Αν μας επηρεάζουν αρνητικά ναι είναι παράλογο. Δεν καταλαβαίνω την ειρωνία sofia. Εκτος αν δεν κατάλαβα καλά τι θες να πεις!
Printable View
Αν μας επηρεάζουν αρνητικά ναι είναι παράλογο. Δεν καταλαβαίνω την ειρωνία sofia. Εκτος αν δεν κατάλαβα καλά τι θες να πεις!
ναι...ειρωνικο ηταν το σχολιο μου...πώς ειναι παραλογο? ειναι δυνατον να μπορουν να μας επηρεαζουν θετικα κ οχι αρνητικα?πώς μπορει να γινεται μονομερως αυτο?
οταν εχοντας υποστει πολλη ψυχολογικη ταλαιπωρια το παιδι μεγαλωνοντας και ωντας ευαισθητο,σε αρκετες περιπτωσεις οι γονεις λειτουργουν ως παραδειγματα προς αποφυγην.εχω περιπτωση.μεσα στο σπιτι μου.
Συγνώμη sofia δεν καταλαβαίνω το μύνημα που θες να μου περάσεις. Linda απο τα λάθη της μάνας μου έχω μάθει και πίστεψε με έχω περάσει τόσα που ξέρω πλέον πως να φερθώ στο παίδι μου! Είναι όντως παράδειγμα προς αποφυγή!
δεν λεω κατι παραπανω απο αυτο που γραφω. οταν επηρεαζομαστε απο ανθρωπους που αγαπαμε, ειδικα τους ανθρωπους που ειναι το πρωτο μας κ τοσο σημαντικο περιβαλλον μας, δεν γινεται να επηρεαζομαστε μονομερως. Δλδ πώς αποδεχεσαι το γεγονος οτι μπορεις να επηρεαστεις θετικα κ οχι αρνητικα?αυτο εννοω.
προσωπικα δεν παραξηγηθηκα, τωρα πια αισθανομαι πολυ καλα που κανω ψυχοθεραπεια. το ποστ το εγραψα για να σε ενθαρρυνω να πας, αν πραγματι θελεις φυσικα κ δυσκολευεσαι λογω της γνωμης των αλλων. μονο αν εσυ θελεις.Quote:
Originally Posted by LOY LOY
αναρωτιεμαι ομως, τι εννοεις οταν λες οτι "δεν ειναι ντροπη", αλλα εσυ αν πας κ το μαθουν, τοτε θα ειναι... ντροπη για σενα? δεν ειναι ντροπη να παν οι αλλοι, αλλα αν εσυ πας θα ειναι ντροπη για σενα? μηπως τελικα το βλεπεις κατα βαθος σαν ντροπη? κ παλι το διευκρινιζω, αυτο δεν στο λεω επειδη παραξηγηθηκα σε κατι, γιατι δεν τιθεται τετοιο θεμα. μηπως κ η δικη σου ανησυχια μην παραξηγηθω εγω κ οποιος αλλος εδω μεσα κανει ψυχοθεραπεια (γιατι η αληθεια ειναι οτι κανουν πολλοι ανθρωποι) ειναι στην πραγματικοτητα η δικη σου προβολη πανω στους αλλους για το πως αισθανονται για αυτο το ζητημα, κ οχι η αληθινη γνωμη των αλλων? μηπως κρινεις το πως θα το παρουν οι αλλοι συμφωνα με τις δικες σου αντιληψεις? σκεψου το.
LOY LOY, σίγουρα οι γονείς μας επηρεάζουν. Δηλαδή, ανάλογα με τη συμπεριφορά τους μπορεί να μας δημιουργούνται θετικά κι αρνητικά συναισθήματα. Είναι πολύ φυσικό να μην νιώθουμε καλά, όταν οι οικογενειακές σχέσεις δεν είναι καλές και να στενοχωριόμαστε όταν ένας γονιός λειτουργεί εγωιστικά και χειριστικά. Επίσης, καταλαβαίνω ότι δεν θα ήθελες να είσαι σαν τη μητέρα σου και προσπαθείς να αποφύγεις τα ίδια λάθη με το δικό σου παιδάκι. Ίσως λοιπόν φοβάσαι πως πηγαίνοντας σε έναν ψυχολόγο, της μοιάζεις περισσότερο από όσο θα ήθελες. Σαν να ταυτίζεσαι με εκείνη, σαν να έχεις δηλαδή κι εσύ ψυχολογικά προβλήματα όπως εκείνη. Κι ίσως δεν σου αρέσει που οι άλλοι μπορεί να σκεφτούν 'α, κι αυτή είναι προβληματική όπως η μητέρα της, γι' αυτό τρέχει για ψυχοθεραπεία'. Ενώ θέλεις να δείξεις πως είσαι διαφορετική, πως παρά την επιρροή της είσαι καλά και αντέχεις.
Όμως, για σκέψου, τι είναι αυτό που εμπόδισε τη μητέρα σου να δημιουργήσει υγιείς σχέσεις με τους γύρω της και να νιώθει καλά και η ίδια? Ο χαρακτήρας της? Η όποια διαταραχή μπορεί να έχει? Ή μήπως φταίει και το ότι δεν ζήτησε την κατάλληλη βοήθεια και δεν ακολούθησε σταθερά μια θεραπευτική αγωγή ή μια ψυχοθεραπεία? Νομίζω πως αυτό το τελευταίο παίζει σημαντικό ρόλο. Γι' αυτό, εάν σκέφτεσαι 'δεν θέλω να με επηρεάζει η μητέρα μου', χρειάζεται να κάνεις κάτι διαφορετικό από όσα εκείνη έκανε: όχι μόνο να φέρεσαι με διαφορετικό τρόπο στους οικείους σου και στο παιδί σου (πράγμα που ήδη κάνεις), αλλά να μη διστάζεις να ζητήσεις βοήθεια ειδικού, όποτε νιώθεις ότι χρειάζεται. Μπορεί να υπάρχει προκατάληψη (κι ίσως κι από εσένα την ίδια όπως επεσήμανε η Lou), αλλά η ουσία είναι πως θα κάνεις κάτι πολύ πιο υγιές από όσα ως τώρα έκανε η μητέρα σου.
Επίσης, επειδή ανέφερες το θέμα 'αμαρτία', θα ήθελα να σου πως πως μερικές φορές η πραγματικότητα διαφέρει από τις ωραίες ιδέες που έχουμε για το τι σημαίνει 'γονιός'. Κι αν μη τι άλλο, είναι μεγαλύτερη 'αμαρτία' να μην μπορούμε να χαρούμε όσα θετικά υπάρχουν γύρω μας :)
Κορίτσια έχετε δίκιο το ξέρω. Μέσα μου φοβάμαι και θέλω να αποφύγω ή να πιστέψω ότι αυτή η γυναίκα με έχει στιγματίσει και ότι και εγω χρειάζομαι έναν ειδικό για να το ξεπεράσω. Έχω την ανάγκη να βγάλω όσα έχω μέσα μου και ίσως κάποια στιγμή το κάνω! όσα για την μητέρα μου marina ποτέ στη ζωή της δεν ακολούθησε μια σωστή αγωγή. Πάντα έκανε ότι αυτή ήθελε. Και να σου πω και κάτι. Εκμεταλεύτηκε το πρόβλημα που είχε για να μας έχει όλους κοντά της και να μας κάνει ότι θέλει. "Όλοι μου έλεγαν άστην δεν πειράζει μην ακούς τι λέει έχει πρόβλημα μόνο αυτό να σκέφτεσαι..." Όμως δεν πάει άλλο κουράστηκα να την δικαιολογώ, πλέον πιστεύω ότι έτσι είναι και ο χαρακτήρας της. Ναι μεν έχει προβλήματα αλλά είναι και θέμα χαρακτήρα κάποια πράγματα που κάνει.