Originally Posted by
ioannis2
«Katestrammeni},
Φαίνεται πως η σχέση σου μαζί του να ταν ένας ενθουσιασμός, μια σχέση χωρίς βάθος. Από τα γραφόμενα σου φαίνεται ότι έδωσες υπέρμετρη σημασία στην εξωτερική εμφάνιση, ότι ήταν ωραίος άντρας και παραγνώρισες το εσωτερικό, δηλαδή το αν ο ίδιος έννοιωθε ψυχική συνδεση μαζί σου όπως εσύ ενοιωθες γι αυτόν. Αυτό το τελευατίο μου φαινεται να ναι η διαφορά.
Και από την άλλη φαίνεται ότι είχες ενδείξεις ότι δεν ήταν σταθερός και πιστός, αφού καπου λες μιλούσε και με άλλες. Και σε ρωτω, είσαι βεβαιη ότι όλο αυτό τον καιρό που ήταν μαζί σου δεν μιλούσε σε καμιά αλλη; Είχες κολλήσει στην εξωτερική εμφάνιση και αφού ειχε την εξωτερική εμφανιση που ήθελες ζουσες στη ψευδαίσθηση ότι βρισκόσουν στην ιδανική σχέση. Αυτό σε έκανε να παραγνωρίσεις αρνητικά γνωρίσματα που μπορεί να χε ως χαρακτήρας και ζουσες στη ψευδαίσθηση ότι ο χαρακτήρας του ήταν ιδανικός. Αν σε αγαπούσε πραγματικά δε θα σ εγκατέλειπε. Και πουθενα δε λες ότι πληγώθηκε από το χωρισμό, ισα ισα φαινεται ότι όχι μόνο δεν τον πείραξε αλλά είναι σα να μη συνέβη τιποτα το΄ιδιαίτερο στη ζωή του.
Την πατησες όπως πολλά άλλα κοριτσια που ελκύονται από την ωραία εμφάνιση , που ο άλλος όμως τις βλεπει σαν γκομενες για να παιρνά καλά. Εσύ του δόθηκες ολότελα σαν υπαρξη, γι αυτο και βιώνεις όλη αυτή την κατάσταση. Αυτός δε φαινεται να σου δόθηκε καθόλου. Μέσα από την έλξη που έννοιωσες για το ωραίο βίωσες τη ψευδαίσθηση για όλα τα υπόλοιπα ως προς το άτομο του. Αν τον κανεις και επιστρεψει πιστευεις ότι θα τον αλλάξεις; θα αλλάξεις το χαρακτήρα του ή απλά θα ζεις και παλι στη ψευδαίσθηση της ευτυχίας και της σταθεότητας;
Σου συνιστω να προσπαθησεις σταδιακά να βιώνεις όσο γινεται λιγότερο έντονα τα αισθήματα που νοιώθεις, ρίξε το στο έξω αφού έστω και λίγο σε ηρεμά, ψάξε για δραστηριότητες που θελουν σκέψη ώστε να απορροφαται η σκεψη σου αλλού και να γινεται με τον καιρό λιγοτερο έντονο το συναίσθημα, αν θες κουβεντιασε το με τους γονείς σου ή και καποιο καλό ψυχολογο που θα σου δωσει κατευθυνσεις πως να το χειριστείς ψυχικά και μετα να το ξεπεράσεις. Και ξερω ότι δεν είναι και ευκολο να το ξεπεράσεις αφου τουχες δοθεί ψυχη και σωματι. Τουλάχιστον απάλυνε τον πονο, και μπορεις να το κανεις αυτό. Και από την αλλη κάνε το παθημα μάθημα, μάθε να ψάχνεις ολόπλευρα τον αλλο και να του δίνεσαι μετα που θα σαι βεβαιη για το άτομο. Μην αφηνεις τον ενθουσιασμό να επισκιάζει τα υπόλοιπα. Γι αυτ΄ έγινες «κατεστραμμένη».