Ηταν ολος μου ο κόσμος..........

κατερινα...θα σου έλεγα να σταματησεις να έχεις ενοχες για το συναισθημα σου.
Όλα αυτά που ζεις και νιώθεις είναι απόλυτα φυσιολογικά. Έχασες τον μισό σου εαυτό και δεν είναι ένα ποδι ή ένα χέρι, είναι η μισή σου καρδιά, η μισή σου ψυχή.
Και μόνο που βρίσκεις το κουράγιο, (εσυ και η μπου η αγάπη μας), να γράφετε και να ξεδιπλώνετε τα συναισθηματα σας, είναι από μόνη της μια πράξη γεναιότητας.
Βγάλε τα νευρα σου, βγάλε τη θλίψη σου, σπάσε, φώναξε, μίσησε, κλάψε.
Αυτό που έχεις πρέπει με κάθε τρόπο να βγει, να μοιραστεί και να ξεσπάσει.
Σου εύχομαι κάποια στιγμή να ζήσεις.....:)

Θεοφανια..........
Βγαζω τα νευρα μου, κλαιω, θυμωνω, δεν σπάω, δεν μπορουσα να το κανω ποτε αυτο, αλλα αισθανομαι κακια οτι γινομαι, κι αυτο με τρομαζει.............παρα πολυ........την Κυριακη ειναι το μνημοσυνο..........ακουτε τι λεω.μνημοσυνο..........και δεν το πιστευω....φαγητα, καλεσματα αηδιες που "πρεπει" να γίνουν και το φοβαμαι. Φοβαμαι μη δω να γελανε και να χαιρονται στα τραπέζια και να λενε "να ζησετε να τον θυμόσαστε" και αρπάξω κανενα απο το λαιμο..........Ποιος εγω? Αλλοτριώνωμαι το νοιώθω..........και φοβαμαι και πανω από ολα τον εαυτό μου που δεν υπαρχω χωρις τον Κωστα μου.
Ολοι μου λενε ότι μετα τα 4ο θα κανεις αυτο, μετά τα 40 θα κανεις το άλλο....τι δηλαδη? μετά τα 40 ηρεμουμε? περνανε όλα? δεν καταλαβα?
Μετά τα 40 ψαξεις για δουλεια, -ναι γιατι δεν εχω ουτε δουλεια- αλλα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ-ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ και περα απο αυτο, λες και οι δουλειες εμενα περιμενανε με την ανεργία να φτάνει στο 26% !!!!!!!!!!!!!!
Μου ευχεσαι καποια στιγμη να ζήσω και αισθανομαι ποσο μπορεις και με καταλαβανεις με αυτη σου την κουβεντα. Καταλαβαινεις ότι ΔΕΝ ΖΩ. Εχεις τοσο μεγαλειο κι εσυ κοριτσι μου και σε ευχαριστώ όπως ολους σας εδω......

Κατερινα μου και εμεις κυριακη μνημοσυνο εχουμε... και επειδη ειδα πολυ καλα πωσ συμπεριφερονται , σου λεω οτι και γελια υπαρχει πιθανοτητα να ακουσεισ και την φοβερη ατακα '' συλληπητηρια ,να τον θυμοσαστε'' ,να εισαι προετοιμασμενη οσο μπορεις γιατι ολα και ολοι εκεινη τη μερα θα σου σπανε τα νευρα και το ολο σκηνικο απο τους διαφορους ισως θυμισει και λιγο ''event''. Προσπαθησε λοιπον να μην δωσεις σημασια σε ολα αυτα ,γιατι στην τελικη ξερεισ πολυ καλα οτι περα απο εσενα και τουσ υπολοιπουσ δικουσ του ανθρωπουσ ,κανεις δεν νοιαζεται αρκετα ωστε να εννοει αυτεσ τισ λεξεις(κατι που ειναι λογικο, εφοσον δεν επηρρεαζονται απο την απωλεια αμεσα). Εχε υπομονη, ξερω,πολυ κλισε αυτο που λεω, σκεψου οτι εκεινη η μερα ειναι για τον Κωστα σου, οποτε οοολους τους αλλους και ολα τα αλλα διεγραψε τα. Ειναι απολυτα λογικο να εισαι εξω φρενων με το γεγονος,με τους γυρω σου, με τη μοιρα, τον Θεο ,μην νιωθεις ασχημα γι αυτο.

Σημερα μου φταινε ολοι. Τσακωνομομαι ακομη και με το πακετο απ τα τσιγαρα...........και με τη μανουλα μου και τη στεναχορώ χειρότερα. Τα χω βαλει τωρα με μενα....... Χάνω τη μπαλα.................

Κατερινα διαβαζω οσα γραφεις κοριτσι μου και σε διαβεβαιωνω οτι ειναι σαν καρμπον με την δικη μου πραγματικοτητα.Εχθες στη δουλεια χτυπησε το κινητο της αλλης κοπελας και ειπε ..."ελα αγαπη μου" και εγω εβαλα τα κλαμματα γιατι εμενα τωρα δεν με παιρνει ο Τακουλης να με πει "αγαπη του" και τα ζευγαρια ζηλευω και τα παιδακια που παιζουν με τους μπαμπαδες τους ζηλευω.
Μνημοσυνο, ηδη επεσε το πρωτο ματσ
Η αδελφη του θελει τραπεζι με τους συγγενεις τους που ειναι στα πολυ κλειστα και περιορισμενα 50 ατομα. Εγω θελω μονο φιλους, τους δικους του φιλους. Συγγενεις δεν ειχαμε ουτε στο γαμο μας καλα καλα. Και απο την αλλη ποιος της ειπε οτι εχω χρηματα για τραπεζια. Εδω δεν ξερω πως θα βγαλω το μηνα. Εδω χρωσταω ακομα την κηδεια. εδω πρεπει να πληρωσω το νοικι των παιδιων του και το δικο μου. Στην καρακοσμαρα τους ειναι ολοι!!! ναι αλλα εμεις ρεζιλι δεν γινομαστε στο σοι μας μου λεει η αδελφη!!! εδω ο ανθρωπος εσκασε γιατι δεν ειχε για το νοικι και τη ΔΕΗ και εμεις βρηκαμε 4000ευρω να τον φυτεψουμε!!!!!!!!!!!!!

boubourina...........Καρμπόν πραγματικα..........την τρεμω την Κυριακη, πολυ.........ειμαι χειροτερα καθε μερα........Αυτο με το τηλεφωνο που γράφεις.............ποσο ιδιο.....θα μισησω ολον τον κόσμο.....θα βλεπω ζευγαρια και θα τα μισω...θα γινω αλλος άνθρωπος......και δεν μπορω ακομη να νοιωσω οτι με βλεπει, οτι ειναι κοντα μου .....τιποτα............μονο την απουσια και το κενο νοιώθω....μου λειπει αφανταστα........δεν εχω που να πιαστώ,,,,,παρακαλω να ξαναγυρισει............ δεν μπορώ...........δεν θα το ξεπερασω ποτε.....Πας και στη δουλεια εσυ κορίτσι μου.........ηρωας! Πως το καταφερνεις???

Κάποιες φορές μπορούμε να πούμε πολλά, και κάποιες φορές τίποτα. Από τη μία έχω να "πω" (αν αυτό εκφράζει την κατάσταση) πολλά, αλλά από την άλλη τίποτα. Και προσπαθώ να καταλάβω αν γίνεται όσο το δυνατόν καλύτερα. Γι' αυτό, μου επιτρέπεις να ρωτήσω κάποια πράγματα;

Quote:

---

Originally Posted by KaterinaKostas

Ήταν ο κόσμος μου όλος, η ζωή μου, η ανάσα μου. Είχε πρόβλημα υγειας, διαβητη από τα 7 του χρόνια και δεν ήταν ποτέ κατι που θα με έκανε να κάνω πίσω ή να τον παρατήσω. Έκανε στα 30 του χρόνια ,3 bypass και εμεις μαζί το πολεμήσαμε και βγήκαμε νικητές. Τον αγαπούσα τότε ακόμη πιο πολύ, που με τόσο πόνο, πληγες στην ψυχή και στο σώμα ήταν ο ήρωάς μου, εργαζόταν 12ωρα να μην μας λειψει τίποτα. Πηγαίναμε ταξίδια να γνωρίσουμε τον κόσμο.

---

Διαβάζω πάλι το πρώτο σου μήνυμα. Λες "να μην μας λείψει τίποτα", και βάζεις πληθυντικό. Σε ποιούς αναφέρεσαι;

Quote:

---

Originally Posted by KaterinaKostas

Λέτε να μη μένω μόνη και ρωτάτε άν έχω φίλους και οικογένεια κοντά μου. Ναι, και πλαισιώνομαι από απέραντη αγάπη. Οι γονείς μου, κουρέλια και εκείνοι μου στέκονται βράχοι παρόλο τον πόνο τους και οι ίδιοι διότι ήταν και σαν δικό τους παιδι. 20 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ είναι αυτά. Κλαίνε σαν παιδια, ο πατέρας μου καπετάνιος πράμα δεν έχει κλάψει ούτε για τη μανα του έτσι.......Φίλοι πολλοι, συγγενεις, με πολλους μπορώ και μιλάω, με άλλους εκνευρίζομαι που λενε "μακαρίτης" 38 χρονών παλληκάρι και με τρελλαίνουν......

---

> και ρωτάτε άν έχω φίλους και οικογένεια κοντά μου. Ναι, και πλαισιώνομαι από απέραντη αγάπη.
Φαίνεται σαν να εννοείς ότι έχεις φίλους. Όμως αναφέρεσαι μόνο στην οικογένειά σου. Και πραγματικά, ειδικά η μητέρα σου, με αυτά που λες σου συμπαραστέκεται εξαιρετικά.

> ... πράμα δεν έχει κλάψει.
Η καταγωγή σου είναι από Κρήτη;

John11;238421]Κάποιες φορές μπορούμε να πούμε πολλά, και κάποιες φορές τίποτα. Από τη μία έχω να "πω" (αν αυτό εκφράζει την κατάσταση) πολλά, αλλά από την άλλη τίποτα. Και προσπαθώ να καταλάβω αν γίνεται όσο το δυνατόν καλύτερα. Γι' αυτό, μου επιτρέπεις να ρωτήσω κάποια πράγματα;
Διαβάζω πάλι το πρώτο σου μήνυμα. Λες "να μην μας λείψει τίποτα", και βάζεις πληθυντικό. Σε ποιούς αναφέρεσαι;

-------------Σε μενα και σε εκεινον, στο σπιτι μας. Παιδια δεν υπάρχουν. Με πρόσεχε και με αγαπούσε πάρα παρα πολυ, το ίδιο και εγώ αντίστοιχα. Ειμαστε κολλητοι από τοτε που γνωριστήκαμε για πρώτη φορά, 12/01/1992 και ξεραμε και οι δύο ότι θα μεινουμε για παντα μαζί. Το θανατο δεν τον είχα υπολογίσει...........ότι θα μας χώριζε....τοσο νωρις..

> και ρωτάτε άν έχω φίλους και οικογένεια κοντά μου. Ναι, και πλαισιώνομαι από απέραντη αγάπη.
Φαίνεται σαν να εννοείς ότι έχεις φίλους. Όμως αναφέρεσαι μόνο στην οικογένειά σου. Και πραγματικά, ειδικά η μητέρα σου, με αυτά που λες σου συμπαραστέκεται εξαιρετικά.

--------------- Ναι εχω πολλους γνωστούς, λιγοτερους φιλους, αλλα καλους, αλλα ξερω πολυ καλα ότι μονο η οικογενεια μου πονανε όπως εγω, και αυτό ειναι και το φυσιολογικό.
Φιλε μου καλε John, όσοι και να με αγαπουν και να κλαινε και στεκονται κοντά μου δεν αναπληρώνουν το τεράστιο κενο και την απώλεια του Κωστα μου. Γι αυτο το γράφω. Τους ευχαριστώ όλους και χαιρομαι που δεν ειμαι μονη, αλλα αισθανομαι μεσα μου, χωρίς εκεινον, απέραντη μοναξια.............

> ... πράμα δεν έχει κλάψει.
Η καταγωγή σου είναι από Κρήτη;[/QUOTE]
--------------όχι, καμμια σχέση, το καπετάνιος πράμα, ήθελε κομμα, δηλαδη, κατπετανιος πράμα, δεν έχει κλάψει...κλπ.
Ρωτησε με ότι άλλο θέλεις.
Σε ευχαριστώ πολυ.

Κατερινακι να μην νιοθεις ατυχη που τον εχασες αλλα τυχερη που περασες 20 ολοκληρα χρονια στην ευτιχια μαζι του ...
ελαχιστοι ανθρωποι καταφεραν κατι τετιο...
ενας ανθρωπος δεν πε8αινει οταν σταματαει το σωμα να λιτουργει .. αλλα οταν φυγη απτιν μνημη μας κ απο μεσα μας.. κ εχε πιστει στο θεο κ καποια στιγμη θα ξαναβρεθιτε κ 8αστε για παντα μαζι.. υπομονη κ κουραγιο οσ τοτε !

Quote:

---

Originally Posted by Molostroi

Κατερινακι να μην νιοθεις ατυχη που τον εχασες αλλα τυχερη που περασες 20 ολοκληρα χρονια στην ευτιχια μαζι του ...
ελαχιστοι ανθρωποι καταφεραν κατι τετιο...
ενας ανθρωπος δεν πε8αινει οταν σταματαει το σωμα να λιτουργει .. αλλα οταν φυγη απτιν μνημη μας κ απο μεσα μας.. κ εχε πιστει στο θεο κ καποια στιγμη θα ξαναβρεθιτε κ 8αστε για παντα μαζι.. υπομονη κ κουραγιο οσ τοτε !

---

Molostroi............μου το λενε πολλοι αυτό.....δεν το ειπράττω, δεν το νοιώθω...ενα τεράστιο ΔΕΝ. Ειναι σωστό, αλλά, ΔΕΝ! Εχασα και την πίστη μου. Παέι κι αυτή...

Οι μέρες περνούν και τα ίδια χάλια τα μαυρα έχω......Δεν παω ούτε στο περίπτερο. Η μαμα μου ράκος πια, αλλά εκει, κρατάει, αλλάζει κουτρίνες, καθαριζει, μαγειρευει, εκτονώνεται με αυτόν τον τρόπο. Εγω, εκει, στην πολυθρόνα, ολη μέρα. ΤΙΠΟΤΑ. ΚΕΝΟ γυρω μου, μέσα μου, μπροστά μου.
Να σας κάνω μια ερώτηση?
Αφορά το θεμα ψυχολόγου ή ψυχιάτρου. Πρέπει να παώ κάπου λετε? Δεν έχω κανενα πρόβλημα να πάω, το μόνο που με φρενάρει είναι ότι επειδή είμαι άνθρωπος της λογικής,
εχω την εντυπωση οτι μονο με λοβοτομη θα βοηθηθώ. Να μην καταλαβαινω τιποτα και ολα θα φτιάξουν με τη μια......
Δεν εννοω οτι οι ψυχολογοι είναι άνθρωποι παράλογοι, απλά δεν ξέρω αν και κατά πόσο βοηθανε σε καταστάσεις σαν τη δική μου.
Αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by KaterinaKostas

Θεοφανια..........
Βγαζω τα νευρα μου, κλαιω, θυμωνω, δεν σπάω, δεν μπορουσα να το κανω ποτε αυτο, αλλα αισθανομαι κακια οτι γινομαι, κι αυτο με τρομαζει.............παρα πολυ........την Κυριακη ειναι το μνημοσυνο..........ακουτε τι λεω.μνημοσυνο..........και δεν το πιστευω....φαγητα, καλεσματα αηδιες που "πρεπει" να γίνουν και το φοβαμαι. Φοβαμαι μη δω να γελανε και να χαιρονται στα τραπέζια και να λενε "να ζησετε να τον θυμόσαστε" και αρπάξω κανενα απο το λαιμο..........Ποιος εγω? Αλλοτριώνωμαι το νοιώθω..........και φοβαμαι και πανω από ολα τον εαυτό μου που δεν υπαρχω χωρις τον Κωστα μου.
Ολοι μου λενε ότι μετα τα 4ο θα κανεις αυτο, μετά τα 40 θα κανεις το άλλο....τι δηλαδη? μετά τα 40 ηρεμουμε? περνανε όλα? δεν καταλαβα?
Μετά τα 40 ψαξεις για δουλεια, -ναι γιατι δεν εχω ουτε δουλεια- αλλα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ-ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ και περα απο αυτο, λες και οι δουλειες εμενα περιμενανε με την ανεργία να φτάνει στο 26% !!!!!!!!!!!!!!
Μου ευχεσαι καποια στιγμη να ζήσω και αισθανομαι ποσο μπορεις και με καταλαβανεις με αυτη σου την κουβεντα. Καταλαβαινεις ότι ΔΕΝ ΖΩ. Εχεις τοσο μεγαλειο κι εσυ κοριτσι μου και σε ευχαριστώ όπως ολους σας εδω......

---

αυτή την π@@ια πως μετα τα 40 θα κάνεις το ένα ή το άλλο, ποιος σου τη λέει?
πες του χαιρετισματα να σου το πει όταν περάσει αυτό που περνάς τώρα.
Από εξυπνάδες, άλλο τίποτα.
Στο ξαναείπα: δεν υπάρχει παρηγοριά γι αυτό, ούτε φάρμακο. Βίωσε το πένθος σου και απομάκρυνε ανθρώπους που δεν μπορούν να σε καταλάβουν, μόνο χειρότερα σε κάνουν με την καθε μλκ που σου πετάνε.
Σε αυτή την κατάσταση, μόνο η δουλειά σου έλειπε, λες και μπορείς να λειτουργήσεις φυσιολογικά στο οποιοδήποτε αντικείμενο.
Φαντάζομαι πως τα απαραίτητα μπορούν να στα προσφέρουν οι γονείς σου, (φαγητό, στέγη), οπότε ούτε καν να σκεφτείς να βάλεις τον εαυτο σου σε τέτοια διαδικασία.
Αυτό που θα σου πρότεινα και θα ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσες να κάνεις σε σένα, είναι να δεις έναν ψυχολόγο, θα σε βοηθήσει.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

αυτή την π@@ια πως μετα τα 40 θα κάνεις το ένα ή το άλλο, ποιος σου τη λέει?
πες του χαιρετισματα να σου το πει όταν περάσει αυτό που περνάς τώρα.
Από εξυπνάδες, άλλο τίποτα.
Στο ξαναείπα: δεν υπάρχει παρηγοριά γι αυτό, ούτε φάρμακο. Βίωσε το πένθος σου και απομάκρυνε ανθρώπους που δεν μπορούν να σε καταλάβουν, μόνο χειρότερα σε κάνουν με την καθε μλκ που σου πετάνε.
Σε αυτή την κατάσταση, μόνο η δουλειά σου έλειπε, λες και μπορείς να λειτουργήσεις φυσιολογικά στο οποιοδήποτε αντικείμενο.
Φαντάζομαι πως τα απαραίτητα μπορούν να στα προσφέρουν οι γονείς σου, (φαγητό, στέγη), οπότε ούτε καν να σκεφτείς να βάλεις τον εαυτο σου σε τέτοια διαδικασία.
Αυτό που θα σου πρότεινα και θα ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσες να κάνεις σε σένα, είναι να δεις έναν ψυχολόγο, θα σε βοηθήσει.

---

Μόλις το ρώτησα πριν από λίγο.............Μηπως και σώσω κάτι γαιτι νομίζω θα τρελλαθώ........... Εχω τα απαραίτητα όπως λες, και πραγματικά ουτε δουλειες ψάχνω ούτε τιποτα. Σε μια πολυθρόνα που θα κανει γούβα καθομαι και σκέφτομαι ...σκέφτομαι.....μέχρι να χαζέψω τελειως.

Είναι πολύ ελπιδοφόρο που είσαι θετική σε αυτό.
Ακριβώς επειδή είσαι ανθρωπος της λογικης πρέπει να σκεφτείς πως το μεγαλύτερο πλήγμα τώρα είναι στην ψυχολογία σου και μόνο ένας ειδικός μπορεί να σε βοηθήσει.
Χαίρομαι που έχεις το κουράγιο και σκέφτεσαι λογικα.
Όσο για το θέμα της λοβοτομής θα σου πω πως εγώ για ένα πολυ μεγάλο διάστημα ζούσα σε άρνηση, αυτός ήταν και ο λόγος που μπήκα σε αυτό το φόρουμ. Επειδή δεν μπορούσα να το αντέξω έκανα για πολύ καιρό πως δεν είχε συμβεί.
Εσύ είσαι πιο δυνατή και βλέπω πως κάνεις κατά μέτωπο επίθεση...μπράβο...:)

Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου για άλλη μια φορά. Δυνατή, δεν ξέρω, μπορεί, αλλά πρώτη φορά αντιμετωπίζω κατι τέτοιο και δεν αντιμετωπίζεται. Σε μπέρδεψα ίσως, αλλά έτσι νοιώθω. Μπορεί ένας ειδικός όμως να πάρει τον πόνο μου..? Αυτό πιστέυω ότι δεν γίνεται με τίποτα. Θα προσπαθησω να ψάξψ, αν ξερει κανεις μπορεί με private message να προτεινει καποιον/α? Εψαξα στο internet εννοειται αλλα που να παω στα τυφλά? Να πεσω σε κανενα κομπογιαννιτη να με αποτελειώσει?