Γιατί extraordinary;
Printable View
Γιατί extraordinary;
Με κοιτάς μες τα μάτια
μα ποτέ σου δεν είδες
τα σβησμένα μου φώτα
τις χαμένες μου ελπίδες.
...με κοιτάς και σωπαίνεις
κι η σιωπή κάνει κρότο.
...μου ζητάς να σκοτώσω
την αγάπη που σου\'χω.
Και φοβομουν μη φύγεις
μα άλλο δρόμο δεν ειχες...
και σου γράφω στο τζάμι
σ\'αγαπώ να προσέχεις.
Με κοιτάς μες τα μάτια
κι απορείς που δεν κλαίνε
η αγάπη δε φευγει
είναι μέσα μας λένε.
Κάπου αλλού ταξιδεύεις
κι όμως πλάι μου είσαι
μεσ\' την τρέλα του κόσμου
μ\'αγνοείς κι αγνοείσαι.
Με κοιτάς μεσ τα μάτια
και η μέρα τελειώνει
σαν τον ήλιο που φεύγει
με κοιτάς και νυχτώνει.
Μεχρι να βρω τα δικα μου λογια να σου πω ολα αυτα που τελικα μαλλον ποτε δεν θα πω...
exw na pw tosa polla...se anthrwpous pou mou leipoun...ki as mh mou ferthikan kala...yphrksan omws kommatia ths zwhs mou..kai auto shmainei polla...aksizei na sevesai panta otidhpote se exei kanei na provlhmatisteis,na diamorfwswis apopseis,staseis zwhs...na gineis ayto poy eisai shmera...
hliostasio, νομιζω πως σε νιωθω στις περισσοτερες γραμμες σου..Quote:
Originally posted by hliostasio
Σου τα είχα πει 7 χρόνια πριν,σου τα έγραψα και τότε και πριν από ένα μήνα.Σιωπή από την πλευρά σου.Δεν κατάφερες να συγχωρέσεις την αδυναμία μου σε εσένα.Είναι ντροπή να σε αγαπάν?Δεν λείπουν οι φίλοι,εσύ λείπεις..ΈΧω υπομονή να περιμένω :\"μια ματια σου,μια κίνηση απλή\".Όχι,μια ζωή αλλά πολλές.Τον πόθο μου τον πάγωσα μια και καλή εδώ και χρόνια.Έδιωξα από τη σκέψη μου κάθε τι κτητικό απέναντι σου.Το είχες δει και τότε.Συνεχίζω τη ζωή μου αλλά δε σε ξεχνώ.Δεν είναι ότι έπαψα να σε αγαπώ μα κουράστηκα να μη σε έχω(έστω και σαν απλό φίλο...).Με πείραξε πολύ που με παράτησες όταν τσακίστηκα,που δεν άφησες τις διακοπές σου για να έλθεις να με δεις.Εγώ αυτό θα έκανα για οποιονδήποτε αποκαλούσα \"καλό μου φίλο\".Ωστόσο να σφάλματά σου σκουριάζουν από την επιθυμία να μιλήσουμε.Παρά τη σιωπή σου,είναι αφόρητη ανάγκη.Την επόμενη 2ετία και πάλι καλέ μου,θα αποπειραθώ να σε βρω...Διακριτικά για ακόμη μια φορά κι ας νοιώθω παράφορα την απουσία σου..Η φόρα που παίρνω για να περάσω τη χαράδρα δεν θα είναι τέτοια ώστε να γίνω ενοχλητική.Πάντα σεβόμουν τα stop που είχες θέσει..
Αντίο
και..δε θελω να το κανω ανατριχιαστικο, αλλα εχω γραψει παρομοιο!
με ιδιο ακριβως περιεχομενο..(διαφορετικο λεξιλογιο ομως)
μονο που δε νιωθω πια τα ιδια με τοτε..
να πω κι εγω ενα μεγααααλο ευχαριστω σε καποια απο τα \"φιλαρακια\" μου που με εκαναν αναισθητη και πλεον χαρουμενη...
(καποια στιγμη αποκτας ανοσια)
δε ξεχάσω ποτέ το βλέμμα ορισμένων...η Θάλεια που μόνο μια φορά μου μίλησε και μου είπε πως τα είχε με ένα παντρεμένο αλλά τελικά τη πούλησε...και μια μέρα γύρισε από έξοδο που είχε ένα ΣΚ και είχε το πιο άδειο βλέμμα που έχω συναντήσει...δε ξέρω τι απέγινε.Η πιτσιρίκα η Νατάσα που είχε νοητική στέρηση και έλεγε συνέχεια για το μπαμπά της πως δε την αγαπούσε και με παρακαλούσε να ψάξω μέσω ΟΤΕ να βρούμε το τηλέφωνο του να του μιλήσει...έγινε χειρότερα...της μίλησα κάποια στιγμή στο τηλέφωνο και δε καταλάβαινα τι μου έλεγε...ήταν απογοητευμένη όμως. Ο Τριαντάφυλλος που σταμάτησε την αγωγή του και ξέφυγε εντελώς...μου έλεγε πως είμαστε στο 2025...και πολλοί άλλοι...τους εύχομαι να είναι πολύ καλύτερα όλοι...και να μη ξανασυναντηθούμε εκεί μέσα....
Νιώθω τόσο περίεργα..
Τόσα χρόνια μαζί κ ακόμα δε μπορούμε να συννενοηθούμε!
Έχω κουραστεί να σε καθοδηγώ σε όλα..
Δεν είμαι ούτε η μαμά σου ούτε η δασκάλα σου...
Είσαι σα παιδι..
Γιατί??
Είσαι τόσο μακριά από αυτό θα με έκανε ευτυχισμένη???
Το αστείο είναι πως εσύ θες να με παντρευτείς....
Εγώ θα ήθελα εάν....
Μα προσπαθώ να σε αλλάξω....!
Δε σε ενοχλει αυτό???Δεν το καταλαβαίνεις??
Είμαι τόσο μπερδεμένη..........
Πόσο αντέχω???
Κι όλο μ\'αφήνεις να σ\'αφήσω!!!!!!!!!!!!!!
ena sygnwmi se mena an kai de to axizw ma ena sygnwmi se mena pou pwte de tha kataferw kai de tha prospathisw na kataferw ola osa tha ithela sth zoi...ma antaytou simbibazome me to shmerino m tpt...
Δε μετανιώνω για τίποτα από αυτά που έκανα, γιατί δε θα ήμουν εγώ!Θέλω να δείξω όλη μου την αγάπη στη κορούλα μου που είναι αξιολάτρευτη. Ελπίζω ο σύζυγος μου να καταλάβει πως πραγματικά τον αγάπησα και έχω εκτιμήσει ότι έκανε για μένα και να πάρουμε ένα διαζύγιο χωρίς φασαρίες, για να τραμαυτιστεί το παιδί μας όσο λιγότερο γίνεται.
Μαίρη
Χθες βραδυ ήρθες στον υπνο μου και μου χαιδεψες τα μαλλια.
Μου είπες\'\'Συγγνωμη αν είμαι υπεύθυνη έστω και λίγο για αυτό που νοιώθεις\'\'
Που βρηκες γλυκιά μου τοση γενναιότητα να ξεστομίσεις αυτη τη φραση?
Που βρηκες το κουράγιο να αντεξεις το \'βαρος\' αυτων των λέξεων?
Μην μου ζητας σε παρακαλώ συγγνώμη.
Αν κάποια πρέπει να ζητησει συγγνώμη αυτη είμαι εγω.
Συγγνωμη γιατι δεν αξιοποιησα το δωρο της ζωης που μου έκανες.
Συγγνώμη γιατι σε έκανα να πονας για μένα.
Εγω σου οφείλω μάνα ένα μεγάλο συγγνώμη και ένα ακόμα μεγαλύτερο ευχαριστώ.Ενα ευχαριστω που χωραει μεσα του τα δωρα ζωης 32 ολόκληρων χρόνων.
Δεν μπορω να συνεχίσω αλλο το γραμμα μου γιατι δεν βλεπω απο τα δακρυα..
Μην μου ζητησεις παλι συγγνώμη.Δεν είναι δακρυα θλίψης είναι δακρυα ευγνωμοσύνης.
Μανα μην φυγεις σε θελω για πάντα δίπλα μου...και είμαι βεβαιη πως μεχρι να φυγω απο τη ζωη θα εισαι στο πλευρο μου ,θα είσαι μεσα μου.
Σε κάθε στιγμή ευτυχίας μου ξέρω πως θα σαι εκεί και θα μου χαμογελάς με αυτό το λαμπερό χαμόγελο που μόνο εσύ έχεις,νοιωθωντας υπερηφανη για μενα.
.. κι αν η ζωη σου σ\' εφερε σ αυτο το σταυροδρομι
οπου μονη η θεληση το φοβο αντιμαχεται,
μη διστασεις ματια μου, να παρεις το σωστο το δρομο,
αυτον που η καρδια σου γνωριζει για φιλοξενο.
Τα ματια ανοιξε
και δεξου τα ονειρα που εβλεπες τη νυχτα
μηνυματα παρηγοριας και αγαπης δηλωμενης,
σημαδια πως αυτα που επραξες ηταν καλως πραγμενα..
ως εδω..
Κι αν το αυριο σκοτεινο και αξενο σου φαινεται,
σκεψου πως καπου - καποιος, γνωστος και αγνωστος συναμα,
σε ενιωσε, σε πονεσε, και μακρυα σου φυτεψε μια γλαστρα με λουλουδια
παρηγορια και δυναμη, για σενα...
που απο παθη ανεξερευνητα πορευεσαι...
μονάχος...
Για σενα, αγορι, που τ αστερια ατενιζεις και στο κεφάλι σου φοβασαι μηπως πεσουν... με δεος τη ζωη τριγυρίζεις και μελλον ζοφερο προβλεπεις.
Καπου στο γυρω, μια γλαστρα γιασεμι θεριευει..
πονάω..να είσαι σίγουρος πως σ΄αγαπάω, σε λατρεύω..δε μπορούμε να είμαστε μαζί κι αυτό με σκοτώνει..
είμαι τόσο χαρούμενος που σε είδα...όμως πως να θέλω να σε ξαναδώ, πως να βρω το κουράγιο, όταν λες πως η επόμενη μέρα σε ρίχνει; γιατί στο \'χω ξαναπεί...πάνω από όλα θέλω να είσαι καλά...η αγάπη μου για σένα θέλω να είναι φάρμακο και όχι δάκρυα στα μάτια σου...
λες πως η ευτυχία περνάει από δίπλα σου...κι όμως ευτυχία είναι όσες στιγμές ζήσαμε και θα ζήσουμε μαζί...θέλω η ανάμνηση κάθε τέτοιας στιγμής να σου φέρνει γέλιο, χαρά, να σου ζεσταίνει την καρδιά και όχι να σου προκαλεί πόνο και θλίψη...θέλω να είσαι ευτυχισμένη κι ας μην είμαστε συνέχεια μαζί...θέλω να με σκέφτεσαι και να χαμογελάς και όχι να λυπάσαι που δεν είμαστε μαζί...ό,τι και να γίνει παρακάτω, εγώ θα νοιώθω τυχερός που σε γνώρισα, που ήμουν μαζί σου και που σε κράτησα στην αγκαλιά μου...θέλω να είσαι δυνατή ματάκια μου...έγινε πολύ δύσκολο πλέον αλλά να είσαι σίγουρη πως και από μακριά θα είμαστε μαζί...γιατί συτά που ζήσαμε δεν σβήνουν...
Για σένα,που όμως δεν θα το διαβάσεις ποτέ
Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ.
Είναι νύχτες πληγωμένες, μυστικές κι απελπισμένες,
που δε βρίσκω παραμύθι να σου πω
.
Ευχαριστώ το θεό γιατί υπάρχω
Ευχαριστώ τη γιαγιά μου γιατί μου έδωσε αρχές
Λυπάμαι και οργίζομαι κάποιες φορές για κάποιους που σε άλλες συνθήκες θα ήταν και θα έπρεπε να ήταν κοντά μου...
Μισώ αυτούς που με εξαπάτησαν και θέλω να πάθουν και αυτοί το ίδιο
Ευχαριστώ τα παιδιά μου γιατί μου δίνουν νόημα στη ζωή μου
Ευχαριστώ τους ελαχιστους φίλους μου γιατί μου κάνουν τη ζωή πιο ευχάριστη!!!