ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΦΟΒΙΑ

Να είσαι καλά olga. Ευχαριστώ για τις ευχές σου alexandros_3. Δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό που αναφέρεις είναι συμπτώματα κοινωνικής φοβίας ή απλά \"δάγκωμα της λαμαρίνας\" :) Πάντως, ο έρωτας είναι τόσο όμορφο συναίσθημα, ώστε να είσαι διατεθειμένος να υποστείς όλες τις παρελκόμενες επιπτώσεις. :) Καλή επιτυχία !!!

Ας σημειώσω και κάτι άλλο σχετικό με το θέμα που μου έκανε εντύπωση....
Στο βιβλίο \"Νικήστε τις φοβίες\" διάβασα ότι η κοινωνική φοβία είναι πιθανό να οφείλεται σε ενδεχόμενη παράταση της φυσιολογικής περιόδου ντροπής (3-7 ετών) που περνά ο κάθε άνθρωπος.

Ρε παιδιά προφήτης είμαι; Θ\' αρχίσω να πιστεύω στα μεταφυσικά που μου λέει η φίλη μου σε λίγο.
Είπα ότι οι σχέσεις είναι καλές στη δουλειά. Παίδες αυτό είναι μέχρι να κάνεις κάτι και να ανατρέψεις ισορροπίες. Μιλάμε για πολύ κατινιά από ένα μαλάκα γηραιότερο που μάλλον λιγουρεύεται τη κοπελιά μου. Με ποιά προσόντα μωρή καράφλο. Παίδες τον λυπήθηκα. Μιλούσαμε πλαγίως με μπηχτές, τα λέγαμε στη πεθερά να τ\' ακούσει η νύφη. Όχι παρουσία της κοπελας ευτυχώς. Ή μάλλον γιατί ευτυχώς; Τα πήγα περίφημα. Γηραιότερος αυτός, μεγάλο κεφάλι στην εταιρεία και τον τάπωσα το μαλάκα κραταιά. Ρε πούστη μου (συγνώμη για τα γαλλικά αλλά...) που το\' χα κρυμένο μέσα μου;
Άστε παιδιά σκηνές απείρου κάλους, καλά έλεγα. Ε ρε μαλακίανση που δέρνει ορισμένα χούφταλα. Αλλά ποτέ δεν τον υπολόγιζα ρε παιδιά , είναι fake o τύπος και φάνηκε.
Μπράβο ρε Αλεξανδράκο.... Ρε αξίζουμε πολλά και δεν το ξέρουμε.

Άντε μωρό μου γύρνα και τα\'χω κάνει όλα λύμπα για πάρτι σου!

Φορτσαααααααααααα Αλεξανδρε!!! :D

:)
Μου έφυγαν όλες οι αναστολές ρε παιδιά. Θέλω να έχω γραμμένα τα δύο τρία άτομα εκεί μέσα που τους έχει φάει η μ.... τους έχω. (ζήτησε ενισχύσεις ο καράφλας δεν τα\'βγαζε πέρα μόνος του) Θέλω να απαντάω. Απαντάω. Αλλά το ωραίο είναι ότι πια νοιάζομαι ακόμα λιγότερο για την εικόνα των άλλων. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό το έχω μόνο στη δουλειά. Μάλλον το ξέρω αλλά τέλος πάντων. Αλλά γενικά στ\' αρχ... μου, ωραίο συναίσθημα. Η πλάκα είναι ότι όσο πάει τόσο πιο κατινιάζουν κι αφρίζουν. Α ρε τι έχουν να πάθουν όταν θα τους πάρω και τη \"γκόμενα\". Θα τους περάσει θέλοντας και μη. Θέλουν και \"γκόμενα\" οι καρμοίριδες!
Τι μαλάκες υπάρχουν στον κόσμο. Ας μην τους έκανε ο θεός σαν το μ... της χάιδος σε φάτσα και χαρακτήρα και θα βλέπανε κι αυτοί άσπρη μέρα. Η τριάδα των αυνάνων.

ν/τ
Για πράγματα εν εξελίξει δεν χρειάζεται ανάλυση. Απλά η αίσθηση του προχωράμε.

:P:P:P

Α ρε Αλέξανδρε με έκανες και γέλασα βρε παιδί...........:D:D

Χάρηκα που είσαι καλά και ερωτευμένος στο φουλ!!!!!!!! Άστους να λένε.............;);)

Μάλλον στον εργασιακό σου χώρο είναι ζηλιαρόγατοι .......και δεν μπορούν να δεχτούν την ευτυχία σου.......χε......χε........

Γίνε και εσύ γάτος λοιπόν και κάνε τους ΧΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘ...........αλ� �ά γατίστικα....:P:P:P

Επαναφέρω το forum λόγω έκτακτης ανάγκης!
Εν αναμονή μιας συνάντησης με πολλά άτομα και ομιλία (από μέρους μου) μπροστά σε όλους με έχει φέρει για άλλη μια φορά αντιμέτωπο με φοβερό άγχος και ανησυχία. Την προηγούμενη φορά τα είχα καταφέρει αρκετά καλά. Υπήρχε το άγχος της αναμονής αλλά το αποτέλεσμα ήταν σχετικά καλό. Το περίεργο είναι ότι η κάθε φορά είναι σαν την πρώτη φορά.
Ξεχνώ εύκολα! Δεν θυμάμαι τις καλές στιγμές της έκθεσης στο κοινό, έτσι ώστε να πάρω θάρρος και να ανταμείψω τον εαυτό μου. Πάντα βλέπω την κακή στιγμή της στιγμής και επικεντρώνομαι σε αυτή.

Ελπίζω αυτή η καταγραφή σκέψεων σε αυτό εδώ το forum να λειτουργήσει αγχολυτικά έστω και προσωρινά.

Ελπίζω να τα καταφέρω...

Καλε μου κι εγω πριν μια εβδομαδα έπρεπε να διαβασω μπροστά σε άλλα ατομα. Κι ενω εχω εκτεθει, παλι ο φοβος ειναι εντονος. Εχω όμως να σου πω οτι είμαι άτομο που αν με ριξεις στο χορο, χορευω. Ετσι ξέρω οτι κάθε φορα η φοβιτσιαρα πλευρά του ευατού μου θα επικρατει στην αρχή αλλα θα συρρικνώνεται στην πορεία μιας \"κοινωνικης δοκιμασιας\". Παντως τα καταφερνω. Ισως με πολυ περισσοτερο αγχος απο οτι αλλοι αλλα... ετσι ειμαι εγω.
Στην πιο παλια δουλεια μου επρεπε να ασκώ πειθώ και να μιλώ με πολύ κόσμο. αρχικα αδυνατουσα. Ομως με ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ εκθεση στο τελος μου φαινοταν ρουτινα!! φαντασου.
Ισως λοιπον δεν αρκει που και που να κανεις μια ομιλια για να διωξει το αγχος που νιωθεις. Ελπιζω να πανε ολα καλα;)

Τελικά τα πράγματα πήγαν καλά!
Είχα περισσότερο άγχος κατά την αναμονή παρά όταν χρειάστηκε να μιλήσω.
Μπήκα στο χορό και χόρεψα (όπως και η weird).

Όμως την επόμενη φορά θα έρθουν και πάλι τα ίδια συμπτώματα, η ίδια ανησυχία. Συμφωνώ ότι μονο η καθημερινή έκθεση και η θεραπεία θα φέρει οριστικό αποτέλεσμα...

Γεια σας, είμαι καινούργια στο φόρουμ και υποψιάζομαι ότι πάσχω κι εγώ από κοινωνική φοβία. Αν και υπάρχουν φορές που το ελέγχω περισσότερο από άλλες νιώθω μονίμως όταν είμαι έξω ότι οι άλλοι με κοιτάζουν και σκέφτονται κάτι αρνητικό για μένα. Φοβάμαι ότι σχολιάζουν το πρόσωπό μου, το περπάτημά μου, όταν μιλάω τη φωνή μου και το τραγικό είναι ότι ξέρω ότι όλα αυτά είναι υπερβολές :(

Ψυχοθεραπεία είχα κάνει για ένα μόνο μήνα πριν χρόνια αλλά τώρα από βδομάδα λέω να ξαναρχίσω (η σχολή μου παρέχει δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη απότε λέω να το εκμεταλλευτώ ;)..)

Μάλλον η ρίζα αυτής της φοβίας είναι η κακοποίηση που υπέστη στο γυμνάσιο για έναν χρόνο και με έκαναν να πιστέψω ότι είμαι χαζή, άσχημη, χίλιες δυο ανακρίβειες και μάλλον γι\' αυτό είμαι τόσο επιφυλακτική, είναι λες και κάθε φορά με κρίνουν εκείνοι και φοβάμαι ότι θα νιώσω και πάλι ό,τι ένιωσα τότε, αν και σήμερα έχω καταφέρει πολλά και είμαι πολύ πιο δυνατή και σίγουρη, απλά έχουν μείνει κάποια κατάλοιπα παραλογισμού που θέλω ΠΟΛΥ να αντιμετωπίσω.

Πάντως πίστευα ότι είμαι η μοναδική που νιώθει έτσι, χαίρομαι που βρήκα και άλλους που ξέρουν πώς είναι αλλά έχουν βρει και τρόπους για να το αντιμετωπίσουν :)

Εννοώ λεκτική κακοποίηση, συνεχείς καθημερινές προσβολές για ένα χρόνο..

Έχω φίλες και φίλους, απλά με άγνωστα άτομα είμαι επιφυλακτική και περνάει καιρός μέχρι ν΄ανοιχτώ. Μπροστά σε κόσμο μιλάω αλλά πολλές φορές νιώθω ότι η φωνή μου ακούγεται απαίσια, ότι δεν έχω πολλά να πω αλλά όλα αυτά μέχρι να κερδίσει ο άλλος την εμπιστοσύνη μου και να βεβαιωθώ ότι σκέφτεται θετικά για μένα και ότι δεν θα με κρίνει. Γενικά όταν νιώθω καλά με τον εαυτό μου έχω περισσότερο θάρρος και θετική διάθεση να μιλήσω και ν\' ανοιχτώ, σε αντίθετη περίπτωση είμαι μπλοκαρισμένη :(

Από τα συμπτώματα συνήθως νιώθω ταχυπαλμία και πρόσφατα έπαθα κάτι που με ανησύχησε, είχα πάει σε ένα σεμινάριο στο κέντρο της Αθήνας και κράτησε γύρω στις 3.5 ώρες. Όταν βγήκα έξω στο φως και στη βαβούρα ένιωσα ότι παραλύω, δεν μπορούσα να κουνηθώ, ένιωθα παγιδευμένη και πολύ έντονη ανθρωποφοβία. Δεν ξέρω πώς κατάφερα να φτάσω στα λεωφορεία.

Πάντως πέρυσι έκανα ένα σημαντικό βήμα που δεν πίστευα ότι θα τολμούσα να κάνω, τα τελευταία 4 χρόνια πήγαινα νυχτερινό (λόγω εκείνης της κακοποίησης είχα σταματήσει το σχολείο για 2 χρόνια) και άρχισα να γράφω τους επετειακούς λόγους και πέρυσι η καθηγήτρια μου ανέθεσε να είμαι η αφηγήτρια της γιορτής δηλαδή να κάθομαι όρθια μπροστά απ\' τη σκηνή και να αναγγέλω τα ποιήματα, τη χορωδία, να λέω κι εγώ ποιήματα κτλ. πριν αρχίσει ένιωθα ταχυκαρδία, ότι δεν βγαίνει η φωνή κτλ αλλά ύστερα από λίγο ηρέμησα και τα πήγα πολύ καλά τελικά.

Έχω δύναμη να ξεπεράσω τις φοβίες μου αλλά νιώθω ότι θέλω σπρώξιμο και συνεχή επιβεβαίωση, η ψυχοθεραπεία λέτε να βοηθήσει; με είχε βοηθήσει να γυρίσω στο σχολείο.

Γιατί έχω τόσα πολλά στο κεφάλι μου που δεν ξέρω τι να του πρωτοπω και ειδικά αυτό το πρόβλημα με έχει ταλανίσει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια και θέλω επιτέλους μια δραστική λύση..

Το σκέφτηκα κι εγώ, έκανα 3 κατηγορίες, 1. σχέση με τους έξω, 2. σχέση με τον εαυτό, 3. σχέση με οικογένεια, βέβαια όλα μπλέκονται μεταξύ τους και είναι αλληλένδετα αλλά ελπίζω να καταφέρω να βρω μια άκρη γίατί όσο κι αν προσπαθώ μόνη μου χρειάζομαι βοήθεια για να βρω τα βαθύτερα αίτια των φοβιών μου και της συμπεριφοράς μου. Άβυσσος η ρημάδα η ψυχή!

diti πιστευω οτι εχεις ελαφριας μορφης κοινωνικη φοβια ή φοβια που δεν σου εχει εκδηλωθει ακομα!! αυτα τα συμπτωματα ειχα κ εγω οταν ημουν στο παν/μιο κ πιο νωρις κ επρεπε να δρασω τοτε!! τωρα το προβλημα εχει οξυνθει αρκετα κ εχω την εντυπωση πως δε θα το λυσω ποτε. κ αυτο γιατι οταν τελειωσα ξεκινησα αμεσως να εργαζομαι κ να συναλλασσομαι με πολυ κοσμο, πραξμα που οξυνε το προβλημα.τα τελευταια χρονια προσπαθω ατομικα να αντιμετωπισω το προβλημα κ με συνεχη εκθεση-λογω δουλειας- αλλα το προβλημα δε νιωθω οτι εχει μειωθει στο ελαχιστο!! καθε συναντηση με κοσμο μου φερνει τρομερη νευρικοτητα κ αγχος που με παραλυει.

γι αυτο δρασε τωρα που ειναι ακομα νωρις διοτι αργοτερα τα πραγματα ισως χειροτερεψουν!!!