Quote:
Originally posted by keep_walking
Μοναξια απεριγραπτη...να προσπαθω να ειμαι ευγενικος , να σκιζομαι κυριολεκτικα για τους αλλους και να παιρνω φτυσιμο.
Να κερναω ποτο τη μια μερα μπας και ρθουν και πουν καμμια κουβεντα και την αλλη να μη μου λενε ουτε καλημερα.
Να προσπαθω και να προσπαθω και να σε φτυνουν καταπροσωπο.
Νε εχεις πιστεψει οτι εισαι καθυστερημενος , οτι εισαι βλαμμενος , οτι κατι εχουν οι εκφρασεις του προσωπου σου και να μη παιρνεις ουτε μια δευτερη προταση απο εναν σερβιτορο...πανω απο τρεις λεξεις που λεει ο λογος να μην τους εχω αποσπασει.
Και η μοναξια , τοση μοναξια που εχω γινει αγριο παιδι πλεον.
Κοντευουν οι ανθρωποι να γινουν αφηρημενα συμβολα και τα ονοματα χωρις νοημα...να μην υπαρχουν καν για μενα.
Κολαση...αυτο εζησα οσο και αν προσπαθησα με ολες μου τις δυναμεις.