Printable View
Ιωαννη μπορεις να ριξεις μια ματια στα ποστ μου παραπανω,κ να μου απαντήσεις αν μπορεις?
ή εστω να μου δωσεις παραδειγματα διαστρεβλωμενων σκεψεων (περα απο μικροβια κ τα κλασικα) να καταλαβω περιπου το ευρος των ιδεων που σχετιζονται με την παθηση?
Εχω μπερδευτει ρε γμτ.Θελω να βρω μια ακρη.
Ευχαριστω
niah
μορφές διστρεβλωμένων σκέψεων πχ, με το να κάνω κάτι πιστευω ότι θα ακολουθήσει μια σειρά απροσδόκητων και καταστροφικών γεγονότων, πχ με τσίμπησε μια μέλισσα, άρα θα πάθω μόλυνση, θα αρρωστήσω σοβαρά, θα μπώ στην εντατική μπορεί και να μου μείνει σοβαρό πρόβλημα υγείας.
πχ. φέρνω στο νου τον Χ που μου κανε κακό πριν χρόνια και στον ίδιο χώρο μαζί του τον Γ που δεν τα πηγαίνω καλά μαζί του σήμερα και ακόμα δυο προσωπα φανταστικά και δημιουργώ στη σκεψη μου ένα φανταστικό γεγονός ότι όλοι αυτοί μαζί (στην πραγματικότητα ούτε καν ξέρει ο ένας τον άλλο) προσπαθούν να με βλάψουν και εγώ αμύνομαι.
πχ. επειδή ο Α μου είπε μια κουβέντα που με ενόχλησε δημιουργώ στη σκέψη μου φανταστικές καταστάσεις ότι θα γίνει εχθρός μου, θα μου κάνει ζημιά στο μέλλον, θα κάνει κλικα με άλλους και θα με κυνηγούν
πχ. ένα λάθος που κάνω σε μια δουλειά χαρακτηρίζω τον εαυτό μου αποτυχημένο και πιστεύω ότι όλοι ασχολούνται με το λάθος μου αυτό και ότι όλη μου τη συμπεριφορά την κρίνουν με βάση το λάθος αυτό.
Τα παραδείγματα αυτά είναι φανταστικές σκέψεις που δεν έχουν κανένα έρεισμα στην πραγματικότητα, απλά στη φαντασία, δημιουργούν μόνο ένταση και στρές.
Βοηθά αφάνταστα η μέθοδος που έχω γράψει πιο πάνω στην αντιμετώπιση.
Δεν ξέρω αν βοήθησα.
Σ ευχαριστω για την απαντηση καταρχην.Τα τελευταία παραδειγματα που αναφερεις,ταιριαζουν περισσοτερο στο προβλημα μου μιας και προσωπικά δεν εχω κανενα ιδιαιτερο κολλημα με μικροβια,αρρωστιες κλπ.
Γι αυτο θελω να ξεκαθαρίσω μεσα μου αν αυτο που εχω ειναι όντως εμμονες ή καποια αλλη διαταραχη.
Εσυ διαβαζοντας τα παραπανω ποστ μου,που δινω ενα παραδειγμα τι καταλαβαινεις?
Φυσικά και η μεθοδος αυτη φαινεται πολυ σωστη και απο καποιο σημειο και μετα θα βοηθαει πολυ,οταν ο πασχων εκπαιδευτεί σ αυτη τη διαδικασια.
Σ ευχαριστουμε που την παρεθεσες καθως αυτη και καποιες αλλες σκορπιες συμβουλες ειναι οτι πρεπει για τα προβληματα μας,κ μας δινουν ανασες.
Έπισης στο 2ο κ 3ο παραδειγμα που αναφέρεις δλδ:"πχ. φέρνω στο νου τον Χ που μου κανε κακό πριν χρόνια και στον ίδιο χώρο μαζί του τον Γ που δεν τα πηγαίνω καλά μαζί του σήμερα και ακόμα δυο προσωπα φανταστικά και δημιουργώ στη σκεψη μου ένα φανταστικό γεγονός ότι όλοι αυτοί μαζί (στην πραγματικότητα ούτε καν ξέρει ο ένας τον άλλο) προσπαθούν να με βλάψουν και εγώ αμύνομαι.
πχ. επειδή ο Α μου είπε μια κουβέντα που με ενόχλησε δημιουργώ στη σκέψη μου φανταστικές καταστάσεις ότι θα γίνει εχθρός μου, θα μου κάνει ζημιά στο μέλλον, θα κάνει κλικα με άλλους και θα με κυνηγούν", τι τα κανει να διαφερουν απο ψυχωτικα συμπτωματα ωπου υπαρχει η καχυποψια και η αισθηση συνομωσιών ή παρακολουθησης?
Γιατι εχω και τετοιες σκεψεις πολλες φορες και δεν ξερω τι απ τα δυο ειναι.Ειναι πολυ λεπτες οι γραμμες σ ορισμενα πραγματα ρε γαμωτο.
Συγγνωμη που σε ζαλίζω,αν μπορεις απαντάς,απλως θελω τοσο να βγαλω μια ακρη επιτέλους.
ξανά ευχαριστώ γιατί και αυτό το ποστ με βοήθησε, ιδίως να καταλάβω τι συμβαίνει ακριβώς όταν φαντασιώνομαι τόσα πράγματα. συζήτησα με τον ψυχίατρό μου γιατί ανησύχησα πολύ με κάποια πράγματα που διάβασα στο ίντερνετ για την ΙΨΔ και μου είπε να μην βιάζομαι να κρίνω τις σκέψεις μου ως ιδεοληψίες γιατί ο ίδιος δεν τις ονοματίζει έτσι. έπειτα τον ρώτησα τι άλλο μπορεί να είναι πέρα από αυτό και μου απάντησε ότι εκείνος θα το ονόμαζε μάλλον "μαγική σκέψη" που χαρακτηρίζει την πρώιμη ενήλικη ζωή. δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, ιωάννη, καμια ιδέα;Quote:
Originally Posted by ioannis2
νομίζω ότι η διαφορά από τα ψυχωτικά συμπτώματα είναι ότι ο πάσχων αναγνωρίζει τα όρια φαντασίας-πραγματικότητας. με άλλα λόγια, δεν πιστεύεις ότι αυτό που φαντάζεσαι συμβαίνει ή θα συμβεί στην πραγματικότητα, αλλά δεν μπορείς να σταματήσεις τον εαυτό σου από το να το σκέφτεται, να το φαντασιώνεται, με αποτέλεσμα να στρεσάρεσαι και να αισθάνεσαι πανικό. σαν να ζεις αυτή την κατάσταση μέσα στο μυαλό σου, γνωρίζοντας πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από φαντασίωση, αλλά σε κατακλύζει και δυσκολεύεσαι να το σταματήσεις. έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον.Quote:
Originally Posted by niah
Eχεις δικιο.όμως σε κατι τετοια παραδειγματα οπως αυτα που αναφερθηκαν η γραμμες ειναι πολυ λεπτες νομιζω.Γιατι ακομα κι ενας μη ψυχωτικός θα μπορουσε να πιστεψει οτι καποιος μπορει να θελει να του προκαλεσει ζημια ή να συνομωτει/ή κραζει πισω απ την πλατη του ακομα κι αν ο λογος που το φανταζεται αυτο ξερει οτι ειναι παραλογος ή μηδαμινος για να προκαλεσει κατι τετοιο.Γιατι απλα προκειται για ανθρωπινες -κ μαλιστα συνηθισμένες πλεον-αντιδρασεις αλλων οποτε δεν μπορει ποτε να ειναι βεβαιος οτι κατι τετοιο δεν θα συμβει.
Ισως να ξερει λοιπον την παραλογια του λογου που θα οδηγησει εκει,αλλα να μην θεωρει παραλογο ή φανταστικό οτι μπορει να πραγματοποιηθει αυτη η ιδεα του,γιατι απλα δεν εξαρταται απ αυτον.
Αν επιτρεπεται εσυ τι ειδους ιδεες ειχες/εχεις?Αν θελεις ανεφερε 1-2 παραδειγματα.
Δεν το γνωρίζω δυστυχώς. Σημαντικό αυτό που γράφεις στο πιο πάνω ποστ, το να αναγνωρίζεις τα όρια φαντασίας - πραγματικότητας. Έίναι το να μην ερμηνεύεις την πραγματικότητα και να την φιλτράρεις μέσα από τη φαντασία, μέ βάση δηλαδή τις διαστρεβλωμωμένες σκέψεις, που σε αποστερεί από την ικανότητα να δεις τα πράγματα λογικά και αντικειμενικά. Λόγω του ότι χρησιμοποιείται τόσο έντονα και σε μεγάλο βαθμό το αρρωστημένο αυτό είδος φαντασίας, ιδεοληψίες, διαστρεβλώσεις, όπως θες πες το, σε βαθμό που να τα βιώνεις σαν ζωντανά στη σκέψη, αυτό αδρανοποιεί τη λογική, ήρεμη και αντικειμενική θεώρηση που χαρακτηρίζει την υγειή σκέψη. Ενώ θα πρεπε να τα φίλτραρες με βάση το δεύτερο, τα φιλτράρεις με βάση το πρώτο, το αρρωστημένο. Και το αποτέλεσμα του φιλτραρίσματος αυτού είναι η λανθασμένη αντίδραση στο εξωτερικό ερέθισμα. Αφού τα ερμήνευσες λάθος, θα αντιδράσεις και λάθος, θα τσακωθείς, θα παρεξηγηθείς, θα θεωρήσεις κάτι υποτιμητικό, ο άλλος θα εκλάβει τη συμπεριφορά σου σαν αντικοινωνική, εχθρική ακόμα και προβληματική και θα σε αποφεύγει.Quote:
Originally Posted by empar
Πιστεύω λύση είναι κανείς να το πολεμά όσο πιο πολύ γίνεται, καθημερινά και σε συνεχή βάση. Έτσι θα αποφύγει τα χειρότερα, την υποτροπή.
Η μέθοδος που μιλήσαμε βοηθάει πολύ. Συνδυάζεται με τη θετική σκέψη, το να μαστε αισιόδοξοι, να επικαλούμαστε στη σκέψη μας τα θετικά γεγονότα της ζωής μας και τα προτερήματα μας, αυτά περιορίζουν το χωρο που καταλαμβάνουν στη σκέψη τα αρνητικά συναισθήματα, αποτυχίες και γεγονότα τα οποία ενυσχύουν τις διαστρεβλώσεις. Επίσης το να επιδιώκουμε συναναστροφή με αυτούς που μας τονώνουν ψυχολογικά, που μας ενθαρρύνουν, μας σέβονται, μας αναγνωρίζουν για την αξία μας και είναι θετικοί σαν χαρακτήρες. Και να μη μένουμε μόνοι ή αδρανείς, αυτό είναι σύμμαχος της φαντασίας. Μπορούμε βέβαια να χρησιμοποιήσουμε τη φαντασία και θετικά, να βάζουμε στόχους, να φανταζόμαστε τους στόχους μας και πως θα είναι η ζωή μας όταν τους επιτυχουμε. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο πιστεύω εξαλείφετε η ΙΨΔ.
Γιαννη εσυ ποσο καιρο επασχες πριν αναζητησεις θεραπεια?Με ψυχοθεραπεια εμαθες αυτες τις μεθόδους κ τωρα σε τι επιπεδο εισαι?
Η μέθοδος αυτή που σου γραψα πιο πάνω είναι εργαλείο της γνωστικοσυμπεριφορικής μεθόδου ψυχολογίας. Για να δουλέψει πρέπει να τα καταφέρεις να την αφομοιώσεις και ταυτόχρονα να αποκτήσεις τη δυνατότητα (μέσα από συνεχή άσκηση) να την επανακαλείς αυτόματα (σαν μηχανικά) όταν έρχονται στο νου οι διαστρεβλωμένες σκέψεις, και να αποκτήσεις τη δύναμη να φιλτράρεις τις διαστρεβλωμένες σκέψεις σ΄ αυτή και να τις εξαφανίζεις από τη σκέψη σου. Είναι εφαρμογή στην κάθε σκέψη χωριστά. Πείσμα και πολλή θέληση στην εφαρμογή της. Προσπάθησε να την κατανοήσεις και κάνε λίγες προπονήσεις!!. Αν θες επίπεδο είναι πχ σήμερα οι διαστρεβλωμένες σκέψεις είναι πιο λίγες σε σχέση με πριν ενα μήνα. Κι αν την βάλεις στο περιθώριο τα πράγματα ξαναγίνονται όπως πριν.
Malista.Σ ευχαριστω για αλλη μια φορα.Φαινεται πολυ λογικο κ κατι τετοιο σκεφτομουν κι εγω.Οτι πρεπει να εκπαιδευτει ο εγκεφαλος,μεχρι καποια στιγμη η ολη αυτη διαδικασια να γινεται μηχανικά,οπως μηχανικα ερχονται μεχρι τωρα οι παραλλογες σκεψεις.
Το θεμα ειναι,στην εφαρμογη και την εκπαιδευση του εγκεφαλου σε αυτη πρεπει να με καθοδηγησει καποιος ειδικός,ή μπορω να το κανω και μόνη μου?
Και κατι τελευταιο,πως διαχωρίζεις τις νορμαλ σου σκεψεις απο τις διαστρεβλωμένες?Γιατι υπαρχουν φορες που οταν βομβαρδιζεσαι και αγχωνεσαι απο τετοιες ιδεες,φτανεις σε σημειο να αμφισβητεις και τις κανονικες σου σκεψεις,κ γενικότερα τον τροπο σκεψης σου.Καταλαβαινεις τι εννοω?Αυτο το φιλτρο που λες πως εφαρμόζεται?Μηπως εξαρταται απ τη δυσφορία που αυτες προκαλουν?
Οι νορμάλ σκέψεις είναι αυτό που έχει σχέση με την πραγματικότητα, πραγματικά γεγονότα που έχουν δλδ συμβεί, απλά αναπόληση τους, ευχάριστα γεγονότα. Επίσης το να βάζεις στόχους ή να προγραμματίζεις.
Διαστρέβλωση ξεκινά από εκεί που αρχίζεις να τα αναλύεις, σου δημιουργείται η αμφιβολία γι αυτά , αγχώνεσαι αν κάτι πήγε στραβά ή όχι, αρχίζεις να ερμηνεύεις αυτά που έχουν συμβεί, δημιουργείς στο νου φανταστικά γεγονότα που έχουν αρνητικό χαρακτήρα, αναπολείς αρνητικά βιώματα του παρελθόντος σαν να τα ζεις στο τώρα, πράγματα που σου έχουν συμβεί τα αναπλάθεις στο νου όπως αλλιώς θα θελες να χουν συμβεί, προσθέτεις σ’ αυτά που συνέβησαν άλλα φανταστικά και γίνεται ένα ανακάτεμα στο νου. Η διαστρέβλωση έχει πάντα αρνητικό χαρακτήρα, έχει το στοιχείο της καταστροφικότητας, ότι παθαίνεις ζημιά , κάποιο κακό, επικεντρώνεσαι στην αρνητική όψη των πραγμάτων και υποτιμάς τη θετική, βάζεις στο νου αλληλουχία γεγονότων με καταστροφική κατάληξη, υπερεκτιμάς τα αρνητικά. Και όλα αυτά δεν έχουν έρεισμα στην πραγματικότητα, έχουν δημιουργηθεί μέσα στο κεφάλι και πουθενά αλλού. Συνοδεύεται πάντα από ένταση, συνοδεύεται από άγχος, κούραση από την πολλή σκέψη, εφύδρωση, εκνευρισμό, απογοήτευση, απαισιοδοξία.
Η γνωστικοσυμπεριφορική μέθοδος διδάσκει τη μέθοδο που έχω γράψει στα προηγούμενα μου μηνύματα. Να επιδιώξεις να δεις ψυχολόγο αυτής της κατεύθυνσης και να συζητήσεις μαζί του τη μέθοδο. Ή τουλάχιστον προσπάθησε να κατανοήσεις τη μέθοδο που σου γράφω και μετά τη διάκριση που κάνω εδώ για τις λογικές και μη σκέψεις ξεκίνα την εφαρμογή της, να δεις πως δουλεύει, με την πρώτη αρνητική σκέψη που θα σου ρθεί. Και στο ξαναλέω, είναι αποτελεσματική.
Σ ευχαριστω αλλη μια φορα για την απαντηση σου.
To πιστευω απολυτα,οπως σου ξανανειπα,οτι ειναι αποτελεσματικη,αρκει καποιος να εκπαιδευτει και να συνηθίσει σ αυτη.
Είμαι ηδη στο ψαξιμο,σημερα πηγα στον ψυχιατρο που πηγαινα κ παλιοτερα αλλα δυστυχως εφαρμοζει αλλη μεθοδο ο συγκεκριμενος.
Απ την εμπειρία σου πιστευεις καλυτερα ψυχολογος.ή ψυχιατρος που κανει ψυχοθεραπεια?
Δεν ξερω που να παω ρε γαμωτο,πως να μου συστησουν καποιον καλο κ δοκιμασμενο.
Φανταζομαι οτι η γνωσιακη συμπεριφορικη βοηθαει γενικότερα στις αγχωδεις ε?Δλδ ακομα κι αν δεν ειναι ΙΨΔ αυτο που εχω,ειναι σιγουρα καποια διαταραχη αγχους.Θα χει αποτελεσμα κ εκει σωστα?
Θα σου σύστηνα να δεις ψυχολόγο της κατεύθυνσης που σου είπα ή τουλάχιστον συζήτησε αυτό το θέμα με το ψυχίατρο. Για να βρεις το ψυχολόγο που σου ταιριάζει πρέπει να ψάξεις, είτε ρωτώντας είτε από τον κατάλογο. Η γνωσιακή συμπεριφορική μέθοδος επικεντρώνεται στο σήμερα. Η ενασχόληση με το παρελθόν είναι στην αρχή, στην πρώτη/ες συνεδρίες, σκοπός της δεν είναι να διερευνήσει τα βιώματα του παρελθόντος και να επικεντρωθεί σ’ αυτά. Γίνεται μια γενική επισκόπηση του παρελθόντος. Από τα βιώματα του παρελθόντος αναδύθηκαν κάποια συναισθήματα πχ φόβος, άγχος, ψυχαναγκασμοί, χαμηλή αυτοεκτίμηση κλπ τα οποία το άτομο κουβαλά μέχρι το τώρα στη ζωή του και τα οποία επηρεαζουν την καθημερινή του συμπεριφορά και τρόπο σκέψης. Στην συνηδητοποίηση τους και στη συνέχεια στην αντιμετώπιση τους, αυτών των συναισθημάτων, επικεντρώνεται η θεραπεία αυτή. Στην αντιμετώπιση προτείνει τις δικές τις μεθόδους, όπως η μέθοδος αντιμετώπισης των διαστρεβλωμένων σκέψεων.
Και η διαταραχή άγχους σίγουρα έχει ρίζες σε σκέψεις, στην επεξεργασία σκέψεων από το νου, η έντονη αλλά και διαστρεβλωμένη επεξεργασία τους (όπου σου την ανέλυσα προηγουμένως) οδηγεί σε καταστάσεις άγχους, δεν ξέρω αν είναι έτσι ή αν είναι κάτι οργανικό σε σενα; όμως θα σου συνηστούσα να δεις τετοιο ειδικό ή να το συζητήσεις το θέμα με το γιατρό σου.