόν μέσω της ψυχοθεραπείας κατέληξα στο εξής.
Πως το να πλάσω και να βιώσω την αίσθηση βιασμού μέσα μου ήταν η μόνη 'αποδεχτή' δίοδο για να επιτρέπω το θυμό μου να απελευθερώνεται και να μου δώσει το δικαίωμα να πω 'πως ναι φταίς και μου έχεις κάνει μεγάλο κακό, τότε' (πήγαινε στον πατέρα μου)
Βλέπεις συνηθισμένη σε κακοποιητικές συμπεριφορές κατά βάθος δεν υπήρχε όριο σ'αυτές (όσο κι αν ισχυριζόμουν το αντίθετο λογικά) και ήταν αποδεχτές μέσα μου (άρα δεν υπήρχε λόγος να θυμώσω !!!!!! ). Άσε που ήταν μη αποδεκτό να θυμώνω με τέτοιες συμπεριφορές στο περιβάλλον μου ! Ήταν τόσο 'νομιμοποιημένο' να θυμώνω επειδή βιάστηκα !
Βίωσα την απελευθέρωση όταν η ψυχολόγος μου, έφτιαξε ένα νοητό κύκλο όπου εκεί μέσα ήταν τα πάντα αποδεκτά (τα πάντα όμως).
Σε εκείνη τη φάση βγήκε ποταμός οργής και τέλος πάντων δεν ξέρω πως προέκυψε ακριβώς μέσω της διαδικασίας της θεραπείας αλλά τέτοιες σκέψεις δε μου ξαναήρθαν. Μάλλον εντόπισα τους πραγματικούς λόγους που απευθυνόταν ο θυμός μου.
Ισώς να υπάρχει ένα μεγάλο δίκιο σε αυτά που λες. τα έχω σκεφτεί και εγώ. Αυτό που τόσες μέρες όμως προσπαθώ να πώ είναι οτι όσο και εάν υπερέβαλες(α), διαστρέβλωσες(σα), φαντάστηκες(κα) τις καταστάσεις, όσο και έαν το μυαλό ταξίδεψε μακρυά..σίγουρα κάτι υπήρχε με τον πατέρα σου. και σίγουρα κάτι σου έκανε που σε ενόχλησε και σε έφτασε σε αυτό το σημείο. Το γεγονός αυτο και μόνο οτι, "Κάτι" υπήρχε έστω και αν μην είναι αυτό που πέρασα τον ιούνιο, σίγουρα καταλήγει στο ότι μου συνέβησαν διάφορα τότε που με ενοχλούσαν. ίσως να είναι μόνο αυτά που είναι και μνήμες αληθινές, αλλά να μου κόστισαν παραπάνω. Και αυτό εμένα με κάνει να μην αισθάνομαι τρελή που έχω μίσος για το προσωπό του. Και σε αυτό είναι που διαφωνώ με τον τόσο "κάθετο" Πετράν. Δεν υπάρχει κανένα ψέμα, που να μην κρύβει μέσα του και αλήθεια. Εξάλλου το ποστ γράφτηκε τη μέρα που το βίωνα. 8 μήνες μετά σίγουρα εχω σκεφτεί και αλλές εκδοχές. Το θέμα είναι εγώ τι θα πιστέψω και οτι δεν πρόκειται πότε ξανά να αμφισβητήσω (και να με κάνουν να αμφισβητήσω) οτι αυτός ο άνθρωπος με έχει στιγματίσει, με όποια μορφή και εάν είναι αυτή.
Όχι δεν κάνω θεραπείες. Σταμάτησα τον Σεπτέβριο.
Συμφωνώ με όσα γράφεις κι ότι σίγουρα υπάρχει αιτία ακόμα κι αν κατασκεύασες τον βιασμό.Quote:
Originally Posted by Sepia
Δε χρειάζεται να νιώθεις ένοχες για τις σκέψεις σου αλλά να δεις πως θα λύσεις το θέμα.
Συνέχισε τις θεραπείες, γιατί σταμάτησες?
*όσο για τον πετράν δεν τον είδα κάθετο για το αν υπάρχει αλήθεια στο θέμα, μάλλον αμέτοχο θα έλεγα σχετικά για το λόγο που μπορεί να δημιουργήθηκε η όλη κατάσταση από ψυχολογικής άποψης, απλά είπε τη γνώμη του σε σχέση με αυτά που γνωρίζει από την επιστημονική άποψη μιας θεωρίας και το ποστ του είχε καθαρά στόχο να βοηθήσει, άσχετο αν απέτυχε σε σένα. (Λίγο κάθετο τον βρήκα για την ύπαρξη της απώθησης αλλά μάλλον έχει τους λόγους του μέσα απ'αυτά που γνωρίζει.)
Απ'την άλλη έγινε η αφορμή να επεκταθεί η κουβέντα :)