δεν ειναι ανωμαλια ειναι η ζωη ετσι...δεν εχω κανεναν μαζι μου αυτη τη στιγμη και η θλιψη ειναι απεραντη και αβασταχτη...και αυτος μακρυα οπως παντα αλλωστε
Printable View
δεν ειναι ανωμαλια ειναι η ζωη ετσι...δεν εχω κανεναν μαζι μου αυτη τη στιγμη και η θλιψη ειναι απεραντη και αβασταχτη...και αυτος μακρυα οπως παντα αλλωστε
το μυαλο μου ειναι συνεχεια εκει. μονιμως.εχει 2μηνες αυτη η ιστορια. και ο πονος ειναι ο ιδιος. εχει αρχισει να ποναει και το σωμα μου.νιωθω εναν πονο αναμεσα στο στηθος και τη μασχαλη.απιστευτο πονο στην μεση.το στομαχι διαλυμενο.τρελοι πονοκεφαλοι καθε βραδυ. εχω αρχισει να σκεφτομαι και την εκδικηση πλεον. να του κανω μεγαλο κακο.οπως μου εκανε και αυτος.
Υπάρχει και η άλλη "ανωμαλία". Κάποιοι να νιώθουν ευχαρίστηση να σέρνονται στα πατώματα! Αλλιώς γιατί σέρνονται?Quote:
Originally Posted by katestrammeni
Για έναν σαδιστή είναι απαραίτητος ένας μαζοχιστής. Και το αντίθετο.
μακαρι να μπορουσα να κανω αλλιως
μακαρι να μπορουσα και εγω να κανω το ιδιο....καθε μερα λεω θα ξεχασω και καθε μερα βυθιζομαι ολο και πιο πολυ...που θα παει ολο αυτο??????????????????????????????????/σημερα πηρα 2 χαπια νυσταζω πολυ τωρα ηπια και λιγο μακαρι να μην ξυπνησω
δε με βοηθαει η ειρωνεια αυτην την στιγμη. εσεις μπορει ενα χωρισμο η μια απιστια να τα ξεπερνατε ευκολα και γρηγορα και να πηγαινετε στον επομενο. δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι το ιδιο. ναι εγω το πηρα βαρια , πολυ βαρια. δυσκολευομαι να προχωρησω τωρα. νιωθω απογοητευση, οργη, ζηλια και απιστευτο πονο. και δεν μ'αρεσει καθολου αυτο. και εχω καταθλιψη, σιχαθηκα την ζωη μου. για αυτο μπηκα και γραφω εδω.
Quote:
Originally Posted by katestrammeni
τελικα δυστυχως ξυπνησα...η μερα κυλησε βασανιστηκα αργα και υποτονικα..........σημερα παλι 2 χαπια και αρκετο αλκοολ θυμαμαι μονο που μενω και πως με λενε σιγα σιγα ξεχναω βασικες πληροφοριες σημερα χρειαστηκε να δωσω τον αριθμο τηλεφωνου μου καπου και πηρα την μαμα μου να μου τον πει........ποιος πρεπει αν λυπηθει ποιον??????????θελω να ξεφυγω θελω να φυγω θελω να ξεχασω θελω να ξαναγεννηθω γινεται????????????νιωθω α π ε λ π ι σ ι α...θελω να ουρλιαξωωωωωωωωωωωω δυνατα ωσπου να σπασει το κεφαλι μου και να εκραγω........τι εκανα λαθος που εφταιξα τι δεν εκανα σωστα??????
δεν ξερω τι να πω πραγματικα. δε θα σου πω τις γνωστες μ@@ιες να αγαπησεις τον εαυτο σου και να προχωρησεις μπροστα γιατι ξερω αυτην την στιγμη δεν βοηθανε. εμενα προσωπικα καθολου. κανω λιγη υπομονη ακομη, ισως κατι αλλαξει.ισως βρεθει καποιος ανθρωπος να νοιαστει πραγματικα για μας. γιατι το αξιζουμε. ξερω οτι αξιζω πολλα, εχω κανει πολλα καλα στη ζωη μου και δεν μου αξιζει τετοια συμπεριφορα. αυτος ο ανθρωπος που μου φερθηκε σαν σκουπιδι θα το μετανιωσει μια μερα και θα ερθει κλαιγοντας να μου ζητησει συγγνωμη. και τοτε θα ειναι αργα.
δεν εχεις καποιον ανθρωπο να βγεις μαζι του να πεις μια κουβεντα? να σε παρει μια αγκαλια? εστω καποιον πρωην, μια φιλη που εχεις καιρο να δεις?
εχω εναν πρωην που οχι απλα με αγαπαει με λατρευει ειναι διπλα μου οποτε του το επιτρεπω αλλα νιωθω οτι τον εκμεταλλευομαι αφου το μυαλο μου ειναι αλλου του το εχω ξεκαθερισει οτι δεν τον βλεπω ερωτικα αλλα το νιωθω οτι υποφερει που ξερει οτι ειμαι αλλου γενικα....οι φιλοι μου με εγκατελειψαν σχεδον ολοι οταν τους παρω εγω και μονο τοτε με θυμονται ή οταν θελουν να τους φιλοξενησω....μολις πηρα ενα ζευγαρι φιλων που τους φιλοξενησα ακομα και μηνα και μου ειπαν οτι πανε βολτα χωρισ να μου προτεινουν να παω μαζι τους...φυσικα φταιω και εγω αφου συνεχεια τους απογοητευω με τα πισογυρισματα που κανω με αυτον και με τις αποπειρες....δεν ξερω πια ποιος ειναι ο θυτης και το θυμα, αυτος που φταιει και αυτος που δεν φταιει...τι θα κανω στη ζωη μου τελικα επαψα να κανω ονειρα πως συνεχιζεις χωρις ονειρα και ελπιδες???????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ?
ειναι ανυποφορο..
δεν συνεχίζεις χωρίς όνειρα κι ελπίδες απλά μένεις στάσιμος κ ανήμπορος να κάνεις οτιδήποτε...σίγουρα πρέπει να περάσει ένα διάστημα όπου θα έχεις κάθε δίκιο να νιώθεις έτσι, αλλά μετά πρέπει να προσπαθήσεις να μαζέψεις τα κομμάτια σου, να σηκωθεις κ πάλι όρθιος. ίσως κ με τη βοήθεια αγαπημένων σου προσώπων που μπορούν ενδεχομένως να σε στηρίξουν κ προσπαθείς να πνίξεις τον πόνο κ να συνεχίσεις τη ζωή σου..δεν γίνεται αλλιώς...θέλει χρόνο, υπομονη κ πολύ προσπάθεια..δεν είναι εύκολο, αλλα αμα δεν το προσπαθησεις θα παραμενεις σε μια στασιμη κ μιζερη πραγματικοτητα...Quote:
Originally Posted by eiri
κουραγιο....παλεψε το οσο μπορεις...ολοι κατα βαθος ειμαστε δυνατοι αρκει να πιστεψουμε στις δυναμεις μας κ να τις αξιοποιησουμε προκειμενου να απαλλαγουμε απ τη δυστυχια..Quote:
Originally Posted by katestrammeni
Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
ευχαριστω για τις απαντησεις το παλευω οσο μπορω ειλικρινα κανω τα παντα προκειμενου να ξεχαστω αλλα δεν τα καταφερνω ειχα μερες να τον παρω και σημερα τον ξαναπηρα να μου πει τι???οτι δεν μπορει να με βοηθησει και οτι δεν νιωθει ποτε την αναγκη να με παρει ενα τηλεφωνο.....ειλικρινα ειμαι σαν χαμενη παλι μονη μου τα κανω ολα και το ξερω μονο εγω φταιω που το αναπαραγω συνεχως ολο αυτο αλλα πως να το ξεπερασω πως να ξεχασω οτι υπηρξε οτι καποια στιγμη ημουν μαζι του με ποναει αυτη η εγκαταλειψη με ποναει αυτη η απαξιωση ολοι εσεις που μου απαντατε ειστε ξενοι και ομως νοιαστηκατε και μπηκατε στον κοπο να διαβασετε αυτα που γραφω και να πειτε ο καθενας την γνωμη του...αυτος πως μετα απο 4 χρονια με διαγραφει ετσι???
Όλοι μας το έχουμε περάσει αυτό όπως είπαν και τα παιδιά παραπάνω απλά διαφέρει ο τρόπος αντιμετώπισης που έχει ο καθένας και πως το χειριζεται. Είναι ένα δύσκολο πακέτο που το περνάμε μόνοι μας όσο και να περγράφεις τον "πόνο" σου όσο και να σε καταλαβαίνουν οι γύρω σου εσύ το ζεις μέσα στα όνειρά σου, στην καθημερινότητα σου, μόνος σου.Quote:
Originally Posted by gfa
Φυσικά δεν ήρθε το τέλος φίλε μου ούτε είναι η μοναδική γυναίκα πάνω στη γη που μπορεί να σε καταλάβει, αν ισχύει η άποψη ότι όλοι εκέι έξω έχουν κάπου το άλλο τους μισό - της αδερφή ψυχή τους τότε κάπου εκεί έξω βρίσκεται και η δική σου! :)
Πάρε λοιπόν τα πάνω σου κάνε τον απολογισμό σου και πηγαινε για άλλα!